Alleen op reis

Hey Christel,

Wat een superplan heb jij!
Zoals je misschien nog wel weet ben ik zelf in juni 2010 met mijn toen 16-jarige dochter 10 dagen naar Beijing geweest. Ze was geslaagd voor school, en ik neem elk excuus aan om op reis te kunnen, haha!

We konden supergoedkope tickets scoren met Qatar van duitsland naar Beijing voor 330 euro!
Dus dat was snel beslist.
Ik kan het echt iedereen aanraden, bovendien heeft Beijing mij aangenaam verrast. Genoeg te doen en te beleven voor 10 dagen tot 2 weken. Had ik toen nog langer de tijd gehad dan waren we naar Pingyao gegaan, een stadje een paar uur treinen verder naar het zuiden.
Ik was natuurlijk niet helemaal alleen, maar ik denk dat je het principe "met reisgenoot"wel kan vergelijken met wat jij wil.
Met dochter van 16/ of met reisgenoot, dat is toch ook een beetje zonder je familie verder.

Mijn voornaamste beweegreden om deze reis toen te maken is dat ik eens meer tijd wilde besteden aan 1 kind, dus de aandacht voor haar alleen.
Maar ik heb er zelf tot de max van genoten.
IK wil nu ook heel graag nog eens terug naar China, omdat het land me aangenaam heeft verrast. En omdat het naar meer smaakt!

Als ik jou was zou ik dan ook kiezen voor een land waar je nog niet eerder was, dus niet Thailand of Vietnam.
Ik ben in alle landen die je noemt geweest, en kan ze allen aanbevelen. India is wel wat lastiger reizen, maar voor jou als doorgewinterde reiziger zou het geen probleem hoeven te zijn.

Ik ben erg benieuwd of je dit plan werkelijk gaat uitvoeren, en wat je gaat doen.

Groetjes Lianne

Hè Lianne, leuk dat je hier nog meeleest.
Het dromen neemt iets vastere vormen aan. Manlief went steeds meer aan het idee en kan het zich ook goed indenken. Ook de kids hebben er vrede mee. Alhoewel de jongste het erg oneerlijk vind en graag mee wil.
Mijn man wil wel graag dat ik samen met iemand op pad ga.
Interesse? Jullie reizen volgens mij op dezelfde manier.

Nee zonder gekheid. Ik kijk nu inderdaad een beetje naar China: Beijing, pingyao, xi'an, Chengdu Of noord of zuid India.
Naar deze twee landen zou ik het liefst samen met iemand reizen.

Cambodja zou ik ook alleen geen probleem vinden (wel spannend). Dat zou dan een combi zijn met Thailand (aanvlieghaven Bkk).

Ik houd je op de hoogte.

Leuk! Ik probeer volgend jaar alleen naar India te gaan. Maar ik ga daar heen met name om vrienden te bezoeken.

Hoi Christel,

Nou, ik zou graag met je meegaan hoor, maar omdat we volgend jaar toch echt Thailand willen gaan combineren met Myanmar en dit een behoorlijk financieel plaatje gaat krijgen, gaat dat niet lukken........
Myanmar is gewoon echt veel duurder dan de rest van ZO Azië, helaas.
Bovendien gaan we met 5-6 personen (de vriend van mijn dochter gaat ook mee)
Dus je begrijpt ik zet echt zoveel mogelijk opzij voor deze reis.

En bovendien gaan we as zaterdag nog een week naar Fes, Marokko ook met z'n 6-en. Dat is nog ter gelegenheid dat we enkele weken geleden 25 jaar getrouwd waren.
Wel een superleuk vooruitzicht, en ik heb er reuze zin in!
Maar ik denk zeker dat wij dezelfde reisstijl dan jullie hebben, echt wel!

Misschien (natuurlijk!) dat er iemand anders op het forum zin/tijd/budget heeft om met je mee te reizen?

Lianne

Ik denk zelf dat je je niet te afhankelijk moet maken of je wel of niet een reisgezel hebt. Bovendie is het wel iemand die continu met je samen is, wat natuurlijk ook kan gaan botsen. Als alternatief kun je ook een groepsreis doen met veel vrijheid en kleine groep.

Zelf heb ik altijd alleen gereisd, al heb ik voor een aantal bestemmingen een groepsreis gekozen omdat ik die alleen niet zag zitten (of teveel zou missen) zoals Zijderoute, Namibie. Mijn ervaring is dat je altijd mensen tegenkomt met wie je dan weer een tijdje optrekt. Vooral op populaire routes (kwestie van LP favoriet hostal overnachten). Maar dat hangt wel dus van de bestemming af en denk ook wel dat het voor een langere tijd makkelijker is dan een korte omdat je dan flexibeler ben. Tenminste dat geldt voor mij.

Misschien zijn er wel fora waarbij reisgenoten gezocht worden of ervaringen uitgewisseld?

@lianne, da's waar ook. Weer terug naar Marokko, wat een lekker vooruitzicht. Ben erg benieuwd naar jullie verhalen, want Marokko staat ook hoog op ons lijstje.
en Birma, wauw lekker zeg. Ook die staat nog op mijn lijstje.
Family wil echter naar de USA, dus denk dat dat de bestemming voor 2014 wordt.

@sinole, ik wil me ook niet echt direct alleen op een reisgenoot richten hoor. Eigenlijk vind ik het wel stoer naar mezelf als ik alleen zou reizen. Kijken hoe goed ik mezelf ken. En inderdaad 14 dagen op elkaars lip zitten, moet je ook maar durven.

We hebben van mijn werk een project in India en mijn leidinggevenden riep eigenlijk direct, waarom ga je daar geen kijkje nemen? Dus wie weet dat dat een optie is.
India zou ik echter graag willen delen, omdat ik van iedereen hoor dat ditzoveel indrukken geeft.

Als optie heb ik ook nog Cambodja, Siem Reap en Phnom Phen. Volgens mij is dat heel goed individueel te doen en in een dag of zestien. Emn dan China hè, ook dat trekt. Maar ja als ik kijk naar de temperaturen daar in maart dan lijken de tropen mi toch aangenamer.

Het fijne is wel dat mijn man echt aan het idee gewend is geraakt.

Wordt vervolgd dus!

Hi Christel,

Lees je bericht veel te laat maar ben erg benieuwd of je nog gegaan bent?
Ik vind alleen reizen heerlijk en kan het je aanraden mocht het er afgelopen voorjaar niet van gekomen zijn!

Groetjes,
Jose

hi!
ik ben ook al een aantal keer alleen op reis geweest en het is me nooit slecht bevallen! je kan doen wat je wilt en hoeft even met niemand rekening te houden! heerlijk, natuurlijk kom je op elke reis iemand tegen met wie je optrekt, iedereen is op zoek naar iemand om ook even mee op te trekken dus je ontmoet zo snel mensen met wie je weer een tijdje op kan trekken, ik geniet er elke keer weer heel erg van, sinds de geboorte van mijn laatste ben ik niet meer geweest maar als deze straks naar de kleuterschool gaat ga ik ook weer op reis! hartstikke leuk, ik ben benieuwd hoe je het hebt gehad !

Christel ik ben ook benieuwd of je plan om alleen op reis te gaan door is gegaan. En zo ja natuurlijk hoe het geweest is.
Ik zou afgelopen april met mijn man en dochtertjes naar Thailand gaan maar 5 dagen voor vertrek overleed mijn moeder. We zijn niet op reis gegaan, maar het blijft zo ontzettend kriebelen. Nu gaat een vriendin van mij in november 4 weken naar Thailand en denk ik erover (als ik het allemaal geregeld krijg) om misschien 2 weken mee te gaan. Het boeit me aan de ene kant niet heel erg wat anderen er van vinden, maar ik denk wel dat de meeste mensen in mijn omgeving me voor gek zullen verklaren (mijn dochters zijn 5 en 2) en dat ik dan aan mezelf ga twijfelen of dit wel normaal is om te willen...
Alle ervaringsverhalen van moeders die alleen (of in ieder geval zonder de rest/een deel van het gezin) op reis zijn gegaan zijn welkom.
Groetjes, Kiki

Gewoon doen, ik ga elk jaar een keer alleen op reis. Heerlijk lekker je eigen plan trekken en even helemaal eruit. Mijn man heeft ook veel minder vakantiedagen en met vriendinnen is me een keer minder goed bevallen. Vorig jaar nog 10 dagen naar Montenegro en Bosnië Herzegovina.

Nu ik moeder ben geworden was ik het eerst niet van plan, maar op een gegeven moment dacht ik "ben gek ook als ik niet ga". Mannen die kunnen wel een paar keer per jaar een week op zakenreis of een paar dagen weg met vrienden zonder dat iemand er wat van vindt. Dus waarom wordt het van moeders dan raar gevonden.Mijn man moedigde het ook vooral aan om wel te gaan. Ik ga in juli dus een paar dagen naar Estland en mijn dan 4,5 maand oude dochter blijft lekker bij papa. Denk dat ik haar wel heel erg ga missen maar dat het ook wel lekker is om een paar dagen nergens rekening mee te houden.

Naar Thailand ofzo lijkt me ook heerlijk alleen maar tot ben ik voor mijn korte reisjes alleen altijd binnen Europa (oke ook Marokko) geweest, wel vroeger een keer 2 maanden alleen naar Zuid-Amerika. Maar in de zomermaanden is Europa ook heel mooi en tijd en kostentechnisch (ryanair) kan dat wellicht ook interessant zijn. Ben je ook nog wat minder ver van huis.

Ik schop dit draadje even omhoog. Ik ben heel benieuwd naar ervaringen. Hier schiet dat idee steeds vaker door mijn hoofd. Voor mijn man is India een grote no-go. Met of zonder kinderen. Bovendien lijkt het mij ook heerlijk om (max. 2 weken) iets heel anders te doen dan zorgen-werkenhuishouden.

Hoi Dames (lijkt wel een moeder topic! ;-) ),

Ik ben er ook een voorstander van en dat terwijl wij nog volop in de luiers zitten (en de derde onderweg is).
Nu heb ik zelf met name kleine reizen gemaakt, zo ben ik toen onze oudste 9 maanden was naar parijs geweest, toen ze bijna 1,5 was (en ik hoogzwanger van de tweede) naar New York geweest en afgelopen april heb ik zoon van 1 en dochter van 2,5 thuis gelaten om met mijn zus naar een ayuverdisch resort op sri lanka te gaan. Is zoiets niet iets voor de alleen reizigers die niet echt alleen willen zijn? Het is niet avontuurlijk, maar vanuit Colombo en vanuit het resort kun je prima dagtrips maken, je komt makkelijk in contact met anderen en je komt volledig relaxt weer thuis! In november gaat mijn man 2,5 week met een vriend naar Nepal en in December ga ik met een vriendin naar Istanbul.

Ik ben benieuwd wat jullie plannen zijn!

Hoi,

Ik lees nu pas eigenlijk alle berichtjes hier.. En nee, mijn reis alleen is niet doorgegaan, maar de plannen zijn er nog steeds.
Net in de periode van plannen en boeken bleek mijn dochter ernstig ziek te zijn. ze had veel begeleiding nodig en de keuze was dus heel snel gemaakt. Natuurlijk is zij vele malen belangrijker dan tijd en een reis voor mezelf. Gelukkig gaat het heel goed met mijn dochter, vandaar dat we in mei met z'n allen naar Marokko zijn geweest en we volgend jaar mei naar de VS. Gewoon het feit dat ik besloten had alleen op pad te gaan, maakt al bij mij dat er een heel stuk onrust in mijzelf is verdwenen. Mijn tijd komt dus nog wel.

Christel

Fijn dat het weer goed gaat met je dochter..... dat is inderdaad belangrijker.

Alleen rondreizen.... zalig. Bij mij komt het er niet meer van.
Elk jaar ga ik nog wel met een vriendin zes dagen motorrijden.
Dit jaar Oostenrijk, Slovenie, Italie.
Werkelijk zalig om even alles los te laten en alleen maar kilometers te vreten.

Ik ga het doen! In eerste instantie ontstond het plan om een vriendin die 4 weken rondreist in Thailand op te zoeken, maar omdat zij precies het rondje maakt wat wij al hebben gedaan ben ik verder gaan denken, want Thailand bleef toch erg kriebelen. Nu ga ik half november naar [url:g3ib5vhz]http://tcdf-ecologic.jimdo.com/[/url:g3ib5vhz], een guesthouse/project in een klein niet-toeristsch plaatsje. Het lijkt me een erg fijne plek om eens wat tijd op mezelf te zijn (alleen leren en durven zijn, mezelf tijd gunnen om het verlies van m'n moeder een plaats te geven) en je kan daar wat vrijwilligerswerk doen.
Ik slinger nog steeds tussen 'ik ben gek om dit te willen' en 'ik heb er zin in', dus we zien wel hoe het loopt.

Nee joh super dat je het doet! En een heel mooie gelegenheid om jezelf wat tijd te gunnen. Leuk ook wat je gaat doen, out of the box (neem ik aan zou het voor mij zijn haha), dus kan ook heel verfrissend werken.

Ziet er leuk uit! Ik heb hem opgeslagen in favorieten, het zit in de planning om er langs te komen...Stoer hoor....

Ik schop dit topic weer even omhoog.

Deze 'slechte' moeder gaat ook haar vriend en kind alleen achterlaten thuis en zelf de hort op (met broer). En natuurlijk maakt mij dat geen slechte moeder (of toch in ieder geval niet slechter dan ik zou zijn als ik het niet zou doen ;-) ), maar het voelt wel gek. Tot nu toe ben ik max 4 dgn zonder mijn kind dus het is voor mij wel 'een ding'.

Vorig jaar zijn we lang als gezin op reis geweest, kind weet dus wat heel goed wat het inhoudt en wil graag mee. Ik weet heus wel dat de mannen het prima hebben samen, maar toch... . Schuldgevoel en 'zin in' strijden in mijn buik om een plekje. Hoe ervaren jullie dat? Is dat een moeder ding? En hoe ga je daarmee om of is dit gewoon een roijs die betaald moet worden als je zoiets doet?

Niet helemaal hetzelfde maar afgelopen oktober zijn mijn man en ik samen (dus zonder kids) een weekje naar Las Vegas geweest. Mijn schoonmoeder en schoonzus kwamen bij ons in huis want het schoolleven van de kids ging gewoon door.
Ik herken je dubbele gevoel wel: zin in en schuldig voelen. Ik vond het afscheid nemen het moeilijkst (denk je even: waarom doen we dit? Straks gebeurt er wat met ons of de kids?)
Maar toen we eenmaal daar waren hebben we allebei intens genoten, van het samenzijn en even geen rekening te houden met de kids.
En de kids hebben ook genoten van de week met oma en schoonzus!
Elke avond hebben we via FaceTime contact gehouden en dat was goed.
Ik vind het stoer als moeder alleen op pad te gaan. Ik zou het best willen maar ook echt doen...??

Ik vertrek aanstaande woensdag, tot maandag, ook alleen met 4 vriendinnen naar Marokko.
Tot nu toe heb ik er natuurlijk ongelofelijk veel zin in en ik spreek zeker weten ook voor mijn vriendinnen.
We hebben thuis alles goed geregeld wat betreft de kids met pappa's, opa's en oma's dus we zijn er helemaal klaar voor!
Ik voel me zeker niet schuldig maar ik raak wel van streek als ik er overna denk wat er allemaal mis kan gaan....... Maar daar denk ik maar niet te veel aan en we gaan er gewoon lekker van genieten volgende week........we hebben er zo'n zin in!!!