Artikelindex

Swaziland
Donderdag 3 juli 2014. Swaziland, Zuid Afrika.

Hoewel de brochure en de Lonely Planet aangeven dat er in Berg & Dal internetverbinding zou zijn is dat niet het geval. Opnieuw kan ik onze reisverslagen dus niet online zetten.

Vandaag verlaten we Kruger Park. We vonden de afgelopen dagen fantastisch, dit had nog langer mogen duren. Zelfs kleine Louis vraagt voortdurend wanneer we nog eens naar de wilde dieren gaan zoeken (al vraagt hij net zo goed wanneer we pas vertrokken zijn wanneer we nu eindelijk aan het volgende kamp zijn). We zijn vlakbij een gate, maar we maken eerst nog een toertje van een twintigtal kilometer in het park. We zijn nog niet uit het kamp of we botsen op een groep van meer dan twintig bavianen, waaronder veel vrouwtjes met kleintjes op de rug. Verder hebben we niet zoveel succes, al zien we wel giraffen, impala's, olifanten, neushoorns, wrattenzwijnen en nijlpaarden (we zijn gewoon verwend besef ik wanneer ik dit schrijf).

We verlaten Kruger langs Malelane Gate en rijden richting Swaziland. Overal zijn er wegenwerken aan de gang, we moeten op een versmalde rijstrook waar dan nog tegenliggers op rijden. We vragen ons af of we iets verkeerds doen maar dit schijnt doodnormaal te zijn, je moet gewoon aan de kant wanneer er een tegenligger komt. Swaziland is niet echt een doel op zich, wel de kortste weg naar Hluhluwe Game Reserve, een volgend park in Zuid Afrika waar we verblijven. En zo ontdekken we ineens een stukje van een ander land (en krijgen we een stempel bij in ons paspoort).

Omdat we niet weten wat te verwachten van Swaziland doen we nog boodschappen en gaan we tanken voor de grens. Langs de baan (een soort A12 plots met veel winkels) vinden we een grote Spar. Het hele parkeerterrein is gigantisch druk, er is een markt en er klinkt loeiharde muziek. Er staat een rij dames te wachten voor de winkel, we hebben geen idee waarom, maar we kunnen voorbij hen de winkel binnen. We zijn de enige toeristen, en als we tot nu toe niet echt het gevoel hadden in Afrika te zijn is dat nu wel het geval.

Aan de grens passeren we eerst de immigratiedienst van Zuid Afrika, en dan die van Swaziland. Al bij al zijn we op een kwartiertje het ene land uit en het andere binnen, terwijl we vooral aan de kant van Swaziland veel formaliteiten hadden verwacht. Op het eerste zicht is er weinig verschil tussen beide landen. Het is blijkbaar tijd om suikerriet te oogsten en overal rijden vrachtwagens met meerdere aanhangwagens met suikerriet naar de her en der verspreide (koninklijke zelfs) suikerraffinaderijen. We hebben nog niet gegeten en het is al halftwee, dus we zetten ons eerst langs de kant van de weg op een pas afgedaan veld. We voetballen even na het eten en daarbij hebben we veel bekijks van de voorbijrijdende wagens.

We zijn snel in Hlane Royal Park, één van de wildparken in Swaziland met alle Big Five dieren behalve de waterbuffel. In vergelijking met Kruger een beetje meer basic, gates moeten we zelf open en toe doen, en inchecken moet in een centraal kamp terwijl we zelf een vijftiental kilometer verder slapen. En wat een vijftien kilometer! Zonder 4WD over een beschadigde dirt road, de auto slaat verschillende keren met de onderkant tegen het middenstuk van de weg. Omdat we zo op de weg moeten letten is wild spotten er niet echt bij, wel zien we neushoorns en natuurlijk impala's. We zijn blij om bij ons huisje aan te komen. Er zijn er zes, en slechts één ander is bezet vannacht. En het is alweer de moeite, een groot huisje met een keukentje en twee slaapkamers. We zitten hier ver weg van de bewoonde wereld en hebben geen GSM ontvangst (laat staan internet). Dat geeft een uniek gevoel, we zijn blij dat we dit eens kunnen doen.

1285040 (320x240)1285042 (320x240)

DIrk steekt alvast de open haard en de BBQ aan, ik doe de andere voorbereidingen voor het eten en de jongens voetballen ondertussen. We eten binnen want het is aardedonker buiten, en we weten ook niet goed welke dieren hier nu kunnen zitten (de laatste poort die we door zijn gegaan was toch een kilometer of tien terug en we weten niet of de dieren voor of achter deze poort zitten). Na het eten gaat Louis naar bed, en wij zitten nog een tijdje bij het vuur (zo kan Emiel wat oefenen voor het chirokamp later deze zomer).

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!