Spelen met neesjes...
Maandag 11 augustus 2008. Kaapverdië, Boavista.

Tarrafal op het eiland Santiago was prettig, afgezien van de muggen. Milo heeft daar de jeugd nog verkeerd Nederlands bijgebracht. We zaten op het strand toen een paar jongentjes erbij kwamen zitten en met Milo gingen spelen. Ze gingen samen allerlei steentjes opstapelen en verzamelen en Milo noemt steentjes 'neesjes' (vraag me niet waarom). De jongens namen het feilloos over en gingen daarna door met neesjes spelen. Haha!

Vanaf Tarrafal was het een flink dagje reizen; bijna twee uur met de minibus (hobbelend door de mooie landschappen!) en vervolgens twee keer met het vliegtuig, omdat je niet direct van Santiago naar Boavista kan vliegen maar via Sal moet (ook al vlieg je dan over Boavista heen!). Milo deed het naar omstandigheden prima, we hoefden gelukkig ook weinig te wachten. In Boavista werden we bij de bagageband gelijk te grazen genomen door hordes muggen, die het verse vlees ontdekten... Die rotbeesten hadden we op Santiago achter willen laten, maar doordat het pas geregend heeft op dit anders zo droge eiland, zijn ze ook hier te vinden (sinds een week, grrrr).

We zitten dus nu op het eiland Boavista en dit heeft enorme toeristische potentie. Witte stranden (afgewisseld met zwart zand), heldere zee, maar vooral een relaxte sfeer. De huizen en gebouwen zijn hier meer 'af' en dat oogt gelijk anders. Er wordt wel van alles bijgebouwd, want dat van die potentie hebben ze ook wel door. Maar het ziet er niet zoals een bouwput uit als de andere plekken waar we geweest zijn.

Er zitten hier heel veel Italianen, er wordt ook bijna meer Italiaans gesproken dan Portugees, naast het Creools. Tot nu toe redden we ons nog met bloemkolenSpaans (lijkt een beetje op Portugees) en Engels. Er zijn hier hele relaxte strandtenten, die je zo in Bloemendaal zou willen hebben. Ze hebben de prijzen alvast aangepast :-(.

We verblijven bij een aardig Italiaans echtpaar, in een Bed & Breakfast, direct aan het strand. Omdat onze vorige onderkomens veel luxer waren, was dit weer even anders. We moeten als de nieuwe mensen vandaag aankomen onze badkamer delen en we hebben hier ook niet de beschikking over een eigen keukentje. Wel mogen we hun keuken af en toe gebruiken voor het opwarmen van Milo's potjes. Daarvan hadden we een aantal voor de zekerheid meegenomen, omdat we qua avondeten een selectief (hij eet nl. geen rijst) mannetje hebben. Die komen nu erg goed van pas. Ze serveren weinig groente en het eten wordt sowieso pas na acht uur geserveerd. Dan is het fijn om onze veelvraat alvast wat (vitamines!) te kunnen geven, want van honger wordt hij niet gezelliger.

Na zijn eten gaan we naar de speeltuin, compleet met klimrek en glijbaan, waar na zonsondergang (19.00 uur) ontzettend veel kinderen te vinden zijn. Milo is verzot op de 'baan!' (= glijbaan) en kan er al helemaal zelf op en af. Alle kinderen hier helpen en letten op elkaar. De ouders hebben weinig te doen en je ziet alleen die domme blanken achter hun kroost aanhobbelen totdat ze er vertrouwen in krijgen dat hun kostbare kindjes het ook wel zelf kunnen... Na een tijdje kunnen we Milo van de glijbaan loskrijgen en gaan we zelf eten en kan hij nog wat meehappen.

Je zou denken dat hij na een avondje spelen en laat naar bed, lekker uitslaapt. Helaas heeft hij zijn wekker hier standaard rond 07.00 uur staan. Onze wekker gaat pas af als hij niet meer te houden is in de slaapkamer, maar gelukkig voor ons allemaal kunnen we 's middags weer bijtanken.

Ik heb vanochtend gedoken. Er liggen hier wrakken om het eiland en dat was best indrukwekkend. Remus zou vanmiddag gaan kiten, maar er staat telkens niet genoeg wind helaas... Ben je in het kiteboarders-mekka, kom je erachter dat in onze winter hier de beste wind en golven zijn. Je kunt niet alles hebben, maar het is wel jammer!

Voor de rest slijten we onze dagen vooral op het strand, heerlijk. Doordat hier weinig golfslag is, vermaakt Milo zich ook in de zee prima. Gisteren zaten we een eindje verderop en zagen we in de verte schildpadden zwemmen! Overigens zijn dat de grootste zeedieren die we tot nu toe (levend) hebben gezien.

Morgen huren we een auto (4x4) en gaan we het eiland verder bekijken, de woestijn en ook andere mooie stranden. Donderdag reizen we weer door, terug naar Sal voor onze laatste week.