Waarom vind je reizen zo gaaf, beschrijf je gevoel

Ik heb nog geen ervaring met verre reizen met kinderen. Tot nu toe zijn we altijd buiten Europa gebleven, ook zonder kinderen trouwens.

Wel wil ik het heel erg graag. Volgend jaar gaan we voor het eerst ver weg, waarschijnlijk richting Zuid-Afrika. Het liefst zou ik een wereldreis van een jaar of meer met ze willen maken, maar dat is om heel veel redenen gewoon niet mogelijk. Dat idee heb ik dus wel een beetje uit mijn hoofd gezet, maar af en toe steekt het verlangen er naar wel de kop op.

In Europa trekken wij altijd rond met caravan, tent of camper. Soms een week in een huisje als het te koud is voor kamperen of te ver om te rijden. Wat ik het leukste eraan vind is dat je gewoon lekker je eigen gang kan gaan. Geen verantwoording afleggen over hoe je je tijd besteedt, aan niemand. Geen afspraken om op vaste tijden ergens te moeten zijn, geen verplichtingen, ook geen sociale verplichtingen. Lekker met het gezin, leuke dingen doen, bekijken, ontdekken. Tijd voor elkaar. Wij wonen in een polder en hoewel ik het hier best mooi vind, gaat mijn hart pas echt sneller kloppen als ik bergen zie. Dat en de vrijheid mis ik het meest als ik thuis ben. Gewoon thuisblijven in een vakantie doet het hem dan ook niet voor mij, dan moet je toch al je sociale verplichtingen (en dat zijn er veel) nakomen en je huishouden en hang je elke avond weer gewoontegetrouw voor de tv. Als we weg zijn blijft dat allemaal thuis en dan voel ik me pas echt vrij.

Volgend jaar staat dan onze eerste verre reis op de planning en ik merk wel dat ik me een beetje moet gaan inhouden. Er is zoveel te doen en te zien en ik wil het allemaal wel, maar dan is het waarschijnlijk voor niemand meer leuk.

Wij sparen op een aparte spaarrekening voor deze verre reis en blijven dat ook doen. We hebben drie kinderen, dus elk jaar zoiets ondernemen zit er financieel echt niet in, maar op deze manier zou het wel eens in de 3 á 4 jaar mogelijk moeten zijn en dan tussendoor onze normale vakanties in Europa blijven doen. Want hier in de buurt ben ik ook nog lang niet uitgekeken hoor. Er is zoveel te zien waar je niet de halve wereld voor hoeft af te vliegen, als ik maar niet thuis hoef te blijven, haha.
Mijn man en kinderen hebben allemaal de schoolvakanties. Ik kan in de zomer als ik het goed plan wel maximaal 4 weken achter elkaar weg. Dus ook wat dat betreft is het goed haalbaar allemaal. Ik knip mijn droom-wereldreis gewoon in stukjes van 4 weken, denk ik.

Bedankt voor je bericht, leuk om te lezen en op heel veel vlakken enorm herkenbaar !
Ik stuur je ook een persoonlijk mailtje


Groetjes

Tsja,

Andere culturen, geuren, al het lekkere eten, de dieren onderweg en gewoon dat alles anders is.
Geen miniclub op de camping met honderdduizend andere Nederlanders. We willen indrukken opdoen en nieuwe ervaringen meemaken.

Verder de kinderen leren wat er nog meer is op de wereld. We kunnen het nu betalen en hebben het ervoor over. Tuurlijk, het kost ongelooflijk veel geld. Zeker nu we toch elk jaar gaan. Maar we rijden een oude auto en geven niet veel om luxe artikelen.

Europa is ook prachtig mooi, maar gevoelsmatig kan dat altijd nog. Alhoewel we ook verschillende landen in Europa al gezien hebben.

De kinderen genieten net zo hard als wij. Mijn dochter wil dingen doen, meemaken, beleven. Ze vind een dag geen uitstap een saaie dag. Ze houdt ervan om nieuwe gerechten te proeven en dieren te zien. Mijn zoon wil het liefst (zoals ik in vriendenboekjes moet schrijven, kiwivogeltjes gaan zoeken in Nieuw Zeeland) hij vraagt zich af wanneer we nou eens echt ver gaan.

Ons leven ademt reizen, het liefst zouden we vaker gaan maar dat wordt erg duur. We zijn zelfs getrouwd in Zuid Afrika. Dat zegt wel genoeg.

De voorpret voor elke reis duurt 10 keer langer als de reis zelf en daar genieten we net zo van. Uit elk land nemen we iets mee wat we toepassen in ons leven. Zo eten we regelmatig Thais, mediteren we als in Japan en denken we terug aan al die fantastische bestemmingen.

We gaan vaak op vakantie, zeker drie keer per jaar. Op vakantie zijn we allemaal leuker. Uit de hectiek van alledag en zonder haast. Bovendien zijn wij elk jaar trots op waar we toch maar weer belanden en wat we toch maar weer doen als gezin.

Love it!

Herkenbaar hoor, een paar weken thuis en ik ben alweer toe aan de volgende verre reis. Vooral de vrijheid, het niks moeten, elke dag een avontuur en lekker de hele dag met zijn 3e maakt me blij. Oh en het zonnetje.. het is zelfs zo erg dat onze dochter hier zegt Mama nu schijnt het zonnetje nu ben je blij, of op een dag als vandaag Mama is niet zo blij..

Maar goed veel weekendjes weg tussendoor, er even tussenuit zijn. We proberen naast de verre reis ook nog een week Europa te doen en dat is ook wel heel fijn. Europa is dan minder exotisch maar wat betreft natuur minstens zo mooi. Oh ja en veel voorpret en napret door het bloggen. Soms plan ik dagenlang hele reizen die we dat toch nooit kunnen maken want je hebt maar 3 weken per jaar, maar het verzinnen is half de lol. Oh en voor onze dochter naar school gaat volgens jaar proberen we nog een keer wat langer weg te gaan.

Oooooh zo herkenbaar!!!
Ik heb altijd last van wat ik noem "omgekeerde heimwee". Als ik op reis ben heb ik nooit heimwee naar het thuisfront. Maar als ik terug ben in België heb ik altijd heimwee naar onze reis. Het duurt maanden vooraleer ik weer aangepast ben. Ook de kinderen hebben altijd meer moeite om hun terug aan te passen.
Toen wij met de kinderen 3 jaar geleden in Azië waren maakten we al plannen voor de volgende grote reis. We reisden 4 maanden rond en dat was toen veel te kort voor ons. We vonden het zalig om iedere dag te doen wat we wilden en gewoon samen te zijn met ons gezin. En ja soms hadden we het ook eens zwaar dat de kinderen lastig waren. Maar thuis maken ze ook eens ruzie dus ja.
Toen we thuiskwamen dacht iedereen dat die reis voldoende was voor ons. Toen we vorig jaar verkondigden dat we weer voor langere tijd weggaan verklaarden ze ons zot. Eerst was de vraag" Voor hoe lang? En daarna kwam steevast " en de kinderen dan? Wat doe je dan met hen?" , " Wel natuurlijk meenemen é!!!" Vele mensen begrijpen niet dat we dit willen doen met onze kinderen. En ik begin het ook stilaan beu te zijn om die reacties te horen en om uit te leggen waarom we dit willen doen.
En dan de vraag die ik ook grondig beu ben is " hoe betalen jullie dit". Wel wij sparen en leven voor onze reizen. We geven geen geld uit aan luxe artikelen, geen dure uitstapjes , vele dingen kopen we ook niet nieuw. En al ons sparen gaat rechtstreeks naar onze reisspaarpot.
Wij hebben het geluk dat we in België wonen. Hier zijn de kinderen enkel leerplichtig, dus onlangs al de papieren opgezonden voor huisonderwijs :-)

We kijken er dus alvast naar uit om in juni te vertrekken. Gewoon het idee om terug 7d/7d 24u/24u samen te zijn met mijn gezin maakt mij supergelukkig. De laatste voorbereidingen wegen nu nog even door maar we weten dat het voor een goeie zaak is. Ook de kinderen weten dat we het nu superdruk hebben met de laatste voorbereidingen maar hun enthousiasme is fantastisch om te zien.

Groetjes
Karoline

Oh.. prachtig Karoline... je verhaal voelt zo mooi als ik het lees... en hoe meer ik jullie verhalen allemaal (ook de andere reacties) lees hoe meer ik ineens besef dat wij dat óók zo doen. Ik krijg een kick van 2ehands kleding, ik loop alle kledingbeurzen en kringloops af, gewoon omdat ik dat leuk vind... maar nee ik besef steeds meer dat ik dat doe voor dat ene mooie doel: reizen. Ik kan heel moeilijk in de winkel geld uitgeven. Zelfs ontbijtje bij de hema zoals je bv veel op facebook voorbij ziet komen doe ik nooit, tja kost geld, wéér een paar euro. En verder letten we hier thuis op alles; niet de kraan lang open laten staan, lichten uit als je wegloopt, let op wcpapier. Het klinkt wat Te maar zo ervaren wij het niet hoor, we geven het de kids mee; wees en leef zuinig, dan heb je er later profijt van, kunnen we weer leuke dingen van doen. Dat idee zeg maar.

Leuk om jullie ervaringen ed te lezen.
Leuk je blog Tivka, even gespiekt al

Heel herkenbare verhalen hier!
Ook wij vinden het belangrijk om zeker 1 keer per jaar een mooie reis te maken, veel mensen begrijpen er niks van en zeggen dit te willen doen als de kinderen niet meer meegaan. Ten eerste vind ik dit super egoïstisch tegenover de kinderen, wij willen ze nou net zoveel mogelijk levenslessen meegeven en daar hoort reizen nou eenmaal ook gewoon bij, daarbij moet je nog maar afwachten of dat je later nog wel ver kan reizen, nu kunnen we het betalen en zijn we nog mobiel.

Wat ik altijd wel probeer is voor een redelijke prijs zo ver mogelijk te gaan, als ik onze reizen afweeg tegenover een campingreis naar Spanje of Italië dan ben ik er van overtuigd dat wij niet heel veel meer kwijt zijn. Ik hoor van verschillende mensen om ons heen dat ze voor een vakantie naar bijv Italië in een huurcaravan gewoon in totaal€4500 kwijt zijn voor 2 weken, nou dan leg ik er liever €500 tot €1000 bij en dan zit ik aan het andere eind van de Wereld voor 2,5 of 3 weken.
Ik moet er ook niet aan denken om 2 of 3 weken lang tussen de Nederlanders te zitten met elke avond voor een andere tent een bbq. Ook het idee dat de kids alle kanten op struinen en dat wij maar voor die tent zitten te wachten tot ze weer eens honger of dorst hebben trekt me totaal niet.

Het hele jaar zijn we met zijn alle druk met school, werk en sporten enz dat ik die paar weken per jaar gewoon erg belangrijk vind om samen door te brengen.
En eigenlijk ook nog hoe verder hoe liever, de kinderen vinden het nu vrij normaal, zeker de jongste van 11, dat wij eigenlijk meestal wel vrij ver gaan, de oudste van 15 krijgt wel steeds vaker te horen "wat helemaal daar naar toe, da's kei ver!" Of zo van " waar gaan jullie deze keer weer heen?" Maar ik hoop dat ze later terug kunnen denken aan alle mooie reizen die ze in hun jeugd gemaakt hebben, ze moeten zelf nog maar zien waar ze later heen "kunnen"

Ik ben vorige week met 4 vriendinnen naar Marrakech geweest, en natuurlijk had ik de dagen ingevuld, maar mijn vriendinnen stonden er van te kijken dat wij dit soort dingen ook met onze kinderen deden, het was voor hun volgens mij een ware cultuurshock.
Het was ook totaal anders dan wat hun met de kids ondernemen en ze zouden dit ook niet makkelijk durven met de kids, en dan is de jongste 12 en de oudste 18 ook gingen ze ervan uit dat hun kinderen dit ook gewoon helemaal niet leuk zouden vinden, toen ik dit later thuis vertelde begrepen ze er helemaal niets van, ik had 2 jaloerse kids en een jaloerse man thuis zitten.

Ook wij laten er wel het een en ander voor schieten, wij gaan bijv nooit uiteten, vind ik echt zonde van mijn geld, frietjes bakken we ook zelf, kleding is op dit moment wel een dingetje omdat de oudste graag merkkleding aan wil maar hij heeft ondertussen ook een bijbaantje dus we kunnen de kosten delen zeg maar. Ook gaan wij nooit een weekendje weg oid en als we naar een pretpark ofzo gaan dan is dit meestal met kortingskaarten. Bij ons staat het jaar ook voor een groot deel in het teken van reizen, waar andere ouders het belachelijk vinden dat ze op het voortgezetonderwijs een buitenlandse reis maken zoeken wij uit waar je het meeste waar krijgt voor je geld, een week lang kerken bezoeken in Toscane is niet interessant voor bijna €500 dus die is al van de lijst gestreept.

En ook hier die heimwee naar onze bezochte oorden, heerlijk weer, veel cultuur en natuur, heerlijk!
En de Veluwe die komen nog wel aan de beurt als we niet meer zo mobiel zijn en niet meer zover durven gaan

Volgend jaar staat Marokko alweer op de planning voor de meivakantie, een heerlijk land en het is ook zo lekker dichtbij, al zijn de meningen op het schoolplein daar wel over verdeeld.

Elk jaar zeg ik weer dit wordt onze laatste "verre" reis maar wanneer dat nu echt gaat gebeuren????

Samen - avontuur - ontdekken - intens beleven

Samen het avontuur aan gaan en de wereld ontdekken geeft mij het gevoel dat ik echt leef.

Samen: in de verre vakanties zijn we het meest samen. Andere vakanties zijn ook leuk maar daar zijn we dekinderen toch wat meer kwijt. Kinderen vinden dat ook heel erg leuk, maar ik heb minder het gevoel van 'samen'.

Al die ontmoetingen, culturen, avonturen, ervaringen en ook het gevoel dat je niet meer nodig hebt dan je gezin en dat wat er in je rugzak zit (weinig) geeft me zo'n ongelofelijk rijk gevoel. Er zijn zoveel kleine momenten tijdens het reizen waar ik zo ontzettend over-de-top gelukkig ben.

De kinderen vinden reizen leuk maar de middelste wil heel graag een keer naar een resort en de jongste wil heel graag een keer naar een camping in Frankrijk. Maar ook dat gaan we ontdekken en doen!

Voordat onze kinderen geboren werden, hebben we al heel veel gereisd. We zijn zelfs op wat latere leeftijd 'aan kinderen' begonnen (en gelukkig waren ze ons gegund). Toen ik zwanger was dacht ik dat de verre reizen nu wel verleden tijd zouden zijn, maar toen de oudste een half jaar was, waren we al met haar op Curacao. Daarna volgde ook nog Mexico.
Bij de zwangerschap van de tweede dacht ik ook dat ik nu niet meer zo nodig hoefde te reizen, maar al tijdens mijn zwangerschapsverlof begon het weer te kriebelen. De jongste is nu ruim 5 maanden en we zijn net weer terug vanaf Curacao.
Voor volgend jaar ben ik een wat meer avontuurlijkere bestemming aan het bedenken en alleen al de voorpret maakt bij zo blij.
Avonden op internet surfen, een route bedenken en accomodaties zoeken. Totdat ik weer ergens lees over een andere bestemming die mij fantastisch lijkt (en dat vrolijk weer opnieuw beginnen). Ik kan het reizen echt niet laten, het blijft trekken!
Ik weet niet of het haalbaar is om elk jaar verweg te reizen als mijn dochter leerplichtig is, maar dan kunnen we altijd nog eens in de 2 weken gaan.
Wat mij trekt is de vrijheid, mooi weer, nieuwe indrukken, maar ook 24/7 mijn kinderen (en man) om man om mijn heen, zonder verplichtingen en alleen je eigen plan.

Erg leuk om te lezen allemaal, jullie motivatie, inspiratie, ervaringen, heerlijk ! En op veel vlakken herkenbaar !
Hier kriebelt het alweer... nu eerst een camping in Oostenrijk en Italie zoeken (beetje laat maar ach) en daarna kerst ? SriLanka ? En anders volgend jaar zomer wat verder, misschien USA West ?

We zullen zien !

Tsja,

Andere culturen, geuren, al het lekkere eten, de dieren onderweg en gewoon dat alles anders is.
Geen miniclub op de camping met honderdduizend andere Nederlanders. We willen indrukken opdoen en nieuwe ervaringen meemaken.

Verder de kinderen leren wat er nog meer is op de wereld. We kunnen het nu betalen en hebben het ervoor over. Tuurlijk, het kost ongelooflijk veel geld. Zeker nu we toch elk jaar gaan. Maar we rijden een oude auto en geven niet veel om luxe artikelen.

Europa is ook prachtig mooi, maar gevoelsmatig kan dat altijd nog. Alhoewel we ook verschillende landen in Europa al gezien hebben.

De kinderen genieten net zo hard als wij. Mijn dochter wil dingen doen, meemaken, beleven. Ze vind een dag geen uitstap een saaie dag. Ze houdt ervan om nieuwe gerechten te proeven en dieren te zien. Mijn zoon wil het liefst (zoals ik in vriendenboekjes moet schrijven, kiwivogeltjes gaan zoeken in Nieuw Zeeland) hij vraagt zich af wanneer we nou eens echt ver gaan.

Ons leven ademt reizen, het liefst zouden we vaker gaan maar dat wordt erg duur. We zijn zelfs getrouwd in Zuid Afrika. Dat zegt wel genoeg.

De voorpret voor elke reis duurt 10 keer langer als de reis zelf en daar genieten we net zo van. Uit elk land nemen we iets mee wat we toepassen in ons leven. Zo eten we regelmatig Thais, mediteren we als in Japan en denken we terug aan al die fantastische bestemmingen.

We gaan vaak op vakantie, zeker drie keer per jaar. Op vakantie zijn we allemaal leuker. Uit de hectiek van alledag en zonder haast. Bovendien zijn wij elk jaar trots op waar we toch maar weer belanden en wat we toch maar weer doen als gezin.

Love it!

Een oud bericht, een jaar geleden alweer; maar ik heb het even nodig dit te lezen... even mijmeren over reizen. Ik heb thuis een wat hectische periode en mn hart verlangt alweer naar een reisavontuur.. even terug in de oude berichten en lezen hoe jullie dat zoal ervaren en realiseren. Heerlijk om te lezen !! Dank voor het beschrijven en mij zo weer even mee te nemen op reis in mijn gedachten...