Park Avatar
Vrijdag 27 juli 2012. Wullingyuan NP, China.

Wij zijn dol op karstgebergtes. De eerste keer dat we ze zagen was in het zuiden van Thailand. Sindsdien hebben we ze opgezocht in Vietnam, Laos en China. Bij de routebepaling door China dit jaar hebben we er ook weer bewust naar gezocht. Toen wisten we nog niet dat de karstformaties bij Zhangjiajie zo spectaculair zijn. Wat een magnifiek natuurspektakel. Niet voor niets is dit het gebied waar de Avatar films door geïnspireerd zijn.

Dinsdagochtend vinden we dat de jetlag overwonnen moet zijn. We willen immers de trein van half twaalf ’s ochtends naar Zhangjiajie halen. Voor ons niet echt een probleem. Jente en Imme daarentegen zijn, als we ze om half negen wekken, nog lang niet van plan op te staan. Wij hebben dan de tassen alweer gepakt en leiden ze half slapend naar de taxi die ons in een half uur naar het treinstation rijdt.

Het Shanghai Zuid station is goed georganiseerd. Geen geduw en getrek voor de ingang. We worden naar een ruimte gedirigeerd waar we moeten wachten tot de deuren opengaan die toegang geven tot het perron. En ook dat gaat er zeer rustig en gedisciplineerd aan toe. Zonder problemen vinden we de coupé die de komende twintig uren ons huisje gaat zijn. Als reizen in China toch altijd zo gemakkelijk kon zijn…

Imme lijkt geen levende herinneringen meer aan onze vorige (nachtelijke) treinritten te hebben. We hebben haar verteld dat we de komende twintig uur in de trein zullen doorbrengen. Dat heeft ze onthouden. Dat dit betekent dat ze ook de nacht in de trein zal zijn heeft ze niet opgeslagen.Z e wil graag deze keer, net als Jente, boven slapen. We nemen haar in de nog stilstaande trein een klimtest af waar ze met vlag en wimpel voor slaagt. Nu maar hopen dat  haar onrustige slapen haar niet uit het bed doet vallen.

De volgende ochtend komen we om half acht aan. Tenminste volgens het spoorboekje. We maken de meiden wakker om half zeven maar moeten vervolgens tot na elven wachten voor we echt op de bestemming arriveren. Dat doet de stemming geen goed.

We zijn niet ook niet gelijk enthousiast over onze bestemming. De eerste kennismaking met het dorpje waar ons Pipaxi Hotel ligt doet bij ons beiden de wenkbrauwen fronsen. Het hotel is oké, wel wat vergane glorie, maar voor deze omgeving prettig geprijsd. Maar waar zijn we terecht gekomen en moeten we hier echt de drie nachten die we geboekt hebben blijven? Onze stemming wordt duidelijk ook gekleurd door vermoeidheid. We hebben de nacht doorgebracht in de trein, niet de beste plek om een goede nachtrust te scoren. Gelukkig draait de stemming de dag daarop helemaal om. Zelfs Imme wordt ondanks het moeizame eten sinds we in China zijn, vrolijk en ondernemend. Jente daarentegen lijkt nog steeds niet echt in de reismodus te raken.

We hebben vaak gekeken naar karstbergen, er tussendoor gelopen, gefietst en gevaren. Ook zijn we er wel eens in geweest, grotten bekeken, een modderbad genomen. Maar er bovenop lopen… Dat leek ons eigenlijk onmogelijk. Maar in China is niets onmogelijk. Je spant gewoon een kabelbaan, of nog makkelijker, je plaatst er een lift tegenaan. Gaat toch recht de lucht in dus dat past mooi. Niet iedereen zal de poppenkast waarderen die dat oplevert, maar aan ons en vooral aan onze meiden is het wel besteed.

Voor we deze Eftelingachtige attracties kunnen bereiken betalen we de volgens de Lonley Planet ‘staggering fee’ van 250 Yuan (dertig Euro) per volwassene en 180 Yuan per kind. Voor die prijs mogen we twee dagen het park in. En anders dan bij de Efteling zijn de attracties daarna zeker niet gratis. Studenten krijgen korting maar de ‘gewone’ Chinees betaalt hetzelfde tarief. Zo’n financiële drempel moet rust in het park garanderen zou je denken. Mooi niet. De ene na de andere Chinese tourgroep, altijd met een leider met vlag en moderne portofoon passeert de ingang. De twelve mile walk die we de eerste dag lopen gaat in file. En dan is het nog relatief rustig, want het is donderdag. Je wilt niet weten wat voor taferelen je hier in een weekend aan zult treffen.

Ondanks de drukte genieten wij erg van de omgeving. Gelijk bij binnenkomst worden we opgewacht door schattige aapjes die van de bergen af lijken te vallen. Het hele park lijkt wel een vlindertuin waar dierentuin Emmen jaloers op kan zijn. De kabelbaan is de spectaculairste die we ooit hebben meegemaakt. Stijl de lucht in met uitzichten van boven die je de adem doen benemen.  Ook de lift naar boven, waar we de tweede dag gebruik van maken, is bloedstollend. De eerste honderd meter nog in de berg maar de volgende 226 meter hangend aan een berg die 180 graden stijl omhoog gaat. Wow!

Westerse toeristen zien we nauwelijks. Twee Amerikaanse meisjes klampen ons aan. Ze zijn op zoek naar het onderkomen in het park dat ze geboekt hebben. Ze weten niet waar ze zijn en hebben nog minder een idee waar ze naar toe moeten. Sinds ze in Zhangjiajie zijn aangekomen zijn ze geconfronteerd met onbegrip en schouderophalen. Heel behulpzaam lijkt de bevolking hier niet. Dat is ook onze ervaring. Bewegwijzering in het Engels is er mondjesmaat. Gidsen bieden zich aan maar verliezen gelijk hun interesse als je ze iets anders vraagt dan waar zij hun brood mee verdienen. De overige Chinezen spreken geen Engels, willen graag met je op de foto, maar lijken het daarna vooral jouw probleem te vinden als je iets uit wilt zoeken.

Gelukkig lukt het ons de eerste dag om ons goed te oriënteren. De deels Engelse kaart die we in het park kopen helpt daarbij. We ontdekken dat we niet zoals we dachten in het plaatsje Wullingyuan zitten, maar op zeker dertig autokilometers daar buiten. We zitten weliswaar op loopafstand van een ingang naar het park maar voor veel bezienswaardigheden is dat niet de handigste. We komen beide dagen daarom ook uit bij de ingang van Wullingyuan. Niet erg, want dat is de betere plek om een maaltijd te scoren.

Morgen weer een reisdag. Fenghuang wordt onze volgende pleisterplaats. We laten de watervallen, grotten en boottochten over het meer voor gezien. Wellicht dat we die een volgende keer nog aandoen. Want Wullingyuan NP vinden we zeker een aanrader.