De thuisblijvers

Ik houd altijd een blog bij zodat ze op de hoogte zijn van wat we doen. En heel veel foro’s sturen via Whatsapp zodat ze weten dat het goed met ons gaat.
Verder is het aan hen om zich niet druk te maken en vooral blij te zijn voor de reizigers

Wij gebruiken de App Polarsteps.
Kan je foto’s en verhaaltjes opzetten maar het fijnste voor de thuisblijvers is dat ze kunnen zien waar je bent en geweest ben. Dus ook als je even een dagje niets zelf post.

https://www.polarsteps.com

Veel whatsappen en facetimen, werkt prima voor mijn ouders

Ze zijn er aan gewend... ik app om de paar dagen naar mijn moeder en die brieft het wel weer door aan mijn vader.
Vaak doe ik er dan een fotootje bij van onze zoon en vertel juist wat hij leuk heeft gevonden en heeft meegemaakt.

1x moeten zeggen; je denkt toch niet dat wij ons en onze eigen kinderen in gevaar gaan brengen?

toen was het goed ;-)

met de huidige dreigingen overal kan je in Europa ook niet veilig meer over straat toch?

Echt bezorgdheid hebben wij nooit gehoord (wat natuurlijk niet zegt dat het er niet was:-). Voor ons werkt het reisblog heel prettig om degenen die dat willen aangehaakt te houden. Gaandeweg heeft dit ook opgelevert dat de mensen dicht om ons heen beter snapte wat we deden, hoe en waarom. En ook dat we niets idioots, onverantwoords of gevaarlijks uithaalde.

Ik denk dat het gros van de mensen die niet op dit forum komt simpelweg no clue heeft van wat mensen doen in het verre buitenland en waarom en dat onbekend ook wel onbemind maakt. In alle eerlijkheid snap ik ook dat niet iedereen wil wat ik wil en zit te wachten op de trips die wij maken maar ik hoop altijd wel op begrip. Ik oordeel ook niet over de Veluwe of Zuid Frankrijk! Ik heb trouwens ook zeker niet de illusie dat wij het perse leuker hebben dan anderen op de Veluwe of Zuid Frankrijk. Het is gewoon waar je blij van wordt en uiteindelijk maak je het zelf leuk, waar je ook bent. (Wij tellen nog dertien weken tot de grote vakantie maar ik kan niet wachten op ons weekje Drenthe over twee weken!).

De eerste keer dat wij op reis gingen, vijf jaar geleden met de kinderen waren opa oma bezorgd. Allemaal. Dus zijn we gaan bloggen.
Na die eerste keer zagen ze dat het makkelijk kan en zeiden dat zelfs tegen andere bezorgde, bevriende opa's en oma's wiens kinderen ook met hun kleinkinderen op reis gingen. Afgelopen jaar waren ze bezorgd dat we met de auto naar Polen gingen.

Inmiddels bespreken we de leukste bestemmingen met hun, zowel ouders als schoonouders.

Ik denk dat er altijd wel iets van bezorgdheid zal blijven en daar houden wij rekening mee door veel, maar niet alles, te vertellen en te bloggen.

Bij ons zijn ze het gewend dat we reizen en weer heel thuis komen, dus geen echte ongerustheid meer. Maar toch, toen we 5 maanden weg gingen voelde dat voor ons allemaal wel anders en hielden we een soort van blog bij (afgeschermd). Vond het zelf ook heel leuk om te vertellen over onze belevenissen en de reacties te lezen. Nu vind ik het super om terug te lezen. FaceTime hebben we toen ook regelmatig ingezet (ipv bellen) en ik stuurde vrij veel korte berichtjes naar mijn familie en zij ook naar ons.

En omdat ik het zelf wel grappig vind plaats ik de laatste jaren ook bij de 'gewone' reizen soms wat op Facebook en stuur ik af en toe wat foto's van een blij kleinkind/neefje op reis in de familie app (want kind houden wij afgeschermd van Facebook) en wat korte berichtjes. Heel af en toe ook FaceTime, maar dat eigenlijk alleen bij verjaardagen oid. Ze weten dat we soms een aantal dagen van de radar kunnen verdwijnen en dat zijn ze inmiddels zo gewend dat het geen onrust meer oplevert, maar als ik het van te voren weet waarschuw ik daar wel even voor.

Dank voor jullie reacties!
Ik merk het vooral aan mijn eigen moeder die heel bewust haar eigen bezorgdheid probeert bij zichzelf te houden en niet teveel te laten merken.
De anderen vinden het positief spannend, en uiteraard zijn er altijd mensen die niet snappen waarom je dit doet en hoe. Daar trek ik me sowieso niets van aan.
Maar ik vind het wel fijn om te kijken hoe ik de bezorgdheid een beetje kan temperen. Ze weten wie wij zijn en hoe we dingen doen, dus dat geeft een stukje rust.
Het zit 'm de grootouders voornamelijk denk ik in de locatie (Zuidoost Azië) met kinderen (bijna 8 en 10) en de tijdsduur (3 maanden).
Ik heb een afgesloten polarsteps account aangemaakt, waarop ze ons kunnen volgen.

Voor mezelf hoop ik gewoon dat ons gezonde verstand ervoor gaat zorgen dat we met hele mooie ervaringen ongeschonden weer thuis komen en als ik eenmaal onderweg ben mijn eigen pre-vakantie-stress-momentjes (die ik ook richting Frankrijk of Zweden altijd even heb) kan loslaten en kan genieten.