Pinguins en dolfijnen
Zondag 20 juli 2014. Stellenbosch, Zuid Afrika.

We doen het 's ochtends heerlijk rustig aan, de grote afstanden liggen achter ons en ook vandaag moeten we maar honderd kilometer afleggen. We ontbijten lekker en uitgebreid, er staat vier man/vrouw in de keuken voor ons klaar terwijl we de enige gasten zijn. Wat een luxe! Terwijl de jongens alweer aan het puzzelen en spelen gaan nemen wij de tijd om weer helemaal mee te zijn met wat er in de wereld aan de gang is.

Even later worden we door Wendy uitgezwaaid, en rijden we richting Kaapse wijnland. We gaan niet rechtsreeks maar kiezen voor een omweg langs de R44 die een stukje verder langs de kust gaat.Een eerste stop maken we bij Betty's Bay. Er broedt een kolonie Afrikaanse pinguïns en we lopen op een houten wandelpad tussen hen door. Dit is de Whale Coast Route, en her en der zijn uitkijkpunten voorzien. En we hebben geluk want bij een stop raken we aan de praat met een koppel Zuidafrikanen dat ons een groepje dolfijnen aanwijst, vlak tegen de rotsige kust. De lijst met dieren die we tijdens deze vakantie al hebben gezien blijft elke dag groeien!

Dan laten we de kust (en de wolken) achter ons en rijden naar Stellenbosch, een universiteitsstadje en wijncentrum. We logeren net buiten het centrum, in Fynbos Villa Guesthouse, in een huis in Victoriaanse stijl. Van het huisje waar de ossenwagens vroeger in gestald werden is een familie unit gemaakt, en daar slapen wij de komende twee nachten. Het huisje geeft uit op een binnenplaats waar Emiel en Louis kunnen spelen. Net zoals alle guesthouses tot nu toe is ook deze een versterkte burcht. Om met je auto binnen te rijden moet je door een grote poort, en voor elke buitendeur zit ook nog eens een hek. We krijgen een sleutelbos met vijf sleutels! Het is ons niet altijd duidelijk waarom al die hekken er staan. Soms is het evident, rond de kampen in parken stonden hekken om de dieren buiten te houden. En hier staan hekken om eventuele inbrekers buiten te houden (denken we toch) maar ook rond townships staan afsluitingen en we vragen ons dan af of dat is om mensen binnen of buiten te houden. We hebben nog nergens zoveel afsluitingen gezien als hier in Zuid Afrika.

We wandelen naar het centrum maar niet zonder stop in de speeltuin op de hoek van onze straat. Zo houden we de jongens tevreden. We stappen verder door de Dorp Street met witte oude huizen, langs kerken, en kleine huisjes die vroeger werden bewoond door slaven. Het is een slaperige zondagnamiddag en veel winkels en restaurants zijn gesloten. Er zijn hier weinig toeristen en we vallen een beetje uit de toon tussen de studenten. We slagen er toch in om een leuk restaurantje te vinden, waar we springbok kunnen proberen en Louis valt halverwege de maaltijd in slaap dus we maken het alweer niet laat.

Wijn proeven met de fiets
Maandag 21 juli 2014. Stellenbosch, Zuid Afrika.

We zijn alweer niet gehaast want we hebben pas halverwege de voormiddag een afspraak bij Wines. We zijn in de wijnstreek en we hopen het wijnproeven ook voor de jongens aangenaam te maken door het te combineren met een fietstocht. Aangekomen bij de vertrekplaats zien we dat de politie er ook is. Er is ingebroken in het schuurtje waar de fietsen staan en er zijn minstens twee fietsen gestolen. Er wordt wel gezegd dat Zuid Afrika een gevaarlijk land is, en dat zal vast zo zijn op bepaalde plaatsen of streken, maar buiten dit en de diefstal in Drakensbergen hebben we daar nog niets van gemerkt. Gelukkig maar!

We fietsen met twee gidsen en nog twee (Nederlandse) gezinnen die we al eerder tegen kwamen op de struisvogelboerderij. Zij reizen georganiseerd, maar wel individueel, zoals wij tijdens onze eerste verre reis met Emiel ook hebben gedaan in Bali (en daarna hebben besloten dat we het zelf net zo goed kunnen). Louis gaat op de bananenfiets achter aan mijn fiets en Emiel rijdt zelf op een kleine fiets zonder versnellingen, we wachten even af wat dat gaat geven.

We gaan op weg en houden niet veel later halt bij winery Thandi, een van de weinige 'zwarte' wijnhuizen. De arbeiders bezitten zelf meer dan de helft van het bedrijf. Het doel is wijn van goede kwaliteit te maken maar op een sociaal verantwoordelijke en ethische manier en de emancipatie van de zwarte bevolking te versterken. Een tiental jaren terug kregen ze het fairtrade label. Zo zitten we al voor de middag aan de wijn, we proeven meerdere witte en rode wijnen terwijl alle kinderen ondertussen aan het gamen gaan op smartphones en tablets.

We stappen opnieuw op de fiets voor een mooi stukje tussen de wijnranken. Het gaat nu heel erg bergop en de jongste kinderen zien af. Zo ook Emiel op zijn mini fietsje. Gelukkig neemt een van beide gidsen hem op sleeptouw. We rijden naar LovanE, een zeer kleine winery die wijn produceert enkel en alleen voor de Zuidafrikaanse markt. Hier bezoeken we de kelders en krijgen we wat meer uitleg voor we aan het proeven slaan.

Ondertussen is het tijd voor lunch en daarvoor rijden we naar wijnhuis Vredenheim. We gaan over de pechstrook van een tweevaksbaan, the African way dus. Zo hebben we dat dus ook eens gedaan. Eens aangekomen fietsen we tussen de wildebeesten, gemsbokken en zebra's die ze daar op het domein hebben staan. Er is een speeltuin, dus voor de kleinsten kan het al niet meer stuk. Zo hebben wij tijd om met onze Nederlandse 'collega's' reiservaringen uit te wisselen. Het eten heeft lang op zich laten wachten dus er rest enkel tijd voor een blitsbezoekje aan Van Ryn Brandy Cellar. Geen wijn, wel brandy in onze glazen hier. Ondanks een moeilijke start voor Louis, zijn hij en Emiel ondertussen dikke maatjes met de gidsen en ze amuseren zich prima.

Laat in de namiddag zit de toer er op. Het concept vonden we prima, wijn proeven en fietsen is leuk (en veiliger dan met de auto). Alleen zou er nog aan de route kunnen gewerkt worden. De stukken in het drukke verkeer zijn met kids niet ideaal (en we deden net de family tour). Veel hebben we ook niet gefietst, alle bezochte wijnhuizen liggen dicht bij elkaar merken we wanneer we terug naar Stellenbosch rijden.

We passeren onderweg nog in de Spar, het lijkt wel dat hoe meer we naar het westen gaan, hoe groter het aanbod wordt. Bij thuiskomst gaat Dirk met Emiel en Louis naar de speeltuin terwijl ik me installeer op het terras voor onze deur. We gaan niet meer op verplaatsing eten maar kiezen voor de in de Spar gekochte broodjes (en de jongens voor boerenworstenbroodjes).