Allergisch voor cheetah's
Zondag 18 augustus 2013. Nederland.

Zittend op onze eigen bank zoek ik Kwa Cheetah Breeding Project op. 'Vind ik leuk' en daar komen alle foto's tevoorschijn. Luna roept enthousiast: 'dat is Xanie, daar heb ik gisteren mee gewandeld'. Xanie is een baby cheetah van vier maanden oud. Ook Dille wijst enthousiast op het broertje van Xanie waar zij mee wandelde. Op onze laatste dag in Zuid Afrika hebben we het Kwa Cheetah Breeding Centre bezocht. Een mooie afsluiting van onze reis.

's Ochtends vroeg mogen we een ochtendwandeling maken met vier baby cheetah's aan een riempje. In dit centrum fokken ze cheetah's, leren ze hoe te jagen en zetten ze weer terug in de natuur. Er zijn veel bedreigingen voor de cheetah: inperking van het leefgebied, andere roofdieren en de mens. Maar de grootste bedreiging zit in de cheetah's zelf. Er zijn er nog zo weinig wereldwijd dat ze genetisch verwant beginnen te raken. Dit zorgt voor misvormde geboortes. In cheetah breeding centres proberen ze nu genetisch gezonde lijnen te fokken en dan terug te zetten in de natuur.

Een eerste stap om ze te leren jagen, is ze te leren aan een riem te lopen. De kleintjes zijn nog wat lui en eigenwijs. Ze gaan vaak zitten of willen met bomen en takken spelen. Na afloop mogen we ze aaien en kroelen. Ze liggen te spinnen. Even later jeukt Luna in haar ogen. Ze worden dik en rood. Oh, nee, ze is allergisch voor cheetah's. Eerder deze vakantie zijn we er al achter gekomen dat ze allergisch voor katten is, maar een cheetah is natuurlijk ook een katachtige.

Na de wandeling krijgen we nog een interactie tour met de oudere cheetah's en andere katachtigen. Onze eerste stop is bij een luipaard van zes maanden oud. Deze mogen we door het hek heen aaien. Binnenkort wordt hij weer uitgezet. De vacht is super zacht en mooi. Dat is ook een groot probleem. Luipaardhuiden zijn gewild en er wordt dus opgejaagd. Onze gids vertelt dat de huidige president van Zuid Afrika vaak een luipaardhuid in het openbaar draagt en dat dit nooit twee keer dezelfde mag zijn. Hij laat zijn mening hierover in het midden maar het is ons wel duidelijk. De volgende stops zijn bij de serval cat en de wild cat. Allemaal prachtige katachtigen die we mogen aaien. Alleen de caracal is wat agressief en mogen we niet aaien. De caracal is een sterk roofdier, die hoog kan springen.

We denken terug aan een heerlijke reis. Met drie landen en tien stempels in ons paspoort, 4850 kilometer gereden en bijna zeshonderd liter benzine getankt (niet zo zuinig die bakkies...), vijf Nationale Parken bezocht en tien dagen onze Wild Card gebruikt, twaalf keer de klamboe opgehangen en slechts vijf muggenbeten totaal deze vakantie, 2500 foto's en zestig minuten film, achthonderddertig bladzijden voorgelezen voor de meiden uit de Wilde Kippenclub en ontelbaar veel potjes 'pesten' samen gespeeld. Het was weer een geweldige reis. Zuid Afrika blijft ons boeien. André heeft al nieuwe nationale parken gezien waar alleen maar (stoere) 4x4 wegen zijn. Ik zou graag nog het bergvolk van Lesotho willen zien. Kortom: we komen vast nog wel een keer terug.