Reisdag
Zaterdag 12 juli 2014. Addo Elephant Park, Zuid Afrika.

Tijdens elke vakantie staat er wel een reisdag op het programma, en zo ook vandaag. De wekker gaat om halfzeven, tegen zeven zitten we te ontbijten en voor acht uur zijn we aan het rijden. We hebben een vlucht van Durban naar Port Elisabeth iets na de middag. Omdat we onderweg niet willen stressen vertrekken we op tijd. We hebben 250 kilometer te rijden, vooral autoweg, en in het heengaan hebben we hier en daar file gezien in de richting die we vandaag moeten rijden. Maar alles loopt vlot, het is zaterdag dus misschien is er daarom minder verkeer. We rijden bijna in één stuk naar de luchthaven, maar maken wel een korte stop om te tanken. Emiel en Louis kijken amper op van de tablets, het eerste deel van de trip is een makkie.

Aangekomen bij de luchthaven van Durban leveren we de Toyota Corolla in. Er wordt van zeer ver gekeken of er schade is, en dat hij zowel binnen als buiten behoorlijk vies is zal hier wel standaard zijn. Er wordt in elk geval niet van opgekeken. We leveren snel de bagage in en gaan iets eten. Fijn is dat dat hier gewoon buiten kan, in het zonnetje, en terwijl we wachten op het eten spelen de jongens in de speeltuin. Aan alle twijfelaars: Zuid Afrika is gemaakt om te reizen met kinderen.

Na de lunch is het tijd om naar de gate te gaan. We vliegen met een mini vliegtuigje naar Port Elisabeth. De jongens blijven enthousiast bij elke vlucht die we maken, hoewel ze al volleerde vliegtuigreizigers zijn. Een snack en een drankje later is het al tijd om te landen en ik vind het de verschrikkelijkste landing in tijden. Misschien komt dat omdat het vliegtuig zo klein is, het schommelt heen en weer en ik heb het gevoel dat de punt eerst naar beneden gaat. De drie mannen lachen me vierkant uit, veel steun moet ik daar niet verwachten.

We landen op een kleine luchthaven, de bagage laat niet lang op zich wachten en ook het afhalen van de volgende huurwagen gaat vlot. Daar kunnen ze in Johannesburg iets van leren, een half uurtje na de landing zijn we al weer aan het rijden, in een Chevrolet Cruze nu. De rit duurt niet eens een uurtje en Louis valt al snel in slaap. Het eerste deel gaat langs de oceaan, daarna rijden we een eindje het binnenland in, richting Addo Elephant Park.

We verblijven niet in het park zelf, maar in de Old Drift Farm (een verblijf waar we opnieuw terecht bij gekomen zijn via verrereizenmetkinderen.nl), een kleine citroenplantage. We zijn blij om weer een self catering huisje te hebben, brandschoon, twee slaapkamers, opnieuw met een graspleintje voor de deur (de bal vliegt jammer genoeg bij de eerste trap al over het hek waarop elektriciteit staat en we moeten morgen een expeditie ondernemen om hem te gaan halen). Er zijn hier drie honden, Pumpa, Timone en Musafa, en die zijn onmiddellijk beste maatjes met de jongens.

We gaan nog vlug boodschappen doen in Addo. Geen grote supermarkt hier, wel een kleine buurtwinkel die door ons op één dag zijn verkoop van een maand haalt. Het assortiment is zeer beperkt, en de helft van de rekken is dan nog eens leeg. Geen slechte les voor de jongens, niet iedereen heeft te kiezen uit zeven soorten chips en vijf soorten vruchtensap!

Alcohol is in Zuid Afrika niet te koop in supermarkten maar in aparte Liquor Stores. Wanneer we aan de kassa vragen waar de dichtstbijzijnde is krijgen we als antwoord dat ze gesloten zijn want dat het weekend is. Als we naar de auto gaan worden we gevolgd door een man, die ons vraagt of we op zoek zijn naar wijn. We antwoorden bevestigend in de veronderstelling dat hij toch ergens een winkel weet die open is, maar hij opent zijn koffer, zegt dat hij van de wijnstreek is en geeft ons een fles Chenin Blanc van een wijnboerderij in Stellenbosch. Wanneer ik wil betalen wil hij er niets voor! Ik beloof hem dat we hem op zijn gezondheid zullen opdrinken. Een fijn gebaar!

Terug 'thuis' eten we fish sticks op onze broodjes want veel beleg was er in de kleine winkel niet te vinden. Het smaakt prima, samen met de gekregen wijn. Emiel en Louis zijn uitgelaten, wat normaal is na een hele dag met veel stilzitten en stil zijn. Terwijl ik nog aan de blog schrijf gaan de mannen slapen, ik vrees dat ik het einde van de WK wedstrijd tussen Nederland en Brazilië zelf ook weer niet zal halen.

Big Five, number four
Zondag 13 juli 2014. Addo Elephant Park, Zuid Afrika.

We hebben een goedgevulde dag in het vooruitzicht, dus we nemen ter compensatie een rustige start. Mufasa komt langs en de jongens zijn helemaal gek op hem. Ze hebben amper tijd voor ontbijt omdat ze willen gaan spelen met de honden. Deze voormiddag gaan we naar Addo Elephant Park, een tiental kilometer van hier. Aangekomen valt snel op dat het zondag is, er staat een rij wagens voor de gate aan te schuiven om binnen te mogen. Maar wij hebben een Family Wild Card, gekocht in Kruger, waarmee je een jaar lang in alle South African National Parks binnen kan en we mogen doorrijden zonder wachten.

We starten in het noorden van het park, en ons plan is om tot halverwege te rijden. We kiezen voor een onverharde route. Het park is opgericht in de jaren dertig van vorige eeuw toen er in deze streek amper een twintigtal olifanten overbleven. Nu leven er meer dan 400, het duurt dus niet lang voor we een groep van zeker vijftien olifanten samen zien bij Hapoor Dam. Deze waterpoel is genoemd naar een olifant die gedurende jaren de leider van de groep was. Hij had een stuk uit zijn oor en heette daarom Hapoor.

We zien niet enkel olifanten maar ook wrattenzwijnen, zebra's, kudu's en andere antilopen. Emiel is in vorm. Ik kan ze hoe langer hoe minder uit elkaar houden en weet al helemaal niet meer welke we al eerder hebben gezien. Bovendien weet ik niet meer welke Engelse benaming overeen komt met welke Afrikaanse of Nederlandse benaming. Gelukkig hebben we onze wandelende Wikipedia bij ons, Emiel kent ze allemaal, met de naam in drie talen.

We verlaten het park iets na de middag want we hebben een game drive geboekt bij de buren van Schotia Safaris, in een privé wildreservaat. Van andere toeristen hebben we gehoord dat in dergelijke parken de kans een stuk groter is om bijvoorbeeld leeuwen of luipaarden te spotten, we hopen alleen dat het een beetje spannend blijft. We rijden met gids Malcolm in een open Land Rover naar het reservaat. In de jeep zitten buiten ons nog twee piepjonge Oostenrijkers die vrijwilligerswerk doen via hun middelbare school, en dat in een township in Hermanus, en een Belg uit Mechelen die geen rijbewijs heeft en in Zuid Afrika rondreist met het openbaar vervoer.

We zijn reservaat nog niet binnen of we zien 'Oude Baas' al, een olifant. Malcolm spot al gauw giraffen, ongeveer een kilometer van ons (zijn ogen zijn duidelijk beter getraind dan de onze) en we rijden er onmiddellijk naar toe. Met de jeep kan dat, we nemen paadjes die amper te zien zijn en de jongens vinden het super om helemaal door elkaar te worden geschud. Ondertussen ontdekken we alweer wrattenzwijnen, zebra's, kudu's, gnoe's, impala's, nyala's en zelfs witte en bruine blesbokken (die hadden we nog nergens gezien).

Voor het vieruurtje gaan we nog naar een andere zone van het park, waar we twee neushoorns spotten. Het zijn witte neushoorns, tot nu toe zijn we enkel de zwarte tegen gekomen. Vorig jaar is de hoorn van allebei gestolen door stropers, gelukkig zijn de neushoorns niet eerst gedood. Jaarlijks worden in Zuid Afrika alleen al zo'n 400 neushoorns gedood voor de hoorn. Het blijft één van de meest bedreigde diersoorten.

Na de thee met broodjes gaan we opnieuw op pad en net voor de zon ondergaat spotten we een groep van zeven leeuwen, een mannetje, twee vrouwtjes en vier cubs (ondertussen anderhalf jaar oud). Ze zijn vlakbij ons, we zouden ze kunnen aanraken mochten we dat willen. We blijven wel een half uur staan, in de jeep tussen de leeuwen, wat een fantastische ervaring! Op een bepaald moment beginnen de drie volwassen leeuwen op hetzelfde moment te brullen, een geluid dat niet te beschrijven is. Gids Malcolm zegt dat zelfs hij ze nog nooit alle drie samen heeft horen brullen. Onze jongens doen het fantastisch, ze houden zich muisstil en zijn niet bang.

We rijden nog naar een plas waarin twee nijlpaarden liggen, en aan de waterkant ook twee krokodillen. Louis houdt het niet meer wakker. Ondertussen gaat de zon onder, en horen we de jakhalzen roepen. Ze jagen in groep en roepen elkaar om te verzamelen. Even later zien we er ook lopen, en ook hazen.

We eten met de groep in een lapa, een deels open, ronde Afrikaanse hut, na aperitief rond een groot vuur. Na het eten zit de safari er op, bij het buiten rijden zien we de waterbuffels nog en zo hebben we alle grote dieren in het park gezien. We hebben een superdag gehad, veel dieren gezien met als hoogte punt de leeuwen. Aan de andere kant voelde vandaag iets artificiëler aan, de rangers lijken perfect te weten waar de dieren zich bevinden en je moet zelf geen moeite doen om dieren te spotten. En zo valt een deeltje van de fun weg.

We nemen afscheid van de groep. Emiel en Louis krijgen nog complimenten van Malcolm, omdat zo geïnteresseerd waren en de boel niet op stelten hebben gezet. We rijden in het donker terug naar the Old Drift Farm. We proberen het te vermijden maar we komen zonder problemen maar wel met twee slapende kinderen thuis!

Port Elisabeth Township Tour
Maandag 14 juli 2014. Addo Elephant Park, Zuid Afrika.

Wanneer we wakker worden ligt Mufasa al voor de deur van onze cottage. Daar ligt hij beschut tegen de regen. Wij vertrekken naar Port Elisabeth (waar de zon gelukkig schijnt!), de op twee na grootste havenstad van Zuid Afrika, voor een begeleide city tour. We ontmoeten gids Xolani bij een hotel aan het strand en beginnen de toer met het bekijken van enkele historische monumenten. We rijden naar Fort Frederick in het centrum van de stad, gebouwd door de Engelsen om de stad en de haven te verdedigen tegen de Fransen (al is er nooit een schot afgevuurd). Hij toont ons ook de oude bibliotheek en het stadhuis. Verder gaan we naar Donkin Reserve, een parkachtige plaats met een piramide en omringd door Victoriaanse gebouwen, waar de jongens wat kunnen rondrennen terwijl wij naar de uitleg van de gids luisteren. Hij vertelt over de recente en minder recente geschiedenis, over apartheid en de laatste twintig jaren van democratie.

We verlaten het historische centrum en gaan naar de zwarte wijken, zowel rijke, middle class, arme als zeer arme wijken. Toen Mandela twintig jaar geleden tot president werd verkozen werd in de townships begonnen met het vervangen van de huisjes gebouwd van hout en afval en met golfplaten daken, door de zogenaamde Mandela huizen. Nog steeds erg kleine huisjes, waar dikwijls families van tien personen in wonen, maar wel echte stenen huizen met stromend water en elektriciteit. Ook werden er scholen, culturele centra, bibliotheken en sportstadia gebouwd. We zien kapperszaken in scheepscontainers, er rijden autowrakken, ze zijn echt enkel geschikt zijn om hier te gebruiken, we zien beenhouwers op de straat, de koeienhoofden liggen tot verbazing van de jongens op lange tafels.

Maar nog steeds wonen er nog mensen in illegale townships, in schrijnende omstandigheden. Eén kraantje per zoveel gezinnen, geen toiletten, illegaal afgetapte elektriciteit. We bezoeken ook zo'n sloppenwijk, het gaat aan Louis voorbij maar Emiel stelt veel vragen. Onze gids woont zelf in een township, en is blij met de vooruitgang van de laatste twintig jaar maar is tegelijk ook boos op de huidige corrupte machthebbers, want daar blijft nog teveel plakken van wat naar de arme bevolking zou moeten gaan.

Na de toer eten we onze boterhammetjes op aan het strand. De stad heeft twee gezichten, hier aan de sea side staan dure hotels en mooie vakantiehuizen, het strand en 'de dijk' zijn prachtig. Een groot contrast met de wijken die we net hebben gezien. De jongens zijn blij met wat bewegingsruimte, ze spelen op de rotsen en het strand.

We rijden nog naar Addo Elephant Park voor een korte self drive. Om halfzes sluit de gate, dus we hebben nog een dikke twee uur. We kiezen op goed geluk een offroad trail, en stoppen eerst bij Domkrag Dam. En wat een geluk hebben we, deze ochtend hebben twee mannetjesleeuwen een eland gedood. Een groep jackhalzen draait rond het dode dier, en we zien één van beide leeuwen de jackhalzen op afstand houden. Het is niet vlakbij maar wel goed te zien. Jammer genoeg hebben we door rechtstreeks te komen onze andere lens niet bij. De allerlaatste drive van de vakantie is een mooie. We zien opnieuw superveel verschillende dieren en een mooie Afrikaanse zonsondergang. Hebben we al gezegd dat Zuid Afrika in onze top 3 van landen thuis hoort?

Voor we naar de cottage terug gaan kopen we nog vlees voor op de BBQ straks. We kiezen voor kudu steak, de eerste keer dat we wild vinden. Het smaakt goed, en Musafa is erg blij met de restjes hamburger van Louis. Ook de pasta en zelfs het overschot van de tomaten gaan er bij hem vlot in. Louis heeft nog niet genoeg van safari en kijkt nog naar de Lion King, en Emiel leest de laatste bladzijden van zijn Dolfje Weerwolfje boek uit. Ook hij leest op de iPad, dus het is soms vechten!