Op naar New York
Vrijdag 19 augustus 2016. New York, Verenigde Staten.

Na vier nachten Las Vegas in het Red Rock Casino zijn we vertrokken richting huis (Jesse) en New York (de rest). Ja, Jesse is niet mee gegaan naar New York, hij vond viereneenhalve week vakantie lang genoeg. We hebben hem in Las Vegas op het vliegtuig gezet naar huis. Zijn vlucht vertrok om zes uur in de middag en die van ons zeven uur later, een nachtvlucht naar New York met een tussenstop in Dallas. Jesse was behoorlijk zenuwachtig, ondanks dat het niet de eerste keer was dat hij alleen vloog. Maar nu wel een stuk langer (tien uur in plaats van twee uur) en met en overstap in Stockholm. Jesse zit nu veilig thuis te genieten van het alleen zijn.

Onze vlucht an sich verliep zoals het hoort, aan boord van het vliegtuig komen was een ander verhaal. We hadden zeeën van tijd en die hadden we ook nodig. Voor het kamperen hadden we een lamp gekocht die brandde op kerosine. Die lamp had gelekt in de auto, dat bracht wel een wat onwelriekende geur met zich mee. Die geur was er, een week later, niet zomaar vanzelf uit gegaan. Bij het inchecken bereikte de kerosine lucht de neusvleugels van de dame achter de balie. ‘Wat ruik ik toch?’ vroeg ze ene collega, ik wist het wel. Na veel aan onze tassen te hebben gesnoven kwam het harde verdict, die kwamen het vliegtuig niet in. Veel te gevaarlijk, hoewel de dames niet wisten uit te leggen wat er dan zo gevaarlijk aan was. Op dat soort vragen was het antwoord dat het gevaar was dat de tas niet door de douane zou komen.

Wij weer terug uit de rij, opzoek naar twee nieuwe tassen, dat was het aantal dat stonk naar kerosine. Tassen uitgepakt en Susan en Folkert alle spullen in de tas na geroken, we konden niet het risico lopen dat we weer terug konden. Een slaapzak en nog wat kleine spullen was de gelukkig magere oogst. Daarna gingen Susan en ik op zoek naar nieuwe koffers. We zijn geslaagd met de grootste voor de laagste prijs, twee met mooie opdrukken van Las Vegas er op. Zo hebben we ook een souvenir van dat avontuur.

Twee korte vluchten (steeds drie uur) later en met weinig slaap die nacht, kwamen we aan in New York la Guardia. Daar een taxi naar ons hotel, helemaal aan de andere kant van de stad (in Jersey City). We zitten in een appartement met op de achtste verdieping een zwembad, uitzicht op het vrijheidsbeeld en een aparte slaapkamer voor de ouders. Lekker ruim allemaal. De eerste dag vooral wakker blijven, kleren wassen en op tijd naar bed.

NYJanenkidsinparkNYFardauinpark

Gisteren zijn we er op uit gegaan. Met de metro Manhattan in, we kamen bij het WTC uit, ik had een andere lijn in gedachten maar dit was ook prima. Daar de kinderen verteld wat er op die plek gebeurd is, dat wisten ze niet. Leverde wel veel vragen op, zoals: ‘waarom deden ze dat’, ‘is de oorlog al afgelopen’, ‘maar ging die piloot dan ook dood’ en ‘was er ook een baby in de toren’. Na het WTC naar Battery Park gewandeld, daar waar je kan inschepen naar Miss Liberty. Maar ook waar de beste attractie van New York is, de Staten Island Ferry, omdat die nul USD kost. Op Staten Island moesten we van de boot, we hebben daar even rondgewandeld en zijn op een terras gaan zitten met uitzicht op New York en Jersey City. En vlak bij een honkbalstadion, daar was zelfs een wedstrijd aan de gang, maar daar zijn we niet heen geweest. Misschien vanavond, dan is er weer een wedstrijd.

NYSkylinenacht

Na het eten en drinken weer terug naar Manhattan, het was inmiddels donker en het uitzicht was zo niet nog mooier dan op de heenreis. In Manhattan eerst met de subway naar het station het dichtst bij het WTC en daar op zoek naar het PATH Station voor de metro naar Jersey. Altijd lastig in een onbekende stad de oriëntatie te vinden als je uit de grond komt en in het donker is het nog iets lastiger. De weg maar gevraagd en wij zijn door een New Yorker afgezet, hij wandelde mee naar de ingang. Wist ons wel te vertellen dat het station net een week open is.
Moe maar voldaan kwamen we thuis, nu ja moe, dat viel wel mee. We waren laat op gestaan die ochtend en Fardau en Silke hebben een jetlag (drie uur tijdsverschil met Las Vegas), die sliepen om twaalf uur ’s nachts nog niet.

 

The Big Apple
Maandag 22 augustus 2016. New York, Verenigde Staten.

Het is onze laatste dag in New York, nu ja morgen ook nog maar dat is toch vooral een reisdag. Koffers inpakken, op tijd maar niet te vroeg naar JFK en dan terug naar het vaderland. Afgelopen vrijdag zijn we met de metro naar Central Park gegaan. De metro van New York is een avontuur op zich, ik heb zojuist wat onderzoek gedaan op internet en ik deel de gemiddelde review resultaten. Het is een hel onder de grond, oud en gammel, met een vreemde geur en een luchtvochtigheid van vijfennegentig procent niet te harden in de warme zomermaanden. Maar ook waar voor je geld, eenvoudig, komt overal voor dezelfde prijs en de zeven dagen reizen voor dertig USD is fantastisch voor toeristen. Uiteindelijk hebben we geen vijf keer dertig USD uitgegeven aan die weekkaart maar hebben voor zeventig USD rondgereisd onder de grond. Een zwerver wees ons er op dat de kinderen gratis meereizen, ik heb niet uitgezocht of hij de waarheid sprak, ben er gewoon vanuit gegaan. Silke kroop onder elk poortje door en Fardau durfde meer dan de helft van de tijd ook wel. Vanwege de geur en het gevoel dat je na elke rit weer moet douchen zijn we ook maar zo weinig mogelijk met de metro gaan reizen.

Vrijdag dus Central Park. Daar waren verschillende optredens van straatartiesten en veel portrettekenaars. Die laatste groep hebben we links laten liggen, die eerste kon je bijna niet omheen, zo druk was het er. Bij drie jongens uit de Bronx waren mannen uit het publiek nodig. Een snelle blik door het publiek leerde mij dat als ze acht man nodig hadden ik vijftig procent kans had er uitgepikt te worden. Toen mijn ‘buurman’ vriendelijk verzocht werd mee te doen en die hard wegrende wist ik het wel: ik ben het volgende slachtoffer. Een paar seconden later was ik omgetoverd van toeschouwer naar artiest. Om een lang verhaal kort te maken, een rij met lange mannen stond klaar en daar zou dan een van de drie heren overheen springen. Met gevaar voor eigen leven stonden wij daar. Nadat drie van de acht zich hadden vrijgekocht (twintig USD) bleven er nog vijf over. Ik was de langste en daarmee te lang dus mocht ook uit de rij. Uiteindelijk bleven er drie man over en daar werd overheen gesprongen, niet nadat ze zich hadden gebukt om ruimte te maken. De show er omheen was leuk, maar wel wat langdradig, het ging de heren toch vooral om het publiek te vermaken en om USD binnen te halen. Beide is aardig gelukt. Na het optreden verder wandelen, wat eten, Pokemons zoeken en even later op zoek naar een gat in de grond (de metro). Eerst moest Fardau in een luxe hotel het toilet bevuilen, het was haar in Central Park niet zo goed gelukt.

De volgende dag een chill dag, we zijn Jersey City niet uit geweest. We zitten dicht bij old town en daar hebben we ’s avonds lekker gegeten. Bij een Chinese Thai. De curry smaakte heerlijk. Te heet voor Silke en Fardau maar die deden zich tegoed aan pizza van de buurman.

NYKidsaanboordNYSkyline2

Vandaag (zondag) naar Miss Liberty geweest. Een wandeling van dik een half uur naar het vertrekpunt in Jersey. Eerst met de boot naar Ellis Island. Het eiland waar van 1900 tot 1925 dagelijks duizenden migranten binnen kwamen. Daar een film gezien over die migratie. Best wel indrukwekkend, de eerste beelden (vooral foto’s) met voice over gingen over de stand van zaken in Europa (Italië, Griekenland, Polen en Rusland), om aan te geven uit welk een ellende men kwam. Daarna beelden over de georganiseerde volksverhuizing zoals het keuren van mensen bij vertrek. De stoombootmaatschappijen moesten mensen die Amerika niet in kwamen mee terug nemen, dus die zorgden er wel voor dat die gratis terugtocht zo weinig mogelijk nodig was. Daarna het binnenvaren van New York, met als eerste beeld het vrijheidsbeeld. Dan eerst langs de douane voordat het beloofde land daar is, en dan met een verblijfsvergunning in de knuisten, een koffer met kleren en vijf USD op zoek naar een beter leven. Twee tot drie generaties later heb je te maken met de Amerikanen van vandaag de dag. Nauwelijks voor te stellen dat velen van die Amerikanen kleinkinderen zijn van de migranten stroom van honderd jaar geleden.

NYVrijheidsbeeldavondNYVrijheidsbeeldnacht

Na Ellis Island naar het vrijheidsbeeld. Mijn derde bezoek, op zich is er niet veel veranderd, dezelfde boten varen heen en weer en hetzelfde beeld. Alleen mijn vorige twee bezoeken waren van voor 9/11, de beveiliging is aangescherpt (die was er niet) en je moet nu een kaartje kopen om het beeld in te mogen, dat zat voorheen bij de prijs inbegrepen van de overtocht. Tijdens mijn eerste bezoek ben ik in Miss Liberty geweest en dat was al met al een wachtrij van drie uur, de tweede keer ben ik niet weer omhoog geklommen (ook een wachtrij van drie uur) en nu kon het niet omdat het was uitverkocht. Fardau vond het prachtig en ze wil ook een spreekbeurt houden over het vrijheidsbeeld. Wij zijn daarna met de boot naar Battery Park gegaan (Manhattan), het andere opstappunt, vervolgens met de metro (onze laatste rit) naar huis. Die metro vertrok van WTC, een nieuw metro station wat een paar centen heeft gekost maar er erg mooi uit ziet.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!