Oeganda - hoe het was

Dank je! Leuk om te lezen! Wij zijn nauwelijks NL gezinnen tegen gekomen!! Maar.... wellicht komt het ook doordat wij relatief vroeg aan de reis zijn begonnen (nog voordat de eigenlijke vakantie begon)??

Ha, familie bezoek dat is natuurlijk altijd anders maar erg leuk om te lezen dat jullie in Mabira forest zijn geweest. Die ben ik tijdens mijn voorbereidingen niet tegen gekomen! Goed om te lezen dat er dus meer is (wij zouden graag terug willen maar vragen ons tegelijkertijd af wat we dan daar kunnen doen).

Onze route naar Murchison falls was ook een hele trip maar daar later meer over! Het blijft een afweging, wel/niet door het park maar we hadden al gelezen dat de wegen ten noorden van het park erg goed waren dus wij zijn via die kant eruit gegaan. Niet de korte route want eerst nog game drive gedaan.

Vanuit Kampala zou ik een noord gate pakken, dan doe je je eerste game drive al in de middag (op weg naar lodge toe). Dat was voor ons geen optie vanwege onze route (we kwamen uit Kibale forest).

Hoe lang zijn jullie in Murchisons NP geweest?

Wij waren 29,30 en 31 juli in Murchison NP (2 nachten).
Super goed dat jullie zelf hebben gereden trouwens, ik vond het best spannend de wegen daar!

Toen zaten wij alweer in Kampala! 31-ste ging onze vlucht terug naar huis...

viewtopic.php?f=118&t=3676&p=22996&hilit=oeganda#p22996[/url]<!-- l --> )

Onze Tanzania en Oeganda reizen zijn heel verschillend geweest:
- In Tanzania zijn we met chauffeur/gids op pad gegaan en hebben we het grootste gedeelte door "opsafariintanzania.nl" laten organiseren (dat was toen goedkoper dan zelf regelen, self drive hebben we toen niet echt gezien/in verdiept) nu hebben we zelf gereden en hebben we alles helemaal zelf uitgezocht.
- Qua prijs zijn de parken in Oeganda stuk goedkoper (tov 2014 zijn de parken in Tanzania ook nog eens stukke duurder geworden, heb ik me laten vertellen)
- in Oeganda is het weer veel moeilijker om familie onderkomens te vinden en zijn er sowieso minder lodges dus accommodatie is in Oeganda weer duurder (maar met goed zoeken kom je er ook uit maar die luxe lodges zijn echt onbetaalbaar in Oeganda)
- In Tanzania heb je veel meer dieren. Dezelfde soorten (even de berggorilla's niet meegerekend en chimpansee's zijn er ook in Tanzania maar wel op een plek waar je met safari niet heen gaat...) maar aantallen zijn daar veel groter. In Tanzania kijk je in begin nog verrast 'oh een olifant'. Op het laatst (dat is al na 1 week) kijk je en denk je 'oh alweer een olifant'. Dat heb je niet snel in Oeganda maar we hebben wel gewoon alle dieren gezien maar ik hoorde wel een keer iemand zeggen 'nou, dat is toch niet de enige leeuw die we gaan zien??'. Wat weer erg leuk in Tanzania was dat we allerlei facetten hebben gezien. Dus eerst ben je blij met een olifant maar daarna ga je op zoek naar wat extra's: olifanten op een rij, olifanten aan het badderen, olifanten met kleintjes, leeuwen slapend, leeuwen jagend, leeuw die zijn prooi versleept. Die verschillende facetten die hebben we nu niet allemaal gezien.
- Wat een groot verschil is, is dat er in Tanzania echt heel veel toeristen zijn en we daar regelmatig file kijken was. Dat hebben we in Oeganda slechts 1 keer gehad dat we ergens stonden met nog 10 auto's. Voor de rest waren we overal alleen, dat lukt je in Tanzania bijna niet.
- Maar het allergrootste verschil zijn toch wel de mensen. In Tanzania zijn ze ook aardig maar afstandelijk. De mensen in Oeganda? Dat is een warm bad!

Ik hoop dat ik je een beetje een beeld heb kunnen geven.

26 dagen in Oeganda? Dan mogen we nog wat verslagjes verwachten? :-) Leuk!

Yep nog heel wat te vertellen dus. En dan vergeet ik gewoon nog te vertellen dat op dag van verjaardag dochter ze een hele taart voor haar hadden gebakken (hebben we gedeeld met andere gasten maar hij was zo groot dat we er 3 keer van hebben kunnen eten!).

Enkele prijzen:
Ik merk dat er veel vragen zijn over hoe duur nou zo'n reis is. Om wat meer inzicht te geven zal ik ook wat prijzen neerzetten:

- autohuur (Rav4, 5 deurs), 45 dollar per dag (incl. navigatie en incl onbeperkt rijden en verzekeringen)
- benzine 1 dollar per liter
- Viaviaguesthouse (4 persoonskamer), 81 dollar per nacht (BB), normaal 90 dollar maar we kregen 10% korting
- Rwakobo rock (2 lazy tenten), totaal 140 dollar per nacht (HB)
- lunch bij lodges: 10 dollar pp
- entree park (2 volwassen, 2 kinderen) 120 dollar per 24 uur
- entree park (auto), 9 dollar (voor hele periode dat je in dat betreffende park bent dus langer dan 24 uur geldig)

- flesje cola in de winkel, 50 cent. In restaurant 75 cent - 1 euro
- 1 1/2 liter fles in winkel 50 cent. In restaurant 1 euro

Dag 9
Vandaag vertrekken we en gaan we naar Queen Elizabeth National Park oftewel QENP. Het is niet een super lange trip dus hoeven niet heel vroeg weg. Rond 9:30 hobbelen we de rock af. Daarna komen we op de weg die we nog niet bij daglicht hebben gezien. Jemig en dat hebben we in het donker gereden? We hadden op de heenweg niet zo'n slechte weg verwacht aangezien dit ook de weg is naar de gate... Dat schijnt dus niet alles te zeggen. 20 minuutjes later zitten we alweer op het asfalt. Het blijft niet druk op de weg wat auto's betreft maar er is genoeg bedrijvigheid: schoolkinderen die langs de weg van/naar school lopen (ja, ook ukkies van een jaar of 4 die daar vlak langs de weg lopen), al het lopend 'verkeer' loopt trouwens langs de weg en wat wordt er veel op fietsen vervoerd!! Kammen bananen, zoveel dat je man en fiets niet eens meer kan zien en fietsen helemaal vol met gele jerrycans. Die gele jerrycans zie je overal gaan... dit zijn waterflessen die bij de pomp gevuld worden. Je ziet dus ook heel veel mensen van en naar deze waterpunten lopen.

Na uurtje zijn we in Mbarara. Ik had gelezen dat hier culture centre moest zitten. Ha, een bord! Volgens mij is... oh... was het daar. Gevalletje steken en keren... Er blijkt hier een aardig museumpje te zitten. (kosten weet ik niet meer precies, iets tussen 20-25 dollar). Krijgen aan het begin aan de hand van een maquette uitleg waar we zijn en waar welke 'stammen' zitten. Zien ook idd dat rond Lake Mburo de cattle keepers, de Bahima, wonen. Hé die man blijft bij ons en gaat ons hele museum rondleiden. Handig. Maar daar komen we al snel op terug nadat we de eerste vitrine hebben gezien... In vitrine staan 10 voorwerpen, netjes genummerd met tekstjes erbij (Engels). Uitleg gids ging als volgt: nummer 1, een potje voor het koken, nummer 2, een lepel om te roeren... nr 3... nr. 10 ..... Zijn er nog vragen? Volgende vitrine...nr 1... Nou, probeer dan maar je gezicht in de plooi te houden!! En je tiener dochter die met haar ogen rolt en zegt dat dit nog erger is dan school... We scannen voorzichtig de ruimte. Is niet groot maar zo gaat het wel heeeeel lang duren... Gelukkig kunnen we de goede man (hij doet echt heel erg zijn best) een beetje sturen en gaat het iets sneller. Wij (-/- dochter) vinden het erg interessant. Doen zelfs een spelletje met bonen waarmee kinderen leren rekenen, krijgen aan de hand van plaatjes helemaal uitgelegd hoe de boeren bier uit bananen maken etc. Een uur later (volgens dochter toch zeker 1 1/2 uur later) kwamen we weer buiten. Gids vraagt netjes of we nog tijd hebben want buiten staan 2 origineel ingerichte hutten... Nou, die pakken we ook meteen mee!

Het blijft grappig hoe snel je trouwens je zelf ook in de langzame modus komt... Voor een ieder die hier ook heen wilt: stel je op de rondleiding in of ben zo bijdehand om te zeggen dat je graag even alleen wilt rondlopen... Museum is namelijk echt de moeite waard.

We gaan nog tanken, pinnen en scoren een ijsje. Dan vervolgen we onze weg.

Weg is trouwens goed tot Ishaka (Mbarara - Ishaka is ongeveer uur rijden). Hierna verandert de asfalt weg in een weg waar meer gaten zitten dan asfalt. Een grote gatenkaas. Al snel hebben we door dat het naast deze weg beter rijdt maar je moet wel goed in de gaten houden dat de rand naar de eigenlijke weg niet te hoog wordt zodat je niet meer op de weg komt... Iedereen op deze weg zoekt zijn weg. Maakt niet uit waar je rijdt, links rechts, naast de weg... Tempo ligt bij iedereen laag dus dat is geen probleem. De weg blijft zo tot het kanaal (ruim 50 km), we doen er dan ook 2 uur over... Laatste stuk rij je wel al door een NP heen (grote weg erdoorheen waarvoor je overigens nog geen entreegeld hoeft te betalen. Puntje wat erg moeilijk te vinden was op internet... Wel handig om te weten voor je planning...) en daar opeens in het hoge gras zien we een olifant!! En wat kijkt hij ons mooi aan!! We stoppen, de rest rijdt maar om ons heen...

Rond 15:30 komen we bij nieuwe lodge aan: Bush Lodge van Nature lodges.

Dat ziet er super uit!! We krijgen 2 tenten aan het water (tip: tent 4 heeft de mooiste ligging). Ze willen de kinderen verderop in een tent leggen omdat die 2 aparte bedden hebben... maar wij liggen in dergelijke avontuurlijke acco toch ieder met een kind in de tent en vinden een 2 persoonsbed niet erg. Gelukkig was de tent naast ons vrij en kregen we die, tent 5. Handig want tent 4 en 5 zijn met klein paadje aan elkaar verbonden.

Enneh wat een luxe tenten! We hebben zelfs een lamp in onze tent en elektra om op te laden!! En een heerlijk zitje vlak voor de tent (ipv een richel waar net een stoel op kan is dit terras toch wel 2-3 meter diep). En wat ook heerlijk is: geen bavianen!!! Dit kampeert een stuk relaxter.

Alle spullen zijn nog niet eens in de tent of we horen onze zoon. Een nijlpaard! Een nijlpaard! Komt er echt een nijlpaard op zijn dooie gemakkie over het paadje aanlopen, stampt langs onze tent en floept zo de struiken in het water in. Wow!!! Wij staan wel veilig op de betonnen verhoging waar de tent op staat..

Dan gaan we eten. Wauwie. Allemaal tafels rondom een kampvuur maar met minimaal 2 meter tussen de tafels dus je waant je (bijna) alleen met je gezinnetje rond het kampvuur. Olielampje op standaard naast je tafel zorgt voor verlichting (zie je het plaatje voor je)? En dan het eten... elke dag 4 gangen!! Echt super lekker (en veel maar te lekker om te laten staan). En kunstzinnig opgemaakt. Ohh we hebben allemaal een big smile op onze gezichten!!

Na het eten word je naar je tent gebracht. 's Avonds zit er bewaking midden op terrein (ik weet niet meer zeker maar ik dacht dat de tent die de kinderen eerst zouden krijgen, het hoogste nummer heeft. Dus er zijn hier maar 11 tenten (zonder eigen sanitair. Dit om aan te geven hoe kleinschalig het hier is). Op ander gedeelte van de lodge zitten de tenten die meer huisjes lijken en die wel eigen sanitair hebben ). Je mag 's avonds/'s nachts zelf naar toiletgebouw lopen mits zichtbaar met zaklamp. Anders denkt de bewaking dat het wat anders is en dat heeft in verleden wel een tot een verkeerd schietincident geleid...

Enneh toiletgebouw is echt een toiletgebouw. Dus met dak! En met wasbakken waarnaast je ook je spullen kan
neerzetten. In vergelijking met hier was de eerste plek eigenlijk wel erg basic...

Kosten: 180 dollar per nacht (2 tenten, HB)

Het is even puzzelen wanneer welke activiteiten te doen rekening houdend met 24 uurs kaartjes. Uiteindelijk kiezen we ervoor om 2 dagen entree te doen maar met wijsheid kan je ook uit de voeten met 1 dag entree.

[u:yl0mx4sb]Dag 10[/u:yl0mx4sb]
Vanmiddag gaan we onze eerste chimptrack doen!! Wij hebben een permit voor 14:00. Na het ontbijt gaan we eerst kijken waar we precies moeten zijn (ok... weer over de slechte weg terug, we timen dat duurt 25 minuten). En daar gehoord dat je je daar al om 13:30 moet zijn. Snel terug naar gate waar we ochtend gamedrive willen doen. Daar aangekomen blijkt dat je bij dit park niet bij elke gate een toegangskaartje kan kopen (echt dat waren we in de voorbereiding nergens tegen gekomen). Dat kan alleen bij HeadQuarter (yep, daar waren we vanmorgen voorbij gereden, dus zeker 20 minuten terugrijden...) of bij de North Gate, 10 km verderop. 10 KM?!? Ze zag de schrik in onze ogen, lachte en zei dat die weg stuk beter was! En dat was gelukkig ook zo (overigens zit het bord van de North gate als je vanaf zuiden rijdt ruim voorbij de afslag... bij de evenaar zijn we maar gekeerd...

Uiteindelijk waren we pas na 11:30 uur terug. Aangezien we 12:45 daar uiterlijk weg wilden, bleef er niet veel tijd over voor gamedrive. Niet echt zinvol om met gids te gaan... De mensen aan de poort zeggen dat we toch wel even naar plek kunnen rijden waar ze leeuwen hadden gezien. Stukje grote weg, daar eraf, kost niet veel tijd. Zo gezegd zo gedaan. We rijden weg af, rijden wat paadjes in. Het is niet te volgen op de kaart van het park. Na 10 minuten heb ik er geen goed gevoel over. Mijn optimistische wederhelft heeft zoiets van 'daar ligt toch de weg' komt goed. Ik wil terug. We keren. Nemen de paadjes terug en.... geen hoofdweg te vinden... Na 10 minuten in vlak landschap compleet de weg kwijt. Ik krijg het dan al benauwd want ik wil op tijd voor de chimps! En we waren nog geen auto tegengekomen! Hoe je kan verdwalen? Al die zandpaadjes kronkelen en lijken toch erg op elkaar. Geen herkenningspunt en de hoofdweg ligt lager dan het terrein waarop je rijdt en is dus niet te zien. Hoog stress gehalte bij mij dus. Gelukkig gaan we een bocht om en... en minibus. Ben nog nooit zo blij geweest om een minibus te zien!!

Wij willen alleen weg terug maar de chauffeur heeft echt zo iets van 'nee hoor, ik zeg niet waarom we hier staan'. Nou, daar ging het ons niet om (hij dacht waarschijnlijk 'moet je maar niet eigenwijs op selfdrive te gaan'). Arghgh op dit moment met ons dollen, dat vond ik even niet grappig. Maar paar tellen later zei hij al 'rustig maar ik breng jullie zo wel naar de uitgang, maar kijk eens die kant op, zien jullie dat?'. Wij kijken en turen... Zien natuurlijk niets... 'bij die tak'. Ahhh WOW een luipaard!!! Ha, ha, hebben we toch nog iets gezien en niet zomaar iets!!! Even later kunnen we achter hem aan rijden en brengt hij ons naar de hoofdweg. Yep, nog geen 10 minuten rijden... Ok, we gaan echt nooit meer zonder gids op pad, denken we op dat moment....

Op naar chimptracking. Hier moet je minimaal 12 voor zijn. Van te voren was dat behoorlijk uitzoek werk omdat ook vaak op sites van touroperators 15 werd gezegd of vanaf 13. Ik had de wildlife organisation uiteindelijk zelf gemaild en heb 12 doorgekregen. De ranger staat klaar, kijkt onze jongste aan en vraagt hoe oud hij is... Eh 12. Oh maar het is vanaf 15. NEEEE!!! Ik zeg dat ze in Kampala bij het hoofdkantoor gezegd hebben dat het vanaf 12 is en dat we ook die leeftijden daar hebben doorgegeven en we daarvoor permit hebben gekregen. Oh, zeggen ze dat? Ok!

??

De chimptracking is in een kloof. Kans 40-50 % om ze te zien. Per dag mogen maar 12 mensen de kloof in (max 6 per keer). Wij zijn met zijn vieren + de ranger. Kloof is 12 km lang en het is echt zoals je op films ziet, links en rechts savanne/dor en dan zie je waar de kloof ligt alleen maar groen van de toppen van de bomen. Allereerst rij je stuk langs de kloof, waar de chimps die ochtend voor het laatst zijn gezien, dan daal je af. Alleen al daar lopen, is prachtig. De gids legt uit waar hij op let. De chimps maken het hem vandaag erg moeilijk. Ze gaven maar heel af en toe een geluidje waardoor hij enigszins een idee kreeg waar ze waren. Maar dan blijft het lang stil. We moeten goed kijken naar bepaalde vruchten die op de grond liggen. Dan kan hij zien of ze die net gegeten hebben. Maw of we in de buurt zijn. Maar dan komt het echte werk eraan: we lopen ene kant op maar opeens hoort gids achter ons (in de verte) geluid. Snel dus weer de andere kant op. Snel, snel!! Eerst liepen we nog op paadjes maar nu ook duidelijk op niet bestaande paden... Stt. Stil staan. Luisteren. Die kant op! Nee, terug. Snel, snel en ja hoor na 1 1/2 uur lopen zien we net voor ons in de verte over het pad een zwarte schimp op het pad. Een chimpansee!! Het is een flits maar je ziet echt meteen duidelijk dat het een chimp is. Maar wat zijn die snel!! Rennen. Zaak is om de deze niet uit het oog te verliezen... deze chimp zoekt de plek op waar de rest gaat volgen. Ai, ze steken de rivier over. En een herrie dat ze hierbij maken. Echt zo gaaf om te horen. Wij er voorbij, naar plek waar wij kunnen oversteken en terug. En ja hoor, daar hoog in de bomen daar zitten ze. In de hele kloof leven maar 24 chimps. Wij zitten bij een groep van meer dan 10! Dat niet vaak voor te komen. We mogen een uur bij ze in de buurt blijven. Ze blijven in de bomen. Dit zal de slaapplek wel worden voor vannacht. Nu zien we ze eten, wat klimmen, liggen op takken, hangen. Het is alleen opletten geblazen dat ze niets op je hoofd laten vallen (of plassen!). Na een tijdje vraagt de gids of we langer willen blijven (kost extra) zodat we ook kunnen zien hoe ze slaapplek bouwen. Maar dat duurt minstens nog een uur voordat ze daaraan beginnen en het blijft fascinerend die dieren te zien maar na een uur hadden we genoeg gezien (en dat zou ook betekenen dat je in het donker weer terug zou moeten, over die slechte weg... nee, beter van niet).

We zijn er echt helemaal vol van. Was geweldig enneh... we hadden trouwens bij het water ook nog heleboel hippo's van dichtbij gezien! En gids was ook steeds waakzaam omdat er toch verse olifantenpoep te zien was... maar daarom was hij ook gewapend...

Echt super super dag.

Hier waren we voor gekomen! Missie geslaagd!

Op de terugweg stoppen we bij de headquarter. Verlengen onze permit zodat die ook morgenmiddag geldig is en reserveren een guide voor de volgende dag. De mevrouw drukt ons op het hart om echt niet later dan 7:00 uur bij de gate te zijn... Ze reserveert ook meteen de boot voor ons voor morgen middag.

Kosten chimptracking: 50 dollar pp (excl. entrance fee en dat bewijs heb je echt nodig dus zorg dat je dit van te voren koopt want dat kan niet waar de chimp tracking begint).

Dag 11
We staan heeel vroeg op, halen onze packed breakfast op en springen al voor half 7 in de auto. Ja hoor, we zijn voor 7:00 bij de gate. We stappen uit en we worden meteen begroet, gevolgd door de vraag hoe het gisteren bij de champtracking was gegaan!! Echt zo leuk. Ze wilde echt van alles weten, of we lang moesten lopen, hoeveel we gezien hadden...

Paar tellen later stond onze gids klaar en ging met ons mee. Ik heb paar keer op fora gelezen dat gidsen niet altijd een toegevoegde waarde hebben maar hier zeker wel (los nog van hoe te rijden...). Hij kon ons wederom weer veel vertellen. In dit park leven trouwens geen zebra's en giraffen. Zebra's niet omdat die alleen kunnen overleven op hoogte en giraffen? Die zijn niet in dit park vanwege economische redenen... Als die hier ook zouden zitten, zou niemand meer naar Murchison Falls NP gaan... dan kan je namelijk alle dieren al zien door naar dit park te gaan en Lake Mburo...

We zien een hoop dieren en wat is het licht toch mooi zo op de vroege ochtend. Dat worden mooie foto's. Op een gegeven moment zien we een leeuw. Van een behoorlijke afstand (je mag niet van de weg, off road is overal 150 dollar boete), zien we de leeuw uitgeteld vlak bij zijn prooi liggen. Bloed loopt nog uit zijn bek. De ranger kijkt schichtig om zich heen. Dan zegt hij 'ok, hier de weg af en go! Rijden!' Hij loodst ons 'onzichtbaar' naar de plek toe en we staan op een paar meter afstand van die leeuw. Wow. Snel foto's maken en weg!! Snel rijden we terug naar de plek waarvandaan we hem zagen. Dan belt de ranger door dat hij een leeuw heeft gezien zodat er bewaking kan komen 'alleen zeggen dat jullie hem vanaf hier hebben gezien hoor!', nog geen 5 minuten later komt die andere ranger eraan om te zorgen dat niemand er off road naartoe gaat rijden.....

Hè? Dat ging allemaal zo snel!! Maar wow. Deze man moet toch eigenlijk zorgen dat er niemand bij komt?? Nou, wij klagen niet hoor. Was echt machtig om te zien.

Kosten ranger: voor de hele ochtend 20 dollar (per auto).

Na deze ochtendgamedrive rijden we richting North Gate en gaan daar het pad op voor de Crater Lake route. Die man kijkt ons verbaasd aan? Jullie willen die weg op? Ok. Ehhh is het zo gek dat we dit willen? De weg is uitdagend zullen we maar zeggen en gaat omhoog en omhoog... op gegeven moment rijden we over kraterrand en hebben echt zo ver uitzicht!! Kunnen helemaal zien waar we vanmorgen zijn geweest. Maar het is ook best spannend. Weg is niet al te best en... we zijn echt de enigen op de weg! En dat is maar goed ook want geen idee hoe een auto van de andere kant had moeten passeren... Liggen veel losse stenen, pfff zo afgelegen... hier wil je echt geen lekke band krijgen. Maar gelukkig krijgen we die ook niet! De kaart van het park tja,... daar heb je niets aan maar gelukkig kunnen we op telefoon goed volgen (vonden we uiteindelijk makkelijker werken dan de GPS die bij auto zat) waar en hoe we moeten rijden. Gevoel van tijd ben ik beetje kwijt maar ik denk dat we een uur in the middle of knowhere hebben gereden en zijn werkelijk niemand tegengekomen... En aan eind van de route sta je opeens op andere weg zonder poort dus er is ook niet echt een systeem van 'er zijn nu mensen ingereden, zijn die er aan de andere kant ook uitgekomen?!'

Vervolgens zijn we door gereden naar Mweya vanwaar de boottocht ging. Goed om te weten dat tegenover Mweya lodge (ja dat is nog in het NP) een shell tankstation is. Is iets duurder maar in de wijde omtrek hebben we geen ander station gezien. We nemen de laatste boottocht (15:00). Het is de boot van de UWA (dus niet van Mweya lodge, die gaat nog later).

Kosten boottocht: 30 dollar pp

Boottocht is erg mooi. Je ziet de nijlpaarden nu wel van heel dichtbij. Dichterbij kan bijna niet. We hadden voor deze boottocht gekozen omdat die met gids is maar omdat het Engels van alle Oegandesen vrij moeilijk te verstaan is, is dat helemaal moeilijk als op de achtergrond mensen er gewoon doorheen praten. Dan is de uitleg eigenlijk niet te volgen.

Voor de boottocht hebben we gegeten bij Kanteen (ligt naast Mweya lodge). Zelfde uitzicht als Mweya lodge maar stukken goedkoper en erg lekker en goedkoper dan 4 keer een packed lunch. In totaal was het minder dan 25 dollar.

Hoe 1 dag parktoegang vermijden: doe chimp tracking en ochtendgamedrive op 1 24 uurs ticket. Laat de Crater Lake route achterwege (was wel mooi maar om daar nou 120 dollar voor kwijt te zijn...) en doe de boottocht vanaf de lodge (of vlakbij de brug). Dat doe je dan met locals (lodge kan het regelen), kosten zijn hetzelfde maar dan hoef je geen toegang voor park te betalen.

We gaan weer terug naar de lodge waar ze trouwens ook altijd meteen vragen hoe het was. We hebben zelfs als het ware een persoonlijk begeleider gekregen (zou dat komen omdat we alleen reizen?)! Die vroeg al meteen op de dag van aankomst wat we allemaal wilden doen en hij informeerde uit zichzelf bij anderen of we ook inderdaad nog entrance moesten betalen als we op chimptracking gingen (wisten we wel maar toch heel lief dat iemand zich daar bezorgd om maakt voor ons). Ja, hij lette echt een beetje op ons!

Dag 12

Het is weer tijd om verder te reizen. We gaan naar Kibale forest. Iets van 3 uurtjes rijden.

Na het ontbijt krijgen we onze was terug (in deze lodge betaalbaar), pakken rustig de auto in en vragen ons mannetje hoe we het beste kunnen rijden. Altijd handig dat we een grote kaart bij ons hebben voor dit soort situaties (en om afstanden te zien en plaatsnamen) maar verder heb je er niet veel aan... Er is vaak maar 1 weg en als op de kaart de weg een weg naar links en een weg naar rechts wordt denk je toch dat het niet moeilijk is maar die splitsing vind je in het echt dus bijna nooit... (meestal rij je al het stadje/dorpje in en daar zijn veel weggetjes).

Hoe meestal gereden wordt, is via Fort Portal. Maar dat is km technisch gezien omrijden. Je gaat dan eerst naar noorden om vervolgens aan de andere kant van Fort Portal weer naar het zuiden te rijden. Ons mannetje vindt het echt een mega omweg en wijst ons een route die eigenlijk een doorsteek maakt.

Dus met de aanwijzing:
- je komst eerst Kasese tegen, dan een cementfabriek en dan zie je bordjes van bepaalde lodge. Daar moet je in. Bij brug links en dan moet je op gegeven moment goed uitkomen en als je verkeerd rijdt nou, dan moet je iets langer over de grote weg terugrijden...

Maar het leuke is dat we dan langs de plek komen waar een bepaalde boom staat en precies die plek staat afgebeeld op een geldbriefje van Oeganda!

We gaan op pad en vinden de weg!! Natuurlijk wel een keer keren nadat we het bordje van die lodge zagen en we weer eens dachten 'moeten we echt hier in". Gewoon rood on-geasfalteerd weggetje?!? Toch even vragen... Ja, hoor, Kibale forest was die kant op.

We rijden echt door mooie natuur en vinden het plekje van die boom!! We stappen uit, halen het geldbriefje erbij en zien dat dit de plek is!! Schoolgaande kinderen kijken ons met grote ogen aan. Blijven staan. Zouden we de eerste blanken zijn die ze zien? We vragen of ze met ons op de foto willen. Nou dat willen ze wel en worden enthousiast als ze de foto op het scherm zien. Ze gaan pas weg als wij de auto instappen.

Veel verkeer is er niet maar genoeg lopende kinderen en mensen dus alleen voelen we ons niet. En wat worden we overal weer uitbundig begroet.

Dan komen we op een punt die niet op de kaart staat. De telefoon geeft een doodlopende weg aan... Toch even vragen maar we worden echt dat paadje naar rechts opgestuurd. Ach in het ergste geval moeten we keren en stukje terug maar.... er is weldegelijk een weg. Tussen de groene akkers door loopt het rode weggetje gewoon door en dan opeens paar meter steile weg en hop we staan op de grote asfalt weg die we weer naar het zuiden moeten volgen. Je zag die mensen daar echt kijken van 'hè, toeristen die daar vandaan komen?!?'.

Op weg naar onze nieuwe lodge (Kibale Forest Camp) kwamen we al de afslag tegen van onze volgende chimptracking. Daar maar ons meteen even gemeld. Ook hier moesten we 1/2 uur voor aanvang zijn. Ze vroegen onze permits, keken even naar onze jongste. Hoe oud is hij? Nee, he toch niet weer? Ik begon meteen te zeggen dat het toch vanaf 12 jaar was. Nou, dat klopte ook maar ze gaven aan dat ze soms moeilijk kunnen inschatten hoe oud niet Oegandese kinderen zijn. Oh gelukkig. Ik wou paspoort al pakken maar dat hoefde niet. Tot morgen! Ehh nog even gevraagd of die persoon er de volgende dag ook was want we geven nu wel even onze permits af. Ja hoor, tot morgen!

We rijden weg. Best raar want je geeft even je permits af. Krijgt geen bewijs, wordt nergens iets opgeschreven. Deze permits kosten toch even 600 dollar... Nou, zal wel goed gaan...

Ons nieuwe onderkomen ziet er weer super uit. We voelen ons wel iets meer opgesloten want we hebben geen weids uitzicht maar ja, we zitten dan ook midden in het bos! En de nieuwe apensoorten zien we al rondspringen. Eentje met een witte pluimstaart en een met mooie rode staart. Echt mooi.

We hebben weer 2 tenten naast elkaar en niet al te ver weg zit het toiletgebouwtje met heerlijke WARME douches! (mits niet iemand voor je niet al het warme water heeft gebruikt).

Kosten Kibale forest camp: 180 dollar (2 tenten zonder eigen sanitair, HB)

We wilden wel lekker lunchen maar de kok had niet genoeg eten op voorraad (dus als je bij aankomst wilt eten kan je dit het beste van te voren even melden). Gelukkig hadden we nog wat cup a soap bij ons en vonden ze het geen probleem om ons te voorzien van heet water, koppen en bestek.

's Avonds genoten van een heerlijk 3 gangen menu en toen snel naar bed want morgen vroeg op voor de chimptracking!

Dag 12
Om 7:30 melden we ons bij de rangers van het chimptracking. Nog voordat we iets gezegd hebben, loopt iemand naar achteren, rommelt wat en haalt onze permits te voorschijn. Wonderbaarlijke administratie maar het werkt!

Kosten permits (incl toegang park): 150 dollar pp
Kans 90-95% kans om de chimps te zien.

We krijgen korte briefing (beetje hetzelfde als de gorge maar nu niet in de open lucht maar in lokaaltje en daarna volgt groepsindeling. Max 6 personen. Wij krijgen 2 personen erbij. Omdat we zelf met auto zijn en die andere 2 maar met zijn tweeën en ook eigen vervoer hebben, gaan we per auto naar een punt toe waar de vorige dag de chimps voor het laatst zijn gezien. Andere toeristen (die dus in grotere groepen waren gekomen, moeten dit lopen). We parkeren de auto en gaan snel het bos in. Over de walkietalkie krijgt de ranger door dat er olifanten zijn... oppassen dus. Olifanten lopen we niet tegen het lijf maar al na 5 (!) minuten staan we bij een boom met chimpansee's. Hè? Dit gaat wel heel makkelijk. Onze tijd van een uur gaat meteen tikken. Nou, we hopen niet dat dit alles is. Ze zitten echt heel hoog in de bomen. Ziet alleen zwarte vlek. Ok met verrekijker zie je net wat meer... Nou, die zitten rustig te eten en komen voorlopig niet naar beneden...

Gelukkig wil de gids al snel verder. Op zoek naar chimpansee's op de grond. Hij kreeg van iemand door waar die zouden moeten zijn. Nu lijkt het een beetje op het verhaal in de kloof. Kijken, luisteren en... rennen!!! Het duurt niet lang of we zien chimpansee's op de grond. En wederom: wat zijn ze snel!! Maar we hebben geluk. Op een gegeven moment gaat er één rustig op zijn gemak zitten en kijkt om zich heen. En dat op geen 2 meter afstand!! Ohh dit is zo mooi!! Inmiddels arriveren ook andere groepen toeristen maar wij mogen voor omdat wij ze als eerste gespot hebben en onze tijd eerder is gaan lopen. Geweldig want we hebben nu echt vrij zicht op de chimpansee's.

Dan is onze tijd om en moeten we terug. Jemig wat kan je veel lopen/rennen in een uur tijd. Duurt aardige tijd voordat we weer terug zijn (gaan nu wel over de paden...).

Wat we ervan vonden: super mooi om van zo dichtbij deze dieren te zien maar er zit wel een maar aan... Je bent duidelijk niet alleen op tracking. Ik denk dat er ongeveer 5 groepen van ieder 6 personen op pad gingen. Ieder volgt zo zijn eigen groepje chimpansee's maar de chimpansee's die je daar dan op dat moment tegenkomt, horen bij 1 familie en die trekken naar elkaar toe en kruisen elkaars paden met als gevolg dat je dus ook andere toeristen kruist. En je opeens met 20 man op klein plekje staat als chimp leider 1, 2 en 3 besluiten hun groepen door elkaar te laten lopen.

Waarom hier wel heengaan? Als je zeker wilt zijn om chimpansee's te zien en ik denk dat hier de kans ook veel groter is om ze van relatief dichtbij te zien.

Bij terugkomst hebben we geïnformeerd naar de avondwandeling. Als we dat willen moeten we dat vanavond doen want ons 24 uurs toegangskaartje is dan nog geldig. Nou, dat kon! Kaartjes?? Ehh bij de headquarter, vanuit hier gezien iets voorbij de plek waar we gisteren de grote weg opkwamen.... (waar hebben we dat meer gehoord?!?). Maar we hebben geen haast dus tuffen daar heen.

Kosten nachtwandeling: 40 dollar pp.

Nou moet ik zeggen dat we mazzel hebben gehad. De meneer keek voor de kinderen eerst in de prijslijst voor Oegandese kinderen. 5 dollar. Daarna pakte hij de lijst voor niet Oegandese. Dat was 40 dollar (wisten we) maar zonder iets te zeggen rekende hij voor de kinderen toch maar 5 dollar (hij vond het zelf waarschijnlijk ook een beetje veel?!?). Dus ipv 160 dollar was de tocht nu nog 'maar' 90 dollar. Scheelt toch weer!

Na het avondeten (was weer heerlijk!) gaan we op pad. Het heeft flink geregend maar nu is het gelukkig droog. En ja, het is donker en we gaan toch de weg op. Het is maar 10 minuten maar inderdaad, bijna niemand doet aan verlichting, mensen zie je totaal niet en steken zomaar over, wegdek is slecht te zien maar zonder kleerscheuren komen we aan.

Er is nog een groep mensen maar we gaan in 2 groepen en hebben de gids voor ons alleen. We dachten terug aan andere nachtwandelingen. Benieuwd wat we allemaal zouden zien... maar... het blijkt al snel dat de focus ligt op het zoeken naar de bush baby. Enige aapsoort die 's avonds actief is. Alle bomen worden afgespeurd. Na half uurtje, ja, kijk daar... ?? ok ik zie als enige ook 2 rode lichtjes (ogen) heel hoog in de boom maar meer ook niet... De gids speurt verder... ja daar! Oh nou istie al weg... Na uurtje lopen we weer richting start punt, zien nog een pluizenbolletje (vogeltje) op puntje van een tak maar dan is het zover. De andere groep heeft goed zicht op de Bush Baby.... Roetsjjj, daar, heel snel rent iets. Oh maar dat is een mini eekhoorn... nou DAT was dus de bush baby... Zo, tour afgelopen!

We zijn zoooo blij dat de kinderen korting hadden. Een wandeling naar zo'n klein snel rennend beestje dat voor ons leken ogen alleen op hele kleine eekhoorn lijkt?!? Wij horen ook de andere groep zeggen "at least we saw a squirrel".

Maar we kunnen de humor er wel van inzien. En menigmaal refereren we komende tijd aan deze wandeling! Nou, dat gaan we vieren. Gaan bij lodge lekker wat drinken. Eerst even terugrijden. Jemig echt pikpikdonker maar het gaat goed. Komen we bij lodge aan... alles donker! Ligt iedereen al op 1 oor (behalve bewaking bij het vuur). Nou krijgen we helemaal de slappe lach. Nou, tandenpoetsen en ook dan maar naar bed!

Bespaartip van de week: deze nachtwandeling kan je echt overslaan!!

Yep nog heel wat te vertellen dus. En dan vergeet ik gewoon nog te vertellen dat op dag van verjaardag dochter ze een hele taart voor haar hadden gebakken (hebben we gedeeld met andere gasten maar hij was zo groot dat we er 3 keer van hebben kunnen eten!).

Enkele prijzen:
Ik merk dat er veel vragen zijn over hoe duur nou zo'n reis is. Om wat meer inzicht te geven zal ik ook wat prijzen neerzetten:

- autohuur (Rav4, 5 deurs), 45 dollar per dag (incl. navigatie en incl onbeperkt rijden en verzekeringen)
- benzine 1 dollar per liter
- Viaviaguesthouse (4 persoonskamer), 81 dollar per nacht (BB), normaal 90 dollar maar we kregen 10% korting
- Rwakobo rock (2 lazy tenten), totaal 140 dollar per nacht (HB)
- lunch bij lodges: 10 dollar pp
- entree park (2 volwassen, 2 kinderen) 120 dollar per 24 uur
- entree park (auto), 9 dollar (voor hele periode dat je in dat betreffende park bent dus langer dan 24 uur geldig)

- flesje cola in de winkel, 50 cent. In restaurant 75 cent - 1 euro
- 1 1/2 liter fles in winkel 50 cent. In restaurant 1 euro

Dag 9
Vandaag vertrekken we en gaan we naar Queen Elizabeth National Park oftewel QENP. Het is niet een super lange trip dus hoeven niet heel vroeg weg. Rond 9:30 hobbelen we de rock af. Daarna komen we op de weg die we nog niet bij daglicht hebben gezien. Jemig en dat hebben we in het donker gereden? We hadden op de heenweg niet zo'n slechte weg verwacht aangezien dit ook de weg is naar de gate... Dat schijnt dus niet alles te zeggen. 20 minuutjes later zitten we alweer op het asfalt. Het blijft niet druk op de weg wat auto's betreft maar er is genoeg bedrijvigheid: schoolkinderen die langs de weg van/naar school lopen (ja, ook ukkies van een jaar of 4 die daar vlak langs de weg lopen), al het lopend 'verkeer' loopt trouwens langs de weg en wat wordt er veel op fietsen vervoerd!! Kammen bananen, zoveel dat je man en fiets niet eens meer kan zien en fietsen helemaal vol met gele jerrycans. Die gele jerrycans zie je overal gaan... dit zijn waterflessen die bij de pomp gevuld worden. Je ziet dus ook heel veel mensen van en naar deze waterpunten lopen.

Na uurtje zijn we in Mbarara. Ik had gelezen dat hier culture centre moest zitten. Ha, een bord! Volgens mij is... oh... was het daar. Gevalletje steken en keren... Er blijkt hier een aardig museumpje te zitten. (kosten weet ik niet meer precies, iets tussen 20-25 dollar). Krijgen aan het begin aan de hand van een maquette uitleg waar we zijn en waar welke 'stammen' zitten. Zien ook idd dat rond Lake Mburo de cattle keepers, de Bahima, wonen. Hé die man blijft bij ons en gaat ons hele museum rondleiden. Handig. Maar daar komen we al snel op terug nadat we de eerste vitrine hebben gezien... In vitrine staan 10 voorwerpen, netjes genummerd met tekstjes erbij (Engels). Uitleg gids ging als volgt: nummer 1, een potje voor het koken, nummer 2, een lepel om te roeren... nr 3... nr. 10 ..... Zijn er nog vragen? Volgende vitrine...nr 1... Nou, probeer dan maar je gezicht in de plooi te houden!! En je tiener dochter die met haar ogen rolt en zegt dat dit nog erger is dan school... We scannen voorzichtig de ruimte. Is niet groot maar zo gaat het wel heeeeel lang duren... Gelukkig kunnen we de goede man (hij doet echt heel erg zijn best) een beetje sturen en gaat het iets sneller. Wij (-/- dochter) vinden het erg interessant. Doen zelfs een spelletje met bonen waarmee kinderen leren rekenen, krijgen aan de hand van plaatjes helemaal uitgelegd hoe de boeren bier uit bananen maken etc. Een uur later (volgens dochter toch zeker 1 1/2 uur later) kwamen we weer buiten. Gids vraagt netjes of we nog tijd hebben want buiten staan 2 origineel ingerichte hutten... Nou, die pakken we ook meteen mee!

Het blijft grappig hoe snel je trouwens je zelf ook in de langzame modus komt... Voor een ieder die hier ook heen wilt: stel je op de rondleiding in of ben zo bijdehand om te zeggen dat je graag even alleen wilt rondlopen... Museum is namelijk echt de moeite waard.

We gaan nog tanken, pinnen en scoren een ijsje. Dan vervolgen we onze weg.

Weg is trouwens goed tot Ishaka (Mbarara - Ishaka is ongeveer uur rijden). Hierna verandert de asfalt weg in een weg waar meer gaten zitten dan asfalt. Een grote gatenkaas. Al snel hebben we door dat het naast deze weg beter rijdt maar je moet wel goed in de gaten houden dat de rand naar de eigenlijke weg niet te hoog wordt zodat je niet meer op de weg komt... Iedereen op deze weg zoekt zijn weg. Maakt niet uit waar je rijdt, links rechts, naast de weg... Tempo ligt bij iedereen laag dus dat is geen probleem. De weg blijft zo tot het kanaal (ruim 50 km), we doen er dan ook 2 uur over... Laatste stuk rij je wel al door een NP heen (grote weg erdoorheen waarvoor je overigens nog geen entreegeld hoeft te betalen. Puntje wat erg moeilijk te vinden was op internet... Wel handig om te weten voor je planning...) en daar opeens in het hoge gras zien we een olifant!! En wat kijkt hij ons mooi aan!! We stoppen, de rest rijdt maar om ons heen...

Rond 15:30 komen we bij nieuwe lodge aan: Bush Lodge van Nature lodges.

Dat ziet er super uit!! We krijgen 2 tenten aan het water (tip: tent 4 heeft de mooiste ligging). Ze willen de kinderen verderop in een tent leggen omdat die 2 aparte bedden hebben... maar wij liggen in dergelijke avontuurlijke acco toch ieder met een kind in de tent en vinden een 2 persoonsbed niet erg. Gelukkig was de tent naast ons vrij en kregen we die, tent 5. Handig want tent 4 en 5 zijn met klein paadje aan elkaar verbonden.

Enneh wat een luxe tenten! We hebben zelfs een lamp in onze tent en elektra om op te laden!! En een heerlijk zitje vlak voor de tent (ipv een richel waar net een stoel op kan is dit terras toch wel 2-3 meter diep). En wat ook heerlijk is: geen bavianen!!! Dit kampeert een stuk relaxter.

Alle spullen zijn nog niet eens in de tent of we horen onze zoon. Een nijlpaard! Een nijlpaard! Komt er echt een nijlpaard op zijn dooie gemakkie over het paadje aanlopen, stampt langs onze tent en floept zo de struiken in het water in. Wow!!! Wij staan wel veilig op de betonnen verhoging waar de tent op staat..

Dan gaan we eten. Wauwie. Allemaal tafels rondom een kampvuur maar met minimaal 2 meter tussen de tafels dus je waant je (bijna) alleen met je gezinnetje rond het kampvuur. Olielampje op standaard naast je tafel zorgt voor verlichting (zie je het plaatje voor je)? En dan het eten... elke dag 4 gangen!! Echt super lekker (en veel maar te lekker om te laten staan). En kunstzinnig opgemaakt. Ohh we hebben allemaal een big smile op onze gezichten!!

Na het eten word je naar je tent gebracht. 's Avonds zit er bewaking midden op terrein (ik weet niet meer zeker maar ik dacht dat de tent die de kinderen eerst zouden krijgen, het hoogste nummer heeft. Dus er zijn hier maar 11 tenten (zonder eigen sanitair. Dit om aan te geven hoe kleinschalig het hier is). Op ander gedeelte van de lodge zitten de tenten die meer huisjes lijken en die wel eigen sanitair hebben ). Je mag 's avonds/'s nachts zelf naar toiletgebouw lopen mits zichtbaar met zaklamp. Anders denkt de bewaking dat het wat anders is en dat heeft in verleden wel een tot een verkeerd schietincident geleid...

Enneh toiletgebouw is echt een toiletgebouw. Dus met dak! En met wasbakken waarnaast je ook je spullen kan
neerzetten. In vergelijking met hier was de eerste plek eigenlijk wel erg basic...

Kosten: 180 dollar per nacht (2 tenten, HB)

Ik ben weer even aan het bijlezen! :-)
Die kindjes aan de kant van de weg (zelfs 'snelweg'!!) vond ik echt super eng. Ik snap dat het normaal is daar maar ik kon er echt niet aan wennen, zulke
Ukkies ook.
Oh en inderdaad, 4 gangen diner's in de lodges was echt super speciall! Ik snap niet hoe ze dat elke keer weer kunnen doen, in the middle of nowhere! En heel mooi opgemaakt ook :-)

Ja, dat eten was lekker hè? Grappig want van te voren had ik in allerlei reisgidsen gelezen dat je voor culinaire hoogstandjes echt niet in Oeganda moest zijn. We hadden ons dus al ingesteld op matig eten... Prettige verrassing dat het heerlijk was.

Mooi dat je weer beetje bij bent maar ik geloof dat we bijna gelijktijdig gepost hebben dus heb je het stuk voor Kibale forest ook al gelezen??

Ik moet eerlijk zeggen dat Afrika ons niet heel erg trekt maar ik lees met heel erg veel plezier mee, zelfs zonder directe ambitie die kant op te gaan (wie weet ooit....).
Je schrijf leuk!

Dag 12
Om 7:30 melden we ons bij de rangers van het chimptracking. Nog voordat we iets gezegd hebben, loopt iemand naar achteren, rommelt wat en haalt onze permits te voorschijn. Wonderbaarlijke administratie maar het werkt!

Kosten permits (incl toegang park): 150 dollar pp
Kans 90-95% kans om de chimps te zien.

We krijgen korte briefing (beetje hetzelfde als de gorge maar nu niet in de open lucht maar in lokaaltje en daarna volgt groepsindeling. Max 6 personen. Wij krijgen 2 personen erbij. Omdat we zelf met auto zijn en die andere 2 maar met zijn tweeën en ook eigen vervoer hebben, gaan we per auto naar een punt toe waar de vorige dag de chimps voor het laatst zijn gezien. Andere toeristen (die dus in grotere groepen waren gekomen, moeten dit lopen). We parkeren de auto en gaan snel het bos in. Over de walkietalkie krijgt de ranger door dat er olifanten zijn... oppassen dus. Olifanten lopen we niet tegen het lijf maar al na 5 (!) minuten staan we bij een boom met chimpansee's. Hè? Dit gaat wel heel makkelijk. Onze tijd van een uur gaat meteen tikken. Nou, we hopen niet dat dit alles is. Ze zitten echt heel hoog in de bomen. Ziet alleen zwarte vlek. Ok met verrekijker zie je net wat meer... Nou, die zitten rustig te eten en komen voorlopig niet naar beneden...

Gelukkig wil de gids al snel verder. Op zoek naar chimpansee's op de grond. Hij kreeg van iemand door waar die zouden moeten zijn. Nu lijkt het een beetje op het verhaal in de kloof. Kijken, luisteren en... rennen!!! Het duurt niet lang of we zien chimpansee's op de grond. En wederom: wat zijn ze snel!! Maar we hebben geluk. Op een gegeven moment gaat er één rustig op zijn gemak zitten en kijkt om zich heen. En dat op geen 2 meter afstand!! Ohh dit is zo mooi!! Inmiddels arriveren ook andere groepen toeristen maar wij mogen voor omdat wij ze als eerste gespot hebben en onze tijd eerder is gaan lopen. Geweldig want we hebben nu echt vrij zicht op de chimpansee's.

Dan is onze tijd om en moeten we terug. Jemig wat kan je veel lopen/rennen in een uur tijd. Duurt aardige tijd voordat we weer terug zijn (gaan nu wel over de paden...).

Wat we ervan vonden: super mooi om van zo dichtbij deze dieren te zien maar er zit wel een maar aan... Je bent duidelijk niet alleen op tracking. Ik denk dat er ongeveer 5 groepen van ieder 6 personen op pad gingen. Ieder volgt zo zijn eigen groepje chimpansee's maar de chimpansee's die je daar dan op dat moment tegenkomt, horen bij 1 familie en die trekken naar elkaar toe en kruisen elkaars paden met als gevolg dat je dus ook andere toeristen kruist. En je opeens met 20 man op klein plekje staat als chimp leider 1, 2 en 3 besluiten hun groepen door elkaar te laten lopen.

Waarom hier wel heengaan? Als je zeker wilt zijn om chimpansee's te zien en ik denk dat hier de kans ook veel groter is om ze van relatief dichtbij te zien.

Bij terugkomst hebben we geïnformeerd naar de avondwandeling. Als we dat willen moeten we dat vanavond doen want ons 24 uurs toegangskaartje is dan nog geldig. Nou, dat kon! Kaartjes?? Ehh bij de headquarter, vanuit hier gezien iets voorbij de plek waar we gisteren de grote weg opkwamen.... (waar hebben we dat meer gehoord?!?). Maar we hebben geen haast dus tuffen daar heen.

Kosten nachtwandeling: 40 dollar pp.

Nou moet ik zeggen dat we mazzel hebben gehad. De meneer keek voor de kinderen eerst in de prijslijst voor Oegandese kinderen. 5 dollar. Daarna pakte hij de lijst voor niet Oegandese. Dat was 40 dollar (wisten we) maar zonder iets te zeggen rekende hij voor de kinderen toch maar 5 dollar (hij vond het zelf waarschijnlijk ook een beetje veel?!?). Dus ipv 160 dollar was de tocht nu nog 'maar' 90 dollar. Scheelt toch weer!

Na het avondeten (was weer heerlijk!) gaan we op pad. Het heeft flink geregend maar nu is het gelukkig droog. En ja, het is donker en we gaan toch de weg op. Het is maar 10 minuten maar inderdaad, bijna niemand doet aan verlichting, mensen zie je totaal niet en steken zomaar over, wegdek is slecht te zien maar zonder kleerscheuren komen we aan.

Er is nog een groep mensen maar we gaan in 2 groepen en hebben de gids voor ons alleen. We dachten terug aan andere nachtwandelingen. Benieuwd wat we allemaal zouden zien... maar... het blijkt al snel dat de focus ligt op het zoeken naar de bush baby. Enige aapsoort die 's avonds actief is. Alle bomen worden afgespeurd. Na half uurtje, ja, kijk daar... ?? ok ik zie als enige ook 2 rode lichtjes (ogen) heel hoog in de boom maar meer ook niet... De gids speurt verder... ja daar! Oh nou istie al weg... Na uurtje lopen we weer richting start punt, zien nog een pluizenbolletje (vogeltje) op puntje van een tak maar dan is het zover. De andere groep heeft goed zicht op de Bush Baby.... Roetsjjj, daar, heel snel rent iets. Oh maar dat is een mini eekhoorn... nou DAT was dus de bush baby... Zo, tour afgelopen!

We zijn zoooo blij dat de kinderen korting hadden. Een wandeling naar zo'n klein snel rennend beestje dat voor ons leken ogen alleen op hele kleine eekhoorn lijkt?!? Wij horen ook de andere groep zeggen "at least we saw a squirrel".

Maar we kunnen de humor er wel van inzien. En menigmaal refereren we komende tijd aan deze wandeling! Nou, dat gaan we vieren. Gaan bij lodge lekker wat drinken. Eerst even terugrijden. Jemig echt pikpikdonker maar het gaat goed. Komen we bij lodge aan... alles donker! Ligt iedereen al op 1 oor (behalve bewaking bij het vuur). Nou krijgen we helemaal de slappe lach. Nou, tandenpoetsen en ook dan maar naar bed!

Bespaartip van de week: deze nachtwandeling kan je echt overslaan!!

Zalig die verhalen...heb je mss ook ergens een link naar je foto's??

Je schrijf leuk!

Dank je!

Zalig die verhalen...heb je mss ook ergens een link naar je foto's??

Helaas niet... we hebben wel heeeel veel foto's gemaakt maar die moeten nog worden uitgezocht. Ben eerst met dit project 'schrijven' bezig :-). Grappige is dat ik er vanmiddag wel aan zat te denken om misschien paar impressie foto's op het forum te zetten maar ik weet niet hoeveel werk dat zal zijn... dus vooralsnog alleen 'even' deze verhalen.

Dag 13

Ontbijten. Ontbijt in Oeganda is trouwens meestal geen buffet maar je geeft precies op wat je wilt hebben. Je hebt keuze uit pannenkoeken, eieren in diverse soorten en maten (well done of medium), worstjes (en hoeveel je er dan wilt) of je wel/niet spek wilt, toast en of je het toast wel/niet geroosterd wilt hebben.... Ja, met 4 personen heb je het al snel over minstens 24 keuze's die gemaakt moeten worden.... elke ochtend weer... en dan hebben we nog niet eens gezegd of we wel/niet koffie willen of wel/niet thee... Maar we vinden het best luxe dat ons ontbijt elke dag zo wordt uitgeserveerd.

Tijdens ons ontbijt delen we onze nachtwandeling-ervaring met de man van de lodge. Die begreep precies wat we bedoelden. Ja, hij zou ook niemand die wandeling aanraden maar als iemand die wandeling wil doen, raadde hij het ook niet meteen af want op zich kan zo'n nachtelijke wandeling zo donker in het bos toch een hele ervaring zijn. Daarentegen was hij wel zeer enthousiast over de culture village walk. Moesten we echt doen. Hij kon wel gids bellen zodat we na de lunch konden gaan. Maar we gaan zo wandelen... Nee, die wandeling is echt heel anders dan de village walk... Hij was zo enthousiast dat we ja hebben gezegd...

Na het ontbijt 'even' tandenpoetsen... Het lazy kamperen bevalt goed maar het blijft toch kamperen. Dus... Tandenborstels bij ons? Tandpasta? En ook handdoek? Zeep is gelukkig standaard bij de wasbak aanwezig (was alleen niet bij Rwakobo rock zo, dus daar loop je nog te hannissen met een nat zeepje...). Ok, tenten weer dicht en op naar het toiletgebouw wat gelukkig dichtbij is. Nou, tandenpoetsen maar! Water? Ehhh water?!? Arghg... Neee!!! Toch weer iets vergeten... Snel weer even terug om een fles water te halen.... Ik moet zeggen dat het meestal goed gaat en we steeds efficiënter worden maar we kijken toch wel erg uit naar de volgende accommodaties waarbij we niet kamperen. De kinderen vinden het leuk (nou mam, dit is toch prima zo?) maar ook zij kijken er naar uit om gewoon 's nachts makkelijk naar de wc te kunnen. Verwonderd vragen ze zich af "En dit doen mensen die in Frankrijk op vakantie en gaan kamperen dus elke dag van hun vakantie?!?" Het 'wanneer gaan wij ook eens gewoon in Frankrijk kamperen' - idee, heeft inmiddels zijn glans verloren....

Na het ontbijt gaan we een wandeling maken bij Bigodi Swamp. Eigenlijk doet bijna iedereen die bij Kibale forest op chimp tracking gaat, deze wandeling. Meestal doe je het één in de ochtend en de ander in de middag. Maar dat leek ons een beetje veel aangezien we gisteren 's avonds ook die super nachtwandeling wilden doen. En om nou 3 wandelingen op een dag te doen...

In Kibale forest (en ook in de omgeving) zitten niet alleen chimpansee's maar ook vele andere apensoorten. Als je in Kibale forest op chimpansee tracking gaat zie je die andere soorten (als het goed is) niet. Die zorgen dat ze uit de buurt van chimpansee's blijven.... Chimpansee's eten namelijk ook andere apensoorten. In de omgeving van Bigodi swamp zitten 8 apensoorten. Dit is geen moeilijke wandeling en er gaat een gids van de gemeenschap met je mee (dit keer weer eens een ongewapende gids!). Het lijkt een beetje alsof je om het bos/wetland heenloopt. En we hebben geluk: we zien uiteindelijk 6 apensoorten! Een aantal hiervan hebben we ook al in de buurt van onze lodge gezien maar we hebben weer nieuwe apensoorten gespot. Verder schijnt dit ook eens supergebied te zijn voor vogelaars maar omdat we niet echte vogelaars zijn, zegt het ons niet erg veel als we (kennelijk) een heel zeldzaam vogeltje zien... Er wordt aangegeven dat het 3 uur lopen is. Wij hebben rustig gelopen en dat duurde bij ons iets meer dan 2 uur.

Kosten Bigodi swamp walk: 50.000 UGX per volwassene, 25.000 UGX (5-12 jaar), onder 5 gratis.
Van te voren had ik mail contact gehad en ik gaf aan dat afgesproken was dat kinderen allebei voor kindertarief mochten. Oeps... later bleek dat dat ergens anders was... maar nu hoefden we maar 150.000 UGX te betalen (omgerekend 40 dollar).

Na de wandeling weer terug voor de lunch. Bigodi swamp zit maar 5-10 minuutjes rijden van onze lodge. We zijn nog niet eens geparkeerd of dame van de receptie komt aangerend. Autoverhuur bedrijf had gebeld. Ze belt meteen terug en we krijgen telefoon in onze handen gedrukt... O ja, we hadden autoverhuur bedrijf gemaild dat de sigarettenaansteker het niet deed en dat we daardoor GPS niet konden gebruiken (en belangrijker dat we daardoor tijdens rijden onze telefoon niet konden opladen). Wij vonden dit niet zodanig ernstig dat we ze gebeld hadden maar hadden per mail gevraagd of er wellicht een handigheidje was hoe we dit aan de praat kregen. Nou, over de telefoon was het meteen. "Oh sorry voor het ongemak!!" In Fort Portal (40 km noordelijker) hadden ze een monteur. Wat wilden we? Daarnaartoe komen (zouden volgende dag via Fort Portal rijden) of kon de monteur naar ons komen. Nou.... vanmiddag hadden we auto toch niet nodig... dus als monteur kon komen. Geen probleem!! Als de monteur er nog niet was op moment dat we culture walk gingen doen dan konden we de sleutel wel bij receptie van de lodge achterlaten. En nogmaals sorry...

Wow, nu komt er gewoon een mannetje uit Fort Portal naar ons toe! Voor ons minstens een uur rijden enkele reis. Aangezien morgen de langste rijdag zou zijn, was het wel erg fijn dat we dat morgen niet hoefde te doen.

Weer heerlijk geluncht (2 gangen). Bij elke lodge geef je op of je vegetarisch bent of niet en of er nog dingen zijn die je niet mag eten (allergie). Wordt overal rekening mee gehouden. Elke dag staat het menu vast. Je hebt dus geen keuze menu maar we hebben echt elke dag lekker gegeten. Ook de kinderen. Nu we terugkijken op onze vakantie merken we dat het feit dat overal het eten gewoon voor ons klaarstond ons erg goed is bevallen. Niet zoeken naar een restaurant was best fijn. Dit is niet onze sterkste punt tijdens een vakantie... ik weet niet hoe dat bij anderen gaat maar bij ons is het altijd wel zo dat als we eenmaal een restaurant gevonden hebben er altijd wel 1 of 2 van ons gezin zijn die dat restaurant niets vindt. Of dat we het veel te duur vinden waardoor we weer verder lopen op zoek naar iets anders. Eenmaal een restaurant gevonden, moet je weer kiezen wat te eten wat ook niet altijd even makkelijk is. Maar hier? Aanschuiven aan tafel, lekker spelletje doen voordat eten komt, en het eten wordt voor je neus gezet. Heel relaxed!!

Na de lunch meldt Leo zich (Liiiijoooo). Hij met gids in opleiding neemt ons mee voor de culture walk. Dit was echt fantastisch. Gids was super leuk. Hij begroette ons enthousiast en zei dat hij ons al had kende. Huh?? Ja, gisteravond zag ik jullie voorbijrijden! En vandaag zag ik jullie daar en daar die grote hagedis met blauwe staart fotograferen... Wederom: je valt gewoon echt op als je hier zelf rondrijdt!! Hij vond het echt fantastisch dat we dat deden. We gaan op pad. Het lijkt net of we lekker met vrienden even gezellig op stap gaan. Ook de kinderen zijn lekker in gesprek met de gids in opleiding.

Culture village walk was heel anders dan we dachten. Niet in klein dorpje en dan allemaal huisjes bij elkaar en die huisjes in en uit lopen maar verspreid over heel gebied leg je hier en daar een bezoekje af. De mensen daar spreken geen Engels maar gids Leo vertaald alles (maar laat de mensen wel alles eerst in hun eigen taal vertellen). Alle mensen/gezinnen die aan dit project meedoen krijgen een bijdrage en je mag ze alles vragen en je mag ook alles fotograferen. Buiten deze gezinnen is de afspraak dat er niet zomaar gefotografeerd wordt. Waar we allemaal komen:
- vrouw die helemaal laat zien hoe het koffieproces eruit ziet (je ziet de boontjes die geplukt worden en met deze boontjes gaat ze aan de slag, zeven, roosteren, malen, water koken, koffie maken en drinken maar!)
- boer ( hij gaat ook koe melken en ja, wij mochten ook aan de slag. Best moeilijk trouwens)
- medicijnman (dit was echt zo gaaf. Oude doorleefde man met pretoogjes die van alles uitlegt wat op zijn kleedje ligt. Waar hij wat voor gebruikt. Mmm we waren toch erg nieuwsgierig. Willen een vraag stellen maar niet onbeleefd zijn... we leggen het Leo voor. Oh dat kan je hem echt vragen en legt onze vraag voor: of hij ook geaccepteerd wordt/hoe de relatie is met de artsen die in ziekenhuizen werken (Ja!). Echt interessant om te horen. Ook hoe ze samenwerken. Heel bijzonder
- man die bier brouwt uit... jawel bananen (echt precies het hele proces dat we in het museum op die plaatjes hadden gezien. Zagen we gewoon voor onze neus elke stap gebeuren. Dan zit je echt verwonderd te kijken hoor (wij in ieder geval wel). En natuurlijk ook even proeven. Ja, echt bier! Onze jongste ziet zijn kans schoon en neemt ook een slok. Dat gezicht van hem!!! Die blijft voorlopig nog van bier af...
- manden maken (op zich een korte stop maar dochterlief vraagt of ze het ook mag proberen. Dat had nog nooit iemand gevraagd. Ze sprongen op om het haar uit te leggen en helemaal te begeleiden. Blijdschap bij ons en bij hen. Dan zien we de lucht betrekken. Leo kijkt en kijkt. Denkt dat we het niet redden voor de bui. Nee, inderdaad paar tellen later barst het los! Snel helpen we om alle mandjes het huisje in te brengen en schuilen we in hun huis. Daar zitten we dan met zijn allen. Best donker in zo'n huisje maar ook lekker koel. En al die kindjes die om het hoekje naar ons komen spieken. Voor de rest wacht iedereen gewoon gelaten af tot de regen ophoudt. Zo gaat dat nu eenmaal.

Gelukkig houdt regen op en gaan we weer terug. Maar wat is de weg glad geworden!! Moeilijk uit te leggen maar de bovenste laag lijkt redelijk droog maar als je erop stapt glijdt de laag eronder gewoon weg. Gelukkig kunnen we steeds net ons evenwicht bewaren. We hopen zo dat we niet over hele natte rode wegen hoeven te rijden morgen...

Gids was echt geweldig. Als je daar in de buurt bent, vraag echt om Leo. Krijg je geen spijt van!

Kosten culture village walk: 20 dollar volwassenen, 10 dollar kinderen (onze kinderen vielen zonder het te vragen onder kinderprijs)

Dag 14, lange reisdag
We staan vroeg op want we willen echt op tijd vertrekken. Ontbijten, bespreken nog even de route met man van lodge (die weet nog wel een stuk waar we kunnen afsteken) maar dan beginnen we aan een lange reisdag. Van Kibale Forest wil je eigenlijk naar Murchison Falls NP rijden maar dat is 10-12 uur rijden. Veel reisorganisaties doen dit in 1 dag en slechts een deel van hen onderbreekt de reis met 1 overnachting. Wij gaan stoppen in Hoima, 220 km rijden en blijven 2(!) nachten in Kon tiki hotel in Hoima.

Stuk Kibale Forest - Hoima schijnt het slechts te zijn en dat is geen understatement. Vol goede moed gaan we op pad, steken af zodat we stadje Fort Portal niet door hoeven. Dit gaat goed! Mmm, nou missen we alleen ook een moment waar we kunnen tanken... en de tank is niet echt vol meer... Ok we tanken gewoon in volgend groot dorp! Dat moeten we kunnen halen, toch? De weg is geasfalteerd en goed, reis gaat voorspoedig maar we zien nog geen tankstation. Tank begint aardig leeg te raken. We rijden inmiddels kleine 2 uur. Ha, daar is het dorpje al (Butarara) en we spotten al snel een shell station (je mag van verhuurbedrijven alleen bij Total en Shell tanken dus dat beperkt te mogelijkheden). Gelukkig. Beetje jammer dat het tankstation ook bijgevuld moet worden. Grote tankauto staat de boel te vullen. Hoe lang het gaat duren voordat we kunnen tanken? Ohh 45 minuten tot een uur.... zeggen ze.... We zijn inmiddels zo doorgewinterd hier dat we weten dat dat minstens een uur betekent maar hoogstwaarschijnlijk 1 1/2 uur. Daar gaan we niet op wachten. We bestuderen de kaart en besluiten niet in rechte lijn naar Katoke te rijden (hebben ze een keer bewegwijzering, gaan we daar van afwijken!) maar rijden nog stuk rechtdoor naar Kyenjojo waar we vast kunnen tanken ... hopen we... en daar kunnen we afslaan naar Katoke. Nog 20 km. Moet kunnen met die tank. Lichtje brand nog niet... Nou dit was een goede keus! Kyenjojo is stuk groter (dit zie je niet altijd op de kaart) en we kunnen daar makkelijk tanken. Pfff.

We tanken, pauzeren even en gaan dan weer op weg. Nou ja weg?? Vanaf hier begint de rode weg en die is toch niet zo glad als het asfalt. En die is eigenlijk wel erg hobbelig en slecht. Overal wordt overigens hard aan deze weg gewerkt. Dus ook nog wegwerkzaamheden! Af en toe moet alles over 1 baan. Gelukkig zijn er mannetjes (nou ja, eigenlijk zijn het meestal vrouwen) die met rode en groene vlaggen aangeven of je kan rijden. Ze zwaaien dan met groene vlag om aan te geven of je kan rijden, maar ze nemen het niet zo nauw met de kleuren want ze zwaaien ook vaak met groene EN rode vlag tegelijk om aan te geven dat je kan rijden... we snappen het systeem niet helemaal maar we hebben nog de hele weg om dit systeem onder de knie te krijgen... Nou, volgens ons snappen zij het systeem ook niet! Het is super dat iemand aangeeft dat je kan rijden alleen bij het tegemoetkomend verkeer staat ook iemand te zwaaien en die geeft ook gewoon aan dat die auto's daar kunnen rijden! Ja, werkelijk die zwaait ook met groen terwijl net bij ons ook groen werd gegeven! Dus... Onze snelheid valt al snel terug tot 20-30 km/uur. Ach, we moeten nog 'slechts' 140 km...

Nou, we hebben ons geen moment verveeld. Er gebeurt echt veel langs de kant van de weg maar we zijn heel blij dat we er na 8 uur rijden zijn! En ruim voor het donker, het is 16:00 uur. Yes!

We rijden het terrein van het hotel op (overigens niet zonder keer momentje maar dat lag dit keer echt aan de navigatie hoor! Die had een andere ingang voor ogen maar je kan daar toch echt niet door die muur naar binnen rijden) en ohh wat is het hier mooi! Wat ziet het er hier luxe uit (zeker als je Hoima inrijdt dan schrik je bijna. Het is grote stad maar veel ongeasfalteerde wegen in de stad en hele stad alleen maar kleine houten hokje, je ziet gewoon grote stofwolk...). Maar dit lijkt wel een oase. Over groot, groen en netjes onderhouden terrein liggen aantal huisjes. Ook wij krijgen een huisje maar receptie dame kijkt ons bezorgd aan... Of we even willen laten weten of er nog bedden bij moeten... Oh, oh, er zouden toch genoeg slaapplaatsen zijn?!? We komen huisje binnen... groot!!! Het zijn eigenlijk 2 huisjes (met tussendeur) en dus ook TWEE badkamers, we zien een koelkast (met vriezer!) en tellen twee 2-persoonsbedden. Nee hoor, we hoeven niet nog meer bedden erbij...

Zwembad is ook gespot. Maar we zijn nog geen 1/2 uur binnen of het begint te betrekken en te regenen... Zijn heel blij dat we er nu al zijn want over die rode wegen wil je liever niet met regen rijden. Dat wordt 1 glibberactie.

We installeren ons en gaan richting restaurant. We worden in de watten gelegd. Krijgen mega bak popcorn, zo maar! Gaan aan tafel en... we kunnen kiezen van een menu! Ze zijn erg met ons begaan. Allemaal. Al het personeel. We hebben wel heel veel personeel ter beschikking (zo voelt dat)... duurt niet heel lang voordat we door hebben dat we hier de enige gasten zijn!!!

We zijn moe dus duiken er vroeg in en genieten met volle teugen dat we gewoon de badkamer (en wc) weer dichtbij hebben! De bedden hebben klamboe's dus ook daar hoeven we niets aan te doen. Welterusten!

Dag 15
's Ochtends hebben we 4 man personeel bij het ontbijt. Goed he, dat we dit hotel in zijn geheel hebben afgehuurd. Is weer eens wat anders.

We zijn ook zooo blij dat we vandaag niet meteen verder rijden. We hebben nu de hele dag waarbij we lekker in/bij het zwembad liggen. Het is het grootste zwembad dat we hier in Oeganda hebben. En helemaal alleen voor ons alleen. Alhoewel alleen? Daar staat een rijtje personeel toe te kijken...

Gelukkig komen aan eind van de middag nog paar gasten en kan de aandacht worden verdeeld.

We zitten lekker bij huisje. Komt iemand vragen hoe laat we willen dineren en wat. Kan de kok dat inplannen. Pizza! Nee dat kan vandaag niet. Kaas is op. Huh? Maar gisteren was gezegd dat vandaag wel pizza kon?? Ok... Uurtje later komt weer iemand aangerend. De bevoorrading is net gebracht uit Kampala (inderdaad hele grote vrachtauto kwam het terrein op rijden) en pizza was toch mogelijk!! Yeahhh

Maarrr... tip: neem hier NOOIT pizza. Was echt niet te eten!! De kinderen eten ieder 2 stukjes en het is echt vies. Gelukkig zijn onze gerechten wel lekker en is er genoeg voor iedereen. (wel beetje sneu voor kok. Zeuren we 2 dagen om pizza gaan er 2 pizza's bijna in zijn geheel weer linea recta terug naar de keuken...).

Kosten hotel Kon Tiki : 100 dollar per nacht (heel huisje met ontbijt).
Blijft klein raadsel maar bij uitchecken, bleek dat we maar 60 dollar per nacht moesten betalen. Zou dat komen omdat we geen extra bedden erbij hadden genomen?!?

@eynd14. Wat een fantastische verhalen! Heerlijk om zo mee te kunnen genieten van jullie reis!

Onze familie en vrienden vinden ons al avontuurlijk omdat wij naar Namibië geweest zijn. Ik moet zeggen dat ik dit toch veel avontuurlijk en stoerder vind hoor.
En ook ontzettend leuk om te lezen.

Top weer om bij te lezen! Wat een avonturen :-) En wat een afstanden hebben jullie gereden!
Ben benieuwd naar jullie Murchison Falls NP ervaringen.
Oh en wij hadden wel heerlijke pizza, maar dan wel in Kampala :-D

@ Juma, wij vinden onszelf ook best stoer dat we dit hebben gedaan! Maarreh ik hoop niet dat ik mensen afschrik die nu denken 'dit is veel te avontuurlijk', want wij zijn zelf totaal geen waaghalzen. We zouden onszelf niet als avontuurlijk bestempelen. Wij zijn risicomijdend, nemen het zekere voor het onzekere, pluizen alles uit of iets niet te gevaarlijk is (zijn er wel zwemvesten aanwezig voor jonge kinderen? Zo niet dan zorgen wij daar zelf wel voor), malaria gebied? Hup rond schemering gaan meteen de lange broeken en lange shirts aan.

En het grappige is dat we hele tijd terug wel eens naar Namibië hebben gekeken. Ha, ha, dat zagen wij dus niet zitten!! Lazen verslagen waarbij iemand pech had onderweg en die een halve dag had moeten wachten voordat ze iemand tegen kwamen... (en? Hebben jullie ook stukken gereden waar jullie hele tijd niemand tegenkwamen?). Werd ook gezegd dat je van te voren bij lodges kon aangeven hoe laat je er zou zijn zodat men zou weten als je niet was aangekomen dat er iets zou zijn.... Is dat nodig dan (dachten we). Nee, Namibië, zagen we toen niet zo zitten!!

@Shinoo. Het gekke is dat het niet voelt alsof we hele afstanden hebben gereden. We vroegen ons ook af of dit te maken had met feit dat het qua km's niet zo ver is (of dat er genoeg te zien is). M.a.w. als je naar VS gaat en je in 8 uur tijd 700-800 km aflegt (wij hebben nog het vooroordeel dat we denken dat de wegen hier saai zijn), voelt dat dan langer dan in 8 uur tijd 240 km afleggen (met genoeg te zien om ons heen waar we ons over verwonderen)?

@ sascha en andere lezers, dank voor de leuke reacties! Inmiddels heb ik echt een paar keer gedacht 'waar ben ik aan begonnen' met zo uitgebreid verslag doen. Kost best wat tijd. Worden mensen hier niet moe van om dit te lezen? Heb overwogen om laatste dagen maar verkort weer te geven met alleen opsomming van info voor mensen die dit ook willen gaan doen... Maar jullie reacties moedigen aan om verder te schrijven! Wordt vervolgd dus...