Senta en Andre op reis met kids en huurauto door Zuidelijk Afrika (Zuid Afrika)
23 juli - 18 augustus 2013

Het was een heerlijke reis die Senta en André met hun dochters Luna (9) en Dille (6) in de zomer van 2013 maakten. In Zuid Afrika en Mozambique zien ze naast de big five de lievelingsdieren van de meiden: giraffen. En niet voor het eerst, want ook het jaar er voor brachten ze de zomervakantie al door in Zuid Afrika.

door Senta Zimnik

Visa zijn binnen
Zondag 7 juli 2013. Nederland.

Gelukkig. Na bijna twee weken hebben we onze paspoorten weer terug. Met vier prachtige visa voor Mozambique erin. Want, ja, we vliegen dit jaar wederom naar het zuiden. Vorig jaar is erg goed bevallen. Het enige minpuntje is dat het in juli winter is in Zuid Afrika. We hebben de warmte vorig jaar wel een beetje gemist. Daarom dit jaar de combinatie Zuid Afrika, Mozambique, Swaziland en misschien nog een dagje Lesotho. Mozambique ligt iets noordelijker en is warmer het hele jaar door. Bovendien hadden we vorig jaar een folder gezien dat je in de zuidpunt van Mozambique in de zee kunt zwemmen met dolfijnen. En dat zou natuurlijk wel heel leuk zijn. Op dierengebied zouden we ook heel graag nu de Big Five compleet maken. Dus op zoek naar de luipaard.

De inpak en voorbereidingsstress is al in alle hevigheid losgebarsten. Internationaal rijbewijs niet vergeten. Wild card verlengen. GGD. Filmpjes op netbook zetten. Past alle (outdoor) kleding nog wel bij de meiden? Ondertussen moeten de meiden gewoon nog twee weken naar school en wij nog twee weken naar ons werk. Maar het gaat vast lukken.

Naast stress, is de voorpret gelukkig ook begonnen. Onze eerste twee nachten slapen we in een (luxe) boomhut, waar giraffen los rondlopen. Giraffen zijn nog steeds het lievelingsdier van de meiden, dus die hebben er al helemaal zin in. En tegen hun vriendinnen vertellen ze er ook al bij dat je daar een nijlpaard een kusje kan geven...

Onze route is als volgt:
Hoedspruit (Zuid Afrika)
Kruger Park (Zuid Afrika)
Limpopo NP (Mozambique)
Inhambane (Mozambique)
Bileni (Mozambique)
Ponto da Ouro (Mozambique)
Hlane royal National Park (Swaziland)
Hluhluwe NP (Zuid Afrika)
St. Lucia (Zuid Afrika)
Drakensbergen (Zuid Afrika)

Mooiste huisje ooit
Dinsdag 23 juli 2013. Hoedspruit, Zuid Afrika.

De meiden konden hun ogen niet geloven toen ze onze huurauto zagen op het vliegveld van Johannesburg. 'Is die grote auto van ons?' vroegen ze. Diezelfde dag reden we naar Pezulu Treehouse Lodge vlakbij Hoedspruit. We sliepen daar in een luxe boomhut. Zoals Luna het omschreef in haar dagboekje: 'ons mooiste huisje ooit'. En dat was het. Vanaf ons hoge terras uitzicht op de savanne. Met giraffen en zebra's. Met een douche buiten hoog in een boomtak. De slaapkamers binnen zijn om de takken heen gebouwd. En een ligbad met prachtig uitzicht.

Dat was heerlijk bijkomen na onze reis. Waarbij Dille tot onze verbazing twee maal gecontroleerd werd: gefouilleerd op Schiphol en een body scan in Heathrow. Bij Pezulu eten alle gasten samen om een kampvuur buiten. Om half acht 's avonds klinkt getrommel. De kok Bridget, dol op de meiden, vertelt wat het eten is. We moeten wel onze fleece aan, want het is natuurlijk winter in Zuid Afrika.

De volgende ochtend gaat de wekker om zes uur. We gaan een morning bush walk doen met Donovan. Warm aangekleed, want 's ochtends was het acht graden. In gebieden met de Big Five mogen alleen kinderen ouder dan twaalf jaar wandelen. Maar dit gebied is in principe zonder Big Five. Maar hij geeft geen garanties, aldus Donovan. Daarnaast zijn er ook dodelijke slangen als de zwarte mamba, cobra en pofadder. Dus we blijven netjes bij de gids. We gaan op zoek naar een groep giraffen. Die we al snel vinden. We staan op een paar meter afstand van een groep giraffen. Imposant.

De meiden zijn goede WNF rangers. Ze weten al veel van de dieren. 'Dat is een vrouwtje', roept Luna uit, 'want ze heeft pluimpjes op haar hoorns'. We zien zebra's en duikers (hertjes). Tot slot heeft Donovan een verrassing voor ons. Hij weet een plek waar een struisvogelpaar op een nest zit met vier struisvogelkuikens. Er ligt ook een ei bij, dat het waarschijnlijk niet gaan redden. Het mannetje zit de hele nacht op het nest vanwege zijn zwarte schutkleur in de nacht. Het vrouwtje is dan eten aan het zoeken. In de ochtend – tussen acht en negen uur- wisselen ze om. Het vrouwtje heeft met haar lichtbruine kleur dan een betere schutkleur in het gras. Juist dat moment van omwisselen is leuk, omdat je dan even de kuikens ziet. Het vrouwtje was die ochtend een beetje laat, waarschijnlijk vanwege de kou. Maar uiteindelijk kwam ze eraan. En onder de papa, kwamen vier koddige struisvogel kuikens tevoorschijn. Dat was het wachten waard!

Om negen uur was het tijd voor een lekker ontbijtje. Al snel kregen we bezoek. Van apen. Die ook wel van een lekker ontbijtje hielden. Eerst pakten ze toast met jam mee. En even later kwamen ze terug voor het mandje toast. Het was wel een goede prikkel voor Dille, die een slechte eter is op vakantie, om snel haar pancake op te eten voordat de aap 'm zou pakken. In onze boomhut bleken er nog meer ongenode gasten. Ons pakje heerlijke Nederlandse stroopwafels was aangeknaagd. Muizen waarschijnlijk. Kortom: een vakantie met grote en kleine dieren. Ondanks de kou wilden de meiden nog graag zwemmen. Het is tenslotte wel zomervakantie voor ze. Dan maar met wetsuit aan. Brr...

In de middag gaan we naar het opvangcentrum Moholoholo. Oscar onze gids, die ook stand-up comedian had kunnen zijn, vertelde over de noodzaak voor een opvangcentrum. Hij liet beelden zien van het leefgebied vroeger in Afrika en hoe ze nu veroordeeld zijn tot kleine parken en reservaten. Dit geeft ruzie tussen territoriale dieren, waardoor er bijvoorbeeld luipaarden proberen een ander gebied te vinden buiten de omheining. De lokale bevolking, die zuinig is op de koeien ('for 20 cows you can marry a girl'), zijn daar niet blij mee. Dus liet Oscar gruwelijke foto's zien van verminkte luipaarden en cheetah's. In het opvangcentrum proberen ze de dieren uiteindelijk weer terug te zetten. Dat is best lastig, want de dieren moeten wel weer geaccepteerd worden.

Oscar zelf is een fervent vleeseter. Zijn grapjes over vegetariërs zijn genadeloos. 'Carnivoren hebben hun ogen voorop. Als God had gewild dat de mens een planteneter was, had hij de mens wel ogen aan de zijkant gegeven'. Tijdens de tour door het centrum, mogen we (wederom) een cheetah aaien. Na de bijzondere ervaring van vorig jaar een kleine tegenvaller. Deze cheetah had een halsband om en werd door twee helpers vastgehouden.'s Avonds staat er impala op het menu. Het smaakt André -overtuigend vleeseter- prima. De meiden vinden het super zielig dat papa die lieve impala opeet.

Big Five compleet!
Zaterdag 27 juli 2013. Kruger NP, Zuid Afrika.

De volgende dag gaan we door naar het Kruger park. Voor ons nu bekend terrein. We gaan weer via de Phalaborwa Gate naar binnen. Onze Wild Card (toegang tot alle nationale parken in Zuid Afrika) vernieuwen we. Stapvoets rijden we over een dirt road. Al snel spotten we de eerste olifant. Kuddes impala's. Wrattenzwijnen. Nyala's. De tijd vliegt en opeens beseffen we dat we misschien te laat komen voordat de gate van ons rest camp sluit om half zes. We rijden door zonder nog te stoppen. Als het goed is, redden we het. Maar opeens staat een auto stil voor ons. Er is een kudde buffels aan het oversteken. Daar kun je niet langs. En die kuddes bestaan vaak uit een paar honderd buffels. Dat wordt dus even wachten, terwijl grote buffels ons dreigend aankijken. Als de laatste buffel voorbij is, rijden we snel verder.Het schemert al. Opeens zie ik links in de berm een hyena. Geen tijd voor een fotostop. Om 17:31 rijden we Letaba Rest Camp binnen. Op tijd.

De volgende dagen staan in het teken van wildlife spotten. We rijden zo'n honderdvijftig kilometer per dag. Rijden langs waterholes met drinkende dieren. Genieten van de vele nijlpaarden in de rivier. Mogen even uit stappen bij de 'get-out-of-your-car-places'. Op dag twee staan er veel auto's stil. Regel één in het Krugerpark voor ons is dat er dan iets aan de hand is. We vragen wat ze zien. Een luipaard. Snel turen we in de struiken. En, ja, daar zien we de luipaard lopen. Yés! We hebben de Big Five compleet! Een vage foto is ons bewijs.

De volgende dag hebben we weer mazzel. Een jeep met een gids erin staat ergens stil op een open vlakte. Ze zien een cheetah achter een struik. We blijven staan kijken en al snel gaat de cheetah rechtop zitten. Een iets minder vage foto is ons bewijs. Bij het Restcamp Satara kijken we op het bord waar je met magneten de sightings van de Big Five kunt aangeven. Er is dichtbij een weg waar vaak leeuwen gezien zijn. We gaan op zoek. En ook dit lukt. We zien een vrouwtjesleeuw in het zonnetje liggen. Wat hebben we een mazzel.

In Rest Camp Olifants staan we om vijf uur op om de morning drive te doen. Vorig jaar was dit ons goed bevallen. We hebben dus hoge verwachtingen. Onder een dikke deken zitten we met vijftien andere toeristen in een open jeep. Als we de gate uitgereden zijn, stopt de chauffeur na honderd meter. Hij ziet een (Afrikaans) konijn en houdt daar een heel college over. Luna verzucht 'als ie al zo'n verhaal over een konijn houdt, dan belooft dat wat'. De morning drive is met name erg koud. Dille zit alleen maar onder de deken. En we zien niet meer dan een groep apen, olifanten en een hyena. Dat hadden we zelf ook wel gekund. Later die dag worden we getipt dat er op een uur rijden een luipaard in een boom zit met zijn prooi. We rijden er naar toe. De routebeschrijving was perfect, helaas was de luipaard gevlogen. We zagen de ingewanden van een impala langs de kant van de weg liggen, bloedsporen op de weg en een bloederige rest hoog in een boom. Luipaarden sleuren hun prooi vaak hoog in een boom, zodat ze het ongestoord kunnen verorberen.

Niet alleen de Big Five zijn interessant. Het is ook heel leuk om langer naar impala's, giraffen, zebra's en andere dieren te kijken, die niet zo zeldzaam zijn. Luna en ik maken prachtige foto's van tien impala's die ons aankijken, van drinkende giraffen, die de voorbenen gespreid hebben, 'gapende' nijlpaarden, kleine eekhoorns en van zebra's die rondrollen in de aarde. Olifanten blijven ook imposant. Zeker als je over een weg rijdt, waar niemand anders rijdt en ze midden op de weg staan. Ze zijn dan heel groot en lijken boos te kijken. Even achteruit rijden dus, totdat ze wat verder van de weg afstaan.

Vervolg reis in Mozambique

Napoleon
Dinsdag 6 augustus 2013. Hlane Royal NP, Swaziland.

Na onze geweldige zeesafari in Mozambique, nemen we afscheid van Mozambique en het ruisen van de Indische oceaan 's nachts. We gaan de grens over met Zuid Afrika. Ik heb nog nooit zo'n contrast gezien. Na een nacht regenval, ploeteren we met onze 4x4 door rul zand met veel waterplassen heen naar de borderpost. We doen een half uur over vijf kilometer. Bij de grens aangekomen, staan er vervallen oude containers waar de Mozambicaanse grensbeambten inzitten. Het gaat soepel. Aan de andere kant van het hek, staan spiksplinternieuwe bakstenen gebouwen met de Zuidafrikaanse grensbeambten. Daar lonkt ook een mooie geasfalteerde weg... Ook hier gaan de formaliteiten soepel en even later zoeven we Zuid Afrika weer in. Na twaalf dagen eindelijk weer ongestoord honderd kilometer per uur rijden zonder angst voor overstekende buffels, potholes of corrupte politie agenten.

We rijden die dag meteen door naar Swaziland. Weer de nodige grensformaliteiten. De meiden zijn het inmiddels gewend en kijken belangstellend naar de nieuwe stempels in hun paspoort. We gaan hier naar Hlane Royal National Park. Kleinschaliger en rustiger. Bij de entrance gate moeten we wachten tot vijf bussen ons passeren. Er zitten allemaal kinderen in uniform in. Ze zijn op schoolreisje geweest! Gaan wij in Nederland naar een dierentuin of pretpark, hier gaan ze dieren in het wild kijken.

We zitten in Bhubesi Camp. Een ruim en goed verzorgd self-catering chalet, iets boven een bocht in de rivier. We kunnen hier zelf een trail wandelen naar de rivier. De Big Five zit in een ander deel van het park. Tijdens de avondwandeling horen we geritsel in de struiken. Een nieuwsgierige rode duiker kijkt ons aan. Lief! We zien veel holen en uitwerpselen van wrattenzwijnen.

De volgende dag rijden we het park door. Het is veel kleinschaliger dan Kruger. De plattegrond bestaat uit een getekend A4tje (één Euro). De wegen zijn erg smal en hobbelig. Verschillende secties worden gescheiden door hekken. Je moet zelf de hekken open en dicht doen. Dat is best spannend. Als je weet dat er bijvoorbeeld olifanten kunnen rondlopen. Bij de waterhole bij de receptie zien we meteen twee neushoorns (white rhino). Op een gegeven moment loopt hij naar ons toe en staat hij op vijf meter afstand. Met alleen twee simpele elektrische draadjes ertussen in. Indrukwekkend!

We hebben ingetekend op de sunset game drive. We gaan in een leuke klein jeep samen met een ander Nederlands gezin met twee dochters. De vier meiden zitten vooraan en hebben een prachtig uitzicht. Napoleon is onze gids. Hij heeft er zin in. We beginnen bij de leeuwen sectie. Dat deel van het park, waar je alleen met een ranger mag komen. De leeuwen worden hier niet gevoerd en moeten zelf jagen.

Napoleon is een goede gids. Al na vijf minuten spot hij een vrouwtjesleeuw. Er steken er drie over voor onze jeep. Dit is nu al beter dan onze game drive in Kruger. Verderop staat een imposante rode olifant. Rood van het rode zand en stof. Bijzonder. Opeens horen we gebrul. Een leeuw. Napoleon gaat op zoek. Het is echt een goede gids. Rechts in het gras loopt een mannetjes leeuw met lange manen. Hij blijkt naar een waterplas te gaan om te gaan drinken. Napoleon rijdt er achter aan en parkeert de jeep pal aan de overkant van de waterplas. Op tien meter afstand drinkt koning Leeuw majestueus. We zien zijn grote tong, zijn prachtige manen, indringende ogen. Napoleon heeft duidelijk humor. Hij opent de meegenomen koelbox en vraagt wie er wat wil drinken. 'If the lion is drinking, we will also drink', zegt hij. Briljant. Dus drinkt André zijn cola terwijl de statige leeuw rustig doordrinkt en ons af en toe aankijkt. En ik ondertussen heel veel foto's maak. Napoleon schat de leeuw op tien á twaalf jaar oud omdat zijn manen al donkerder zijn. Na zo'n tien minuten stopt hij met drinken. Hij staat op. Poseert nog een keer statig voordat hij rustig weer wegloopt. Wat een geweldige ervaring!

De volgende ochtend hebben we een cultural village tour geboekt. Wat schetst onze verbazing als Napoleon, uitgedost in traditionele Swazi kleding met een tijgervel om, bij de receptie staat en weer onze gids blijkt te zijn. Dat is gezellig! Napoleon rijdt met ons mee naar een dorpje vijfentwintig kilometer verderop. Het is één van de driehonderd traditionele dorpjes in het koninkrijk Swaziland. Waar polygamie nog steeds bestaat en de vorige koning honderdentien (!) vrouwen had.
Elk dorpje heeft een chief, die niet gekozen maar geboren wordt. Als Napoleon onze komst heeft aangekondigd worden we welkom geheten door een aantal mannen en vrouwen. André mag op een boomstronk zitten en doet het woord. De meiden en ik hebben een omslagdoek om en zitten bij twee vrouwen op een matje op de grond. We krijgen een rondleiding door het dorp.

We beginnen bij de zogenaamde vergaderruimte voor de mannen, waar vrouwen niet welkom zijn. Daarna gaan we naar de 'kraal', een omheinde plek met het vee in het midden. Dit is de plek voor feesten en partijen. En waar ook de koeien en geiten geslacht worden. Daarna bezoeken we een tijdelijk slaapvertrek voor de mannen met hun oude jachtwapens en huiden. En we zien het domein van de vrouw: de keuken. Luna en Dille helpen met het malen van de maiskorrels tot maïsmeel. Buiten proeven we de marula pitten die onder de marulaboom liggen. Luna mag helpen met het vlechten van stevig gras tot touw en Dille mag proberen een waterkruik op haar hoofd te dragen. Tenslotte mag Luna in een lokaal rokje met een meisje uit het dorp een dansje doen onder geklap van de omstanders.

Koning Leeuw
Vrijdag 9 augustus 2013. Hluwehluwe NP, Zuid Afrika.

We zijn weer terug in Zuid Afrika. Inmiddels alweer zes stempels rijker in ons paspoort. Nadat we Napoleon teruggebracht hebben naar het park, rijden we weer terug naar Zuid Afrika. De grens gaat weer soepel. Onze volgende stop is Hluwehluwe National Park. De eerste twee dagen is self-catering, dus we slaan nog even flink proviand in bij een superspar. Rond half vijf rijden we het park binnen. De ondergaande zon kleurt de heuvels zachtroze. Het is hier prachtig. Al snel spot André de eerste neushoorn. We genieten enorm.

Ingespannen turen we de volgende dag met zijn drieën naar het spoor in het zand. Het lijkt wel de pootafdruk van een katachtige. Het is wel vijftien centimeter groot. Zou het een luipaard zijn? Mpila Camp zijn we. Een avontuurlijke plek om te overnachten want dit kamp is alleen maar beschermd tegen olifanten. Alle andere (gevaarlijke) dieren kunnen hier gewoon rondlopen. Als het donker is, moet je dus in je huisje blijven. Vannacht heeft André hyena's horen huilen.

's Ochtends vroeg maken we een kleine wandeling rondom ons huisje. We worden omringd door wrattenzwijnen en kuddes impala's. We hebben onze sporen en poepkaart mee en bestuderen alle uitwerpselen en sporen onderweg. Enthousiast rennen de meiden terug naar papa, die met een kopje koffie geniet van het ochtendzonnetje. Ze laten de foto van het spoor zien. We besluiten het aan een ranger bij de receptie te laten zien. Die twijfelt niet lang. Dat is het spoor van een leeuw. Hij heeft ze 's nachts ook horen brullen. Wauw en dat in de buurt van ons huisje!

Mpila Camp ligt prachtig op een hoge heuvel. We hebben een ruime vijfpersoons chalet. Buiten staat een braai (bbq) met een prachtig wijds uitzicht. Het is aanlokkelijk om te gaan bbq-en. Maar dan lezen we de waarschuwing bij de receptie. De hyena's komen vaak naar de bbq toe en proberen het vlees te stelen. En daarna volgt een waarschuwing dat kleine kinderen niet los buiten mogen lopen tijdens de bbq omdat de hyena ze zou kunnen pakken. Dat lijkt ons niet zo'n goed plan. Dus koken we lekker binnen Italiaanse pasta maaltijden.

Tijdens onze eigen safari zien we veel neushoorns en zelfs drie leeuwen. Maar ook een baby nyala die bij zijn moeder drinkt. We doen nog een keer een morning drive (half zes opstaan!). Het heeft die nacht erg geregend. De stoelen van de open jeeps zijn kleddernat. In het donker zitten we op poncho's en gaan we op weg. Na vijf minuten loopt er een groep hyena's voor ons op de weg. Ze blijven maar voor ons lopen. De gids vertelt dat de dieren na regen liever op de weglopen omdat het gras zo nat is. Hyena's blijven toch wel enge beesten. De rest van de drive zien we veel buffels en olifanten en vlak voor het einde steken nog drie vrouwtjesleeuwen de weg over voor onze jeep. Weer een goede opbrengst.

We zijn nu in Hilltop Camp aan de noordkant van het park. We hebben een luxe huisje van twee verdiepingen met zelfs een tv. De meiden genieten ervan om voor het eerst sinds drie weken weer tv te kijken. Vanaf ons terras turen we met een verrekijker de heuvels af. Al snel ontwaren we een neushoorn met baby. Wat een fantastische locatie is dit. Ons huis is omringd met bomen vol met vervet monkeys. Dille ontdekt een baby aapje dat uit de borst drinkt bij de mama terwijl de papa aan het vlooien is. Een prachtig tafereel. Dieren, groot of klein, het is hier prachtig.

Nijlpaarden en snorkelen
Maandag 12 augustus 2013. Santa Lucia, Zuid Afrika.

We nemen we afscheid van Hluwehluwe National Park. We doen nog een laatste eigen game drive in de ochtend. Dit leverde nog vijf spannende minuten op. Op een smalle dirt road aan weerszijden vol begroeid liepen olifanten. 'Een baby olifant', gilt Dille. En ja hoor, er loopt een heel klein baby olifantje bij. Er komen nog twee jeeps bij. Op tien, vijftien meter afstand voor ons steken de olifanten over. Het blijkt een grote groep te zijn met meerdere baby's. De jeep naast ons wijst naar achteren. Ook daar steken olifanten over. We zijn omringd door een groep overstekende olifanten. Dit voelt wel wat hachelijk. Zeker omdat er baby's bij zijn. Richtlijn is altijd dat je dertig meter afstand moet houden van olifanten. Ze kunnen je auto omver gooien en vernielen. Gelukkig hebben ze geen interesse in ons en lopen ze door richting de rivier. Een prachtig gezicht. De kudde van circa dertig olifanten steekt achter elkaar de rivier over. De kleintjes gaan bijna kopje onder. Als ze er aan de overkant weer uitkomen, zie je precies hoe diep ze in het water hebben gelopen door een mooie natte rechte lijn. De kleintjes worden aan de overkant baldadig en stoeien wat met elkaar. Wat een prachtig gezicht.

Daarna nemen we echt afscheid van het park en gaan we naar Santa Lucia aan de kust. Bekend om de nijlpaarden die 's nachts gewoon door het stadje lopen. En dat zien we ook als we na het eten een keer naar huis rijden. We houden maar gepaste afstand van die grote beesten. We slapen hier in African Ambience B&B. Een rustig huisje in de straat achter de drukke hoofdstraat. Met een gezellige kamer. Er is een gezamenlijke living en wifi. Zodat Luna later ongestoord met haar hartsvriendin Maartje kan facetimen. Om het huisje heen is een mooie tuin. De meiden zijn meteen verrukt van de twee honden Stabbie en Lala.

Die avond wandelen we over vlonders naar het strand. We zien spelende nijlpaarden. Op het strand zijn veel vissers. De zee is wild. Niet om te zwemmen hier. Dat doen we de volgende dag in Cape Vidal, vijfendertig kilometer ten noorden van Santa Lucia in het iSimangaliso Wetland Park. De meiden snorkelen met wetsuit aan bij laagtij bij de rots en zien gekleurde rifvissen. We genieten van een allerlaatste stranddagje.

Paardrijden, een vakantietraditie
Donderdag 15 augustus 2013. Drakensbergen, Zuid Afrika.

Er volgt een lange reisdag naar de Drakensbergen. We rijden door het binnenland, langs de zogenaamde battlefields. De plek waar rond 1900 de Britse soldaten vochten met de Zulu krijgers. We slapen in Amphitheatre Backpackerslodge. Een echte plek voor rugzakkers. De meiden zijn een beetje teleurgesteld dat er geen trampoline voor de kinderen is. Maar deze lodge heeft duidelijk een andere doelgroep, getuige de pot condooms die op de bar staat. De lodge is leuk ingericht met allerlei recycle kunst. Gelukkig is er wel een tafeltennistafels en een snookertafel. Dus we vermaken ons wel. We genieten van de zonsondergang en zien de hoge Drakensbergen wand roze kleuren. Dit is een echt amphitheater. Deze bergrange van vulkanisch gesteente is vijf kilometer lang en vijfhonderd meter hoog. Hier zijn de twee na grootste watervallen ter wereld, de Tugela Falls.

De volgende dag gaan we wandelen in het Nationaal Park. We lopen naar de Tiger Falls, een wandeling van drie á vier uur met een flinke klim erin. Het uitzicht is prachtig. Luna loopt stoer met haar eigen rugzak. Helaas verzwikt ze op de weg terug haar enkel. In de lodge rusten we uit. Het avondeten is gezamenlijk met iedereen en zeer spicy. De meiden drinken gulzig een liter water weg.

De volgende ochtend gaan we – traditioneel in de zomervakantie – paardrijden. Maar nu krijgt Dille voor het eerst haar eigen paard. En best een groot paard. En ze mag helemaal alleen rijden. We doen een toer van twee uur naar de Forgotten Valley. We gaan vaak in draf en Luna en Dille blijven goed in het zadel zitten. We zien konijnen, mountain reedbuck en een groep elanden. De paarden van Luna en Dille schrikken als de elanden ons pad opeens kruisen, steigeren en draven weg. Gelukkig houden de meiden zich stevig vast en stoppen de paarden snel weer. 's Middags doen we – gezien Luna haar enkel – een korte wandeling. We gaan samen met een gids naar achthonderd jaar oude rotstekeningen. De tekeningen zijn prachtig. We zien dansende mensen, antilopen, een leeuw, buffel en giraf getekend en gekleurd. De meiden zijn onder de indruk.

Warme chocomel
Vrijdag 16 augustus 2013. Nambiti Private Game Reserve, Zuid Afrika.

We besluiten de vierde nacht in de backpackersplace om te ruilen voor een nacht in Elephant Rock Lodge. Een luxe accommodatie in het Nambiti Private Game Reserve. We vinden het leuk om onze vakantie af te sluiten met een safari. Deze lodge heeft maar vijf chalets en neemt maximaal tien mensen per nacht. Erg exclusief dus. En dat bevalt goed. We worden opgewacht door Steve met een welkomstdrankje. Daarna heeft hij een verrassing voor de meiden: een activity box met opdrachten om allerlei spullen te verzamelen, zoals olifantenpoep, een bloem, een vogelveer, etc. Super leuk en de meiden gaan meteen aan de slag.

's Avonds hebben we met een Engels gezin een game drive met Stephanie als gids. Zij werkte een jaar geleden nog op kantoor in Durban. Ze was het daar zat en is nu ranger en geniet van haar nieuwe leven. Door een prachtig afwisselend landschap rijden we op enorme 4x4 weggetjes, die Stephanie ook wel rollercoasters noemt en niet voor niets. We schudden heen en weer en houden ons goed vast. Af en toe stapt Stephanie uit om poep van een olifant, zebra of neushoorn voor de meiden te pakken. Luna heeft nu bedacht dat haar volgende spreekbeurt op school over Zuid Afrika gaat. Dus dan kan de olifantenpoep daarna mooi in de klas worden doorgegeven, zegt ze. Wij vragen ons ondertussen af hoe we al die poep mee naar Nederland krijgen...

Stephanie is een goede spotter. We zien een groep leeuwen van dichtbij. Twee mannetjes (broers) met mooie manen en twee vrouwtjes met bloed besmeurde kop van de prooi die ze aan het eten zijn. Ik spot zelf nog twee jakhalsen, mooie beesten, die we dit jaar nog niet gezien hadden. Daarna zien we een neushoorn met baby heel dichtbij. Super schattig.

Met de zonsondergang gaan we op een plekje picknicken. Stephanie zet een tafeltje neer met chips en pinda's. Best leuk zo'n luxe game drive. Drinken erbij en genieten van het uitzicht. Maar wacht, daar komt een olifant aan. Snel pakken we de spullen weer in en gaan terug in de jeep. In het donker rijden we terug naar onze lodge waar de volgende verrassing wacht. Warme chocomel voor de meiden, chocolaatjes op bed en een warm bad met veel schuim met allemaal waxinelichtjes eromheen. Ze weten hier wel hoe ze je moeten verwennen. Dit is een heerlijke laatste avond in Zuid-Afrika voor ons.

Allergisch voor cheetah's
Zondag 18 augustus 2013. Nederland.

Zittend op onze eigen bank zoek ik Kwa Cheetah Breeding Project op. 'Vind ik leuk' en daar komen alle foto's tevoorschijn. Luna roept enthousiast: 'dat is Xanie, daar heb ik gisteren mee gewandeld'. Xanie is een baby cheetah van vier maanden oud. Ook Dille wijst enthousiast op het broertje van Xanie waar zij mee wandelde. Op onze laatste dag in Zuid Afrika hebben we het Kwa Cheetah Breeding Centre bezocht. Een mooie afsluiting van onze reis.

's Ochtends vroeg mogen we een ochtendwandeling maken met vier baby cheetah's aan een riempje. In dit centrum fokken ze cheetah's, leren ze hoe te jagen en zetten ze weer terug in de natuur. Er zijn veel bedreigingen voor de cheetah: inperking van het leefgebied, andere roofdieren en de mens. Maar de grootste bedreiging zit in de cheetah's zelf. Er zijn er nog zo weinig wereldwijd dat ze genetisch verwant beginnen te raken. Dit zorgt voor misvormde geboortes. In cheetah breeding centres proberen ze nu genetisch gezonde lijnen te fokken en dan terug te zetten in de natuur.

Een eerste stap om ze te leren jagen, is ze te leren aan een riem te lopen. De kleintjes zijn nog wat lui en eigenwijs. Ze gaan vaak zitten of willen met bomen en takken spelen. Na afloop mogen we ze aaien en kroelen. Ze liggen te spinnen. Even later jeukt Luna in haar ogen. Ze worden dik en rood. Oh, nee, ze is allergisch voor cheetah's. Eerder deze vakantie zijn we er al achter gekomen dat ze allergisch voor katten is, maar een cheetah is natuurlijk ook een katachtige.

Na de wandeling krijgen we nog een interactie tour met de oudere cheetah's en andere katachtigen. Onze eerste stop is bij een luipaard van zes maanden oud. Deze mogen we door het hek heen aaien. Binnenkort wordt hij weer uitgezet. De vacht is super zacht en mooi. Dat is ook een groot probleem. Luipaardhuiden zijn gewild en er wordt dus opgejaagd. Onze gids vertelt dat de huidige president van Zuid Afrika vaak een luipaardhuid in het openbaar draagt en dat dit nooit twee keer dezelfde mag zijn. Hij laat zijn mening hierover in het midden maar het is ons wel duidelijk. De volgende stops zijn bij de serval cat en de wild cat. Allemaal prachtige katachtigen die we mogen aaien. Alleen de caracal is wat agressief en mogen we niet aaien. De caracal is een sterk roofdier, die hoog kan springen.

We denken terug aan een heerlijke reis. Met drie landen en tien stempels in ons paspoort, 4850 kilometer gereden en bijna zeshonderd liter benzine getankt (niet zo zuinig die bakkies...), vijf Nationale Parken bezocht en tien dagen onze Wild Card gebruikt, twaalf keer de klamboe opgehangen en slechts vijf muggenbeten totaal deze vakantie, 2500 foto's en zestig minuten film, achthonderddertig bladzijden voorgelezen voor de meiden uit de Wilde Kippenclub en ontelbaar veel potjes 'pesten' samen gespeeld. Het was weer een geweldige reis. Zuid Afrika blijft ons boeien. André heeft al nieuwe nationale parken gezien waar alleen maar (stoere) 4x4 wegen zijn. Ik zou graag nog het bergvolk van Lesotho willen zien. Kortom: we komen vast nog wel een keer terug.