Artikelindex

Spelende aapjes en zwemmen in een kratermeer
Zondag 5 augustus 2018. Lake Nkuruba Nature Reserve, Uganda. 

Na het ontbijt en nog wat schommelen in de zon vertrekken we op ons gemak naar onze volgende bestemming. Wat een ontzettend mooi ritje weer door de dorpjes en het platteland. Hoe meer we in de buurt van onze eindbestemming komen hoe mooier en groener het wordt. Dit is duidelijk een vruchtbare vallei. Allemaal thee en banaan plantages. Zo mooi! Ook onderweg weer heel veel zwaaiende kinderen die graag even een praatje met ons willen maken. Wat is Oeganda toch een ontzettend mooi en gaaf land! Rijdend over de onverharde rode wegen, door de dorpjes en het tropische groen met kinderen op blote voeten, spelend met niets meer dan een autoband en stok geeft ons echt een ‘Afrika gevoel’. Het is zoals we dat kennen van tv, maar in het echt is het nog veel mooier.

5aug

We rijden langs een paar kratermeren, we komen in de buurt en komen dan bij lake Nkuruba nature reserve aan in het begin van de middag.Wat een mooi plekje is lake Nkuruba nature reserve. Lake Nkuruba is een kratermeer, één van de velen rondom het stadje Fort Portal. Het is een meertje met steile wanden begroeid met jungle. Het is een natuurreservaat waarin vier soorten apen leven, de speelse vervet apen, de mooie black and white colobus met witte franjes, de schuchtere red tail monkeys en de met uitsterven bedreigde red colobus. Hopelijk gaan we ze allemaal zien.

5aug 6

De kamer is nog niet klaar maar we kunnen wel al lunchen (chapati met guacamole mmm) en een potje kaarten met gezelschap van een troep vervet aapjes. Leuke speelse brutale aapjes die op onze auto gaan zitten, onder onze tafel en al spelend over het terrein rondrennen. 

Daarna gaan we zwemmen in het kratermeer. Ook hier geen bilharzia gelukkig, en geen krokodillen of nijlpaarden. Het water is heerlijk. De jongens kunnen lekker springen in het water. De lokale jeugd Afrikaanse dansgroep is op ons terrein aan het oefenen. Dus onder het genot van een biertje (dat geserveerd moet worden aan tafel en niet zo gegeven kan worden) kijken we en aan het einde krijgen we nog een speciale voorstelling. Tijmen heeft ondertussen sjans met een paar lokale meisjes.

5aug 8

Na de voorstelling kunnen we in ons huisje, het ligt boven op de heuvel met prachtig uitzicht op het meer en aan de andere kant op de Rwenzoni mountains. Echt weer een ongelooflijk mooi plekje, we kunnen het niet vaak genoeg zeggen, wat is Oeganda mooi. Deze keer hebben we twee kamers naast elkaar. Eén voor de jongens en één voor ons. 

Aan het einde van de middag zien we in de bomen de eerste red tailed monkeys, mooie aapjes met rode staart en een wit grappig neusje, top! 

5aug 7

Om 19.00 uur gaan we eten in de gezamenlijke eetruimte. Er vliegen ook grote motten en ander vliegend gespuis rond, dat vinden de jongens iets minder leuk. Op tijd zijn we weer in ons huisje want het gaat weer heel hard regenen. Wat een herrie op ons zinken dak. In de stromende regen even kijken bij de kids of ze niet bang zijn, maar gelukkig gaat het goed! Na tien minuten samen in het twinbed besluiten we toch maar om apart te gaan slapen. We zijn immers wat ruimte gewend en deze matrassen zijn ook niet echt super. Slaapt prima zo!


Naar de Rwaihamba markt
Maandag 6 augustus 2018. Lake Nkuruba nature reserve, Uganda.

De volgens ochtend ontbijten we om 8.30 uur: chapati voor Tijmen, eindelijk ook lokaal eten wat hij lust! Na het ontbijt zien we dan de black and white colobus monkeys in de bomen.  Yes, dat is nummer 3 van de 4 soorten! Daarna lopen we in een half uurtje naar de markt van Rwaihamba. De 2,5 km is mooi, over de rode slingerende landweg door het groen landschap met bananenbomen, kleine huisjes, geitjes, jongetjes met koeien, schoolkinderen in uniform en vrouwen met van alles en nog wat op het hoofd. We hebben veel contact met de mensen onderweg en de kinderen die langs de route wonen. Overal in dit land hoor je ze roepen, Mzungu, how are you!? Hugo helpt een jongen van 14 met de fiets + jerrycan water (met banaan als dop) omhoog te sjouwen tegen de berg op en probeert wat te praten. De jongen doet dit elke dag. Je ziet hier iedereen met jerrycans water sjouwen, er is nergens waterleiding en iedereen loopt kilometers naar de waterput, ieder dag weer. Iedereen die in Nederland klaagt over hoe slecht het wel niet gaat, AOW leeftijd, de zorg, onderwijs etc, zou eens in Afrika moeten komen kijken. Wij wonen in het paradijs op aarde. Gelukkig beginnen onze jongens dit ieder jaar beter te begrijpen bij elke reis. Op de achtergrond ziet Ivanka dat de jongen steeds minder doet en Hugo met name degene is die de fiets omhoogduwt. Vrachtwagen met te veel lading, motortjes etc het komt allemaal voorbij. Als de mensen iets durven te vragen is het vaak of de jongens tweeling zijn. Ik snap het wel, wij vinden dat de kinderen hier ook allemaal op elkaar lijken.

6aug 4

Eenmaal op de markt is het een gezellige drukte met harde muziek. Men verkoopt groente, vlees, dieren, maar ook kleding die duidelijk afkomstig is uit onze zakken die we inleveren in de containers. Foto’s worden niet echt op prijs gesteld tenzij we iets kopen. Het lijkt ook wel of de hele markt ons aankijkt, dus stiekem fotograferen is ook lastig. Maar het lukt om mooie overzichtsfoto’s te maken en met de iPhone wat details. Ook ‘kletsen’ we nog wat met een paar kindjes langs de weg, waarvan een alles nazegt wat wij zeggen. Dus ook de Nederlandse woorden. Erg leuk. 

6aug 2

In het dorpje drinken we wat bij de lokale kroeg, een paar planken met een poolbiljart, en zien daar twee andere Nederlandse gasten van Lake Nkuruba nature reserve. Ook die zijn onder de indruk van de markt, maar ook van de armoede.

Op de terugweg kopen we wat banaantjes en een zak met zuurtjes om uit te delen aan de kinderen die we tegenkomen; een klein jongetje die de koe van de familie aan het uitlaten is, een meisje in een hutje langs de kant van de weg, drie kinderen in vodden bij een schooltje, twee kinderen die samen met moeders een brommertje volgeladen met bananen voortduwen, Mees deelt de snoepje graag uit. En de kinderen hier maar lachen en zwaaien, wat een geweldig vrolijk volk die Oegandezen.

6aug 5

Eenmaal terug zien we nog meer black en white colobus, maar ook soort nummer vier: de bedreigde red colobus in de bomen vlakbij. Wat een supergave plek hier. Nog even zwemmen in het meer en daarna weer wildlife spotten, super dichtbij weer black and white colobus monkeys en ook nog een paartje neushoornvogels. Als we gaan kaarten zien we nog veel meer apen, alle vier de soorten, maar ook het Nederlandse stelletje dat we bij lake Bunyoni gezien hebben die een jaar door Afrika aan het reizen zijn. Toch mooi, altijd bij het reizen dat we vaak weer dezelfde mensen tegenkomen, het is leuk om reisverhalen onderling uit te wisselen en weer nieuwe ideeën op te doen.

Rond een uur of zeven schuiven we aan voor het ‘diner’: chapati en rijst met een groentencurry en de jongens een Nutella pannenkoek, what else. Nog een beetje kaarten en dan naar bed.

 

Top of the world en een broodje kroket
Dinsdag 7 augustus 2018. Lake Nkuruba nature reserve, Uganda.

Weer ontbijt om 8.30, weer chapati voor Tijmen, en rond een uur of tien lopen we naar ‘top of the world’. Dat lijkt ons qua naam wat overdreven, maar het uitzicht schijnt mooi te zijn. Het is zo’n klein uurtje bergop lopen, even nog het lokale schooltje kort bezocht, zwaai zwaai, en weer verder. Mooie route weer, en het uitzicht vanaf Top of the World is inderdaad mooi. Uitzicht op drie andere kratermeren en we zien nog een mooie hagedis met blauwe kop. Op aanraden van het Nederlandse stelletje, dat we tegengekomen zijn, nemen we terug een alternatieve route. De bedoeling was een binnendoor pad, maar we lopen dwars door de begroeiing, over plantages, doodlopende paden in en vinden de korte route niet echt. Dan maar weer over dezelfde weg terug. Wel zien we het jongetje van gisteren met de koe weer.

7aug

Dan even chillen bij de hut, en we zien nu de red colobus apen van wel heel dichtbij, 1-2 meter boven ons in de boom zitten. Chips, toch nog maar een paar foto’s maken, we hadden er nog niet genoeg haha. We willen weer even gaan zwemmen in het meertje, maar zien een grote groep locals bij het meer. Blijkt dat ‘s ochtends een familielid in het meer is gesprongen en is verdronken, zelfmoord denken ze. De familie lijkt er niet echt mee te zitten, er wordt volop gelachen. We vragen of ze er problemen mee hebben als we een duik nemen, maar dat vinden ze geen enkel probleem. Dus Hugo, Tijmen en Mees duiken erin. Maar Mees houdt het al snel voor gezien, hij vindt het toch een beetje eng. Het is ook wel wat luguber, maar Hugo en Tijmen genieten toch nog wel een tijdje van het lekkere water.

Dan pakken we de auto om naar het stadje Fort Portal te rijden. We pakken niet de route die maps.me aangeeft (wat een briljante app by the way) maar pakken een korte route. Die overigens niet echt sneller is, maar wel mooi. Heuvel op en af over een pad ter breedte van onze auto, supermooi route, en mooi om te doen met onze 4x4. Laatste stukje naar Fort Portal gaat over asfalt (!) dat hadden we al even niet meer gezien, even 80 km/uur rijden zonder dat je vullingen er uit trillen. Fort Portal, wat trouwens een mooi stadje is, schoon in vergelijking met wat we tot nu toe gezien hebben, met zelfs een trottoir! Moet niet gekker worden.

 7aug 2

We rijden naar Dutchess, een restaurantje van Nederlanders waar ze, zo hoorden we gisteren, zelfs een goed broodje kroket hebben. En bitterballen. Dutchess is een mooi plekje zo midden in Afrika. We genieten even lekker buiten op het terras van een biertje, cappuccino en warme chocomelk (en water voor Tijmen natuurlijk). De jongens bestellen een broodje kroket (dat ook als broodje kroket op de kaart staat) en een pizza. En wij bestellen ook maar een pizza, even wat anders na alle prutjes met rijst, aardappel en chapati (alhoewel ook erg lekker allemaal). Heel erg goede pizza, voor weinig, ook wel lekker voor ons Hollanders. Met goed gevulde magen, bommetje vol eigenlijk, we zijn deze hoeveelheid niet meer gewend hier in Oeganda, rijden we in een half uurtje weer terug naar Lake Nkuruba.

7aug 3

Als we in de gezamenlijke eetruimte aan het kaarten zijn valt plots de elektriciteit uit, dan maar met zaklamp en licht van de telefoon verder spelen en op tijd (21.00 uur) zoeken we ons hutje maar weer op. Morgen iets eerder ontbijten voor de lange rit naar Masindi. Het is maar iets meer dan 250 km, maar we verwachten er zo’n zes uur over te doen.

 

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!