Finding Nemo en Dory
Zaterdag 20 augustus 2016. Koh Tao, Thailand.
Zo'n reisdag naar Koh Tao vraagt toch veel van Rens. We zouden nog wat gaan eten, maar opeens brak hij af en wou slapen. Zelfs lokken met een pizza had geen nut! Dus zat er niks anders op dan dat Ilse en ik op de veranda wat aten. Met de wierookspiraal en de ventilator proberen we muggen weg te houden, maar het zijn hier nogal joekels. Die strijd winnen we niet. Rens slaapt lekker de hele nacht door.
De obers in het restaurant klussen bij als propper en proberen boottochtjes te slijten. We boeken alvast voor de volgende dag een rondje eiland met snorkelen op diverse plekken. Na het uitgebreide ontbijt gaan we in zee zwemmen en oefent Rens met snorkelen. Ook spelen we met de tube tot het begint te hozen. We vluchten terug naar onze bungalow. Gelukkig waait het genoeg en trekt de regen snel weg. We verkennen een stukje dorp. Wat nauwe straatjes met van alles en nog wat. En een hoog backpackersgehalte. We lunchen dit keer westers, dat laat ik voorlopig dan ook weer achterwege. Geef mij maar Thais eten! We lachen om de bordjes die snolkeling of toch snorkeling aanprijzen. Haha. Terug in Sensi Paradise spreken we met Rens af eerst even in het zwembad te duiken en dan te snorkelen. Maar opeens wijzigt hij het plan. Alleen nog zwembad. Uiteindelijk 'mogen' Ilse en ik eerst nog snorkelen; daarna gaan we door naar de pool. Het avondeten haalt Ilse bij twee stalletjes in het dorp: heerlijk gevulde warme broodjes en bananashake; alles vers bereid.
Vanochtend op tijd aan het ontbijt en 'onze' ober brengt ons om acht uur naar de boot. Er staan flinke golven dus we spatten goed nat. Rens vindt het geweldig; ik trouwens ook. Bij Shark Bay zouden we planten etende haaien moeten kunnen spotten. Helaas, wel flinke golven en dus moeten goed ons best doen. Voor Rens best spannend, en hij baalt dat er water in zijn masker komt. We gaan maar door naar de volgende stop: Ao Leuk Bay. Rens kiest voor zijn zwembril; kan zo minder lang onder water blijven maar zwemt toch lekker mee. Ik spot een schildpad, maar dat blijkt alleen nog een schild... en verder allerlei vissen. Groot, klein, geel, groen, blauw.
Dan door naar Ao Hin Wong. Rens pakt zijn masker en flippers en samen gaan we Ilse achterna. We moeten snel komen en zien een school van duizenden vissen. Als we dichterbij komen maken ze een soort erehaag voor ons en mogen we er tussendoor. Maar opeens zijn we volledig omringd door alle die vissen: zo bijzonder. Rens vindt het geweldig, later vertelt hij dat zijn hart een vreugdesprong maakte. Mooi koraal, mooie vissen en we zijn nog steeds de drukte voor. Rens is er even klaar mee en gaat terug naar de boot. Daar komt bij om zijn zwembril op te zetten en maar naar ons op zoek te gaan. Toch wel lef dat mannetje, springt gewoon die boot af en gaat zwemmen. Gelukkig zie ik hem gaan en kunnen we snel samen verder. Heel blij met zoveel zwemdiploma's, want eigenlijk zwemt hij beter dan ik. We geven Rens maar de vrije ruimte en hij maakt de ene na de andere duik, zowel vanaf de boot als gewoon tijdens het snorkelen. En ook daar zie je de voordelen van alle snorkellessen bij meester Ed. Hij gaat super, alleen dat water in zijn masker. Dat levert gemopper op, maar ik vertel hem dat dat best mag omdat hij wel doorzet! Voor ons gevoel zijn we uren in het water en gaan maar eens terug naar de boot.
We slaan de volgende stop over, onze kapitein zegt ‘jellyfish’ en kijkt ons aan zo van ‘ik zou het niet doen’. En dat doen we dus ook niet. Door naar Koh Nang Yuan. Daar moeten we toegang betalen. Op het strand mag je niet op je badlaken liggen, er loopt dan ook een mannetje rond om direct in te grijpen. Dan neemt hij een groot bord mee en wijst op de verboden. Onze blikjes mogen ook niet mee, maar de kapitein had ze netjes voor ons verstopt. We eten onze goed belegde broodjes en Ilse gaat nog even snorkelen. Iets teveel stroming voor Rens. Wij gaan daarom samen gewoon vanaf het strand het water in. Zien nog veel mooie vissen en Rens gaat steeds achter de grote jongens aan. Af en toe even mopperen over het water in zijn masker en verder. We hebben lol, al moeten we hier ook menig toerist ontwijken. Vooral de Japanners en Chinezen in hun zwemvest. Af en toe duikt Rens er maar onder door. Terug op de kant vertelt hij trots aan een Nederlandse dame wat hij allemaal heeft meegemaakt. En daar maakt dat kleine stoere mannetje indruk mee.
Onze kapitein vaart ons weer over de flinke golven terug naar Sensi Paradise en daar duiken we het zwembad in. De zon doet trouwens goed zijn best, toch wat roder geworden dan bedoeld. Morgen proberen we nog een keer te snorkelen; dan alleen Leuk Bay en Hin Wong. Met Rens sluit ik de deal dat zolang hij doorzet ik zijn gemopper niet erg zal vinden. Dat vindt hij een goede afspraak. Hopelijk werkt dit.
Zebra’s en King Kong
Maandag 22 augustus 2016. Koh Tao, Thailand.
De boten van Sensi waren volgeboekt, maar één van de obers kende nog wel een kapitein van een taxiboot. Zo gingen we met taxiboot 135 en Mr King Kong op stap. En dat beviel goed, relaxte man met goede snorkelspullen en koud drink water. Uiteindelijk hebben we weer een rondje eiland gevaren en in twee baaien gesnorkeld. Hoewel de locaties hetzelfde waren, toch weer heel anders ervaren. Dit keer waren vooral de zebra vissen in overvloed aanwezig. En die zijn best nieuwsgierig. Het snorkelen van Rens ging op en af, dan weer in het water dan toch weer op de boot. Mr King Kong hadden we dat al verteld en hij hield Rens goed in de gaten.
Rond lunchtijd weer terug bij Sensi en ging Ilse lunch halen bij een paar stalletjes. Heerlijke geroosterde broodjes, verse shake en voor Rens een verse kokosnoot. Dus kon het niet anders dan dat hij ging zingen: ‘op een onbewoond eiland... drink je met je billen bloot melk uit een kokosnoot en word je vanzelf groot’. 's Avonds op het resort gedineerd aan de zee. Lekker plekje!
Terwijl Rens afbrak en naar bed ging, hebben wij alle spullen ingepakt. En op speciaal verzoek van Rens sliep ik deze nacht bij hem. Vanochtend lekker ontbijten, de sleutel al ingeleverd zodat de bagage naar de receptie kon worden gebracht en de rekening werd opgemaakt. Dat diner van gisteren was best aan de prijs, naar Thaise begrippen dan.
We werden naar de pier gebracht waar Rens en ik snel voor de grote meute de kaartjes regelden. De boot was laat en er kwamen er tegelijk twee. Het was niet echt duidelijk welke boot waarheen ging, maar uiteindelijk bleken ze samen op te varen. Op Koh Phangan moesten we weer overstappen. Weer een soort van chaos. We gingen in de rij staan die werd aangewezen, maar opeens zei een mannetje dat we voor Suratthani naar rechts moesten. En zo stonden we vooraan, hoefden we niet zoals nog op Koh Tao onze Rens als troef in te zetten. Onze boot ging zonder stop op Koh Samui door en in Suratthani stonden de bussen klaar; ook onze minibus naar Phunpin. Daar zitten we nu tegenover het station bij restaurant Wut onze tijd te doden tot ongeveer half zeven vanavond wanneer de nachttrein naar Bangkok vertrekt. Gelukkig hebben we Uno bij, daar kan Rens lang mee voort.
