Kruger NP
Maandag 30 juni 2014. Letaba Restcamp, Zuid Afrika.
De wekker staat om zeven uur maar dat is niet nodig want Louis is om halfzeven helemaal wakker. De zon schijnt al en de lucht is strakblauw. Na een snel ontbijt zitten we om halfnegen al in de auto. Eerst naar Graskop, om nog wat boodschappen te doen voor onderweg en om te tanken. Het is een tweehonderdtal kilometer rijden naar Kruger park, dat we binnen gaan via Phalaborwa Gate. Louis vraagt elke tien minuten wanneer we er zijn maar verdraagt de rit verder prima. Tot vorig jaar hoefden we enkel uitleg te geven aan Emiel en onderging Louis alles zonder vragen maar nu wil ook hij graag weten waar we heen gaan, hoelang dat zal duren en wat we daar gaan doen.
Het eerste deel van de trip gaat verder langs de canyon, door het Drakensgebergte. Het tweede stuk rijden we door de savanne, en voorlopig zien we onderweg enkel koeien, ezels en apen. De weg is meestal kaarsrecht door een uitgestrekte vlakte. Rond de middag komen we aan bij het Kruger park. We vullen de nodige documenten in en tot tweemaal toe wordt ons gevraagd of we wapens bij hebben.
We besluiten nog even door te rijden en later in het park te lunchen. Helaas missen we de eerste stopplaats waar je uit de wagen mag (kan niet zomaar overal, kwestie van zelf niet als lunch te eindigen van één of ander roofdier...) en zo wordt het een erg late maaltijd.
De eerste dieren die we spotten zijn impala's, later blijkt dat die echt wel overal zitten. Maar voor ons de eerste wilde dieren en dus toch een speciaal moment! De maximum snelheid op verharde wegen is vijftig kilometer per uur maar dat halen we niet, we willen echt geen dier missen. Soms lijkt elke grote rots een olifant en elke boom een giraf maar een eindje verder rijden we dan toch langs op het eerste zicht glimmende rotsen, die een kudde olifanten blijken te zijn. Op een twintigtal meter van ons, en goed te zien met verrekijkers en telelens. Ons eerste Big Five dier is binnen!
Ik blijk de beste wildspotter te zijn (niet zo moeilijk want Dirk moet met een half oog de weg in de gaten houden en de jongens zijn niet echt concurrentie) en merk nog een waterbok en een eenzame zebra op. We zijn bijna aan ons eerste rest camp (Letaba, wat rivier van zand wil zeggen) en op het einde draaien we even een verkeerde weg in. Maar wat een geluk, we spotten opnieuw een olifant of drie, en deze keer vlakbij de weg. Emiel voelt zich niet op zijn gemak en ik moet ook even terug denken aan dat filmpje op Youtube waarin te zien is hoe een olifant de wagen van Britse toeristen omver duwt. Maar onze Dumbo's gunnen ons geen blik waardig, en veilig komen we aan in Letaba.
We hebben ondertussen reuze honger, maar eerst moet er ingecheckt worden. We hebben een rondavel voor drie personen, toen ik boekte was er niets meer vrij voor vier. De wintervakantie hier zal daar wel mee te maken hebben. Ik had gelezen dat ze heel strikt zijn wat het maximum aantal personen betreft in een huisje en vreesde dat we misschien problemen zouden krijgen maar niets van dat, er wordt zelfs een matras bij gelegd.
We eten buiten, de temperatuur is hier zo'n 25°C, en wanneer de sproeiers op het grote grasplein voor ons huisje aanspringen zijn Emiel en Louis niet te houden. Ze spelen tot ze kletsnat zijn. Er is hier wel ergens een zwembad maar dit is even leuk (en misschien wat minder koud). We rijden het park opnieuw in voor een kort ritje, om halfzes sluit de poort van het kamp immers. We kiezen een offroad pad, en botsen op een kudde van zeker vijftien zebra's. Een mooi zicht in de avondzon. Door het lange kijken wordt het toch nog haasten om op tijd terug te zijn. We gaan terug naar ons Afrikaans huisje. We hebben zicht op de rivier, waar dieren komen drinken maar we zien enkel nog meer impala's en een waterbok.
Mochten we willen kunnen we een gemeenschappelijke keuken gebruiken, en we hebben een BBQ (braai in het Zuidafrikaans) voor de deur, maar we hadden niet verwacht dat de accommodatie zo in orde zou zijn en zijn niet voorzien op BBQ. We zien al onze Zuidafrikaanse buren de BBQ's aansteken en gaan zelf eten in het kamprestaurant (waar het eten trouwens prima is). Het gebrek aan groenten bij de hamburger van de kids compenseren we met een vitaminepil. Verder doet het allemaal opnieuw erg Amerikaans aan, het kamp, de lokale toeristen met grote SUV's.
Na het eten bezoeken we de olifantententoonstelling aan de ingang van het park, en Dirk en Emiel blijven nog voor een wildlife film. Ik ga met een Louis die moe is terug, hij gaat onmiddellijk slapen en ik zet me buiten om te bloggen terwijl rondom mij de vuurtjes langzaam uitdoven.
Safari
Dinsdag 1 juli 2014. Olifants River, Zuid-Afrika.
Louis is alweer vroeg wakker, om halfzes is volgens hem 'het licht al aan' buiten. Het lukt om hem nog even stil te houden, en me zelf nog even om te draaien maar om halfzeven is het genoeg geweest en staan we op. We leven uit de valies hier, er is geen plaats om uit te pakken dus inpakken is snel gedaan. Rond acht uur zijn we onderweg naar Olifants Rest Camp, onze volgende halte amper dertig kilometer hier vandaan. We hebben dus tijd, en we kiezen voor een iets langere route langs de Letaba rivier. De weg is niet geasfalteerd, dus ons tempo ligt niet hoog. Op die manier kunnen we de kanten van de weg prima in het oog houden, en dat loont.
Na de ondertussen 'gewone' impala's, eekhoorns, een steenbok en verschillende soorten vogels roept Emiel 'Is dat daar geen giraf op de weg?' en jawel, er staat een eenzame giraf in het midden van de weg. We kunnen naderen tot op enkele meters, voor ze in het struikgewas verdwijnt. Emiel verdeelt ons bij elke rit in twee groepen en geeft punten aan wie het eerst een dier opmerkt.
We slaan een keer te vroeg af en komen op een ruig paadje. We moeten zelfs een riviertje door, wat gelukkig zelfs zonder 4WD lukt. Hier en daar hebben we een mooi zicht op de rivier en plots merken we twee olifanten op die aan het baden zijn. Hoewel we in Azië al meermaals olifanten hebben gezien is dit nog wat anders. Afrikaanse olifanten zijn een stuk groter en ze in het wild zien is echt wel kicken.
We rijden langs een baobab (zonder de zes orang-oetans van Bart Peeters) en zien een gewei van een impala liggen in het midden van de weg. Helaas vinden we niet het roofdier dat hiervoor verantwoordelijk is. Een tiental kilometer voor het kamp is er een stopplaats aan de rivier waar we op eigen risico mogen uitstappen. Enkele mooie foto's later gaan we weer verder. Louis heeft er even genoeg van en kijkt een filmpje. Een tegenligger geeft aan dat er een waterbuffel en een krokodil te zien zijn. Het tweede Big Five dier is gemakkelijk te zien, het gaat net voor onze auto de weg over, de krokodil krijgen we niet te zien. We spotten nog een kudde zebra's en een groep van wel tien giraffen. We blijven een hele tijd staan, gefascineerd door de gracieuze dieren.
Rond halfeen komen we aan in Olifants Rest Camp. We zijn vroeg maar beslissen om het hierbij te laten voor vandaag. Morgen hebben we heel wat kilometers af te leggen, Kruger Park helemaal door, en we willen vermijden dat Emiel en Louis de safari nu al beu zijn.
We picknicken eerst en gaan inchecken, opnieuw was er enkel een hutje vrij met drie bedden toen ik boekte. Ze zijn dat nu aan het renoveren, en we krijgen een alternatief met twee bedden en een matras. Geen plaats dus voor nog een extra matras, dus dat wordt kamperen. Echt erg vinden we het niet, het is maar voor één nacht en de jongens passen nog wel samen op een matras.
Voordeel is dat de rondavel opnieuw aan de rivierkant staat, we hebben een prachtig uitzicht. We spenderen de rest van de namiddag rond het huisje, we voetballen, spelen UNO (dit jaar speelt Louis ook mee), we gaan een ijsje eten en we tellen de gibbons in de bomen rond ons hutje. We gaan vroeg eten omdat Louis erg moe is, we zitten op het terras met zicht op de rivier en de typisch Afrikaanse avondlucht. In de verte horen we nijlpaarden brullen (is dat brullen?) en boven ons verschijnen de sterren in de pikzwarte hemel.
Na het eten gaan Emiel en ik nog op night game drive. Emiel heeft vlak voor het vertrek een heel klein hartje, maar zijn hoop om een luipaard te zien wint het op de angst. Stipt om acht uur vertrekken we in een open jeep/truck, met een groepje van een man of tien. We krijgen een spot waarmee we in de kant van de weg moeten schijnen en wanneer we de ogen van een dier zien oplichten moeten we stop roepen. Zo zien we al snel twee jakhalzen, een springhaas, enkele vogels en een steenbok. We verlaten de geasfalteerde weg en ontdekken in de verte een grote mannetjes olifant. Tijdens de terugweg spotten we enkel nog een impala. De truck rijdt een stuk sneller en het is megakoud hoewel we twee truien en een jas dragen, en dan nog een deken rond ons hebben. Emiel zoekt beschutting tegen de wind en legt zich neer, en tien minuutjes voor we het kamp binnenrijden ligt hij te slapen.
Geen tv hier, laat staan internet, maar we worden door Peter Jan op de hoogte gehouden van de wedstrijd van de Rode Duivels en gaan happy naar bed: naar de kwartfinale tegen Argentinië!
Big Five 3 en 4
Woensdag 2 juli 2014. Kruger National Park, Zuid Afrika.
Omdat het wintervakantie is in Zuid Afrika kon ik amper vrije huisjes vinden in Kruger Park voor de nachten die ik wilde. Uiteindelijk heb ik wel drie overnachtingen kunnen regelen, alleen niet in de kampen die ik voor ogen had. Gevolg is dat we twee slaapplaatsen hebben in kampen dicht bij elkaar en nog eentje voor vanavond in een kamp 220 kilometer van Olifants. Dat wil dus zeggen dat we een serieuze afstand af te leggen hebben vandaag, hier rekenen ze negen uur (met in het achterhoofd dat de snelheid rond 25 kilometer per uur ligt bij het safari rijden).
Om zes uur gaat de wekker, want we willen graag vroeg op pad. We zijn absoluut niet alleen, ook de buren zijn de auto's al aan het laden. De jongens zijn niet stil te houden, de buren die wel lang willen slapen hangen er aan. Om zeven uur zijn we weg voor een erg succesvolle dag. Al gauw kruisen we de eerste giraffen, en niet veel later toont een voorgaande wagen ons een slapende hyena. We zien de rest van de dag meer dan twintig verschillende dieren: Nog meer giraffen, meerdere groepen zebra's (lopen mooi in een rijtje achter elkaar), een jakhals, heel veel olifanten (waaronder een groep met een mini olifantje - beetje spannend want mama olifanten kunnen agressief zijn), gnoe's en koedoe's (gelukkig is Emiel er om te zeggen welk dier welk is want ik vergis me elke keer), twee wrattenzwijnen, steenbokken, aan elke drinkplaats nijlpaarden, wel tien neushoorns (yes, nummer drie van de Big Five - mooie score want elke dag eentje erbij), waterbokken (die een beetje op ezels lijken en eerst wordt er dus geroepen 'kijk, een ezel!'), impala's (daar kijken de jongens zelfs niet voor op van de iPads), hopen vogels maar we herkennen enkel de bromvogel en de secretarisvogel in het boekje dat we hebben gekocht om dieren te identificeren (in het Zuidafrikaans, erg grappig soms), eekhoorntjes, opnieuw waterbuffels, apen (bavianen en gibbons), struisvogels (veel groter dan verwacht) en een slang die voor de auto de weg oversteekt (we gaan er van uit dat onze identificatie van zwarte mamba wel niet correct zal zijn).
Verder nog twee 'speciallekes': Bij een brug over een rivier staan enkele wagens stil. Iedereen speurt met verrekijkers in dezelfde richting. Wij slagen er in eerste instantie niet in om een dier te ontdekken (onze verrekijkers zijn ook niet van superkwaliteit) maar op aanwijzen van een vriendelijke Zuidafrikaan lukt het me met de verrekijker dan toch: een vrouwtjesleeuw ligt in de schaduw van een boom te rusten. Te ver weg voor een foto of veel adrenaline, maar wanneer ze even later opstaat en wegwandelt zien de mannen haar ook! En zo kunnen we nummer vier van de Big Five wegstrepen, al willen we nog wel eens een leeuw zien maar dan iets dichterbij.
Tot slot nog niet ver van Berg & Dal, opnieuw een stoet wagens op een brug. Veel chaos, iedereen vraagt aan elkaar wat er nu eigenlijk te zien is en waar, sommigen zien het wel en anderen niet. In een boom wat verderop ligt blijkbaar een luipaard te slapen. Maar hoe we ook ons best doen, met verrekijkers, met het blote oog en met telelens, met de auto op verschillende plaatsen, we slagen er niet in om het dier te ontdekken tussen de groene bladeren van de boom. Jammer, maar zo houden we nog iets over voor de komende dagen.
Onderweg stoppen we telkens waar het kan en mag, rest kampen, picknick plaatsen, om de jongens toch wat beweging te gunnen. Zo overbruggen we de afstand zonder grote problemen, en in acht uur bereiken we Berg & Dal. Louis vraagt elke dag of er een zwembad is zoals vorig jaar in Thailand telkens het geval was. Vandaag wel en de boys zijn niet te houden, er moet gezwommen worden. Ook ik vertrek in bikini (de temperatuur is prima, rond 25°C) maar wanneer Emiel in het water springt en er na een seconde ofzo opnieuw uit is omdat het zo koud is hou ik me wijselijk op het droge. Louis en Emiel springen nog enkele keren in het water maar de zwempartij is van korte duur.
We hebben een huisje met een klein keukentje, Dirk steekt de BBQ aan en we eten buiten met lange broeken en lange mouwen aan, en veel antimuggenspul op. Kruger is malaria gebied al hebben we de afgelopen dagen nog niet één mug gezien. Dat is het voordeel van reizen in de Afrikaanse winter, het koelt 's nachts zo af dat de muggen nu niet overleven en we dus geen anti malaria medicatie moeten slikken.
Louis vindt het spannend, zo in de nacht eten, en vraagt om zeven uur om te mogen gaan slapen (!). Emiel kijkt nog een film en gaat dan ook naar bed (het vroege opstaan en de night drive laten sporen na) en wij blijven met een fles kaapse wijn nog op het terras zitten.
