Hoe ver (niet letterlijk) ga je met je tiener?

Ons standpunt is: het is ook onze vakantie dus het is geven en nemen en we doen ook dingen die alleen ik of alleen man of alleen zoon 1 of alleen zoon 2 leuk vindt. Iedereen komt wel eens aan de beurt. In Londen zijn we met z'n allen naar Chelsea geweest terwijl maar 1 van de 4 van voetbal houdt. En de dag erna naar het rugbystadion terwijl dat ook maar een kwart van het gezin boeit, bv. In Japan zijn we in een tempel gaan slapen en zijn de kinderen om 6u mee opgestaan om het ochtendgebed bij te wonen. Ik zie dan ook geen enthousiaste gezinnen, maar we zijn een gezin en het is een reis voor ons allemaal.
Ik probeer gewoon in de planning voor voldoende afwisseling te zorgen. Ook om de reden die jij aanhaalt: wij reizen ook om de jongens een brede blik op de wereld te geven en als we nooit verder dan snorkelen in zee, een waterpark of een pretpark gaan dan lukt dat niet.
Deze week kwam de jongste thuis met de mededeling dat de juf een foto had laten zien van het Martin Luther King-museum in Memphis en dat hij gezegd had dat hij daar geweest was. 'Maar ze liet nog veel andere dingen zien waar ik geweest ben, maar dat heb ik maar niet meer gezegd'
Maar ik begrijp het wel, hoor. Als kleuter kon ik ze overal vermaken en het is niet leuk om soms een nukkige tiener achter je aan te zien sloffen in een museum, maar ik hou koppig vol.

als we met gezin gaan dan maken we lijstje met dingen die wel willen zien/doen en dan kiezen we gezamenlijk bestemming. Ik kies geen bestemming waarvan ik van te voren al weet dat 1 van de reisgenoten het niet ziet zitten, Activiteiten doen we voor ieder wat wils, de ene keer wat kind A geweldig vind en andere keer iets wat B leuk vindt en dan weer wat wat ik / wij leuk vinden. Inmiddels zijn ze zo oud dat ze ook gerust dagje achterblijven in hotel/campig als ik/we wat gaan doen wat ze echt niet leuk vinden (marktje vinden mijn zoons vreselijk, dus gaan nu niet meer mee, vroeger wel en dan gingen we dag erop naar zo'n vreselijk zwembad gebeuren ;-) ) dus .. om en om en voor iedereen wat leuks.. Het is niet voor niets een GEZINSvakantie.

Tegen hun zin meeslapen naar marktjes, musea etc. doe ik niet, nooit gedaan ook want dan lopen ze alleen maar te vervelen en te mokken. Nu hebben mijn kinderen autisme dus ligt dat wat anders qua dwang etc. Maar ik heb redelijk geïnteresseerde kinderen die ook wel van musea houden (zo ben ik in Victoria naar museum geweest en prachtige Egypte expositie bezocht met zoon van 18) maar er is zeker een tijd geweest dat ze het echt stom vonden, dat veranderd wel als ze ouder worden en meer hebben gezien en gedaan. Dan is een museum enorm leuk en zeker tegenwoordig met die mooie exposities en voor jongere kinderen steeds meer interactief, dat was toen hun klein waren nog stuk minder..


Als ik 1 op 1 wegga dan is het HUN reis en dan MAG ik mee.. en kiezen zij .. maar ik vind eigenlijk vrijwel alles wel leuk moet ik zeggen en probeer alles.

Dit jaar met zoon van 18 weggeweest, zijn keuze was canada, in 2016 met dochter weggeweest, haar keuze was thailand en in 2020 met dan 18 jarige zoon en dat gaat Japan worden.

Bedankt voor jullie reacties.
Hahah GCHK, ik herken dat, mijn zoon heeft ook altijd veel te vertellen op school omdat hij zo breed georienteerd is. Laatst moesten ze een geschiedenisweb maken en opschrijven waar ze aan dachten bij geschiedenis. Arda had woordgroepen als “pol-pot regime” opgeschreven)

Ik ben het met jullie eens, het is geven en nemen en we moeten het allebei leuk vinden. Hij mokt nooit hoor en geniet ook echt wel.
Ik denk dat ik met hem om de tafel moet zitten en de opties in Zuid-Korea moet voorleggen. Het kattencafè vond hij igg. heel leuk, en de wijk Gangnam ook

Ik moet zeggen dat ik er al tijdens het plannen rekening mee hou wat de kids leuk vinden, ik kan ook niet zeggen dat ze echt moeilijk zijn daarin en vinden alles wel interessant. Afgelopen jaar bijv was het soms best wel ff slikken, zo kwamen we aan bij een “hut” meer was het echt niet en onze oudste van 17 zei “maak mij over 3 dagen maar wakker! Dit trek ik niet!” Later bleek dat er achter deze hut een nieuw complex stond en dat wij dus veel luxer zaten dan de eigenaar zelf. Toen ik 3 dagen later vroeg of hij dit had willen missen zei hij volmondig nee, dit was het gaafste dat hij ooit gezien had! Ook wat betreft het eten was het soms ook lastig, onze jongste van 13 is al niet dol op rijst laat staan als ontbijt. Toen we op een ochtend gingen ontbijten en er waten geen shakes, geen fruit, geen yoghurt en geen pannenkoeken was het erg lastig om er bij haar iets in te krijgen maar we hadden nog een lange dag te gaan en niet wetende waar we nog terecht kwamen die dag. Ze hadden er wel aardbeienijs dus dat werd haar ontbijt later die dag nog wat fruit en koekjes gekocht en ze heeft het er nu nog over.
Ook moesten we 1 nacht al om 2.00 uur uit ons bed omdat we naar de kelimutu vulkaan gingen, mijn man zag het niet zo zitten en bleef liever in zijn bed liggen, volgens mij had hij verwacht de kids op zijn hand te hebben maar die keken verbouwereerd en zeiden “ tuurlijk willen we dat! We zijn hier maar 1 x!”
Ik sta er soms ook echt van te kijken waar ze in geïnteresseerd zijn maar ze beseffen volgens mij wel dat dit hun kans is om zoiets te zien/te ondernemen en ze zeuren nooit en vinden het echt leuk! Mijn man daarentegen vind een strandje ook prima die wordt meestal pas enthousiast als zijn collega’s met open mond naar zijn foto’s staan te kijken en naar zijn avonturen staan te luisteren, wordt dus nog wat als de kids niet meer meegaan....

Ons standpunt is dat wij kiezen voor een verre reis en onze kinderen gaan mee. Daarbij houden we zeker rekening met wat zijn willen of leuk vinden.
Afgelopen zomer mochten ze zelfs meebeslissen waar we gingen overnachten maar over het algemeen doen ze niet zo moeilijk mits we de uitstapjes afwisselen. of we maken een saai uitstapje leuk voor ze.

Alhoewel mijn dochter van 11 vroeg wanneer wij eens naar de camping in Frankrijk gaan.... Nog niet echt een idee wat we met die wens gaan doen.

Dionne, mijn zoon vraagt ook weleens of we een keer kunnen kamperen in Frankrijk. Alleen heb ik nog nooit van mijn leven gekampeerd en heb geen idee waar ik zou moeten beginnen met voorbereiden. Kampeerspullen kopen voor een keertje zou ik niet doen anders wil ik best wel een keer willen proefkamperen ergens. Maar ik ga dit echt niet doen in de zomervakantie, dan zie ik het toch als ‘zonde van de lange vakantie.’

Jep. Zeker zonde. Nu hebben we de meivakantie voorgesteld. Dan maar in een stacaravan. Maar ik ga er ook mijn zuurverdiende zomervakantie niet aan besteden. Ik vermoed overigens dat ze het zelf ook niets vindt. Ze wil wat doen, meemaken, bekijken.
Overigens hebben wij niets tegen kamperen maar wel tegen megacampings. En idd zelf geen kampeerspullen.

We denken nu wel voor volgend jaar aan Noorwegen en dan rondtrekken in kampeerhutten. Toch weer die camping.

is eigenlijk toch te erg dat we de hele Wereld rondreizen en vastlopen op een kampeer vakantie maar dat herken ik wel hoor. Ik heb er weleens naar gekeken maar ik vind het zo verschrikkelijk duur ook, we hebben op dat gebied natuurlijk ook helemaal niets dus zullen we alles moeten huren of kopen. Ook het idee van alles zelf moeten doen, eigenlijk draait je leven gewoon door, bedden opdekken, boodschappen doen, koken enz, ik wil toch nog wel het idee hebben dat ik op vakantie ben hoor.
Onze dochter gaf een paar jaar geleden al aan dat ze graag naar Londen op vakantie wilde, dit jaar gebeurde het dan eindelijk! 3 hele nachten in Londen doorgebracht en dat alleen maar omdat de tickets vanuit daar naar Denpasar zo goedkoop waren zo sloegen we wel gelijk 2 vliegen in 1 klap. De conclusie was toch wel dat Indonesië veel leuker en mooier was...... gelukkig!

Ze wil hier ook graag een keer kamperen.
Maar als ik dan kijk naar een ingerichte tent in Italie is dat zo 800-1000 euro per week... voor die 3000 euro komen wij in Azie ook al heel ver...
Ik vind kamperen dus eigenlijk gewoon te duur ;-)

Wat grappig dat al onze kinderen een keer zouden willwn kamperen)
Inderdaad, ik had niet eens gedacht aan het financiële plaatje, het is dus ook nog eens duur!
Ik overweeg nu ook in de meivakantie oid misschien te kamperen ergens in Turkije. Dat is een stuk goedkoper zag ik gisteren op verschillende websites. Dat het goedkoop is, komt door de huidige koers dus geen idee hoe dat zal zijn tot mei. Aan de andere kant zag ik tickets voor 280 euro naar Toronto!!! op skyscanner. Met Airbnb ben ik dan in totaal vast niet heel veel meer kwijt dan kamperen.

Ik denk/weet dat kamperen ook wel goedkoper kan, maar ik werk het hele jaar hard en weiger wel om in een inieminietentje op een ultradun matje te gaan slapen.
Ik wil graag een goed bed, dat wil ik op reis in Azie ook.

Vakantie is voor mij ook niet hoeven koken, afwassen etc. In Azie is dat geen probleem, in Zuid-Europa hangt daar ook nog eens een ander prijskaartje aan.

Ik klink zo best verwend, maar als ik moet kiezen tussen 3 week Azie of 3 week camping Zuid-Frankrijk voor nagenoeg hetzelfde geldt.... tja dan weet ik het wel.

kamperen is zeker in europa in hoogseizoen niet goedkoop nog los van het feit dat je uitrusting fatsoenlijk moet zijn. Wij hebben ooit berekend dat 3 weken Kroatië met eigen caravan op 5* camping duurder was dan 3 weken Thailand met 5 ondanks het feit dat je moet vliegen.. De kosten ter plekke zijn daar zoveel goedkoper en overnachten kan je daar relatief goedkoop en dan ook nog fatsoenlijk..

Klopt en dan is de keus voor ons zo gemaakt.
Ik denk dat veel mensen ook onwetend zijn en denken dat onze reizen bergen met geld kosten maar ze hebben zich er waarschijnlijk nog nooit in verdiept, behalve dan misschien in een georganiseerde reis, die natuurlijk onbetaalbaar is.

Ik weet niet hoe jullie het ervaren hoor maar ik heb altijd de indruk dat mensen een beetje jaloers zijn terwijl dit totaal niet nodig is natuurlijk. Zo wil iedereen altijd over zijn vakantie vertellen maar ik merk dat de interesse wegzakt als ik begin te vertellen, ook zeggen ze dan “ik moet er niet aan denken, zo ver, zo eng” (?) is natuurlijk niet bij iedereen zo maar wel vaak.
Ook de kinderen “schamen” zich soms om over de vakantie te praten, iedereen verteld over zijn camping avontuur en ze kunnen er niet over mee praten, ze zijn nu inmiddels alweer bijna 14 en 18 dus het wordt minder, en ze zouden ook niet anders meer willen gelukkig.
Op school gaan de lessen ook vaak over dingen waar we ooit al heen gingen en dan hebben de kids de indruk dat ze de les aan het overnemen zijn. Hun zijn er geweest en de docent leest voor vanuit een boek, kan zich er totaal geen voorstelling van geven. Zo vroeg een leerkracht ooit in de klas wat je zeker niet mocht vergeten als je naar een regenwoud ging, het antwoord was blijkbaar een regenjas waarop onze zoon antwoorde “weet u wel hoe warm het daar is? Je kan beter een fles water meenemen!”
Hebben ze toch weer van de vakantie geleerd denk ik dan

Wat vervelend dat jullie en de kinderen zich moeten inhouden! Bij ons is dit zeker niet het geval. Ik hoor altijd dat ze me zo stoer vinden dat ik dit alleen doe met Arda en dat ze dat ook wel zouden willen. Mijn ouders zijn soms wel bezorgd maar dit is natuurlijk oprecht dus neem ik het ze niet kwalijk als ze klagen dat ik ‘weer’ naar een ‘gevaarlijk’ land ga.
Over het kamperen; ik laar mijn opties open maar voor de zomervakantie ‘verre reis it is’

Mijn kinderen vertellen over hun reizen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Ik zal nooit vergeten hoe mijn zoon, toen hij vijf jaar was, aan een arts vertelde dat hij naar Japan op vakantie zou gaan. Die arts viel zowat van haar stoel, herpakte zich en vertelde dat daar ook apen te zien zijn. Of hij wel eens apen gezien had. Ja hoor. In Thailand en Sri Lanka... die arts wist niet goed wat ze moest zeggen.

Maar mensen zeggen vaak, ben je wel eens in Nederland geweest. Of ze zeggen dat die en die regio ook zo mooi is in bijv Frankrijk...

Overigens schrijven die kinderen van die mensen dat ze graag eens zouden gaan vliegen... mijn dochter heeft vorig jaar voor het eerst niet gevlogen...

Mijn standaard antwoord is dat we niet ver gaan omdat het dichtbij niet mooi is. We gaan ver omdat dat zo leuk is. En gelukkig vinden de kinderen dat ook.

Mensen zijn vaak jaloers of reageren dat zij het allemaal niet zo nodig vinden.. zooooo ver weg.. Maar vaak zijn mensen bang om dit te ondernemen. Al dat gedoe, dat rare eten, je spreekt te taal niet enz. enz.. dus vinden ze het maar onzin dat jij het wel doet. Doe maar gewoon en ga lekker met je caravan/tent naar Frankrijk.

Ik verdedig allang niet meer dat ik ver weg ga .. en dan ga ik ook nog eens zonder (een deel van) mijn gezin.. Tja.. ik leg niets meer uit.. bekijk het maar..

Nou dat dus...... klinkt me allemaal heel bekend in de oren.
Ik zeg altijd "Nederland doen we wel als we oud zijn en niet ver meer durven"

Tsja, je moet het voor de hele familie een beetje leuk houden en dan is het, zo als alles in het leven geven en nemen. Onze verre vakanties werden avontuurlijker (duiken, wildwaterkanoen) wat de aantrekkelijkheid weer groter maakt om mee te gaan. Ze krijgen ook regelmatig de opdracht om een dag te regelen. Hier heb je de reisgids, verzin maar iets. Maar het wordt ook gemakkelijker om er een of alletwee een keer " thuis" te laten als ze geen zin hebben in "weer een tempel". Ze zijn nu zo oud dat ze er ook in hun eentje op uit kunnen. Onze laatste dag in Singapore hebben Mirjam en ik doorgebracht in de National Gallery en Little India. De kids hebben heel de dag zich prima vermaakt in "alle" malls of Orchard Road.