Another river town
Woensdag 1 augustus 2012. Zhenyuan, China.

‘Mag ik ook een hengel papa?’ Jente wil net als onze benedenbuurman vissen. Onze kamer met balkon over het water van de rivier leent zich daar prima voor. We zien niet zoveel mogelijkheden deze wens in te willigen maar de vraag alleen al stelt ons gerust.

Jente lijkt de eerste week van onze reis wat ontevreden, met opzet langzaam en verongelijkt naar haar zus. We benoemen dat ze ‘moppers’ heeft en dat herkent ze wel. We zijn het niet gewend van onze oudste dochter op reis. Jente is altijd degene die in is voor avontuur, nieuwe ervaringen, nieuwe bestemmingen. Nu straalt ze uit dat ze het allemaal maar zo zo vindt. Heel jammer en we kraken onze hersenen om te bedenken waar het ‘m in zit.

Jente wil een dag helemaal niets, zegt ze desgevraagd. ‘Jullie gaan te snel’, is haar commentaar. We weten dat een echte dag helemaal niets, snel resulteert in: ‘Ik verveel me’. Maar we geven wel gehoor aan haar oproep door al in Fenghuang een rustdag in te plannen. Dat het werkt, merken we als we een dag later na een lange reis arriveren in Zhenyuang. Ze beweegt weer vrijer, neemt weer initiatieven en maakt minder ruzie met haar zus.

Wat zeker ook helpt is de rustiger omgeving die we haar in Zhenyuan bieden. Het is maandag als we arriveren en we zien het in de loop van de week drukker worden. Het heeft wel iets weg van Fenghuang: Het zijn oude rivierstadjes, ’s nachts verlicht als discotheken en hebben beide een geschiedenis van handel en oorlog die reikt tot honderden jaren terug. Maar daar houdt de vergelijking op. Waar Fenghuang de houten huizen uit vervlogen tijden tracht te behouden is in Zhenyuan al het hout vervangen voor duurzamer baksteen uit de twintigste eeuw, de snelstromende rivier in Fenghuang is hier een brede diepe groene watervlakte waar de verlichte toeristenboten op en neer varen. Waar in Fenghuang de disco zijn intrede had gedaan is in Zhenyuan de karaoke bar nog heer en meester. Niet voor niets vertelt onze jonge ondernemende hoteleigenaar met ingehouden trots dat hij vorig weekend nog met zijn vriendin naar Fenghuang is geweest. Dat is toch meer the place to be. Toch bevalt Zhenyuan ons goed. Maar ja, wij zijn ook geen twintig meer.

De reis naar Zhenyuan verloopt wederom soepel. Met de bus in drie uur naar Huaihua en vandaar met de trein in vier uur naar Zhenyuan. Guizhou, de provincie waar we inmiddels in terecht zijn gekomen is bergachtig en de weg is slecht. Nog wel. We zien dat er langs de hele route gebouwd wordt aan de snelle weg, door en over de bergen in plaats van er kronkelend omheen. Met de trein gaat het daarna een stuk sneller. Onze drie jaar oude Lonely Planet is wat betreft vervoer in China inmiddels hopeloos verouderd. China is in rap tempo ook zijn meer afgelegen provincies aan het ontsluiten.

Wij genieten in Zhenyuan vooral van ons prachtige balkon en het leven op en aan het water. We bekijken uiteraard de hangende kloosters en ondernemen de klim naar de oude stadsmuur waar we een stuk van belopen. Jente en Imme hebben vanaf beneden de verlichte bouwwerken al gezien en willen het liefst hollend zonder papa en mama de top bereiken. En… dat houden ze ondanks de warmte tot bijna op de driehonderd meter hoger gelegen top vol. De stadsmuur die we daar aantreffen is vooral voor Imme een kleine compensatie voor die echte Chinese muur die we ook deze reis weer niet gaan zien.

Vanaf Zhenyuan hebben we onze route niet meer vastgelegd. We moeten een keuze gaan maken over de verdere route. Guizhou heeft nog heel veel in petto wat betreft minderheden dorpen, watervallen, grotten en andere natuur- en cultuurverschijnselen. Wij kiezen er na lang beraad voor toch direct door te reizen naar Yunnan. De nachttrein blijkt geen optie meer, vertelt de dame achter het stationsloket. Het alternatief blijkt een rit van 09.00 uur ’s ochtends tot 24.00 uur ’s nachts te zijn. Voor die trein hebben we met moeite drie zitplaatsen weten te bemachtigen, gelukkig nog wel in dezelfde coupé. Geen trip waar we echt naar uit kijken. Maar voor de meiden wacht in Kunming een hotel met zwembad als beloning. En daar wordt wél reikhalzend naar uitgekeken!