Lekkerste vlees van de vakantie!
Woensdag 29 maart 2017. Esperance, Australië.

Na Mount Trio zijn we nog ergens gestopt om nog even de benen te strekken en van het weer te genieten. Via wikicamps een farmstay gevonden, net iets verder dan we wilden, maar dan zijn we wel een stuk dichterbij Lucky Bay. De boerderij waar we konden kamperen lag er prachtig bij. De boer Tom maakt eigen bier, whisky en wodka, is Slager voor de omringende boeren en houdt ook zelf vleeskoeien. We hebben een steak van hem gekocht, kregen er een worst bij en het was echt ontzettend lekker vlees!


Veeres nachten
Het lukt ons nog steeds om Veere om 19.00 uur op bed te leggen. Daarna slaapt ze lekker lang door tot 6.00 a 7.00 uur in de ochtend. Afhankelijk of wij haar overdag genoeg eten en drinken hebben gegeven slaapt ze in één keer door of wil ze ‘s nachts nog een flesje. We merken dat het soms best moeilijk is haar genoeg eten te geven. De vier flesjes melk om 7.00, 11.00, 15.00 en iets voor 19,00 uur gaan prima maar het vaste voedsel schiet er weleens bij in. We zijn dan bijvoorbeeld net een stuk aan het rijden of wandelen. Wij gaan zelf ook vaak vroeg naar bed tussen 20.00 en 21.00 uur, lange nachten dus, maar ook lange mooie dagen.

 

Lucky Bay net zo mooi als gehoopt
Donderdag 30 maart 2017. Lucky Bay, Australië.

De volgende dag inkopen in Esperance gedaan en daarna door naar Lucky Bay. We komen half tien in de ochtend aan en er zijn nog maar een paar plekjes vrij. De camping heeft een prachtig uitzicht over de baai. We lopen er snel heen, superfijn wit zand en een helderblauwe zee. Het is er echt ontzettend mooi, en ja hoor ook twee kangoeroes op het strand. We genieten de hele dag bij de zee en maken nog een strandwandeling.

strand lukke kangoeroe LR


Nog een dag genieten
Vrijdag 31 maart 2017. Lucky Bay, Australië.

We besluiten twee nachten te blijven en de volgende ochtend maken we een wandeling naar de andere baai. Veere wil niet altijd uren in de draagzak maar deze keer vond ze twee uur prima en deed ook nog een slaapje. Het was een hele mooie wandeling over de rotsen langs de kust.

Teruggekomen parkeren we onze camper bij het strand en leggen we Veere voor haar middagdutje in de camper en de babyfoon (walkietalkie) aan. Wij gaan heerlijk op het strand liggen. Ze slaapt een kleine twee uur, wij hebben daar flink van genoten. Daarna gaat Jan Willem vissen, Veere en ik gaan mee. Veere vindt het prima om een uur op de rotsen te spelen, terwijl haar vader aan het vissen is. Het gevangen papegaaivis(je) gaat op de BBQ bij de camping, we vinden hem alle drie heerlijk.

 

Tien uur rijden door een prachtig landschap
Zaterdag 1 april 2017. Eucla, Australië.

De volgende dag begint de lange tocht door de Nullarbor. Iets van 1500 kilometer en twee tijdzones moet getrotseerd worden. Op de route uit het nationale park moeten we wel twintig kangoeroes ontwijken, het gaat gelukkig nu goed. In tegenstelling tot wat we denken is deze lange rit prachtig door hele mooie uitgestrekte begroeide landschappen. De eerste dag rijden we tien uur en rijden we ook over de langste rechte weg in Australië (150 kilometer). Veere kan zichzelf erg goed vermaken en af en toe komen we naast haar zitten om een liedje te zingen of speelgoed aan te geven. We komen over de helft aan in Eucla. Daar gedoucht, de laatste keer was toch alweer een paar dagen geleden.

IMG 0001LR

Plannen veranderen
Zondag 2 april 2017. Ceduna, Australië.

De volgende dag richting Ceduna, dan zijn we er doorheen. Het landschap is iets saaier maar nog steeds best mooi. We besluiten af te wijken van onze plannen omdat we niet helemaal door willen rijden naar Bairdbay en zoeken een camping op in Ceduna. We gaan die middag even naar het strand en verder relaxen.

 

Eyre Peninsula
Maandag 3 april 2017.

De plannen zijn veranderd en we kiezen ervoor om het gehele schiereiland te bekijken. Hier wordt overal flink gevist. We luisteren wat mensen op de campings af en de gesprekken gaan daadwerkelijk alleen maar over vissen, krabben vangen en oesters. Ze halen hier ook flink wat uit de zee en hebben altijd beet. Aan de westkust komen net wat minder toeristen en zijn er uitgestorven dorpjes. Iedereen waar je langsrijdt zwaait en ook alle automobilisten zwaaien. Ik vraag mij af of dit een soort van klantenbinding is, zou dit ervoor zorgen dat er meer toeristen komen of zien ze gewoon niet zoveel passerende voorbijgangers dat ze daarom zwaaien? Als Jan Willem tijdens het vissen met een bewoner van een uitgestorven dorpje aan de praat raakt hoort hij dat het leegloop is, er waren wel drie kleine supermarkten, maar nu geen een meer. Dit verhaal is waarschijnlijk van toepassing op veel meer van deze dorpjes.

Aan de oostkust is het iets drukker maar we zien dat het eigenlijk een stuk minder mooie kust is. Wellicht is het hier alleen maar wat drukker omdat het dichter bij het bevolkte gebied ligt. Daarentegen komen de mensen die we hier tegenkomen soms helemaal vanuit Sydney en zijn drie dagen onderweg om hier te komen. We begrijpen het niet helemaal maar zijn blij dat wij het allemaal volledig hebben kunnen bekijken.

 

Anti haaien zwemkooi en muizen
Dinsdag 4 april 2017. Haslam, Australië.

Na veel wikken en wegen nog maar eens wat plannen aanpassen en we besluiten dit schiereiland te bekijken in plaats van naar Flinders Ranges te gaan. We willen niet zo ver en rijden door naar Smokey Bay waar we ‘s ochtends lekker met zijn drieën de zee in gaan. We komen er later achter dat de ijzeren tralies die we zien niks met vissen of oesters te maken hebben maar dat het een veilig stukje zee om te zwemmen is, waar de haaien niet kunnen komen. Een zeer onprettige gedachte.

IMG 0002LRIMG 0003LR

Jan Willem gaat vissen en Veere kan naar hartenlust kruipen op de pier. Op de pier kan ze ook tussen de planken kijken naar visjes.

IMG 0004LR

Daarna rijden we door naar Haslam. Daar hebben we een goedkope camping met alleen een toiletje voor 5$. Deze camping ligt ook weer aan zee en we hebben een stukje over de rotsen gewandeld. Ook op de pier hier gaat Jan Willem vissen en vangt in totaal drie visjes.

De nacht in Haslam is de eerste slechte nacht. Veere ging net iets later naar bed dan ze energie had, toen ging al haar melk over haar en haar slaapzak heen. Toen moest ze omdat we verder niks voor haar hadden wel bij ons in bed. Dat zorgde voor te weinig ruimte, waardoor we alle drie slecht sliepen. Daarnaast werd ik wakker van allemaal muizen die door onze camper heen aan het lopen waren. Vanaf 5.00 uur waren we dan ook echt wakker.

 

Een nieuw paradijs
Woensdag 5 april 2017. Coffin Bay, Australië.

We zien tot onze schrik dat we eigenlijk niet snel genoeg rijden voor de plannen die we nog hebben. We besluiten iets sneller te rijden en Kangaroo Island over te slaan, het zou daar erg mooi zijn maar alleen de veerboot is al 300€, dus erg duur. We gaan weer vroeg op pad en ontbijten even snel in Streaky Bay. Daarna stoppen we bij een mooie rotskust. Aan de kust zitten zelfs hele grotachtige inhammen, het is er erg mooi. Ik ga spelen met Veere op deze rotsen en Jan Willem vist in een uurtje drie mooie vissen uit de zee.

IMG 0006LRIMG 0008LR

Daarna rijden we door naar Coffin Bay. Waar deze route af en toe wat saai leek is dit echt weer een paradijs. Supermooi in een baai gelegen en erg groen. De camping is ook fantastisch, heerlijke douches, een echt bad voor Veere en goede BBQ en kookgelegenheden. We maken een wandelingetje en eindigen bij 1802, een restaurant/bar waar Veere heel goed kan kruipen en zich aan stoelen kan optrekken zonder dat we op haar hoeven te letten (nou ja altijd wel een beetje natuurlijk). Wij genieten daar van een biertje en Jan Willem eet een half dozijn heerlijke oesters die daar rechtstreeks voor de deur in de baai worden gekweekt.

IMG 0010LR


Geen emoes
Donderdag 6 april 2017. Coffin Bay, Australië.

Ook hier besluiten we twee nachten te blijven en de volgende dag gaan we het nationaal park in. We kunnen omdat we geen 4WD hebben helaas niet ver. We hebben twee keuzes; een baai waar het wat wad-achtig is en een langgerekt wit zandstrand aan een pracht stuk zee. Eerst een wandeling over het prachtige strand, daarna Veere laten kruipen bij de baai en daarna Veere in de camper laten slapen en wij op het prachtige strand een boekje lezen en vissen. Ze sliep weer bijna twee uur!

IMG 0007LR

Weer teruggekomen op de camping gaan we op zoek naar emoes, er schijnen veel te zijn die ook wel op de camping komen en door het hele dorp struinen. We doen een wandeling van een uur door het stukje natuur en zien heel veel kangoeroes, maar geen emoes, nergens niet. We balen er erg van, maar er is niks aan te doen. We eindigen de wandeling weer bij het restaurant 1802 om te borrelen en lekker te eten. Veere kan weer alle kanten op kruipen, krijgt daar een eetstoel voor haar hapje en als wij eten krijgt ze ook veel van ons eten, ze vindt het heerlijk. Dit is de eerste keer dat we zo uit eten gaan en het is een succes. Daarna snel naar de camping zodat Veere om 19.00 op bed kan.

 

Koalas, dichterbij kan het niet
Vrijdag 7 april 2017. Cowell, Australië.

De volgende ochtend rijden we richting Port Lincoln, we hopen onderweg nog emoes te zien maar helaas is het ons niet gegund. We rijden naar Mikkira op aanraden van een camping gast. Daar zou je koalas in het wild kunnen zien. Eenmaal aangekomen worden we verwelkomt door een oude vrouw, dit land is van haar en voor een kleine bijdrage mag je er de dag spenderen of kamperen. Ze deelt allemaal pamfletten uit over de historie van dit land en dit schiereiland, ze is er echt trots op. Nog steeds niet wetend wat te verwachten rijden we een stukje door. Daar bij een rij eucalyptusbomen zouden ze dan moeten zitten. Veere moet echter eten, maar ik kan niet wachten. Jan Willem geeft eten, ik ga alvast een kijkje nemen. En ik zie ze, moet soms zelfs een stap achteruit nemen omdat ik ze anders niet helemaal op de camera krijg. Het is echt fantastisch en het zijn er veel en ik elke boom lijkt er wel een te zitten. We maken een mooie wandeling en zien ook emoes, ook dat is nu eindelijk gelukt! Ik vind ze wel eng en ze komen naar ons toe en maken rare geluiden, we lopen maar snel weg.

IMG 0011LRIMG 0014LR

IMG 0013LR

Er staat ook een nederzetting gedateerd uit 1855, waar we zelfs even binnen kunnen kijken. Daarna rijden weer verder naar Port Arno. Er is een speeltuin en er zijn barbecues, we besluiten hier de gevangen vissen te eten. Het is heerlijk en Veere smult er ook van. We eindigen in Cowell op weer een 'vis' camping. Veere kan daar nog lekker spelen met een vierjarig meisje en wij drinken een biertje. Het leven is goed! Nadat Veere in de wasbak is gewassen en weer op bed ligt, bakken wij pannenkoeken op een barbecue. Het lukt zowaar en ze smaken heerlijk.

IMG 0015LR

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!