Handel op en rond het water
Vrijdag 5 augustus 2016. Mekong Delta, Vietnam.

Om vijf uur ’s morgens stapten we in een taxi richting vliegveld. De stad ontwaakte net, er werden vuurtjes opgestookt langs de weg en fietsers met grote manden koopwaar reden door de straten. Het koele ochtenduur wordt ook ingezet om te trimmen en te gymmen. De rest van de dag zweet je vanzelf al en op dit tijdstip moet je er iets voor doen zullen ze denken. Vietjetair bracht ons naar Saigon, het eind- en startpunt van onze reis.

MDvluchtfotoMDtweeinkinderwagen

Gelukkig hebben we nog een paar dagen en ontvluchten we de stad meteen weer. Op het busstation doen we ons best om kaartjes te kopen richting Can Tho, hoofdstad van de Mekong Delta. De dames achter het loket zijn in dienst van een privaat bedrijf en proberen er een lekker slaatje uit te slaan. We maken gauw korte metten met het plan om ons vier kaartjes aan te smeren en kopen alleen kaartjes voor onszelf en Tom. Giechelend en smiespelend maken de dames nog een rekenfout waarvan ze hopen dat we erin trappen. Na drie weken reizen door Vietnam worden we inmiddels wat korzelig van deze geintjes, die in andere Aziatische landen stukken minder met ons zijn uitgehaald. Het hielp dan ook niet mee om het humeur zonnig te houden toen een van de dames ons naar de bus ging brengen. Ze rende het hele busstation in de rondte en wij erachteraan met buggy, backpacks en jongens. Na een bus of honderd gepasseerd te hebben hadden we eindelijk beet en konden we instappen. Saillant detail is dat de vrouw wat moeite bleek te hebben met klokkijken en dat de bus een half uur eerder vertrok dan ze zei. Laten we het maar houden op de taalbarrière.

Het was een lekker ritje, zonder het plaatselijke songfestival of een schijnbaar grappige sitcom schallend door de boxen, rochelende medepassagiers of ronselaars die schreeuwend uit de deur hangen op zoek naar meer reizigers. Het heeft wel zijn voordelen zo’n particuliere maatschappij. Eind van de middag kwamen we aan in Can Tho en konden we op zoek gaan naar een hotel. In het hotel dat we aanvankelijk hadden gereserveerd kreeg ik last van claustrofobische neigingen. Ole ook aangezien hij zich in een wc had opgesloten. Paul verloste hem met de bankpastruc en we vluchtten gauw naar een hotel dat we vonden op de site verrereizenmetkinderen.nl. Warme ontvangst, fijne kamer en drie bedden waren precies wat we nodig hadden.

In het buurpand schoven we aan voor een warme maaltijd. Elk gebied in Vietnam heeft zijn eigen specialiteit en in de Mekong Delta kun je je laten trakteren op krokodil, kikker en slang. Op de bar van het restaurant stond een grote glazen pot met daarin een flinke koppel slangen op een soort sterk water. Met hartkloppingen moest ik erlangs, onderweg naar het toilet dat zich in de keuken bevond. Dood of levend, slangen zijn nooit te vertrouwen. Wij hielden het dan ook braaf bij vis, curry en pannenkoeken.

MDPaulenolebootMDbootole

De volgende ochtend weer vroeg uit de veren want er stond een boottochtje op touw. Voor dag en dauw voer een vrolijke vrouw ons over de rivier met haar motorbootje. Onderweg stopte ze ons bananen, ananas, watermeloen en een onbekende vrucht die ze zo uit de boom plukte toe. Ook was ze handig met riet en mes en flanste ze een sprinkhaan in elkaar voor Huub. Op de route lagen twee drijvende markten, meer groothandels eigenlijk. Schuiten vol ananassen, aardappelen en watermeloenen lagen halverwege de rivier en kleinere bootjes tuften eromheen om inkopen te doen.

De markten waren niet erg druk bezocht, veel kooplui hadden kennelijk geen trek in een bui in hun nek. De regentijd liet van zich weten en van het ene op het andere moment was er een gordijn van water. Onze stuurvrouw klapte boven ons een huif uit, schoof gordijnen opzij en legde een zeil bij ons op schoot. Zoals altijd klaarde het weer op en staken we op voor koffie. Dat had niet perse gehoeven want deze was gezet volgens klassiek Vietnamees model: op een dag zet je een flinke straffe bak koffie, bewaart dit voorlopig in een lege colafles in de koelkast en als een koffiedrinker zich aandient schenk je het in een kopje en vul je het aan met heet water. De uitspanning van vanmorgen had vermoedelijk al even geen koffievisite meer gehad.

Het mocht de pret niet drukken en we zetten koers richting een dunbevolkt gebied. Alle soorten groen wisselden elkaar af en elk moment verwachtten we een krokodil naast ons in het water, al was het maar om het spannend te houden voor de Freek Vonkjes. We legden een deel wandelend af, over een slingerpaadje onder en tussen de fruitbomen door. Tom en Huub probeerden de smalle paalbruggen uit en ik hoopte maar dat de slangen zich vandaag niet zouden laten zien. Ook lag er een fabriekje van rijstvellen en -noedels op de route. We zagen hoe de rijst met wat tapioca in de week werd gezet in grote tonnen en er op grote platen flinterdunne koeken van werden gebakken. Op rieten draagbaren werden deze in de zon te drogen gelegd.

MDbruglopenMDNoodlefabriek

Tegen enen stapten we met zeebenen het hotel in en kropen we eerst eens onder de wol. Dit ging uiteraard niet van ganser harte maar na wat opvoedkundige dreigementen werd er al gauw door iedereen gesnurkt. Fris en vrolijk bezochten we ’s middags een markt die in hipster Nederland zou worden omschreven als foodtruckfestival. We wezen wat spiesjes aan die ter plekke op de barbecue gingen, dronken versgeperst bamboesap en aten pannenkoeken met worstjes, sla, ei en fruit. Aansluitend vertrokken we naar de souvenirmarkt, vielen van ons geloof en schaften drie identieke rode T-shirts met gele ster aan. Nu hoefden we vannacht geen natte shirts aan de airco te hangen en hadden we meteen een souvenir voor ze. Het is nog best schattig, drie van die broertjes en bovendien, ze moeten toch ergens in gymen straks.

MDvietnamtshirts

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!