Een trotse boda-boda en oude vrienden
Donderdag 2 augustus 2018. Kihihi, Uganda.

Zo, het is weer tijd dit idyllische plekje te verlaten. Hopelijk kunnen we na vier dagen in het volgende plaatsje weer douchen. Dat is bij Amasiko op één koude douche van Ivanka niet gelukt. Het water moest eerst verwarmd worden op een groot vuur, en dat vonden we elke keer te veel gedoe, of we waren te moe en wilden gaan slapen.

Na het ontbijt en afscheid nemen van Wilfried, Irene en Hmamaza en zusje vertrekken we naar Kihihi. Het is ongeveer 110 km, we doen er vier uur over. Het is een fantastisch mooie route over onverharde wegen, door bergen, regenwouden waar ook de berggorilla’s zitten, theeplantages en kleine dorpjes. Wat is Uganda ongelooflijk mooi. Als we in die vier uur tien auto’s zien is het veel. We stoppen een keer in Kanungu voor wat koekjes en drinken en een keer bij een mooi uitzichtpunt. Waar meteen een vader met vier kleine kindjes naar ons toe komen gerend. De mensen zijn hier ook superenthousiast en vriendelijk. Halverwege de middag komen we in Kihihi aan.

We hebben in dit plaatsje nog niks geboekt. Dus we zoeken eerst een plekje om te slapen. We vinden al snel Suba motel. Ziet er prima uit, alleen helaas geen plek. De buren, van dezelfde eigenaar wel. Deze is wel wat minder, maar de kamer is verder prima. Na de spullen gedropt te hebben drinken we eerst wat bij Suba, ze hebben hier buiten een lekkere relax plek. Daarna lopen we een rondje door het dorp. Tjemig, of we door het hele dorp worden nagekeken haha. We zijn een wandelende attractie. Het is lastig foto’s maken van mensen zo. 

We kopen onderweg wat popcorn en lopen dan terug. In alle dorpen staan op verschillende plekken groepjes mannen met motors, de zogenaamde boda-boda; motor-taxi’s. Zo ook hier in Kihihi. Als we bijna terug zijn worden we aangesproken door een boda chauffeur, in onverstaanbaar Engels en de lokale taal. Hij is de held van de dag lijkt het wel, hij is helemaal trots dat hij ons aan durfde te spreken, en zijn boda-boda vrienden ook geloven we.

We gaan weer bij Suba zitten, maar niet voordat we uitgebreid hebben gezwaaid naar het naastgelegen klasje kinderen. En wie zien we als we weer even naar de kamer gaan? Onze vrienden uit Engeland van Amasiko homestay. Die zijn hier om dezelfde reden als wij, het zuidelijk deel van het QENP (Ishasha sector) bezoeken voor de boomklimmende leeuwen. Zij hebben de vorige dag de berggorillas gezocht en gevonden, supergaaf. Wij moeten nog een keer terug naar Uganda als de jongens vijfiten zijn om dat ook te doen. Wel duur, 600 dollar pp, maar de moeite waard volgens het Engelse stelletje.

Avondeten bij Suba, pizza’s voor de jongens, matoke voor Hugo en sweet en sour kip voor Ivanka. Rond een uur of tien gaan we slapen.