We zijn weer terug en hebben een super, super, super, geweldige vakantie gehad. Wat is dit een heerlijk land! De mensen zijn echt zo vriendelijk als van te voren werd gezegd. En wat geweldig om hier zelf te rijden! Hierdoor kwamen we echt in contact met de lokale bevolking en ik weet niet hoe ik dit gevoel het beste kan uitleggen maar het komt er op neer dat je door zelf te rijden als het ware er helemaal (beetje dan) bij hoort.
Jullie zullen nog even op de reisverslagen moeten wachten (ff bijkomen!) maar ik kan al wel zeggen dat onze wens op chimpansees in het wild te zien, is gelukt!!! Was echt een hele mooie ervaring.
Later meer!!
Jullie zullen nog even op de reisverslagen moeten wachten (ff bijkomen!) maar ik kan al wel zeggen dat onze wens op chimpansees in het wild te zien, is gelukt!!! Was echt een hele mooie ervaring.
Later meer!!
Oh geweldig! Ik vroeg me al af hoe het met jullie ging, ik hoor graag nog het hele verslag 
Dit klinkt al heel goed! Leuk om jullie ervaringen dan td gaan lezen van deze wat onbekende bestemminng op het forum.
Start van de reis
Zoals ik al heb aangegeven: het was een superreis!!
In een eerdere forumpost heb ik beschreven welke route we hadden bedacht en wat de overwegingen hiervoor waren (zie <!-- l --><a class="postlink-local" href="https://www.verrereizenmetkinderen.nl/Forum/viewtopic.php?f=118&t=3667]viewtopic.php?f=118&t=3667[/url]<!-- l -->.
En we zijn heel blij met de route die we hebben gedaan! Dat was een goede keus.
Doordat we per se in bepaalde accommodaties wilden zitten, hebben we flink moeten schuiven met de dagen die we wilden gaan. Hierdoor zijn we relatief vroeg op vakantie gegaan. Op dinsdag 4 juli hebben de kinderen hun rapporten opgehaald, woensdag 5 juli zaten we in de auto op weg naar Brussel om donderdag ochtend 6 juli te vliegen. Dit voelde echt overhaast. Het weekend hadden we het nog ontzettend druk met afronding van allerlei clubjes en opleidingen, dinsdag middag/woensdag ochtend kwamen we pas toe aan inpakken. Toen we wegreden, was er totaal nog niet het gevoel dat we op reis gingen. Niet een geweldige start, we waren echt allemaal bekaf. We vroegen ons echt af of dit wel goed ging komen, de reis moest nog beginnen....
Heenreis (dag 1) :
- We vlogen dus vanaf Brussel (met Brussels airlines). Nacht voor de reis hebben we in Novotel geslapen. Heerlijk kunnen slapen en 's ochtends met de shuttle in paar minuten naar airport (auto hadden we vorige dag al op de parking elders gezet)
- inchecken hadden we al online gedaan maar iedereen moet toch in dezelfde rij om bagage af te geven. Hier kwamen we weer taferelen tegen die we herkenden van onze reis naar Suriname: iedereen heeft ontzettend veel bagage bij zich (en is verbaasd dat dat niet zomaar mee mag...). Heel veel reizigers die in de zomermaanden naar huis gaan/familie bezoek en hier en daar een verdwaalde toerist ertussen... Vlucht heeft eindbestemming Rwanda en heeft als tussenstop Oeganda (KLM vanuit Amsterdam vliegt dezelfde driehoek maar dan in omgekeerde volgorde, dus heenweg bij KLM is Amsterdam - Rwanda - Oeganda).
- handig om te weten: voor Oeganda heb je een visum nodig. Dit kan je on arrival doen maar ook vooraf online. Wij hebben voor online visum gekozen (zie hieronder) en dat kwam goed uit want in Brussel bij de incheck balie wilde ze echt onze visum zien! Vraag me af wat er was gebeurd als we die dus niet hadden omdat we ter plekke hadden willen regelen...
- vlucht met Brussels Airlines was hele rustige vlucht. Maaltijden waren ok. Drankjes en andere versnaperingen minimaal (maar als je meer wou kon je dat wel gewoon gaan halen). Entertainment aan boord was er maar niet super uitgebreid (wel fijn dat bij veel films NL ondertiteling was).
Aankomst Entebbe
- Gele koorts inenting is verplicht (ook al staat er hier en daar dat je dit alleen nodig hebt als je uit gele koorts gebied komt, dit klopt niet en dat wisten we gelukkig). Bij aankomst moet je meteen je inentingsbewijs laten zien (heb je geen bewijs, kan je je ter plekke inenten). Dus.. heb je gele boekje bij de hand en niet ergens onderin je koffer!!
- Daarna ga je door naar de rij voor visum. Ze zijn bezig om e.e.a te veranderen. Voorheen kon je alleen visa on arrival doen, maar nu willen ze dat je dit al online van te voren regelt. Overal staat dat dit alleen nog maar online kan maar dat is niet zo. Dit kan ook gewoon (nog) ter plekke. Wij hebben ervoor gekozen om dit vooraf online te doen (en te betalen). Visum (single entry) kost 50 dollar en online betaal je 1,50 toeslag. Aangezien we al heel wat cash bij ons hadden (ik kom nog terug op geldzaken), vonden wij het wel fijn om niet ook nog die 200 dollar bij ons te hebben. Wat rijlengte betreft, maakte het niet uit. Met 40 minuten waren we erdoorheen.
- Enneh het verkrijgen van het visum was onze eerste kennismaking met Oeganda. Meestal zitten daar super stuurskijkende mensen maar hier.... "Oh, is dit de eerste keer Oeganda? Wat leuk dat jullie ons land willen zien! Welkom!" Daarna heel gesprek over hoe je onze namen moet uitspreken en hilariteit allom. Onze dochters naam is kennelijk erg moeilijk om uit te spreken maar de dame blijft proberen. Dan foto's maken... mevrouw neemt een foto, schiet compleet in de lach en zegt 'ok, die doen we over'. Nadat we er allemaal volgens haar mooi opstaan, zijn we klaar en wenst ze ons een hele fijne reis en verzekert ze ons dat we het vast geweldig vinden. Nou, dat is een leuke binnenkomer. We zijn al helemaal vrolijk.
- Via ons guesthouse hadden we een taxi geregeld die ons netjes stond op te wachten (10 dollar, niet een bedrag waarvoor we zelf op jacht wilden gaan naar taxi). Wederom een hartelijk welkom (enneh helemaal geen mensen die je hun taxi in willen hebben of iets dergelijks). We waren blij dat we niet hier meteen de huurauto kregen. Je komt 's avonds aan en dan is het echt al heel donker. Straatlantaarns zijn er bijna niet (en bewegwijzering ook niet!), wegdek (laatste stuk naar guesthouse) is.. ehh... laten we het houden op 'een uitdaging' en hun rijstijl... daar moet je ook echt even aan wennen. Maar de taxi chauffeur legde meteen uit waar we op moesten letten 'kijk, die busjes pikken mensen op. Voor die busjes moet je uitkijken want die kunnen zo voor je neus in een keer stoppen!'. 'Kijk, die mensen zijn even vergeten dat we hier links rijden... (echt, je rijdt de parkeerplaats af van de airport en daar stond meteen al een auto tegen het verkeer in... ). Ja, we waren blij dat we niet meteen achter het stuur moesten.
- Na een korte rit (half uurtje, inclusief pin actie die meteen lukte en we meteen miljonair waren) kwamen we in guesthouse aan. Warm onthaal! En wat een super relaxte plek!! Hele mooie tuin, leuke zitjes, heerlijk sfeertje! Daar gegeten en toen naar bed!
Later meer!
Zoals ik al heb aangegeven: het was een superreis!!
In een eerdere forumpost heb ik beschreven welke route we hadden bedacht en wat de overwegingen hiervoor waren (zie <!-- l --><a class="postlink-local" href="https://www.verrereizenmetkinderen.nl/Forum/viewtopic.php?f=118&t=3667]viewtopic.php?f=118&t=3667[/url]<!-- l -->
.En we zijn heel blij met de route die we hebben gedaan! Dat was een goede keus.
Doordat we per se in bepaalde accommodaties wilden zitten, hebben we flink moeten schuiven met de dagen die we wilden gaan. Hierdoor zijn we relatief vroeg op vakantie gegaan. Op dinsdag 4 juli hebben de kinderen hun rapporten opgehaald, woensdag 5 juli zaten we in de auto op weg naar Brussel om donderdag ochtend 6 juli te vliegen. Dit voelde echt overhaast. Het weekend hadden we het nog ontzettend druk met afronding van allerlei clubjes en opleidingen, dinsdag middag/woensdag ochtend kwamen we pas toe aan inpakken. Toen we wegreden, was er totaal nog niet het gevoel dat we op reis gingen. Niet een geweldige start, we waren echt allemaal bekaf. We vroegen ons echt af of dit wel goed ging komen, de reis moest nog beginnen....
Heenreis (dag 1) :
- We vlogen dus vanaf Brussel (met Brussels airlines). Nacht voor de reis hebben we in Novotel geslapen. Heerlijk kunnen slapen en 's ochtends met de shuttle in paar minuten naar airport (auto hadden we vorige dag al op de parking elders gezet)
- inchecken hadden we al online gedaan maar iedereen moet toch in dezelfde rij om bagage af te geven. Hier kwamen we weer taferelen tegen die we herkenden van onze reis naar Suriname: iedereen heeft ontzettend veel bagage bij zich (en is verbaasd dat dat niet zomaar mee mag...). Heel veel reizigers die in de zomermaanden naar huis gaan/familie bezoek en hier en daar een verdwaalde toerist ertussen... Vlucht heeft eindbestemming Rwanda en heeft als tussenstop Oeganda (KLM vanuit Amsterdam vliegt dezelfde driehoek maar dan in omgekeerde volgorde, dus heenweg bij KLM is Amsterdam - Rwanda - Oeganda).
- handig om te weten: voor Oeganda heb je een visum nodig. Dit kan je on arrival doen maar ook vooraf online. Wij hebben voor online visum gekozen (zie hieronder) en dat kwam goed uit want in Brussel bij de incheck balie wilde ze echt onze visum zien! Vraag me af wat er was gebeurd als we die dus niet hadden omdat we ter plekke hadden willen regelen...
- vlucht met Brussels Airlines was hele rustige vlucht. Maaltijden waren ok. Drankjes en andere versnaperingen minimaal (maar als je meer wou kon je dat wel gewoon gaan halen). Entertainment aan boord was er maar niet super uitgebreid (wel fijn dat bij veel films NL ondertiteling was).
Aankomst Entebbe
- Gele koorts inenting is verplicht (ook al staat er hier en daar dat je dit alleen nodig hebt als je uit gele koorts gebied komt, dit klopt niet en dat wisten we gelukkig). Bij aankomst moet je meteen je inentingsbewijs laten zien (heb je geen bewijs, kan je je ter plekke inenten). Dus.. heb je gele boekje bij de hand en niet ergens onderin je koffer!!
- Daarna ga je door naar de rij voor visum. Ze zijn bezig om e.e.a te veranderen. Voorheen kon je alleen visa on arrival doen, maar nu willen ze dat je dit al online van te voren regelt. Overal staat dat dit alleen nog maar online kan maar dat is niet zo. Dit kan ook gewoon (nog) ter plekke. Wij hebben ervoor gekozen om dit vooraf online te doen (en te betalen). Visum (single entry) kost 50 dollar en online betaal je 1,50 toeslag. Aangezien we al heel wat cash bij ons hadden (ik kom nog terug op geldzaken), vonden wij het wel fijn om niet ook nog die 200 dollar bij ons te hebben. Wat rijlengte betreft, maakte het niet uit. Met 40 minuten waren we erdoorheen.
- Enneh het verkrijgen van het visum was onze eerste kennismaking met Oeganda. Meestal zitten daar super stuurskijkende mensen maar hier.... "Oh, is dit de eerste keer Oeganda? Wat leuk dat jullie ons land willen zien! Welkom!" Daarna heel gesprek over hoe je onze namen moet uitspreken en hilariteit allom. Onze dochters naam is kennelijk erg moeilijk om uit te spreken maar de dame blijft proberen. Dan foto's maken... mevrouw neemt een foto, schiet compleet in de lach en zegt 'ok, die doen we over'. Nadat we er allemaal volgens haar mooi opstaan, zijn we klaar en wenst ze ons een hele fijne reis en verzekert ze ons dat we het vast geweldig vinden. Nou, dat is een leuke binnenkomer. We zijn al helemaal vrolijk.
- Via ons guesthouse hadden we een taxi geregeld die ons netjes stond op te wachten (10 dollar, niet een bedrag waarvoor we zelf op jacht wilden gaan naar taxi). Wederom een hartelijk welkom (enneh helemaal geen mensen die je hun taxi in willen hebben of iets dergelijks). We waren blij dat we niet hier meteen de huurauto kregen. Je komt 's avonds aan en dan is het echt al heel donker. Straatlantaarns zijn er bijna niet (en bewegwijzering ook niet!), wegdek (laatste stuk naar guesthouse) is.. ehh... laten we het houden op 'een uitdaging' en hun rijstijl... daar moet je ook echt even aan wennen. Maar de taxi chauffeur legde meteen uit waar we op moesten letten 'kijk, die busjes pikken mensen op. Voor die busjes moet je uitkijken want die kunnen zo voor je neus in een keer stoppen!'. 'Kijk, die mensen zijn even vergeten dat we hier links rijden... (echt, je rijdt de parkeerplaats af van de airport en daar stond meteen al een auto tegen het verkeer in... ). Ja, we waren blij dat we niet meteen achter het stuur moesten.
- Na een korte rit (half uurtje, inclusief pin actie die meteen lukte en we meteen miljonair waren) kwamen we in guesthouse aan. Warm onthaal! En wat een super relaxte plek!! Hele mooie tuin, leuke zitjes, heerlijk sfeertje! Daar gegeten en toen naar bed!
Later meer!
De dagen in Entebbe
Wij zijn gestart met een relatief lang verblijf in Entebbe (4 nachten in het ViaVia guesthouse). Helemaal lang als je bedenkt dat je bij de meeste georganiseerde rondreizen je hooguit 1 nacht in Entebbe verblijft (en er zijn genoeg reizen die je van het vliegveld ophalen, je in Entebbe laten pinnen en wat boodschapjes laten doen en dan al meteen op pad gaan!). Een heel enkele keer hebben we gehoord dat mensen 2 nachten in Entebbe waren... In het ViaVia guesthouse verblijven meer mensen die zelf op pad gaan (bijv. paar maanden reizen in Oeganda, Rwanda, Tanzania) of die ergens in de buurt vrijwilligers werk doen en daardoor er ook relatief lang zijn. Maar ook mensen die ter afsluiting van hun werk (Oxfam Novib) hier nog paar nachten verblijven. Mensen van verschillende pluimage dus. Erg relaxte sfeer.
Dag 2
In de buurt van Entebbe valt genoeg te doen maar wij hebben er bewust voor gekozen om ook even goed uit te rusten en bij te komen van de erg hectische weken voorafgaand aan onze reis. Maar meestal gaan we dan toch al weer snel op pad maar nu werden we min of meer gedwongen om rustig aan te doen... toen we 's ochtends wakker werden en uit het raam keken was het... grauw en bewolkt!! We konden nog net droog naar de ontbijtzaal lopen (open restaurant) waar de bediening zo ongeveer winterjassen had aangetrokken! Mmm... dit hadden we ons anders voorgesteld. En het duurde niet lang of het begon me toch te hozen!! Ehhh, het was toch nog droge tijd?!? En niet zomaar een bui... Nee, dat duurde toch een paar uur! We waren blij met onze fleece vesten zullen we maar zeggen. Maar gelukkig waren er genoeg tafels in het overdekte gedeelte waar we heerlijk aan hebben gelezen, spelletjes hebben gedaan etc. En rond lunchtijd klaarde het op! Brak ook nog de zon door (meteen goed warm).
Grappig dat personeel meteen vroeg wat we gingen doen en met voorstellen kwamen. Eigenaars van guesthouse (die zitten er pas sinds januari) hadden dit weeshuis pas 'ontdekt' en proberen hen te steunen (o.a. door paddenstoelen die daar worden gekweekt van ze te kopen). Of we die kwekerij wilden zien. Ja hoor! Uiteindelijk met iemand van personeel daar naartoe geweest maar we kregen niet alleen de kwekerij te zien. We werden super hartelijk onthaald door heel veel kinderen!! Goed te zien hoe ze daar worden opgevangen maar ook in en in triest als je de verhalen hoort die bij de kinderen horen en dat het er zo ontzettend veel zijn... meer dan 100!
Wij lopen normaal niet weeshuizen af o.i.d. . Vragen ons af of het goed is als zoveel mensen hier een toeristische 'attractie' in zien (is hier gelukkig (nog) niet zo) maar ik moet zeggen dat ik toch blij ben dat we hier bij toeval zijn beland. Ik kan het niet goed omschrijven maar het is ook goed om te zien dat al die letterlijk gedumpte kinderen hier goed worden opgevangen. Ze krijgen er onderwijs, eten en medische zorg. En wat een blijdschap toen ze ons zagen. Ze zien niet vaak blanken en al helemaal geen blanke kinderen! Vonden ze heel apart (en spannend)! Voor we het wisten gingen ze een optreden voorbereiden en ja, daarna waren wij aan de beurt! Onder luid applaus hebben wij daar ook gedanst (ben blij dat mijn dochter een dansopleiding doet en we haar naar voren konden schuiven) en gezongen. En daarna waren ze heel nieuwsgierig en moesten wij allemaal naar voren komen en mochten ze van de leraar allemaal vragen aan ons stellen. We hebben wel eens een schooltje bezocht en dan merk je dat er 'plichtmatige' vragen worden gesteld ('What's your name?') maar hier hadden we echt het gevoel (je weet het nooit echt) dat ze hier in ons geïnteresseerd waren. Wat we deden, welk land we kwamen of het er koud is en hoe oud onze kinderen zijn en dan die verbazing dat die 'grote' kinderen niet ouder zijn dan zijzelf!
Uiteindelijk zijn we hier groot deel van de middag geweest.
Eenmaal terug in het guesthouse kwamen we nog in contact met enkele Oxfam Novib medewerkers. Daar ook nodige van gehoord en geleerd. Het is het eerste land waar we (ook de rest van de reis) zoveel bekende hulporganisaties zichtbaar aan het werk hebben gezien...
Dag 3
Tweede dag hadden we wel al iets van te voren op het programma staan: per fiets Entebbe verkennen. We zijn met Bike2Go geweest met gids Joseph. Wat een ontzettend enthousiaste gast!! Wij hebben de uitgebreide tocht gedaan met bezoek aan reptielen huis en botanische tuinen. Dat reptielen huis was erg geweldig. Was net een hele school met Oegandese jongeren aangekomen en wij mochten aanschuiven in hun rondleiding. Overal uitleg gehad (en mogen voelen aan slangenhuid en mogen voelen hoe zwaar een schildpad is) en ik denk niet dat het altijd gebeurt maar omdat die school er was werd op een gegeven moment even een mega lange python gehaald (arghgh) en ja, die hebben we om onze nek gehad!!
De omgeving rondom reptielen huis was erg leuk om te fietsen. Overal kwamen kinderen aanrennen en hoorde je "Mzungu, mzungu" om ons te begroeten. En wat een blij koppie zie je dan als je terug zwaait of groet. Hartverwarmend.
Aan het eind van de tocht nog bij botanische tuinen geweest. Die tuinen vonden we niet veel voorstellen maar we hebben ook meer met dieren dan met planten dus als je de route wilt afsnijden zou ik persoonlijk die tuinen laten voor wat ze zijn.
En gids Joseph had zoveel lol in de fietstocht met ons... het was een tocht van 4 uur maar we werden om 10:00 opgehaald en 17:00 waren we weer terug...
Enneh ik kan een ieder aanraden om, zeker als je zelf gaat rijden, zoiets te doen. Trek een middag/dag op met iemand van daar. Van zowel de Joseph als de persoon die gisteren met ons mee liep aantal zaken geleerd die we rest van de reis hebben kunnen toepassen, zoals
- hoe groet je mensen (zodat ze niet weten dat je er pas 1 dag bent en denken 'ha, daar valt het nodige te halen', yep dit zijn de woorden van de gids!)
- dat Mzungu (wat iedereen naar je roept) geen scheldwoord is (betekent blanke)
- dat als iemand tegen je zegt dat je dik bent dat dat een compliment is (!)
- wat een rolex is (en dat je die echt bij straattentje kan kopen zonder ziek te worden)
- maar het meest belangrijke is wel de les dat Oeganda veel afgelegen gebieden kent en dat de mensen van elkaar afhankelijk zijn. Het is daarom heel normaal dat je iedereen daar vriendelijk groet (niet in de stad maar wel in afgelegen gebieden/dorpjes). Ook als je met de auto langsrijdt. Mocht er om wat voor reden problemen hebben en je in een dorp niet gegroet hebt en je terugkomt voor hulp, zullen ze je met de nek aankijken want net reed je toch voorbij en was je te goed voor ons? Terwijl als je gewoon vriendelijk groet, ze je zullen helpen. Nou, dit hebben we goed in onze oren geknoopt. Ik heb nog nooit zoveel gezwaaid!!
Eenmaal terug bij het guesthouse, hadden ze de huurwagen al gebracht (die zouden we pas volgende dag krijgen). Nou, dat gaat zo relaxt. Allereerst is het 'wat leuk om jullie te zien!!'. Daarna beetje uitleg hoe auto/gps werkt, waar je mag tanken, betalen, telefoonnummers voor als er problemen zijn, onze permits met betalingsbewijzen in ontvangst genomen en 'have a safe journey!!'. Ze waren al weg toen we ons realiseerden dat we helemaal niet rondje om de auto voor schade hadden opgelopen... ehh... zullen we zelf foto's maken? Nou, uiteindelijk zijn we dat helemaal vergeten (was ook niet nodig).
Dag 4
Deze dag hadden we gereserveerd voor:
- hoe past alle bagage in de auto?!? Pff, gelukkig. Was even passen en meten maar als je weet welke koffer je op welke manier neer moet zetten past het makkelijk. Auto is Rav 4 en daar passen 3 medium koffers in, 1 klein rolkoffertje en 1 self inflating coolbox (gekocht bij decathlon). Geweldig maar zo goed als nutteloos in Oeganda... (uitleg volgt)
- stukje met auto rijden (verkeer leren kennen, tanken)
- geld pinnen
- shopping mall bezoeken. Echt geweldig grote mall. Beveiliging alles screenen, wij naar binnen... ehh.. waar zijn de winkels?? Tentje voor ontbijt (waar niemand zit), gesloten reisbureau, medische post. Ehh???
- simkaart kopen (beetje jammer dat je daarvoor je paspoort nodig had en laten we die nou net vandaag niet bij ons hebben (arghgh)
- boodschappen halen voor onderweg... Er zou hele grote supermarkt zitten, rijden richting airport. Pearl supermarkt. Nou, aardig wat straatjes gehad... hier moest het toch zijn? Nou ja, dan maar een minimarkt in. Hé, er is nog een verdieping (hier 'mijn teiltje' gescoord, later hier meer over). Eenmaal bij de kassa, zien we dat we bij Pearl supermarkt zijn... Oké... dit is dus de definitie van een hele grote supermarkt...
- informeren hoe laat nou de ferry gaat (weet ook niemand)
Nou, eind van de dag waren we helemaal klaar voor onze rondreis!!
Wij zijn gestart met een relatief lang verblijf in Entebbe (4 nachten in het ViaVia guesthouse). Helemaal lang als je bedenkt dat je bij de meeste georganiseerde rondreizen je hooguit 1 nacht in Entebbe verblijft (en er zijn genoeg reizen die je van het vliegveld ophalen, je in Entebbe laten pinnen en wat boodschapjes laten doen en dan al meteen op pad gaan!). Een heel enkele keer hebben we gehoord dat mensen 2 nachten in Entebbe waren... In het ViaVia guesthouse verblijven meer mensen die zelf op pad gaan (bijv. paar maanden reizen in Oeganda, Rwanda, Tanzania) of die ergens in de buurt vrijwilligers werk doen en daardoor er ook relatief lang zijn. Maar ook mensen die ter afsluiting van hun werk (Oxfam Novib) hier nog paar nachten verblijven. Mensen van verschillende pluimage dus. Erg relaxte sfeer.
Dag 2
In de buurt van Entebbe valt genoeg te doen maar wij hebben er bewust voor gekozen om ook even goed uit te rusten en bij te komen van de erg hectische weken voorafgaand aan onze reis. Maar meestal gaan we dan toch al weer snel op pad maar nu werden we min of meer gedwongen om rustig aan te doen... toen we 's ochtends wakker werden en uit het raam keken was het... grauw en bewolkt!! We konden nog net droog naar de ontbijtzaal lopen (open restaurant) waar de bediening zo ongeveer winterjassen had aangetrokken! Mmm... dit hadden we ons anders voorgesteld. En het duurde niet lang of het begon me toch te hozen!! Ehhh, het was toch nog droge tijd?!? En niet zomaar een bui... Nee, dat duurde toch een paar uur! We waren blij met onze fleece vesten zullen we maar zeggen. Maar gelukkig waren er genoeg tafels in het overdekte gedeelte waar we heerlijk aan hebben gelezen, spelletjes hebben gedaan etc. En rond lunchtijd klaarde het op! Brak ook nog de zon door (meteen goed warm).
Grappig dat personeel meteen vroeg wat we gingen doen en met voorstellen kwamen. Eigenaars van guesthouse (die zitten er pas sinds januari) hadden dit weeshuis pas 'ontdekt' en proberen hen te steunen (o.a. door paddenstoelen die daar worden gekweekt van ze te kopen). Of we die kwekerij wilden zien. Ja hoor! Uiteindelijk met iemand van personeel daar naartoe geweest maar we kregen niet alleen de kwekerij te zien. We werden super hartelijk onthaald door heel veel kinderen!! Goed te zien hoe ze daar worden opgevangen maar ook in en in triest als je de verhalen hoort die bij de kinderen horen en dat het er zo ontzettend veel zijn... meer dan 100!
Wij lopen normaal niet weeshuizen af o.i.d. . Vragen ons af of het goed is als zoveel mensen hier een toeristische 'attractie' in zien (is hier gelukkig (nog) niet zo) maar ik moet zeggen dat ik toch blij ben dat we hier bij toeval zijn beland. Ik kan het niet goed omschrijven maar het is ook goed om te zien dat al die letterlijk gedumpte kinderen hier goed worden opgevangen. Ze krijgen er onderwijs, eten en medische zorg. En wat een blijdschap toen ze ons zagen. Ze zien niet vaak blanken en al helemaal geen blanke kinderen! Vonden ze heel apart (en spannend)! Voor we het wisten gingen ze een optreden voorbereiden en ja, daarna waren wij aan de beurt! Onder luid applaus hebben wij daar ook gedanst (ben blij dat mijn dochter een dansopleiding doet en we haar naar voren konden schuiven) en gezongen. En daarna waren ze heel nieuwsgierig en moesten wij allemaal naar voren komen en mochten ze van de leraar allemaal vragen aan ons stellen. We hebben wel eens een schooltje bezocht en dan merk je dat er 'plichtmatige' vragen worden gesteld ('What's your name?') maar hier hadden we echt het gevoel (je weet het nooit echt) dat ze hier in ons geïnteresseerd waren. Wat we deden, welk land we kwamen of het er koud is en hoe oud onze kinderen zijn en dan die verbazing dat die 'grote' kinderen niet ouder zijn dan zijzelf!
Uiteindelijk zijn we hier groot deel van de middag geweest.
Eenmaal terug in het guesthouse kwamen we nog in contact met enkele Oxfam Novib medewerkers. Daar ook nodige van gehoord en geleerd. Het is het eerste land waar we (ook de rest van de reis) zoveel bekende hulporganisaties zichtbaar aan het werk hebben gezien...
Dag 3
Tweede dag hadden we wel al iets van te voren op het programma staan: per fiets Entebbe verkennen. We zijn met Bike2Go geweest met gids Joseph. Wat een ontzettend enthousiaste gast!! Wij hebben de uitgebreide tocht gedaan met bezoek aan reptielen huis en botanische tuinen. Dat reptielen huis was erg geweldig. Was net een hele school met Oegandese jongeren aangekomen en wij mochten aanschuiven in hun rondleiding. Overal uitleg gehad (en mogen voelen aan slangenhuid en mogen voelen hoe zwaar een schildpad is) en ik denk niet dat het altijd gebeurt maar omdat die school er was werd op een gegeven moment even een mega lange python gehaald (arghgh) en ja, die hebben we om onze nek gehad!!
De omgeving rondom reptielen huis was erg leuk om te fietsen. Overal kwamen kinderen aanrennen en hoorde je "Mzungu, mzungu" om ons te begroeten. En wat een blij koppie zie je dan als je terug zwaait of groet. Hartverwarmend.
Aan het eind van de tocht nog bij botanische tuinen geweest. Die tuinen vonden we niet veel voorstellen maar we hebben ook meer met dieren dan met planten dus als je de route wilt afsnijden zou ik persoonlijk die tuinen laten voor wat ze zijn.
En gids Joseph had zoveel lol in de fietstocht met ons... het was een tocht van 4 uur maar we werden om 10:00 opgehaald en 17:00 waren we weer terug...
Enneh ik kan een ieder aanraden om, zeker als je zelf gaat rijden, zoiets te doen. Trek een middag/dag op met iemand van daar. Van zowel de Joseph als de persoon die gisteren met ons mee liep aantal zaken geleerd die we rest van de reis hebben kunnen toepassen, zoals
- hoe groet je mensen (zodat ze niet weten dat je er pas 1 dag bent en denken 'ha, daar valt het nodige te halen', yep dit zijn de woorden van de gids!)
- dat Mzungu (wat iedereen naar je roept) geen scheldwoord is (betekent blanke)
- dat als iemand tegen je zegt dat je dik bent dat dat een compliment is (!)
- wat een rolex is (en dat je die echt bij straattentje kan kopen zonder ziek te worden)
- maar het meest belangrijke is wel de les dat Oeganda veel afgelegen gebieden kent en dat de mensen van elkaar afhankelijk zijn. Het is daarom heel normaal dat je iedereen daar vriendelijk groet (niet in de stad maar wel in afgelegen gebieden/dorpjes). Ook als je met de auto langsrijdt. Mocht er om wat voor reden problemen hebben en je in een dorp niet gegroet hebt en je terugkomt voor hulp, zullen ze je met de nek aankijken want net reed je toch voorbij en was je te goed voor ons? Terwijl als je gewoon vriendelijk groet, ze je zullen helpen. Nou, dit hebben we goed in onze oren geknoopt. Ik heb nog nooit zoveel gezwaaid!!
Eenmaal terug bij het guesthouse, hadden ze de huurwagen al gebracht (die zouden we pas volgende dag krijgen). Nou, dat gaat zo relaxt. Allereerst is het 'wat leuk om jullie te zien!!'. Daarna beetje uitleg hoe auto/gps werkt, waar je mag tanken, betalen, telefoonnummers voor als er problemen zijn, onze permits met betalingsbewijzen in ontvangst genomen en 'have a safe journey!!'. Ze waren al weg toen we ons realiseerden dat we helemaal niet rondje om de auto voor schade hadden opgelopen... ehh... zullen we zelf foto's maken? Nou, uiteindelijk zijn we dat helemaal vergeten (was ook niet nodig).
Dag 4
Deze dag hadden we gereserveerd voor:
- hoe past alle bagage in de auto?!? Pff, gelukkig. Was even passen en meten maar als je weet welke koffer je op welke manier neer moet zetten past het makkelijk. Auto is Rav 4 en daar passen 3 medium koffers in, 1 klein rolkoffertje en 1 self inflating coolbox (gekocht bij decathlon). Geweldig maar zo goed als nutteloos in Oeganda... (uitleg volgt)
- stukje met auto rijden (verkeer leren kennen, tanken)
- geld pinnen
- shopping mall bezoeken. Echt geweldig grote mall. Beveiliging alles screenen, wij naar binnen... ehh.. waar zijn de winkels?? Tentje voor ontbijt (waar niemand zit), gesloten reisbureau, medische post. Ehh???
- simkaart kopen (beetje jammer dat je daarvoor je paspoort nodig had en laten we die nou net vandaag niet bij ons hebben (arghgh)
- boodschappen halen voor onderweg... Er zou hele grote supermarkt zitten, rijden richting airport. Pearl supermarkt. Nou, aardig wat straatjes gehad... hier moest het toch zijn? Nou ja, dan maar een minimarkt in. Hé, er is nog een verdieping (hier 'mijn teiltje' gescoord, later hier meer over). Eenmaal bij de kassa, zien we dat we bij Pearl supermarkt zijn... Oké... dit is dus de definitie van een hele grote supermarkt...
- informeren hoe laat nou de ferry gaat (weet ook niemand)
Nou, eind van de dag waren we helemaal klaar voor onze rondreis!!
Wat een heerlijk aanstekelijk en enthousiast verslag! Opvallend ook hoe blij, open en gastvrij de bevolking is. En meteen al bijzonderde en niet verwachte ervaringen.
Je weet het wel spannend te houden 
maar geweldig om te lezen!
Ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal!
maar geweldig om te lezen!Ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal!
Sorry maar ik maak de verslagjes tussen de bedrijven door....
Onze eerst rij-dag (dag 5)
Na van iedereen afscheid te hebben genomen ('jullie zijn welkom om eind van de reis gewoon nog even bij ons langs te komen, vinden het altijd leuk om de reisverhalen te horen!'), worden we uitgezwaaid en gaan we op pad. Eerst nog 'even' een telefoonkaart kopen. Tip: doe dit voor je reisdag! Heb je te weinig geld bij je? Je paspoort vergeten? Ga het halen maar regel die kaart voordat je op pad gaat!! Afijn. We melden ons bij de winkel, weten gelukkig welk aanbieding we willen (nemen een hotspot die een maand geldig is, onbeperkt data, kost ongeveer 45 dollar) en welk netwerk (MTN). Dit werd zowel door de guesthouse eigenaren aangeraden als Joseph onze fietsgids. Klein uur (!) later stapten we de winkel uit maar met abonnement!! Ik zal jullie de details besparen maar zoiets kan erg veel tijd kosten en dan reken ik zaken als 'op zoek naar wisselgeld' en het uitvallen van het netwerk waardoor ze je niet kunnen aanmelden niet eens mee....
Maar we kunnen nu echt op pad! Op naar onze lodge bij Lake Mburo NP
Eerst naar de ferry. Ik schrijf toch even de nodige details op want als mensen zelf willen rijden is sommige info erg handig en niet tot nauwelijks te vinden online/ter plekke:
- Als je aankomt en ze vragen waar je heen moet, zeg dan dat je 'across the river' wilt, anders sturen ze je naar een andere boot die naar de eilanden gaat (ze konden maar niet geloven dat we alleen maar wilden oversteken en werden daardoor toch eerst de verkeerde rij in gelootsd).
- Ferry tijden: van Entebbe naar de overkant: 6:30 am en dan om de 1 1/2 uur. Vaartijd, klein half uur.
- Ferry is gratis (scheelt weer zoeken naar het ticket loket...)
Wij wilden die van 11:00 uur hebben maar toen stonden we nog in de telefoonwinkel... Om 11:30 kwamen we aan. Hele rij! Bleek er vertraging te zijn maar helaas voor ons, er kunnen ongeveer 10 auto's (afhankelijk van hoeveel vrachtwagens/minibussen en gewone auto's er zijn) op de ferry en wij waren nummer 12... Om een lang verhaal kort te maken om 13:00 konden wij de ferry oprijden. Om 13:30 waren we aan de overkant. Maar we hebben ons hier geen minuut verveeld: voordat wij het het systeem snapten (de vaartijden, wel/geen tickets, welke boot precies) en je naar alles kijkt wat er om je heen gebeurt en je lekker een stuk vers gesneden meloen naar binnen werkt, was het al tijd om de boot op te gaan.
Aan de overkant, houdt meteen het asfalt op. Behoorlijk hobbelige weg en aangezien wij geen zin hadden in mensen die sneller willen dan wij, laten we iedereen even voorgaan. Duurt niet lang of je komt op de grote asfalt weg die tussen Kampala en Lake Mburo in ligt. Al snel (ruim uur) waren we bij onze eerste stop: de evenaar! Daar hebben ze hele attractie van gemaakt. Het schijnt niet te kunnen maar toch laten ze je allerlei waterproefjes zien waarin je niet/links/rechtsdraaiend water ziet al naar gelang je op/ten noorden of ten zuiden van de Evenaar staat.
Verder zijn hier heel veel souvenir winkeltjes. Tip: sla hier je slag!! Je komt hierna echt bijna nergens fatsoenlijke souvenirs winkeltjes tegen (alleen straatje in Entebbe, tegenover de grote shoppingmall (waar geen winkels zijn...)).
Vanuit Kampala gezien, zit aan je rechterhand op het eind een restaurant. Erg lekker eten en je ondersteunt ook nog goed doel (en niet duur). En niet onbelangrijk: je hoeft er niet een uur te wachten op je eten (bijna overal zo in Oeganda).
Tja, één van ons is altijd erg optimistisch (oh, nog 1 1/2 uur rijden en we zijn er zie ik op de routeplanner), ik ben altijd iets minder optimistisch (mmm, vanaf Kampala naar de Evenaar is ongeveer 1/2 uur rijden, Kampala naar Lake Mburo is 3 1/2 uur, volgens mijn berekening moeten we dan nog 3 uur...). Ik loop dan te stressen, rest van de familie niet... Ok, ik ben gestopt met pushen (dooreten!!) en pas om 16:30 vertrokken we bij de Evenaar...
Waarom ik liep te stressen? In het donker mag je niet meer rijden met je huurauto. Vanaf 18:30 pm ben je dan ook niet meer verzekerd...
Hoe het rijden daar gaat? Op de hoofdstad Kampala na is het eigenlijk vrij leeg op de weg. Er is verkeer maar echt heel weinig. Op de meeste grote wegen ligt asfalt maar de kwaliteit verschilt. Dit eerste stuk is vrij goed maar het is erg vermoeiend rijden want je moet steeds alert zijn op plekken waar even geen asfalt ligt (gaten in de weg). En op tegenliggers die te pas en te onpas op jouw weghelft rijden. Die een langzame vrachtwagen even in een bocht, heuvel opwaarts zodat je niet ziet wat er aankomt inhaalt of vanwege het feit dat op jouw weghelft gewoon beter asfalt ligt...
Maar wat tegenvalt: het schiet gewoon niet op... Nu wisten we wel dat je veelal lage snelheden rijdt maar we halen hooguit 80 km/uur op de teller en dan moeten we alweer gas terug nemen. Want wat erg veel tijd kost/erg vermoeiend is, zijn de 'humps' die in de dorpen liggen. Bij (bijna) elk dorpje liggen deze. Gelukkig worden deze met bordje 'humps ahead' aangekondigd. Dan ga je eerst 5 ribbels over en dan nog 5 ribbels (net een vergroot wasbord) vervolgens een mega drempel (echt we hebben gewone auto's gezien die er niet over konden...) en dan weer 2 keer het wasbord. En dan ergens midden in dorp of aan het eind nogmaals dezelfde riedel (of niet maar dat weten we niet dus je blijft alert). Hierdoor gaat je aantal afgelegde km per uur echt drastisch omlaag want je moet hier echt stapvoets rijden.
Enneh... als je zo'n bordje ziet: de hobbels komen direct ! Of toch 50-100 meter verderop maar ook wel eens: AL VOOR DIE BORDEN (wie verzint dat?!?). Enneh, die drempels hebben geen andere kleur dus vaak erg moeilijk zichtbaar. Dus ook de bijrijder is intensief bezig met 'meerijden' en het roepen van 'gat', 'bobbel' etc...
En dan zijn er nog tig politieposten (we hebben er ontelbare gepasseerd, gewoon lachen, zwaaien en dan konden we doorrijden. En ja, echt heel veel auto's worden aan de kant gezet. En ook bij die posten sta je zo goed als stil want daar moet je omheen slingeren (liggen van die grote matten met 20 cm grote spijkers op de weg...).
Jullie raden het al: om 18:30 reden wij gewoon nog op de weg...
Maar gelukkig om 19:00, op een goed stuk weg (we reden bijna 80!), zagen we het bord van onze lodge. Nog 800 meter dan naar links... of was het toch al hier... zoef... ja het was daar... Keren. We staan dwars op de weg. Shit, shit, versnelling gaat niet in achteruit (de versnellingsbak was iets minder soepel dan thuis). Arghgh!! Ja, lukt. Gekeerd en weer terug... Het heeft even geduurd voordat we er achter kwamen maar elk bord (echt elk bord in Oeganda) waar je af moet staat op de afslag (of zelfs iets er achter) en dat wordt NOOIT van te voren aangekondigd. Dus vol in de brakes, gooi je stuur om anders ben je te laat (wij zijn dus menigmaal gekeerd want vergeet niet de diepe goot die langs de kant van de weg ligt, het verkeer achter je, alle mensen die langs de kant van de weg lopen...).
De zon was al onder maar gelukkig bleef het nog eventjes licht. Maar rond 19:00 was het echt heel donker en de weg? Gevalletje off road weg... We waren blij dat we 4x4 hadden... (geulen, gaten, alles). Nergens licht... op T-splitsing geen bord... (gelukkig hadden we goede navi op telefoon, kon nog net richting zien en toen was toch echt de batterij op...). Ok, die kant op. Ehhh wat staat daar in de verte voor kudde op de weg? Hier waren toch geen olifanten? Buffels?? Snel met fototoestel ingezoomd. Ohhh, koeien met mega lange hoorns... Heb gelezen dat Rwakobo ROCK bovenop een rots ligt. Maar we moeten toch niet hier naar boven?!? Ja dus... In het stikke donker kwamen we om 19:30 bij de lodge aangehobbeld. Pfff, we zijn erg blij dat we er zijn....
We worden warm onthaald, restaurant/receptie ziet er super mooi uit. Komende 4 nachten verblijven we hier.
Qua rijtijd (zonder ferry tijd) hebben we over het stuk Entebbe - Lake Mburo in totaal iets meer dan 4 uur over gedaan (we hadden van tevoren rekening gehouden met 3 1/2 uur).
Onze eerst rij-dag (dag 5)
Na van iedereen afscheid te hebben genomen ('jullie zijn welkom om eind van de reis gewoon nog even bij ons langs te komen, vinden het altijd leuk om de reisverhalen te horen!'), worden we uitgezwaaid en gaan we op pad. Eerst nog 'even' een telefoonkaart kopen. Tip: doe dit voor je reisdag! Heb je te weinig geld bij je? Je paspoort vergeten? Ga het halen maar regel die kaart voordat je op pad gaat!! Afijn. We melden ons bij de winkel, weten gelukkig welk aanbieding we willen (nemen een hotspot die een maand geldig is, onbeperkt data, kost ongeveer 45 dollar) en welk netwerk (MTN). Dit werd zowel door de guesthouse eigenaren aangeraden als Joseph onze fietsgids. Klein uur (!) later stapten we de winkel uit maar met abonnement!! Ik zal jullie de details besparen maar zoiets kan erg veel tijd kosten en dan reken ik zaken als 'op zoek naar wisselgeld' en het uitvallen van het netwerk waardoor ze je niet kunnen aanmelden niet eens mee....
Maar we kunnen nu echt op pad! Op naar onze lodge bij Lake Mburo NP
Eerst naar de ferry. Ik schrijf toch even de nodige details op want als mensen zelf willen rijden is sommige info erg handig en niet tot nauwelijks te vinden online/ter plekke:
- Als je aankomt en ze vragen waar je heen moet, zeg dan dat je 'across the river' wilt, anders sturen ze je naar een andere boot die naar de eilanden gaat (ze konden maar niet geloven dat we alleen maar wilden oversteken en werden daardoor toch eerst de verkeerde rij in gelootsd).
- Ferry tijden: van Entebbe naar de overkant: 6:30 am en dan om de 1 1/2 uur. Vaartijd, klein half uur.
- Ferry is gratis (scheelt weer zoeken naar het ticket loket...)
Wij wilden die van 11:00 uur hebben maar toen stonden we nog in de telefoonwinkel... Om 11:30 kwamen we aan. Hele rij! Bleek er vertraging te zijn maar helaas voor ons, er kunnen ongeveer 10 auto's (afhankelijk van hoeveel vrachtwagens/minibussen en gewone auto's er zijn) op de ferry en wij waren nummer 12... Om een lang verhaal kort te maken om 13:00 konden wij de ferry oprijden. Om 13:30 waren we aan de overkant. Maar we hebben ons hier geen minuut verveeld: voordat wij het het systeem snapten (de vaartijden, wel/geen tickets, welke boot precies) en je naar alles kijkt wat er om je heen gebeurt en je lekker een stuk vers gesneden meloen naar binnen werkt, was het al tijd om de boot op te gaan.
Aan de overkant, houdt meteen het asfalt op. Behoorlijk hobbelige weg en aangezien wij geen zin hadden in mensen die sneller willen dan wij, laten we iedereen even voorgaan. Duurt niet lang of je komt op de grote asfalt weg die tussen Kampala en Lake Mburo in ligt. Al snel (ruim uur) waren we bij onze eerste stop: de evenaar! Daar hebben ze hele attractie van gemaakt. Het schijnt niet te kunnen maar toch laten ze je allerlei waterproefjes zien waarin je niet/links/rechtsdraaiend water ziet al naar gelang je op/ten noorden of ten zuiden van de Evenaar staat.
Verder zijn hier heel veel souvenir winkeltjes. Tip: sla hier je slag!! Je komt hierna echt bijna nergens fatsoenlijke souvenirs winkeltjes tegen (alleen straatje in Entebbe, tegenover de grote shoppingmall (waar geen winkels zijn...)).
Vanuit Kampala gezien, zit aan je rechterhand op het eind een restaurant. Erg lekker eten en je ondersteunt ook nog goed doel (en niet duur). En niet onbelangrijk: je hoeft er niet een uur te wachten op je eten (bijna overal zo in Oeganda).
Tja, één van ons is altijd erg optimistisch (oh, nog 1 1/2 uur rijden en we zijn er zie ik op de routeplanner), ik ben altijd iets minder optimistisch (mmm, vanaf Kampala naar de Evenaar is ongeveer 1/2 uur rijden, Kampala naar Lake Mburo is 3 1/2 uur, volgens mijn berekening moeten we dan nog 3 uur...). Ik loop dan te stressen, rest van de familie niet... Ok, ik ben gestopt met pushen (dooreten!!) en pas om 16:30 vertrokken we bij de Evenaar...
Waarom ik liep te stressen? In het donker mag je niet meer rijden met je huurauto. Vanaf 18:30 pm ben je dan ook niet meer verzekerd...
Hoe het rijden daar gaat? Op de hoofdstad Kampala na is het eigenlijk vrij leeg op de weg. Er is verkeer maar echt heel weinig. Op de meeste grote wegen ligt asfalt maar de kwaliteit verschilt. Dit eerste stuk is vrij goed maar het is erg vermoeiend rijden want je moet steeds alert zijn op plekken waar even geen asfalt ligt (gaten in de weg). En op tegenliggers die te pas en te onpas op jouw weghelft rijden. Die een langzame vrachtwagen even in een bocht, heuvel opwaarts zodat je niet ziet wat er aankomt inhaalt of vanwege het feit dat op jouw weghelft gewoon beter asfalt ligt...
Maar wat tegenvalt: het schiet gewoon niet op... Nu wisten we wel dat je veelal lage snelheden rijdt maar we halen hooguit 80 km/uur op de teller en dan moeten we alweer gas terug nemen. Want wat erg veel tijd kost/erg vermoeiend is, zijn de 'humps' die in de dorpen liggen. Bij (bijna) elk dorpje liggen deze. Gelukkig worden deze met bordje 'humps ahead' aangekondigd. Dan ga je eerst 5 ribbels over en dan nog 5 ribbels (net een vergroot wasbord) vervolgens een mega drempel (echt we hebben gewone auto's gezien die er niet over konden...) en dan weer 2 keer het wasbord. En dan ergens midden in dorp of aan het eind nogmaals dezelfde riedel (of niet maar dat weten we niet dus je blijft alert). Hierdoor gaat je aantal afgelegde km per uur echt drastisch omlaag want je moet hier echt stapvoets rijden.
Enneh... als je zo'n bordje ziet: de hobbels komen direct ! Of toch 50-100 meter verderop maar ook wel eens: AL VOOR DIE BORDEN (wie verzint dat?!?). Enneh, die drempels hebben geen andere kleur dus vaak erg moeilijk zichtbaar. Dus ook de bijrijder is intensief bezig met 'meerijden' en het roepen van 'gat', 'bobbel' etc...
En dan zijn er nog tig politieposten (we hebben er ontelbare gepasseerd, gewoon lachen, zwaaien en dan konden we doorrijden. En ja, echt heel veel auto's worden aan de kant gezet. En ook bij die posten sta je zo goed als stil want daar moet je omheen slingeren (liggen van die grote matten met 20 cm grote spijkers op de weg...).
Jullie raden het al: om 18:30 reden wij gewoon nog op de weg...
Maar gelukkig om 19:00, op een goed stuk weg (we reden bijna 80!), zagen we het bord van onze lodge. Nog 800 meter dan naar links... of was het toch al hier... zoef... ja het was daar... Keren. We staan dwars op de weg. Shit, shit, versnelling gaat niet in achteruit (de versnellingsbak was iets minder soepel dan thuis). Arghgh!! Ja, lukt. Gekeerd en weer terug... Het heeft even geduurd voordat we er achter kwamen maar elk bord (echt elk bord in Oeganda) waar je af moet staat op de afslag (of zelfs iets er achter) en dat wordt NOOIT van te voren aangekondigd. Dus vol in de brakes, gooi je stuur om anders ben je te laat (wij zijn dus menigmaal gekeerd want vergeet niet de diepe goot die langs de kant van de weg ligt, het verkeer achter je, alle mensen die langs de kant van de weg lopen...).
De zon was al onder maar gelukkig bleef het nog eventjes licht. Maar rond 19:00 was het echt heel donker en de weg? Gevalletje off road weg... We waren blij dat we 4x4 hadden... (geulen, gaten, alles). Nergens licht... op T-splitsing geen bord... (gelukkig hadden we goede navi op telefoon, kon nog net richting zien en toen was toch echt de batterij op...). Ok, die kant op. Ehhh wat staat daar in de verte voor kudde op de weg? Hier waren toch geen olifanten? Buffels?? Snel met fototoestel ingezoomd. Ohhh, koeien met mega lange hoorns... Heb gelezen dat Rwakobo ROCK bovenop een rots ligt. Maar we moeten toch niet hier naar boven?!? Ja dus... In het stikke donker kwamen we om 19:30 bij de lodge aangehobbeld. Pfff, we zijn erg blij dat we er zijn....
We worden warm onthaald, restaurant/receptie ziet er super mooi uit. Komende 4 nachten verblijven we hier.
Qua rijtijd (zonder ferry tijd) hebben we over het stuk Entebbe - Lake Mburo in totaal iets meer dan 4 uur over gedaan (we hadden van tevoren rekening gehouden met 3 1/2 uur).
Sorry maar ik maak de verslagjes tussen de bedrijven door....
Geen sorry, want ik lees tussen de bedrijven door :-)
Super leuk deze uitgebreide verslagen, dank je wel!!!
Heel erg tof zo'n uitgebreid verslag! En ik snap het wel hoor, het komt er bij mij ook niet van om vanalles op te schrijven.....
Wat leuk om jullie verslag te lezen!
Wij zijn van 23/7 tot 06/08 in Oeganda geweest. Voor het eerst een verre reis met onze 3 meiden (4 tot 7). Ben benieuwd naar rest van jullie 'avonturen'.
:-)
Wij zijn van 23/7 tot 06/08 in Oeganda geweest. Voor het eerst een verre reis met onze 3 meiden (4 tot 7). Ben benieuwd naar rest van jullie 'avonturen'.
:-)
Wat leuk! Ik ben dan natuurlijk weer heel benieuwd naar jullie avonturen! Niet snel een bestemming waar je een eerste verre reis naartoe doet. Hoe zijn jullie op deze bestemming gekomen?
Hoe was het? Waar zijn jullie geweest? Wat hebben jullie allemaal gedaan? Ook zelf gereden?
Hoe was het? Waar zijn jullie geweest? Wat hebben jullie allemaal gedaan? Ook zelf gereden?
Voor de oplettende lezer: ja het klopt ik heb in voorgaande stukjes de dag nummering aangepast (dag 1 is heenreis geworden en niet eerste dag in Entebbe..., voor de rest nummer ik nu door).
Verblijf Rwakobo Rock (Lake Mburo NP)
Eind dag 5
Voordat we aan tafel schuiven, checken we eerst in en brengen we de bagage naar de tenten. Gelukkig krijgen we hulp van 2 mannen (die dragen de bagage op hun hoofd!) en weten de weg te vinden naar de tenten. Het is hartstikke donker en er is een schaars verlicht hoofd pad (nou ja, paadje) tot het bordje 'die kant op'. Daar houdt verlichting op. We lopen op een klein slingerend, smal paadje... tussen bomen/ struiken door, oeps een versmalling langs een rots... met 3 minuten zijn we er maar dat is in het pikke donker best lang!
De tenten vallen bij de kinderen in de smaak. Ohhh er staan echt gewoon bedden in en we kunnen gewoon staan in de tent! Ja, heel anders dan in de Serengeti waar we op matrasjes op de grond lagen. Het heet ook niet voor niets lazy camping maar het blijft kamperen...
Voor de avonturiers die hier ook heen willen:
- je bedden zijn al opgemaakt (worden ook om de zoveel tijd verschoond & tent wordt schoongemaakt)
- er zijn handdoeken aanwezig (bij zwembad zijn ook handdoeken)
- wc rollen, zeepjes, lucifers en olielampen staan er ook
- er zijn geen klamboe's maar de 'raampjes' in de tenten zijn van gaas
- er is een 'open lucht' toilet/douche (in stenen huisje maar zonder dak, douche is koud), wasbak met spiegel(!) is aan de buitenkant
Wij zijn niet zo'n fan van olielampen dus zochten we snel onze zaklantaarns op (bij de action gekocht, de waren echt super. Goed licht en je kan ver voor je uit schijnen, wat je echt op sommige momenten wel wilt...).
Ok, nu de weg zelf terugvinden. Blijkt gelukkig niet moeilijk te zijn maar we vinden het best spannend zo helemaal alleen. Op naar het eten. Dit is in heel knus open restaurant (ja, ja, wel met dak maar hier zonder ramen... ) eten is buffet. Erg lekker! We zijn trouwens weer erg blij met de fleece vesten want er staat een frisse wind.
Na het eten alleen terug naar de tent (wie durft voorop?) en dan even hannessen in de tent: bukken, ritsje open/ ritsje dicht, toiletspullen pakken (en hier was ik al zo blij met mijn nieuw aangeschaft teiltje!! Alle losse spulletjes in het teiltje en je hebt je handen voor de rest vrij), ritsje open ritsje dicht, weer terug, ritsje open ritsje dicht, gezamenlijk naar andere tent lopen, ritsje open, ritsje dicht, toch even controleren of er geen enge beesten onder het bed zitten en bah, wat vliegt daar nou rond? Oh motje... mmm geen zin om straks wakker te worden van 'iets' dat rondvliegt... ok toch maar klamboe's opduiken en ophangen... Dit ging trouwens wonderbaarlijk snel. We hadden (heel slim vonden we zelf) hele grote veiligheidsspelden aan de hoekpunten van de klamboe's gedaan. Hup door tent doek heen en klaar dachten we... nou die tenten zijn super stevig dat gaat niet maar de spelden kan je heel makkelijk aan de ritssluiting van de raampjes bevestigen. Dit ging bij alle tenten zo waar we in de loop van de reis in zaten. Echt binnen 3 minuten hingen de klamboe's. Slaapt toch heerlijk rustig vinden we.
Dag 6
Hieperdepiep hoeraaa!!! Dochterlief is vandaag 15 jaar geworden en we gaan iets speciaals doen: fietsen IN het nationaal park. Maar eerst eens opstaan. De bedden lagen trouwens super heerlijk. Eigenlijk stukken beter dan het guesthouse... De dames slapen bij elkaar en zijn er als eerste uit (we moesten gewoon heeeel nodig :-)). Nietsvermoedend lopen we naar het 'toiletgebouw'. Een tel later schrikken we ons rot als net een groep bavianen luid rennend ons pad kruist!! Snel toilet in!! We schieten daarna in de lach want hoeveel bescherming heb je in een hokje zonder dak?!? Gelukkig zijn de bavianen net zo van ons geschrokken als zij van ons maar erg rustig voelt het nu niet meer...
We hebben afgesproken dat we eerst gaan ontbijten (veel fietstochten beginnen al heel vroeg, voor het ontbijt maar dat vinden we even te vroeg en we willen toch echt wel wat in onze buiken hebben. Zijn we achteraf gezien heel blij om).En we zien nu de omgeving met daglicht. Wow. Het uitzicht is echt super!! Je kijkt uit over een hele vlakte waar je hoog boven zit. Ohhh het ziet er echt zo mooi uit als op de website!!
We hebben gegeten en we zijn klaar voor het fietsen, nou ja, klaar??? Wij dachten dat de fietstocht wel bij de gate zou beginnen. Niet dus, gewoon vanaf de lodge (yep dus bovenop die rots...) enneh we wisten wel dat de fietstocht met mountainbikes was maar eigenlijk hadden we ons niet zo gerealiseerd dat het echt mountainbiken is... Dus... hobbeldehobbel daar gingen we naar beneden!! Leuk!!! De lodge eigenaar Chris en een hulpje fietsen mee. We naderen het nationaal park alwaar een ranger voor ons klaarstaat die ook op de fiets springt met zijn geweer binnen handbereik... Maar puf, hijg, wat is het zwaar. Blijkt dat we eerst 3 heuvels over moeten!! Enneh wat heb ik een slechte conditie?? Ik moet gewoon afstappen. He?!? Blijkt dat we op hoogte fietsen (1500 meter). Nou, gelukkig ben ik de snelste daler, zullen we maar zeggen maar heuvel opwaarts gaat voor mij op een gegeven moment op de Oegandese manier: afstappen en lopen!
Maar eenmaal in het gebied waar we de dieren gaan zien is het vlak (ok, min of meer...). En wat is het super gaaf om zo langs die dieren te fietsen. De ranger van het NP fietst op zijn gemakkie voorop en af en toe stappen we af en legt hij e.e.a. uit. We verbazen ons hoeveel nieuwe dingen we te horen krijgen (denk je toch dat je al heel wat weet van die dieren door de safari's in Tanzania). In dit park zijn nog niet zo lang geleden giraffen uitgezet. 15 stuks. Het park is heel groot maar we hebben geluk: we zien een groepje giraffen.
We fietsen veelal over paden die voor de auto's off road zijn (niet toegestaan) en wanen ons dus grotendeels helemaal alleen met de dieren in dit park. Maar af en toe fietsen we ook stukje 'weg'. Erg grappig als je de verbaasde gezichten ziet van de mensen die game drive met auto doen. Kennelijk verwachten ze geen fietsers!! Maar het is ook leuk hoe de dieren min of meer verbaasd naar je opkijken. Inschatten of het kwaad kan en dan meestal gewoon rustig doorgaan met waar ze mee bezig waren.
Op gegeven moment komen we allerlei dieren tegen die op weg gaan of terug komen van het meer. Wow, die kruisen ons gewoon! Zien gewoon een hele rits zebra's vlak voor ons 'oversteken'. Spannend is het ook als we dichtbij buffels zien. We volgen de instructies op (heel dichtbij elkaar fietsen) en pfff we zijn er langs. Na paar uur fietsen zijn we echt zoooo blij dat we al gegeten hebben! We hebben met ontbijt op nu alweer honger! Het is erg vermoeiend fietsen (zandwegen, kuilen) maar echt ontzettend gaaf. Heel stom maar het voelt zo stoer! Maar, au, het zijn echt mountainbikes (je hangt heel erg op je armen en we weten allemaal niet meer hoe we zonder schouderpijn moeten fietsen (ja, dat hoort bij mountainbiken, aldus onze gids). Pffff
Tegen eind van de ochtend wordt het behoorlijk heet en wordt het ons nog iets moeilijker gemaakt: we fietsen over 'dierenpaadjes'. Dat zijn die sporen waarover de dieren achterelkaar lopen op weg naar water. Lijkt niet moeilijk maar het gras wat iets ernaast ligt is super dor en keihard. Daar valt gewoon niet in te fietsen!! Dus moet je je fiets in het 10, hooguit 15 cm spoor zien te houden.
Het goede (?) nieuws is, dat we helemaal over deze route terugfietsen.... waardoor we niet 3 heuvels over hoeven (waarom hebben we dit niet op de heenweg gedaan?!?)!! We zijn er bijna. Nog 'maar' 5 km... (en in slakkentempo duurt dat lang..). Gelukkig krijgt zoonlief een lekke band en kunnen we even uitrusten tijdens het wisselen van de band :-). Het laatste stukje is echt in the middle of knowhere. Hier komen we geen mens meer tegen. Ahh, daar is de lodge. Nog 'even' naar boven. Voorzichtig tussen de doornstruiken door. Niemand zit meer op zijn fiets (alleen Chris die gek is van mountainbiken), dit stukje moeten we echt lopen en zelfs dat is vermoeiend maar wat was het mooi!!
Ik vind onze conditie best tegenvallen, tot ik hoor dat we ruim 30 km hebben gefietst. Ahhh, nu snap ik waarom ik zo moe ben!! Ben blij dat ik dat niet van te voren wist :-)
Eenmaal terug ploffen we neer in het restaurant en blijven voorlopig even zitten... (ok we staan af en toe op om wat te eten te halen) en we kijken uit over de vlakte en waar we net naar boven zijn gekomen. Hebben we mooi maar even gedaan!
Fietstocht info voor wie na ons verhaal ook nog durft (is echt de moeite waard):
- Je kan de tocht ook buiten park doen. Dat wordt gepromoot omdat dat stuk goedkoper is. Je hoeft dan geen entree te betalen en geen ranger en je komt de nodige dieren tegen (staat namelijk geen hek om park heen)
- fietstocht buiten park duurt ongeveer 2 uur
- fietstocht in het park duurde bij ons ruim 4 uur (kan ook aan ons tempo liggen :-) )
- fietstocht met gids (zowel binnen als buiten park): 25 dollar pp
- in het park betaal je nog de ranger: 40 dollar pp
- daarnaast heb je nog entree park maar aangezien wij toch sowieso in het park wilden zijn, is dit voor ons niet extra voor deze fietstocht.
- en ja, wij vinden het fietsen in het park toch echt wat toevoegen. Buiten het park is de omgeving toch anders dan in het park ook al kan je net buiten het park ook de nodige dieren zien.
Verblijf Rwakobo Rock (Lake Mburo NP)
Eind dag 5
Voordat we aan tafel schuiven, checken we eerst in en brengen we de bagage naar de tenten. Gelukkig krijgen we hulp van 2 mannen (die dragen de bagage op hun hoofd!) en weten de weg te vinden naar de tenten. Het is hartstikke donker en er is een schaars verlicht hoofd pad (nou ja, paadje) tot het bordje 'die kant op'. Daar houdt verlichting op. We lopen op een klein slingerend, smal paadje... tussen bomen/ struiken door, oeps een versmalling langs een rots... met 3 minuten zijn we er maar dat is in het pikke donker best lang!
De tenten vallen bij de kinderen in de smaak. Ohhh er staan echt gewoon bedden in en we kunnen gewoon staan in de tent! Ja, heel anders dan in de Serengeti waar we op matrasjes op de grond lagen. Het heet ook niet voor niets lazy camping maar het blijft kamperen...
Voor de avonturiers die hier ook heen willen:
- je bedden zijn al opgemaakt (worden ook om de zoveel tijd verschoond & tent wordt schoongemaakt)
- er zijn handdoeken aanwezig (bij zwembad zijn ook handdoeken)
- wc rollen, zeepjes, lucifers en olielampen staan er ook
- er zijn geen klamboe's maar de 'raampjes' in de tenten zijn van gaas
- er is een 'open lucht' toilet/douche (in stenen huisje maar zonder dak, douche is koud), wasbak met spiegel(!) is aan de buitenkant
Wij zijn niet zo'n fan van olielampen dus zochten we snel onze zaklantaarns op (bij de action gekocht, de waren echt super. Goed licht en je kan ver voor je uit schijnen, wat je echt op sommige momenten wel wilt...).
Ok, nu de weg zelf terugvinden. Blijkt gelukkig niet moeilijk te zijn maar we vinden het best spannend zo helemaal alleen. Op naar het eten. Dit is in heel knus open restaurant (ja, ja, wel met dak maar hier zonder ramen... ) eten is buffet. Erg lekker! We zijn trouwens weer erg blij met de fleece vesten want er staat een frisse wind.
Na het eten alleen terug naar de tent (wie durft voorop?) en dan even hannessen in de tent: bukken, ritsje open/ ritsje dicht, toiletspullen pakken (en hier was ik al zo blij met mijn nieuw aangeschaft teiltje!! Alle losse spulletjes in het teiltje en je hebt je handen voor de rest vrij), ritsje open ritsje dicht, weer terug, ritsje open ritsje dicht, gezamenlijk naar andere tent lopen, ritsje open, ritsje dicht, toch even controleren of er geen enge beesten onder het bed zitten en bah, wat vliegt daar nou rond? Oh motje... mmm geen zin om straks wakker te worden van 'iets' dat rondvliegt... ok toch maar klamboe's opduiken en ophangen... Dit ging trouwens wonderbaarlijk snel. We hadden (heel slim vonden we zelf) hele grote veiligheidsspelden aan de hoekpunten van de klamboe's gedaan. Hup door tent doek heen en klaar dachten we... nou die tenten zijn super stevig dat gaat niet maar de spelden kan je heel makkelijk aan de ritssluiting van de raampjes bevestigen. Dit ging bij alle tenten zo waar we in de loop van de reis in zaten. Echt binnen 3 minuten hingen de klamboe's. Slaapt toch heerlijk rustig vinden we.
Dag 6
Hieperdepiep hoeraaa!!! Dochterlief is vandaag 15 jaar geworden en we gaan iets speciaals doen: fietsen IN het nationaal park. Maar eerst eens opstaan. De bedden lagen trouwens super heerlijk. Eigenlijk stukken beter dan het guesthouse... De dames slapen bij elkaar en zijn er als eerste uit (we moesten gewoon heeeel nodig :-)). Nietsvermoedend lopen we naar het 'toiletgebouw'. Een tel later schrikken we ons rot als net een groep bavianen luid rennend ons pad kruist!! Snel toilet in!! We schieten daarna in de lach want hoeveel bescherming heb je in een hokje zonder dak?!? Gelukkig zijn de bavianen net zo van ons geschrokken als zij van ons maar erg rustig voelt het nu niet meer...
We hebben afgesproken dat we eerst gaan ontbijten (veel fietstochten beginnen al heel vroeg, voor het ontbijt maar dat vinden we even te vroeg en we willen toch echt wel wat in onze buiken hebben. Zijn we achteraf gezien heel blij om).En we zien nu de omgeving met daglicht. Wow. Het uitzicht is echt super!! Je kijkt uit over een hele vlakte waar je hoog boven zit. Ohhh het ziet er echt zo mooi uit als op de website!!
We hebben gegeten en we zijn klaar voor het fietsen, nou ja, klaar??? Wij dachten dat de fietstocht wel bij de gate zou beginnen. Niet dus, gewoon vanaf de lodge (yep dus bovenop die rots...) enneh we wisten wel dat de fietstocht met mountainbikes was maar eigenlijk hadden we ons niet zo gerealiseerd dat het echt mountainbiken is... Dus... hobbeldehobbel daar gingen we naar beneden!! Leuk!!! De lodge eigenaar Chris en een hulpje fietsen mee. We naderen het nationaal park alwaar een ranger voor ons klaarstaat die ook op de fiets springt met zijn geweer binnen handbereik... Maar puf, hijg, wat is het zwaar. Blijkt dat we eerst 3 heuvels over moeten!! Enneh wat heb ik een slechte conditie?? Ik moet gewoon afstappen. He?!? Blijkt dat we op hoogte fietsen (1500 meter). Nou, gelukkig ben ik de snelste daler, zullen we maar zeggen maar heuvel opwaarts gaat voor mij op een gegeven moment op de Oegandese manier: afstappen en lopen!
Maar eenmaal in het gebied waar we de dieren gaan zien is het vlak (ok, min of meer...). En wat is het super gaaf om zo langs die dieren te fietsen. De ranger van het NP fietst op zijn gemakkie voorop en af en toe stappen we af en legt hij e.e.a. uit. We verbazen ons hoeveel nieuwe dingen we te horen krijgen (denk je toch dat je al heel wat weet van die dieren door de safari's in Tanzania). In dit park zijn nog niet zo lang geleden giraffen uitgezet. 15 stuks. Het park is heel groot maar we hebben geluk: we zien een groepje giraffen.
We fietsen veelal over paden die voor de auto's off road zijn (niet toegestaan) en wanen ons dus grotendeels helemaal alleen met de dieren in dit park. Maar af en toe fietsen we ook stukje 'weg'. Erg grappig als je de verbaasde gezichten ziet van de mensen die game drive met auto doen. Kennelijk verwachten ze geen fietsers!! Maar het is ook leuk hoe de dieren min of meer verbaasd naar je opkijken. Inschatten of het kwaad kan en dan meestal gewoon rustig doorgaan met waar ze mee bezig waren.
Op gegeven moment komen we allerlei dieren tegen die op weg gaan of terug komen van het meer. Wow, die kruisen ons gewoon! Zien gewoon een hele rits zebra's vlak voor ons 'oversteken'. Spannend is het ook als we dichtbij buffels zien. We volgen de instructies op (heel dichtbij elkaar fietsen) en pfff we zijn er langs. Na paar uur fietsen zijn we echt zoooo blij dat we al gegeten hebben! We hebben met ontbijt op nu alweer honger! Het is erg vermoeiend fietsen (zandwegen, kuilen) maar echt ontzettend gaaf. Heel stom maar het voelt zo stoer! Maar, au, het zijn echt mountainbikes (je hangt heel erg op je armen en we weten allemaal niet meer hoe we zonder schouderpijn moeten fietsen (ja, dat hoort bij mountainbiken, aldus onze gids). Pffff
Tegen eind van de ochtend wordt het behoorlijk heet en wordt het ons nog iets moeilijker gemaakt: we fietsen over 'dierenpaadjes'. Dat zijn die sporen waarover de dieren achterelkaar lopen op weg naar water. Lijkt niet moeilijk maar het gras wat iets ernaast ligt is super dor en keihard. Daar valt gewoon niet in te fietsen!! Dus moet je je fiets in het 10, hooguit 15 cm spoor zien te houden.
Het goede (?) nieuws is, dat we helemaal over deze route terugfietsen.... waardoor we niet 3 heuvels over hoeven (waarom hebben we dit niet op de heenweg gedaan?!?)!! We zijn er bijna. Nog 'maar' 5 km... (en in slakkentempo duurt dat lang..). Gelukkig krijgt zoonlief een lekke band en kunnen we even uitrusten tijdens het wisselen van de band :-). Het laatste stukje is echt in the middle of knowhere. Hier komen we geen mens meer tegen. Ahh, daar is de lodge. Nog 'even' naar boven. Voorzichtig tussen de doornstruiken door. Niemand zit meer op zijn fiets (alleen Chris die gek is van mountainbiken), dit stukje moeten we echt lopen en zelfs dat is vermoeiend maar wat was het mooi!!
Ik vind onze conditie best tegenvallen, tot ik hoor dat we ruim 30 km hebben gefietst. Ahhh, nu snap ik waarom ik zo moe ben!! Ben blij dat ik dat niet van te voren wist :-)
Eenmaal terug ploffen we neer in het restaurant en blijven voorlopig even zitten... (ok we staan af en toe op om wat te eten te halen) en we kijken uit over de vlakte en waar we net naar boven zijn gekomen. Hebben we mooi maar even gedaan!
Fietstocht info voor wie na ons verhaal ook nog durft (is echt de moeite waard):
- Je kan de tocht ook buiten park doen. Dat wordt gepromoot omdat dat stuk goedkoper is. Je hoeft dan geen entree te betalen en geen ranger en je komt de nodige dieren tegen (staat namelijk geen hek om park heen)
- fietstocht buiten park duurt ongeveer 2 uur
- fietstocht in het park duurde bij ons ruim 4 uur (kan ook aan ons tempo liggen :-) )
- fietstocht met gids (zowel binnen als buiten park): 25 dollar pp
- in het park betaal je nog de ranger: 40 dollar pp
- daarnaast heb je nog entree park maar aangezien wij toch sowieso in het park wilden zijn, is dit voor ons niet extra voor deze fietstocht.
- en ja, wij vinden het fietsen in het park toch echt wat toevoegen. Buiten het park is de omgeving toch anders dan in het park ook al kan je net buiten het park ook de nodige dieren zien.
Wat leuk! Ik ben dan natuurlijk weer heel benieuwd naar jullie avonturen! Niet snel een bestemming waar je een eerste verre reis naartoe doet. Hoe zijn jullie op deze bestemming gekomen?
Hoe was het? Waar zijn jullie geweest? Wat hebben jullie allemaal gedaan? Ook zelf gereden?
Even als achtergrond:
In 2008 ben ik samen met mijn man naar Oeganda geweest op familiebezoek (geen kids).
Mijn man heeft vrij veel familie aan zijn moederskant in Kampala (indiaas/pakistaans achtergrond).
Onze jongste is in Juli 4 geworden en eigenlijk hebben we 'vrij spontaan' besloten om als eerste grote reis Oeganda aan te houden. Als tweede grote reis hebben we in December 2017 onze reis naar Pakistan geboekt. Ikzelf ben er vaker geweest (voor het laatst in 2005) maar voor mijn kids en man wordt het de eerste keer. Wij wilden deze 2 reizen als eerste maken omdat het landen zijn waar onze roots liggen (we zijn allemaal in NL geboren/getogen). Vanaf volgend jaar willen we starten met de rest van de wereld ontdekken, ik zal dus regelmatig hier op het forum te vinden zijn als we onze reizen gaan plannen.
In Oeganda verbleven we bij familie in Kampala en van daaruit hebben we 2 korte trips gemaakt:
- Mabira Forest: we verbleven in de RainForest Lodge en aansluitend een trip naar Jinja (source of the River Nile) voor een boottocht.
In Mabira Forest verblijf je in een Lodge in the middle of the Jungle. Je kunt met een guide een jungle tocht maken of een vogel/vlinder toer. Ik was er eerder geweest in 2008 maar was wel een andere ervaring met de kinderen. Ze vonden vooral de aapjes in de bomen fantastisch!
- Murchison Falls National Park: Dit was een flinke tocht vanuit Kampala! we vertrokken met een driver maar mijn man heeft ook gedeeltes van de route gereden. Heenweg zijn we gestopt in de Masindi Hotel (oudste Hotel van Oeganda) en we zijn niet door het Park gereden naar onze Lodge (dan moet je entreegeld betalen) maar via een alternatieve route. Die kan ik helaas niet aanraden want het duurde ontzettend lang! de wegen waren erg slecht na een flinke hoosbui en op een gegeven moment dacht ik dat we nooit zouden aankomen. Je rijdt echt door de wildernis waar geen einde aan lijkt te komen. Uiteindelijk kwamen we aan bij Nile safari Lodge aan de oever van de rivier Nijl. Prachtige locatie waar je letterlijk de nijlpaarden en soms ook olifanten in de Nijl kunt bewonderen vanuit de Lodge!
Na een nachtje slapen in de Lodge en een early breakfast hebben we een Safari game drive gedaan in het Nationaal Park. Voor ons allemaal de eerste keer en het was fantastisch! We hebben alle dieren (behalve leeuwen) kunnen spotten, hoogtepunt van onze vakantie!. Daarna hebben we in de middag een boottocht op de Nijl gemaakt naar de Murchison Falls en intussen ook weer veel dieren kunnen spotten. Je kunt met de boot niet heel vlakbij de Falls komen maar er is wel een mogelijkheid om uit de boot te stappen en te hiken naar de top van de Falls (wij hebben dat niet gedaan want kinderen waren daar te jong voor).
Op de terugweg naar Kampala hebben we wel de route door het park gereden en dat was een groot verschil met de heenweg!
De rest van ons verblijf hebben we het 'rustig' aangedaan. In en rondom Kampala parken/zwembaden bezocht. Voor een eerste grote reis was het zeer geslaagd :-)
Kampala zelf vind ik persoonlijk geen fijne stad, verkeer is er vreselijk (uitlaatgassen!) en alles duurt lang.
*Edit:
Ik wilde nog even toevoegen dat wij vrij veel nederlanders zijn tegen gekomen tijdens onze reis, wat ik toch wel heel bijzonder vind! In Murchison Falls National Park waren er meerdere nederlandse families (met kids), in Kampala kwamen we elke dag wel Nederlanders tegen en wat ik bijzonder vond was een jong stel die bij de Nile Safari Lodge aan het kamperen was tijdens de meest vreselijke tropische thunderstorm! Ik had ze de volgende ochtend iet meer gezien want wilde toch wel even weten hoe ze de nacht waren doorgekomen!
Dank je! Leuk om te lezen! Wij zijn nauwelijks NL gezinnen tegen gekomen!! Maar.... wellicht komt het ook doordat wij relatief vroeg aan de reis zijn begonnen (nog voordat de eigenlijke vakantie begon)??
Ha, familie bezoek dat is natuurlijk altijd anders maar erg leuk om te lezen dat jullie in Mabira forest zijn geweest. Die ben ik tijdens mijn voorbereidingen niet tegen gekomen! Goed om te lezen dat er dus meer is (wij zouden graag terug willen maar vragen ons tegelijkertijd af wat we dan daar kunnen doen).
Onze route naar Murchison falls was ook een hele trip maar daar later meer over! Het blijft een afweging, wel/niet door het park maar we hadden al gelezen dat de wegen ten noorden van het park erg goed waren dus wij zijn via die kant eruit gegaan. Niet de korte route want eerst nog game drive gedaan.
Vanuit Kampala zou ik een noord gate pakken, dan doe je je eerste game drive al in de middag (op weg naar lodge toe). Dat was voor ons geen optie vanwege onze route (we kwamen uit Kibale forest).
Hoe lang zijn jullie in Murchisons NP geweest?
Ha, familie bezoek dat is natuurlijk altijd anders maar erg leuk om te lezen dat jullie in Mabira forest zijn geweest. Die ben ik tijdens mijn voorbereidingen niet tegen gekomen! Goed om te lezen dat er dus meer is (wij zouden graag terug willen maar vragen ons tegelijkertijd af wat we dan daar kunnen doen).
Onze route naar Murchison falls was ook een hele trip maar daar later meer over! Het blijft een afweging, wel/niet door het park maar we hadden al gelezen dat de wegen ten noorden van het park erg goed waren dus wij zijn via die kant eruit gegaan. Niet de korte route want eerst nog game drive gedaan.
Vanuit Kampala zou ik een noord gate pakken, dan doe je je eerste game drive al in de middag (op weg naar lodge toe). Dat was voor ons geen optie vanwege onze route (we kwamen uit Kibale forest).
Hoe lang zijn jullie in Murchisons NP geweest?
Ik zal proberen het iets korter te maken (anders schiet het nooit op...)... maar elke keer tijdens typen, heb ik opeens zoveel te vertellen...
dag 6 (vervolg)
Tegen eind van de middag als we weer helemaal uitgerust zijn, gaan we met de auto nog het park in. We willen het meer van Lake Mburo NP nu wel eens van dichtbij zien. En aangezien we voor vandaag nog entree hebben is het handig om nu te gaan. Heel leuk om voor het eerst zelf in een NP te rijden (en fijn dat hier nog geen olifanten zijn en het een kleinschalig park is). Nou, het rijden gaat prima en we herkennen veel hetgeen we 's ochtends hebben gezien. Bij het meer kan je uit de auto (waar de bootjes gaan). En dan sta je daar langs het meer, hoor je wat rare geluiden, zitten er gewoon nijlpaarden vlak voor je neus in het water (waterkant is hier steil dus ze kunnen niet zomaar je kant op rennen). En wat zijn die beesten moeilijk op de foto te krijgen! Ze komen steeds op andere plek boven en als je scherpstelt... yep dan duiken ze weer onder. . Zon gaat al bijna onder, ik wil dus wel weer terug want ik wil niet nog een keer in het donker naar boven.
We rijden hier zonder gids (we hebben vanmorgen genoeg gehoord) maar wel met een kaart van het park. Blijft bijzonder als je Pumba naast 'jouw' auto ziet rennen. Lake Mburo NP is een klein park en na een dag uitgebreid er geweest te zijn (fietsen en auto rijden) heb je het echt wel gezien. Enige wat je daar nog kan doen is een boottrip maar aangezien we elders al 2 boottrips op het programma hebben staan, voelen we niet de behoefte om dat ook hier te doen. Dus een tweede dag park schrappen we van ons programma.
oh, schiet me toch wat te binnen... sorry... vlak voordat we op pad gingen, gingen we nog even wat uit de tenten halen. Mijn hemel wat is hier gebeurd? Er staan 3 tenten en 1 tent (niet die van ons) was aardig gesloopt. Allerlei spullen lagen verspreid over het pad... ook wasbak van gebouwtje hing op half 7... We maken foto's en laten het bij receptie zien. Die zijn blij dat we het melden en gaan meteen aan de slag om de ravage die kennelijk een groep bavianen heeft aangericht te herstellen. Wat blijkt? Het heeft al 2 maanden daar niet geregend en de bavianen zijn desperate voor water. Als ze dat bijv. in tent zien staan, doen ze er alles aan om erbij te komen. Gelukkig was bij ons niet te zien want we wisten toen nog niet dat je je tent op slot moest doen! Ohhh.. aan dit koortje zit een sleutel voor een hangslot... (dat hadden ze wel even mogen zeggen).
Jullie begrijpen, we lopen nu nog relaxter naar die tenten toe... En we zitten hier nog 3 nachten!!
Dag 7
's Ochtends vroeg worden we wakker, horen wat kabaal, er stoot wat tegen onze tent aan. Ja wel... familie baviaan is er weer. Gewapend met onze wandelstokken, sluipen we voorzichtig onze tent uit... gelukkig.. kust is veilig...
Wat we vandaag gaan doen? Helemaal niets! Nou ja, relaxen bij het zwembad en spelletjes spelen en lezen... Een dag van het zwembad genieten hadden we in de planning opgenomen. Zeker na onze start in guesthouse zonder zwembad. Verder kijken we naar het kat en muis spel tussen 'personeel en bavianen'. Bavianen willen uit zwembad drinken maar als je dat toelaat blijven ze komen dus moeten ze elke keer worden weggejaagd. Wij zitten boven zwembad en hebben goed uitzicht. Ook op de toeristen die later aankomen en ook bij het zwembad gaan zitten maar dan op het lage gedeelte. Wij zien de bavianen al aankomen... en vervolgens het hilarische tafereel van zonnebadende mensen die een hartverzakking krijgen...
Ik heb het geloof ik al eens eerder gezegd maar deze ochtend komen we echt een gezin tegen dat pas de avond ervoor is aangekomen en na ontbijt weer weggaat (ze vliegen 's avonds zelfs al terug!!). Ja, ze baalden ervan dat het een mooie lodge was en ze er geen tijd hadden om er van te kunnen genieten/gebruik maken maar wensten onze een fijne dag!
Kinderen bij het zwembad en wij even terug naar de tent. Moest toch even wasje worden gedaan. Yes, daar kwam het teiltje weer van pas (waarom heb ik dat nu pas ontdekt? In alle landen waar we toch even een handwasje hebben moeten doen bij gebrek aan laundry sta je zo te klungelen in de kleine wasbakjes waar meestal geen stop in zit...). Maarreh... even de was doen in zo'n droge omgeving, wast niet heeeel relaxt. Elk moment verwacht je bavianen die in je teiltje willen springen. Man staat op uitkijk maar er gebeurt gelukkig niets. Snel wasje ophangen (in de tent want anders ben je je spullen kwijt aan die brutale apen) en naar zwembad.... ahum... wat staat daar op het pad? Ok een koe maar met een kleintje... Daar kunnen we niet zo langs... Nou, daar sta je dan! Ernaar toe lopen? Ze wijken geen cm!! In handen klappen? Daar reageren kennelijk alleen apen op (zucht). Het duurt even maar uiteindelijk kunnen we er door (nee, we hadden geen telefoon bij ons want die lag aan de oplader bij de receptie..). Kinderen vonden het ook wel lang duren...
Alle lodges liggen erg afgelegen. Diner zit er altijd bij. Lunch is optioneel maar kan je altijd bij bestellen. Bij deze lodge is er niets in de omgeving en hebben we elke dag van lunch gebruik gemaakt. Lunch bij lodge is overal 10 dollar pp (best duur als je ziet dat we bij de evenaar met zijn vieren voor 10 dollar hebben gegeten) maar... bijna al het eten moet uit Kampala komen! Ze worden allemaal vanuit de hoofdstad bevoorraad dus dan begin je de prijzen heel goed te begrijpen!
Dag 8
's Ochtends (ja, we willen echt eerst ontbijten), gaan we op culture walk. Met iemand van de lodge loop je naar plek waar je helemaal uitgelegd wordt hoe de 'cattle keepers' leven. Gisteren hebben we aangegeven dat we dit wilden doen en we hebben tijdstip gekozen waarop de koeien er ook zijn zodat we het hele proces kunnen zien/horen. Echt heel erg interessant. Maar wat praten deze mensen langzaam/uitgebreid (nee, echt veeeeel uitgebreider dan ik)! 'dan pakken we het potje op, dan draaien we het potje om, dan zetten we het zo daar en daar op' maar al snel komen we in deze super langzame modus en is het echt heel interessant om juist uitgebreid te zien hoe ze de potjes behandelen zodat de melk niet binnen een half uur bederft!
De dag sluiten we af met lunch, zwembad en diner (slaan het park wat ook op onze planning stond dus over).
We willen er op tijd gaan slapen want morgen moeten we weer alert de weg op maar... aan het eind van het diner zien we helemaal in de verte iets van... vuur... Lodge eigenaar ziet het ook. Ze belt meteen rangers. Die hadden het nog niet gemerkt (in lodge zit je hoog en heb je weids uitzicht). We kijken met de verrekijker. Echt meters hoge vlammen!! Die vlammenzee wordt steeds groter. Eigenares zegt dat we ons niet hoeven druk te maken want het is echt ver weg maar wij gaan toch maar even nog niet naar bed... We bespreken het ook met de kinderen en hebben het sowieso over 'hoe te reageren als...'. Tja, wat doe je dan... Nou we blijven in restaurant zodat we er zicht op hebben. Ik moet zeggen dat ik al klaar zit om maar alvast de auto in te pakken... We worden goed op de hoogte gehouden, ons wordt op het hart gedrukt dat het echt minstens 15 km ver weg is en dat er altijd nog een moeras ligt tussen vuur en lodge in. Ok... Op een gegeven moment zien we het iets kleiner worden en ook dat het inderdaad niet verder onze kant op komt. Nadat we zien dat het onder controle is, gaan we naar bed. Nog niet eerder zo'n ervaring gehad. Echt beangstigend om die metershoge vlammen te zien...
dag 6 (vervolg)
Tegen eind van de middag als we weer helemaal uitgerust zijn, gaan we met de auto nog het park in. We willen het meer van Lake Mburo NP nu wel eens van dichtbij zien. En aangezien we voor vandaag nog entree hebben is het handig om nu te gaan. Heel leuk om voor het eerst zelf in een NP te rijden (en fijn dat hier nog geen olifanten zijn en het een kleinschalig park is). Nou, het rijden gaat prima en we herkennen veel hetgeen we 's ochtends hebben gezien. Bij het meer kan je uit de auto (waar de bootjes gaan). En dan sta je daar langs het meer, hoor je wat rare geluiden, zitten er gewoon nijlpaarden vlak voor je neus in het water (waterkant is hier steil dus ze kunnen niet zomaar je kant op rennen). En wat zijn die beesten moeilijk op de foto te krijgen! Ze komen steeds op andere plek boven en als je scherpstelt... yep dan duiken ze weer onder. . Zon gaat al bijna onder, ik wil dus wel weer terug want ik wil niet nog een keer in het donker naar boven.
We rijden hier zonder gids (we hebben vanmorgen genoeg gehoord) maar wel met een kaart van het park. Blijft bijzonder als je Pumba naast 'jouw' auto ziet rennen. Lake Mburo NP is een klein park en na een dag uitgebreid er geweest te zijn (fietsen en auto rijden) heb je het echt wel gezien. Enige wat je daar nog kan doen is een boottrip maar aangezien we elders al 2 boottrips op het programma hebben staan, voelen we niet de behoefte om dat ook hier te doen. Dus een tweede dag park schrappen we van ons programma.
oh, schiet me toch wat te binnen... sorry... vlak voordat we op pad gingen, gingen we nog even wat uit de tenten halen. Mijn hemel wat is hier gebeurd? Er staan 3 tenten en 1 tent (niet die van ons) was aardig gesloopt. Allerlei spullen lagen verspreid over het pad... ook wasbak van gebouwtje hing op half 7... We maken foto's en laten het bij receptie zien. Die zijn blij dat we het melden en gaan meteen aan de slag om de ravage die kennelijk een groep bavianen heeft aangericht te herstellen. Wat blijkt? Het heeft al 2 maanden daar niet geregend en de bavianen zijn desperate voor water. Als ze dat bijv. in tent zien staan, doen ze er alles aan om erbij te komen. Gelukkig was bij ons niet te zien want we wisten toen nog niet dat je je tent op slot moest doen! Ohhh.. aan dit koortje zit een sleutel voor een hangslot... (dat hadden ze wel even mogen zeggen).
Jullie begrijpen, we lopen nu nog relaxter naar die tenten toe... En we zitten hier nog 3 nachten!!
Dag 7
's Ochtends vroeg worden we wakker, horen wat kabaal, er stoot wat tegen onze tent aan. Ja wel... familie baviaan is er weer. Gewapend met onze wandelstokken, sluipen we voorzichtig onze tent uit... gelukkig.. kust is veilig...
Wat we vandaag gaan doen? Helemaal niets! Nou ja, relaxen bij het zwembad en spelletjes spelen en lezen... Een dag van het zwembad genieten hadden we in de planning opgenomen. Zeker na onze start in guesthouse zonder zwembad. Verder kijken we naar het kat en muis spel tussen 'personeel en bavianen'. Bavianen willen uit zwembad drinken maar als je dat toelaat blijven ze komen dus moeten ze elke keer worden weggejaagd. Wij zitten boven zwembad en hebben goed uitzicht. Ook op de toeristen die later aankomen en ook bij het zwembad gaan zitten maar dan op het lage gedeelte. Wij zien de bavianen al aankomen... en vervolgens het hilarische tafereel van zonnebadende mensen die een hartverzakking krijgen...
Ik heb het geloof ik al eens eerder gezegd maar deze ochtend komen we echt een gezin tegen dat pas de avond ervoor is aangekomen en na ontbijt weer weggaat (ze vliegen 's avonds zelfs al terug!!). Ja, ze baalden ervan dat het een mooie lodge was en ze er geen tijd hadden om er van te kunnen genieten/gebruik maken maar wensten onze een fijne dag!
Kinderen bij het zwembad en wij even terug naar de tent. Moest toch even wasje worden gedaan. Yes, daar kwam het teiltje weer van pas (waarom heb ik dat nu pas ontdekt? In alle landen waar we toch even een handwasje hebben moeten doen bij gebrek aan laundry sta je zo te klungelen in de kleine wasbakjes waar meestal geen stop in zit...). Maarreh... even de was doen in zo'n droge omgeving, wast niet heeeel relaxt. Elk moment verwacht je bavianen die in je teiltje willen springen. Man staat op uitkijk maar er gebeurt gelukkig niets. Snel wasje ophangen (in de tent want anders ben je je spullen kwijt aan die brutale apen) en naar zwembad.... ahum... wat staat daar op het pad? Ok een koe maar met een kleintje... Daar kunnen we niet zo langs... Nou, daar sta je dan! Ernaar toe lopen? Ze wijken geen cm!! In handen klappen? Daar reageren kennelijk alleen apen op (zucht). Het duurt even maar uiteindelijk kunnen we er door (nee, we hadden geen telefoon bij ons want die lag aan de oplader bij de receptie..). Kinderen vonden het ook wel lang duren...
Alle lodges liggen erg afgelegen. Diner zit er altijd bij. Lunch is optioneel maar kan je altijd bij bestellen. Bij deze lodge is er niets in de omgeving en hebben we elke dag van lunch gebruik gemaakt. Lunch bij lodge is overal 10 dollar pp (best duur als je ziet dat we bij de evenaar met zijn vieren voor 10 dollar hebben gegeten) maar... bijna al het eten moet uit Kampala komen! Ze worden allemaal vanuit de hoofdstad bevoorraad dus dan begin je de prijzen heel goed te begrijpen!
Dag 8
's Ochtends (ja, we willen echt eerst ontbijten), gaan we op culture walk. Met iemand van de lodge loop je naar plek waar je helemaal uitgelegd wordt hoe de 'cattle keepers' leven. Gisteren hebben we aangegeven dat we dit wilden doen en we hebben tijdstip gekozen waarop de koeien er ook zijn zodat we het hele proces kunnen zien/horen. Echt heel erg interessant. Maar wat praten deze mensen langzaam/uitgebreid (nee, echt veeeeel uitgebreider dan ik)! 'dan pakken we het potje op, dan draaien we het potje om, dan zetten we het zo daar en daar op' maar al snel komen we in deze super langzame modus en is het echt heel interessant om juist uitgebreid te zien hoe ze de potjes behandelen zodat de melk niet binnen een half uur bederft!
De dag sluiten we af met lunch, zwembad en diner (slaan het park wat ook op onze planning stond dus over).
We willen er op tijd gaan slapen want morgen moeten we weer alert de weg op maar... aan het eind van het diner zien we helemaal in de verte iets van... vuur... Lodge eigenaar ziet het ook. Ze belt meteen rangers. Die hadden het nog niet gemerkt (in lodge zit je hoog en heb je weids uitzicht). We kijken met de verrekijker. Echt meters hoge vlammen!! Die vlammenzee wordt steeds groter. Eigenares zegt dat we ons niet hoeven druk te maken want het is echt ver weg maar wij gaan toch maar even nog niet naar bed... We bespreken het ook met de kinderen en hebben het sowieso over 'hoe te reageren als...'. Tja, wat doe je dan... Nou we blijven in restaurant zodat we er zicht op hebben. Ik moet zeggen dat ik al klaar zit om maar alvast de auto in te pakken... We worden goed op de hoogte gehouden, ons wordt op het hart gedrukt dat het echt minstens 15 km ver weg is en dat er altijd nog een moeras ligt tussen vuur en lodge in. Ok... Op een gegeven moment zien we het iets kleiner worden en ook dat het inderdaad niet verder onze kant op komt. Nadat we zien dat het onder controle is, gaan we naar bed. Nog niet eerder zo'n ervaring gehad. Echt beangstigend om die metershoge vlammen te zien...
Hoe leuk....ik volg mee:-) Hoelang zullen jullie door Oeganda reizen?
Voor zover ik tot nu toe kan lezen en afleiden echt wel een aanrader qua bestemming precies.
Het is een land dat niet dadelijk bij me op zou komen....leuk!
Begrijp ik het goed dat je al eerder door Tanzania reisde? Is Oeganda vergelijkbaar?
Is het budgettair ook beter te doen dan de andere Afrikaanse landen zoals Tanzania maar ook Namibie?
Reizen jullie low budget?
Voor zover ik tot nu toe kan lezen en afleiden echt wel een aanrader qua bestemming precies.
Het is een land dat niet dadelijk bij me op zou komen....leuk!
Begrijp ik het goed dat je al eerder door Tanzania reisde? Is Oeganda vergelijkbaar?
Is het budgettair ook beter te doen dan de andere Afrikaanse landen zoals Tanzania maar ook Namibie?
Reizen jullie low budget?
@ kgpyct:
- leuk zoveel fans ;-)
- in totaal zijn we daar 26 dagen geweest...
- in 2014 (kan je ook in mijn onderschrift zien) zijn we in Tanzania geweest.
- wij reizen niet lowbudget maar proberen wel te kijken hoe we zo goedkoop mogelijk uit kunnen zijn.
- wij hebben overnacht in hotels, lodges maar ook lazy camping (zonder eigen sanitair). Het kan veel duurder maar ook goedkoper, namelijk zelf je tent opzetten of gebruik maken van accommodaties bij de locals (zie verder onder topic <!-- l --><a class="postlink-local" href="https://www.verrereizenmetkinderen.nl/Forum/viewtopic.php?f=118&t=3676&p=22996&hilit=oeganda#p22996]viewtopic.php?f=118&t=3676&p=22996&hilit=oeganda#p22996[/url]<!-- l --> )
Onze Tanzania en Oeganda reizen zijn heel verschillend geweest:
- In Tanzania zijn we met chauffeur/gids op pad gegaan en hebben we het grootste gedeelte door "opsafariintanzania.nl" laten organiseren (dat was toen goedkoper dan zelf regelen, self drive hebben we toen niet echt gezien/in verdiept) nu hebben we zelf gereden en hebben we alles helemaal zelf uitgezocht.
- Qua prijs zijn de parken in Oeganda stuk goedkoper (tov 2014 zijn de parken in Tanzania ook nog eens stukke duurder geworden, heb ik me laten vertellen)
- in Oeganda is het weer veel moeilijker om familie onderkomens te vinden en zijn er sowieso minder lodges dus accommodatie is in Oeganda weer duurder (maar met goed zoeken kom je er ook uit maar die luxe lodges zijn echt onbetaalbaar in Oeganda)
- In Tanzania heb je veel meer dieren. Dezelfde soorten (even de berggorilla's niet meegerekend en chimpansee's zijn er ook in Tanzania maar wel op een plek waar je met safari niet heen gaat...) maar aantallen zijn daar veel groter. In Tanzania kijk je in begin nog verrast 'oh een olifant'. Op het laatst (dat is al na 1 week) kijk je en denk je 'oh alweer een olifant'. Dat heb je niet snel in Oeganda maar we hebben wel gewoon alle dieren gezien maar ik hoorde wel een keer iemand zeggen 'nou, dat is toch niet de enige leeuw die we gaan zien??'. Wat weer erg leuk in Tanzania was dat we allerlei facetten hebben gezien. Dus eerst ben je blij met een olifant maar daarna ga je op zoek naar wat extra's: olifanten op een rij, olifanten aan het badderen, olifanten met kleintjes, leeuwen slapend, leeuwen jagend, leeuw die zijn prooi versleept. Die verschillende facetten die hebben we nu niet allemaal gezien.
- Wat een groot verschil is, is dat er in Tanzania echt heel veel toeristen zijn en we daar regelmatig file kijken was. Dat hebben we in Oeganda slechts 1 keer gehad dat we ergens stonden met nog 10 auto's. Voor de rest waren we overal alleen, dat lukt je in Tanzania bijna niet.
- Maar het allergrootste verschil zijn toch wel de mensen. In Tanzania zijn ze ook aardig maar afstandelijk. De mensen in Oeganda? Dat is een warm bad!
Ik hoop dat ik je een beetje een beeld heb kunnen geven.
- leuk zoveel fans ;-)
- in totaal zijn we daar 26 dagen geweest...
- in 2014 (kan je ook in mijn onderschrift zien) zijn we in Tanzania geweest.
- wij reizen niet lowbudget maar proberen wel te kijken hoe we zo goedkoop mogelijk uit kunnen zijn.
- wij hebben overnacht in hotels, lodges maar ook lazy camping (zonder eigen sanitair). Het kan veel duurder maar ook goedkoper, namelijk zelf je tent opzetten of gebruik maken van accommodaties bij de locals (zie verder onder topic <!-- l --><a class="postlink-local" href="https://www.verrereizenmetkinderen.nl/Forum/viewtopic.php?f=118&t=3676&p=22996&hilit=oeganda#p22996]viewtopic.php?f=118&t=3676&p=22996&hilit=oeganda#p22996[/url]<!-- l --> )
Onze Tanzania en Oeganda reizen zijn heel verschillend geweest:
- In Tanzania zijn we met chauffeur/gids op pad gegaan en hebben we het grootste gedeelte door "opsafariintanzania.nl" laten organiseren (dat was toen goedkoper dan zelf regelen, self drive hebben we toen niet echt gezien/in verdiept) nu hebben we zelf gereden en hebben we alles helemaal zelf uitgezocht.
- Qua prijs zijn de parken in Oeganda stuk goedkoper (tov 2014 zijn de parken in Tanzania ook nog eens stukke duurder geworden, heb ik me laten vertellen)
- in Oeganda is het weer veel moeilijker om familie onderkomens te vinden en zijn er sowieso minder lodges dus accommodatie is in Oeganda weer duurder (maar met goed zoeken kom je er ook uit maar die luxe lodges zijn echt onbetaalbaar in Oeganda)
- In Tanzania heb je veel meer dieren. Dezelfde soorten (even de berggorilla's niet meegerekend en chimpansee's zijn er ook in Tanzania maar wel op een plek waar je met safari niet heen gaat...) maar aantallen zijn daar veel groter. In Tanzania kijk je in begin nog verrast 'oh een olifant'. Op het laatst (dat is al na 1 week) kijk je en denk je 'oh alweer een olifant'. Dat heb je niet snel in Oeganda maar we hebben wel gewoon alle dieren gezien maar ik hoorde wel een keer iemand zeggen 'nou, dat is toch niet de enige leeuw die we gaan zien??'. Wat weer erg leuk in Tanzania was dat we allerlei facetten hebben gezien. Dus eerst ben je blij met een olifant maar daarna ga je op zoek naar wat extra's: olifanten op een rij, olifanten aan het badderen, olifanten met kleintjes, leeuwen slapend, leeuwen jagend, leeuw die zijn prooi versleept. Die verschillende facetten die hebben we nu niet allemaal gezien.
- Wat een groot verschil is, is dat er in Tanzania echt heel veel toeristen zijn en we daar regelmatig file kijken was. Dat hebben we in Oeganda slechts 1 keer gehad dat we ergens stonden met nog 10 auto's. Voor de rest waren we overal alleen, dat lukt je in Tanzania bijna niet.
- Maar het allergrootste verschil zijn toch wel de mensen. In Tanzania zijn ze ook aardig maar afstandelijk. De mensen in Oeganda? Dat is een warm bad!
Ik hoop dat ik je een beetje een beeld heb kunnen geven.
Er zijn nog geen reacties op dit bericht.
Wees een van de eersten om op dit bericht te reageren!
Wees een van de eersten om op dit bericht te reageren!