Olifanten en struisvogels
Vrijdag 18 juli 2014. Heidelberg, Zuid Afrika.

Het is nog donker wanneer de wekker gaat om zes uur. We kleden ons snel aan en laden de auto. Om het niet te druk te maken voor de jongens slapen we gewoonlijk meer dan één nacht op dezelfde plaats maar dat is nu en de komende dagen niet het geval. Hopelijk kunnen de jongens dat aan. Het regent gelukkig niet meer, we zien heldere sterren in de donkere nacht.

We vertrekken naar Knysna Elephant Park, voor een sunrise wandeling met olifanten. In het park worden negen olifanten opgevangen. Ze zijn gered van culling (uitselecteren van zwakkere dieren) in bijvoorbeeld Kruger NP of het zijn weesolifanten. Voor we starten aan de wandeling eten we de in het guesthouse meegekregen ontbijtzakjes op. Voor ontbijt waren we immers daarnet te vroeg weg, maar er is voor een prima alternatief gezorgd.

We gaan op pad met de olifanten. Louis en ik lopen naast Sally, de grootste en de matriarch van de kudde. Ze heeft slechts één slagtand, ze is zo geboren. Emiel mag alleen, met olifant Thato (en met een mahoot) die slechts een paar maanden jonger is dan hijzelf. We mogen de olifanten aanraken en voederen. Zo dichtbij olifanten zijn blijft leuk, hoewel we dat in Thailand, Bali en Vietnam al hebben meegemaakt. Emiel heeft zelfs na anderhalf uur nog geen zin om verder te gaan, een carrière als mahoot lonkt.

Het is vandaag 18 juli en dus Mandela Dag. Toen hij negentig jaar werd en 67 jaar had gestreden voor gelijke kansen werd opgeroepen om elk jaar met zijn verjaardag gedurende 67 minuten iets te doen om de wereld even beter te maken. In het olifantenpark mogen kinderen van een weeshuis in Plettenberg Bay daarom vandaag gedurende 67 minuten wandelen met de olifanten. We zien ze vertrekken en gaan dan zelf weer verder.

Onderweg staan zoals overal in het land lifters, die met briefjes van tien of twintig rand wapperen in de hoop op een lift. Soms staan er hele families en dan vragen wij ons af of iemand plaats heeft voor vijf of zes personen. We rijden langs plaatsjes met namen als Fransmanshoek, Soetemelkfontein en Stilbaai. Dirk is moe en ik rij nog een keer. We reizen nog steeds op de N2, veel stukken daarvan zijn autosnelweg maar nu is het een gewone baan waarop het toegelaten is om 120 kilometer per uur te rijden. Bij ons zou dat 70 of maximum 90 kilometer per uur zijn. Trager verkeer gaat gewoon op de pechstrook (als er eentje is en dan nog lopen er dikwijls voetgangers) om snellere achterliggers door te laten. We lunchen op een strand in Mosselbaai. Hier staan chique huizen met zeezicht en het strand is alweer verlaten. We hebben enkel gezelschap van honderden kleine slakjes die aan de waterkant figuurtjes maken in het natte zand.

Halverwege de namiddag komen we aan op Skeiding Guest Farm in Heidelberg, na een rit van enkele kilometer over een dirt road tussen de koolzaadvelden. We logeren een nachtje op een boerderij, met vooral struisvogels en schapen. Er is één en ander misgegaan met de boeking, de twee connecterende kamers die voor ons waren voorzien zijn dubbel geboekt. Maar geen probleem, we krijgen zowaar twee studio's, waaronder ook de luxe studio met bubbelbad. Bovendien moeten we voor de kinderen niets betalen zolang we hier zijn, dus we klagen niet. Enige minpunt is dat beide kamers een deur naar buiten hebben en niet met elkaar in verbinding staan, dus dat wordt ook voor Dirk en ik splitsen deze nacht want om de jongens alleen te laten slapen zijn ze nog wat te jong.

Net voor de deur staat een speeltuin met een oude tractor, dat vinden Louis en Emiel geweldig. We voetballen alweer en de Nederlandse meisjes van het huisje naast ons doen mee. Meisjes tegen jongens, en de meisjes winnen vlotjes. We lopen ook eens rond op de boerderij en ontdekken dat struisvogels supergrappige dieren zijn.

We eten op de boerderij en krijgen een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Het hoofgerecht is natuurlijk struisvogelsteak op de braai (BBQ). Wij zijn de enige Belgen in een gezelschap van twintig Nederlanders, en de gesprekken gaan dan ook vooral over vlucht MH17. We zeggen maar niets tegen de jongens want binnen een kleine week stappen ook wij weer het vliegtuig op...