The City of Dreams
Dinsdag 28 augustus 2012. Macau, China.

Macau, the city of dreams. Zo worden we althans op het vliegveld verwelkomd. Wij hebben het stadstaatje niet bewust uitgekozen. Het was voor ons de bestemming die Air Asia vanuit Bangkok goedkoop aanbood. We waren aanvankelijk van plan om vanuit hier overland naar Shanghai te reizen. Dat plan hebben we laten varen. We gaan de laatste etappe vliegen. Dus geen high speed ferry naar Hong Kong, of supersnelle trein naar Shanghai. Maar een vlucht met Spring Airlines van Macau naar Shanghai.

In Macao komen we in het donker aan en mogen gelijk aansluiten achteraan een lange rij wachtenden voor de taxi. Geen gedrang, geduw of getrek. Het gaat er gedisciplineerd aan toe. Het doet ons denken aan Singapore. Op het vliegveld zien we al de opschriften in het Chinees, Engels en Portugees. Geen visum voor Macau nodig, we zijn zo welkom dat we zomaar tot 24 november mogen blijven. Gesteld dat we dat zouden willen. We pinnen MOP, de eigen munteenheid, openen het internet waarop geen censuur wordt toegepast en ook Facebook te openen valt en stappen rechts in de taxi die hier net als Thailand en Hong Kong links rijdt. We zijn terug in China maar toch niet helemaal.

Macau is het Las Vegas van China. Grote casinoparken, felle lichtshows en veel toeristenvertier. Booming business. Zo goed gaat het dat er werknemers uit Hong Kong aangetrokken moeten worden om het personeelstekort te bestrijden. Goedkoop is het niet, maar goed georganiseerd oogt het allemaal wel.

Na een taxiritje van twintig minuten komen wij aan bij veruit het duurste hotel van onze reis. Pousada de Coloane bevindt zich op het zuidelijkste puntje van het zuidelijkste eiland. Het is een prachtig hotel in Portugese stijl gebouwd tegen een heuvel. We hebben uitzicht op zee en horen vanuit onze kleine hotelkamer de branding bij het strandje. De kinderen zijn als gebruikelijk bij late aankomsten druk en uitgelaten. De kleine kamer geeft weinig mogelijkheden hun energie kwijt te raken. Gelukkig biedt de badkamer uitkomst. Een heuse jacuzzi, dat hebben ze nog niet eerder gehad.

De volgende dag is het heet en zonnig. Met 34 graden ontbreekt ons de moed om de tocht naar het hoofdeiland te ondernemen. We zien niets van het oude, Portugese Macau. Heel jammer want de kans dat we hier nog een keer komen is niet zo groot. Maar met nog drie dagen Shanghai in het verschiet besluiten we de kinderen niet nog een dag stad op te leggen. We kiezen voor het strand voor de deur en het zwembad naast het strand. Ons hotel heeft weliswaar een eigen pool maar het publieke bad is veel aantrekkelijker. Macau als zonbestemming, wie heeft dat bedacht?

's Avonds nemen we de bus en stappen uit bij het Venetian. Een giga shopping mall/hotel/casino in Venetiaans stijl, compleet met fresco's in de plafonds en een heus kanaal op twee hoog waar echte gondels varen. Voor vijftig Euro heb je je eigen gondel inclusief gondelier. Alleen het zingen ontbreekt. We vergapen ons even aan deze dure kitsch samen met busladingen vol toeristen die naar de casino's en peperdure winkels gebracht worden. Voor het eten toch maar naar de McDonalds in plaats van de prijzige 'Venetiaanse' foodcourt.