Voorbereiding
Maandag 6 juli 2015. Nederland.

'Once you have traveled, the voyage never ends, but is played out over and over again in the quiestest chambers. The mind can never break off from the journey.' – Pat Conroy

Wij zijn dol op reizen! 7 september 2014 is onze zoon Armin geboren en we hoopten dat dit niet het einde zou inluiden van onze reislust. Uiteraard veranderde er wel één en ander met zijn geboorte maar het verlangen erop uit te trekken gelukkig niet! Toen Armin tien weken oud was zijn we op vakantie gegaan naar Andalusië, vervolgens hebben we in april 2015 een korte trip met hem gemaakt naar Berlijn om zijn daar woonachtige oom Nick te bezoeken. Een echte verre reis wilden we ook graag maken dit jaar en na wat overwegingen besloten we een vliegticket naar Bangkok te boeken.

In 2011 hebben we samen al een prachtige rondreis door Thailand gemaakt en doordat we wisten dat je daar prima kan reizen met een kind besloten we het er, met de nodige voorbereiding, op te wagen! Deze keer hebben we een andere route gekozen en ook andere activiteiten (raften en jungletrekking, evenals vijf volle dagen op zee om te snorkelen zat er nu niet in), maar deze reis was zeker niet minder mooi. We wilden graag makkelijk kunnen reizen, zonder al teveel bagage. Met één backpack, één koffer, twee dagrugzakken en Armin, in de op marktplaats op de kop getikte buggy, waren we klaar voor vertrek.

Voor Armin hebben we wel drie pakken melk meegenomen (voldoende voor de hele vakantie) een set luiers en zeven kant en klare pakjes eten in zakjes die je gemakkelijk tussen de bagage kan stoppen (voor de zekerheid). We hadden uiteindelijk meer spulletjes mee dan kleding: flesjes, lepeltjes, slabbetjes, medicijnen, camera, gadgets...

Van tevoren hadden we onze route al uitgestippeld en de meeste accommodaties geboekt. Voor geschikte accommodaties hebben we op verschillende websites en forums inspiratie opgedaan. Ook checken we altijd Tripadvisor voordat we iets boeken. Normaliter kun je prima naar Thailand zonder veel voorbereiding, maar met een baby bij ons vonden we het toch wel erg prettig om op fijne plaatsen te slapen. Je spendeert toch meer tijd bij je hotel of guesthouse dan normaal met een kind die nog regelmatig zijn slaapjes nodig heeft. Het is dan wel zo fijn om met de babyfoon bij het zwembad lekker een boekje te kunnen lezen!

 

Vertrek
Dinsdag 7 juli 2015. Abu Dhabi.

We vertrekken vandaag met de auto naar luchthaven Düsseldorf vanuit Velp waar Armin het weekend bij opa en oma heeft gelogeerd aangezien wij feest vierden op een bruiloft. Helaas heeft hij wel een lastig weekend gehad met koorts. Misschien een virusje, misschien weer tandjes op komst, wie zal het zeggen. Gelukkig is de kleine man vandaag voldoende opgeknapt om op reis te gaan.

De vliegreis
Wij hebben bewust een ticket geboekt met een kindvriendelijke luchtvaartmaatschappij (Etihad). Een voordeel van vliegen met een baby is dat er een grote kans is dat je een ruimere plek vooraan in het vliegtuig krijgt met eventueel een wiegje/babymandje waar je baby in kan slapen. Deze mandjes krijg je als je baby nog klein genoeg is (bij vertrek was Armin tien maanden). Wij hebben geboekt met Tix en hen een paar weken van tevoren gevraagd of er een wiegje beschikbaar was op de vlucht. Ze hebben gelijk contact opgenomen met Etihad en dit geregeld.

Overigens is die ruimere plek vooraan geen overbodige luxe, zo kan je kindje ook voor je voeten op de grond spelen. We hebben in het vliegtuig een lekker dekentje op de vloer gelegd met wat speeltjes, ideaal. We hadden drie speeltjes mee: de stapelbare plastic toren van IKEA, een klein emmertje met schepjes van de Action en een balletje (totaal vier Euro). Niet zo erg als je iets kwijtraakt dus!

Het leukste vond Armin het echter om samen met papa of mama door het gangpad te kruipen en te zwaaien naar iedereen. Gelukkig vonden de meeste medepassagiers zo'n blij ventje enorm gezellig. Hij was ook de ster bij de stewardessen: hij staat op heel wat selfies met deze dames!

Voor het landen en opstijgen hebben we makkelijk eten en drinken meegenomen zodat Armin kon slikken om de last op de oortjes te verminderen (yoghurt, babybites, soepstengels). Tijdens het stijgen op de heenweg had hij wat last maar de hele daling bleef hij doorslapen. Straks meer over onze vluchten in het land zelf met Air Asia. Niet alles ging zonder slag of stoot hoor. Armin heeft ook heus een paar keer een keel opgezet... Gelukkig was dit redelijk snel over als we hem wat eten gaven of hij in slaap viel.

Stop-over
Omdat het naar Bangkok best een lange vlucht is kwam het mooi uit dat we een stopover hadden in Abu Dhabi. Na zesenhalf uur vliegen, kwamen we rond negen uur ’s avonds (lokale tijd) aan in Abu Dhabi waar we het Premier Inn Hotel op het vliegveld hadden geboekt. Op loopafstand van de vertrekhal, heel fijn. Helemaal omdat Armin net ziek was geweest waren we hier superblij mee.

In het hotel wilde hij ook gelukkig weer melk drinken aangezien we er in het vliegtuig met moeite wat slokjes water inkregen. Op de kamer werd netjes een schoon en goed babybedje opgezet (ons eigen bedje zat bij de doorgelabelde bagage) en Armin viel als een blok in slaap. Wij hebben nog dure (maar wel superlekkere!) warme broodjes gehaald als diner en hebben daarna ook heerlijk geslapen tot de volgende ochtend. ‘s Ochtends konden we gelijk de douane door omdat we al ingecheckt waren voor de nieuwe vlucht en alleen handbagage meehadden. Ook de buggy was doorgelabeld maar op Abu Dhabi kun je een buggy van het vliegveld lenen. Hier hebben we op de terugweg dankbaar gebruik van gemaakt!

Op de tweede vlucht van Abu Dhabi naar Bangkok heeft Armin wel iets meer gehuild dan op de eerste vlucht. Je merkte toch wel aan hem dat hij nog niet helemaal fit was. Daarnaast hadden we de pech dat hij erg moe was en op het moment dat hij eindelijk sliep moesten we hem uit het wiegje halen vanwege de turbulentie. Uiteindelijk heeft hij bij ons op schoot nog wat geslapen. Gelukkig was hij ook weer enorm aan het lachen en flirten met de andere mensen in het vliegtuig, vooral de Aziaten vinden hem geweldig en zwaaien en lachen steeds naar hem. Dit vind hij gelukkig alleen maar gezellig!

Eten en behoeftes op de vlucht
Etihad heeft op beide vluchten goed voor ons gezorgd. Armin kreeg lekkere potjes (fruit en groente die je koud kan geven) die hij helemaal opat en ze kwamen regelmatig vragen of we iets nodig hadden. Verschonen kan in de reguliere toiletten waar een uitklaptafel in zit. Omdat ons mannetje nogal beweeglijk is deden we dit wel samen zodat één van ons hem in bedwang kon houden (wat gepaard ging met het nodige gekrijs) en de ander de luier kon verwisselen. In het vliegtuig kun je onbeperkt babyvoeding meenemen die je nodig hebt. Wij hadden in de handbagage een thermosfles kokend water mee (om de flesjes mee aan te maken), een pakje sap en een flesje water.

 

Aankomst op bestemming!
Woensdag 8 juli 2015. Bangkok, Thailand.

Op het vliegveld aangekomen werden we al snel uit de rij gehaald en mochten we bij de oude mensen/invaliden/mensen met kleine kinderen douane-beambte ons paspoort laten stempelen. Heel prettig aangezien ik me nog van een vorige keer herinneren kon dat we heel lang moesten wachten in verband met drukte bij de douane.

Eerst maar even Armin verschonen terwijl we wachten op de bagage aangezien het nog een stukje rijden is naar ons hotel. Met name het wachten op de buggy duurt erg lang. Op het vliegveld nemen we een taxi op de meter en krijgen we een luxe auto aangewezen. Op de achterbank valt Armin snel tussen ons in in slaap. Babyzitjes voor in de auto hebben ze hier weinig hadden we al gelezen. Armin zit (of staat) dus de rest van de reis gewoon bij ons op schoot tijdens het vervoeren.

We hebben een hotel geboekt in een wijk die we al kennen (Banglamphu). Dit is op loopafstand van de bekende Khao San Road waar je (en ook in de straten daaromheen) lekker en goedkoop kan eten. Na aankomst in het New Siam Riverside kruipt Armin eerst de hele kamer rond. Inmiddels is het al negen uur ’s avonds geweest.

We frissen ons op en gaan nog even snel iets te eten regelen. We wandelen richting Khao San Road door alle gezellige straatjes met restaurantjes en roadside stalletjes. We eten vervolgens heerlijke pad thai met kip en ei bij één van de stalletjes waar veel doorloop is. Ook Armin pikt een hapje mee. Het is voor onze neus bereid en ziet er goed uit dus durven we dat wel aan. Voor Armin haalt Marieke ook nog snel even wat babybanaantjes bij een stalletje.
Al snel komt er een straatverkoopster in klederdracht naar ons toe die haar snuisterijen aan de man wil brengen. Eerst vinden we dit oké, maar ze gaat maar niet weg en Armin krijgt steeds een speeltje in zijn handen geduwd (een tol) terwijl ze iets roept wat we niet verstaan. Op een gegeven moment blijkt echter dat ze het speeltje gratis aan hem wil geven. We voelen ons wel wat schuldig omdat we haar een beetje genegeerd hebben en nu blijkt dat dit een cadeau is voor de baby. Geen afzetterij dus. Na het eten wandelen we terug naar ons hotel voor een goede nacht slaap en kan Armin nog even met z’n nieuwe tol spelen.

 

Dagje Bangkok
Donderdag 9 juli 2015. Bangkok, Thailand.

De vorige keer dat we in Bangkok waren hebben we een fantastische fietstocht gemaakt met Co Van Kessel. Dat is zeker een aanrader als je daar bent om het echte Bangkok te beleven. Vandaag gaan we zelf de stad verkennen. Eerst ontbijten we in ons hotel. Ze hebben van alles en Armin eet lekker wat yoghurt, fruit en toast mee. Tijdens het ochtenddutje van Armin gaat Marieke nog even op pad voor een voetmassage. We besluiten vandaag de boot te nemen om de Wat Arun te bezoeken. We hebben de buggy meegenomen en ondanks dat we deze soms over de stoep en op de boot moeten manoeuvreren lukt het allemaal prima.

Het is redelijk bewolkt maar toch best warm! Bij de Wat Arun laten we de buggy achter bij het loketje voor de tickets en klimmen we de trappen op met Armin op de arm. Ons tempo ligt een stuk lager dan normaal, maar ach we hebben vakantie! Als we terug lopen naar de jetty waar de boot vertrekt begint er net een tropische bui. We besluiten een kokosnoot te kopen en zitten de regen overdekt uit. Armin smult van het kokoswater net als wij.

Terug in het hotel doet Armin een dutje en relaxen wij allebei nog even om beurten een uurtje aan het zwembad. ‘s Avonds gaan we op zoek naar een leuk eettentje. We vinden een overdekt terras waar Armin weer zwaait naar alle andere mensen. Hier is uit eten gaan met kind goed te doen omdat de bestelling binnen tien minuten op tafel staat! Dat houdt ons drukke boefje ook nog wel vol. We gaan op tijd slapen want morgenochtend hebben we een lange reisdag voor de boeg.

 

Pittige reisdag
Vrijdag 10 juli 2015. Koh Phangan, Thailand.

Vandaag hebben we een pittige reisdag voor de boeg. We vertrekken om zeven uur ‘s ochtends met Air Asia van Bangkok Don Muang Airport naar Surat Thani. Dat betekent vroeg opstaan! We nemen een taxi die we de avond daarvoor al via het hotel hebben geregeld en komen ruim op tijd aan op het vliegveld om al onze bagage te droppen. De buggy kunnen we meenemen tot aan de gate. De vlucht duurt een uur dus dat valt mee.

Op Surat Thani aangekomen lopen we naar één van de loketten waar je een busreis en ferryticket kan kopen. Al snel zitten we met zijn drieën in de bus op weg naar de haven. De ruim anderhalf uur in de bus heeft Armin het niet de hele tijd naar zijn zin en we zijn dan ook druk bezig met hem bezighouden.
We worden gedropt bij de ferry waar we best een stukje moeten lopen met de bagage naar de boot. Daar komen we dan ook best gestrest en bezweet aan. Eenmaal op de boot kunnen we relaxen. We kiezen een plaatsje binnen op de stoelen, geven Armin wat te eten, lopen wat met hem rond en uiteindelijk valt hij in slaap.

Aangekomen op Ko Phangan is het even zoeken hoe we nu precies bij de geboekte accommodatie komen. Er blijkt één vorm van vervoer te zijn, een songthaew (een open wagen). Een beetje rare vent geeft aan dat we in één van de auto's moeten gaan zitten. Eenmaal alles ingeladen zitten we net bezweet en met Armin op schoot als blijkt dat we toch naar een andere songthaew moeten. Daar gaan we weer...

Een half uur later worden we netjes gedropt bij Benjamins Hut, wat een verademing. We krijgen een relaxte en schone bungalow toegewezen (met veranda met zitjes en een hangmat), geven Armin drinken en stoppen hem in zijn reisbedje. Hij is duidelijk inmiddels erg vermoeid. We bestellen wat loempiaatjes, een broodje tonijn en twee fruitshakes en komen tot rust!

 

Eilandleven
Dinsdag 14 juli 2015. Ko Phangan, Thailand.

De accommodatie die we hebben geboekt is heerlijk! Een restaurantje aan het strand met lekker eten, de familie die het runt is ontzettend vriendelijk, je loopt zo het strand op voor een warme duik en het is slechts een klein stukje lopen naar een kleine winkel, massages en de duikschool. We hebben ons goed ingelezen welk strand geschikt zou zijn, aangezien Ko Phangan ook wel bekend staat als party eiland van de Full Moon Party's (waar Marieke overigens in 2002 een mooi feestje had toen ze zeven maanden door Azië trok).

Deze keer komen we echter om te relaxen. We zijn blij dat we starten met vijf nachten op één plek aangezien Armin wel wat last lijkt te hebben van al het reizen. Zaterdag komen we aan de praat met een Australiër die op het eiland woont met zijn Thaise vrouw en elf maanden oude dochtertje. Terwijl Armin met het meisje speelt vertelt hij over zijn leven hier. Hij is huisvader en zijn vrouw runt vier sieradenwinkels in Hat Rin waar alle backpackers verblijven. Hij geeft ons een lift naar het dorp Thong Sala waar die zaterdagavond een populaire markt is.

We laten een fruithap voor Armin maken bij een stalletje en eten zelf saté, gefrituurde aardappel en Thaise salade. We kopen verder nog wat los fruit en een knuffelolifant voor Armin. We zoeken daarna een songthaew op waar we Armin in de buggy in zijn geheel inladen. We zitten wel een half uur te wachten tot er meer mensen meerijden (scheelt wel in de kosten) maar Armin valt gelukkig lekker in slaap.

Zondag besluit Jochem te gaan duiken (naar Sail Rock) en blijft Marieke met Armin op het strand en bij de bungalow. In het restaurant maken ze speciaal voor Armin een Thais babyhapje: rijst met wortel en pompoen. Hij krijgt een bak voorgeschoteld die genoeg is voor drie dagen dus nemen we het restant mee om later voor hem op te warmen. We hebben een dompelaar mee (soort reiswaterkoker) dus alles opwarmen gaat supermakkelijk en snel. Tijdens het eten neemt de serveerster Armin mee en vermaakt hem de hele tijd. Dit doen ze de overige dagen ook steeds als wij ons eten krijgen, dus rustig eten is geen probleem hier. Armin lacht wat af met het personeel, ze zijn dan ook helemaal weg van hem. Wanneer we een keer samen komen eten met de babyfoon is de teleurstelling dan ook groot dat hij slaapt.

 

Op maandag zijn de rollen omgekeerd. Marieke gaat mee met een dagtocht naar het National Marine Park Ang Thong. Een mooie tocht, al valt er ook wel veel regen die dag. Verder doen we niet zoveel, Armin slaapt veel, we eten lekker, nemen een massage en dompelen wat in de zee.

 

Naar het noorden
Woensdag 15 juli 2015. Chiang Mai, Thailand.

Vandaag is het alweer tijd om te vertrekken. We hebben een beetje spijt dat we niet langer hebben geboekt en dat we al een vlucht hebben geregeld naar Chiang Mai. We hebben nog overwogen om alles twee dagen te verschuiven maar besluiten uiteindelijk toch te vertrekken.

In de ochtend gaan we met de boot naar het vasteland om daarna weer een bus naar het vliegveld te nemen. In de bus is Armin ontzettend opstandig en heeft hij constant gekrijst. Echt leuk kon je dat niet noemen. Hij blijkt ontzettend moe te zijn. Aangezien we veel te vroeg op het vliegveld zijn (de boot sloot niet goed aan) besluiten we een rustig hoekje op te zoeken op het vliegveld. We zetten Armins bedje op, dekken dat af met een sarong en een handdoek, geven hem een fles en aaien over zijn hoofd tot hij slaapt. Rust!

Marieke gaat op zoek naar wat te eten en te drinken en zo genieten we van een ijskoffie, een fruitshake, noodles en chocoladecake als lunch. Na Armins slaapje is hij weer helemaal blij. Na het inchecken kruipt hij vrolijk rond en maakt hij met iedereen contact. Een groepje Japanners is helemaal enthousiast over die blonde baby en staan hem met zes mobieltjes tegelijk te filmen.

Op de vlucht blijken we niet naast elkaar te zitten. Erg onhandig, dus vragen we een man om te wisselen. Dat is een stuk beter want aangezien Armin ongeveer twee seconden stil kan zitten is het wel handig als hij zowel over papa als mama heen kan klimmen in plaats van over onbekende reizigers.
Na een vlucht van een kleine twee uur komen we aan op het vliegveld van Chiang Mai. Super om hier weer te zijn. Op onze vorige Thailand reis hadden we slechts een dag in deze stad. We hebben toen ontzettend veel gedaan in die ene dag maar nu hebben we hier drie dagen om rustig de stad en de omgeving te verkennen.

We verblijven in het Riverside House Bed and Breakfast, dit hotel hebben we aangeraden gekregen van bekenden en het valt absoluut niet tegen. We hebben een luxere kamer geboekt in het nieuwe gedeelte. We krijgen een ruime, schone kamer met een balkon wat uitkijkt op een bescheiden maar heerlijk zwembad in een mooie tuin. De locatie van dit hotel is ideaal, op loopafstand van de nachtmarkt waar je leuk kunt eten en shoppen. Die avond eten we in een restaurantje en bestellen we allemaal onbekende Noord-Thaise gerechten. We delen een Chang en gaan voldaan slapen.

 

Fietsen op het platteland
Donderdag 16 juli 2015. Chiang Mai, Thailand.

‘s Ochtends gaan we eerst naar de dames van het hotel die ook allerlei tours kunnen regelen. Op internet hadden we al gelezen over Click and Travel fietstours die een goede fietskar zouden hebben voor kleine kinderen. De mevrouw van ons hotel helpt ons enorm goed, ze zoekt het telefoonnummer van de organisatie, belt gelijk en vraagt wanneer we de fietstour kunnen doen. Die middag kunnen we al vertrekken voor een privé tour ten zuiden van Chiang Mai.

We ontbijten eerst even, brengen Armin nog even naar bed en gaan wat lezen bij het zwembad. Om half twee staan we klaar in de hal van het hotel en worden we opgepikt door een luxe auto. Ze brengen ons eerst buiten de stad waar de fietsen van de aanhanger worden geladen, de fietskar wordt bevestigd en we een fietshelm uitgereikt krijgen (altijd lekker met dertig plus graden). Armin stribbelt wat tegen als hij in de kar moet maar vindt het uiteindelijk wel prima.

We maken een prachtige tocht langs dorpjes, lokale tempels die speciaal voor ons open worden gemaakt, rijstvelden, een oude leprakolonie en ruïnes. Ook struinen we nog even over een lokale markt waar van alles te koop is, van levende vissen en kuikens tot tandpasta, groenten en kleding. De gids, die zelf een dochter heeft van anderhalf jaar, past met liefde even op Armin. We kopen een leuk jurkje voor haar dochter om naast de fooi straks te geven. Ze is er hartstikke blij mee.

Marieke heeft hele gesprekken met haar over haar leven. Ze woont nu bij haar schoonfamilie in en vindt haar schoonmoeder maar niks. Daarom brengt ze haar kind ook wel naar daycare, want de hele dag bij oma... Ze heeft toerisme gestudeerd en is blij dat ze nu dit werk heeft. Ze krijgt alleen betaalt als er klanten zijn, en dit is pas de negende dag dat ze werkt deze maand. Ze hoopt dus snel op meer boekingen. Wij hebben genoten van de dag en raden iedereen die naar Thailand gaat zeker deze organisatie aan! Jochem heeft wel behoorlijk gezweet, het was best zwaar om de kar voort te trekken. Marieke vond het tochtje een eitje...

‘s Avonds gaan we opnieuw naar de nachtmarkt van Chiang Mai en bestellen daar een hele vis. Armin eet daar heel wat van mee, hij vindt het ontzettend lekker. En dat terwijl hij al een meegebracht hapje heeft gegeten.

 

Chiang Mai verkennen
Vrijdag 17 juli 2015. Chiang Mai, Thailand.

Vandaag gaan we lopend met Armin in de buggy de binnenstad verkennen. Wat een feest voor die kleine boef. Hij krijgt constant aandacht en vrouwen komen kirrend winkels uitgelopen om hem even aan te raken en naar hem te zwaaien. 'Bye Bye baby' roept zowat iedere Thai! We merken dat iedereen heel vriendelijk tegen ons is en krijgen allemaal complimenten over onze 'beautiful baby'. Hoe oud hij is, hoe hij heet, we hebben het al vaak moeten vertellen deze reis. Meestal is de eerste vraag of het een jongen (of meisje) is, dus als we het niet verstaan zeggen we gewoon ‘boy’ en lachen vriendelijk. Als je niet wil dat je kind aandacht krijgt, wordt aangeraakt of soms wordt opgepakt kan je hier beter niet heen gaan. Gelukkig vindt Armin al die aandacht geweldig en maken we ons hier dan ook totaal geen zorgen over.

We bezoeken de grote tempel, lopen wat over marktjes en eten een nutella-pannenkoek van een roadside stalletje. Heerlijk dagje zo. Vandaag gaan we ook nog even naar een grote westerse supermarkt die bij ons hotel om de hoek ligt. Hier halen we nog wat Thaise baby-hapjes waar Armin de rest van de vakantie van smult. Rijst met kip en ei, mango pudding, pompoen met appel, ze hebben hier van alles. Toch wel handig aangezien hij vaak wel wat mee kan eten met ons maar we dan echt geen idee hebben of hij wel genoeg binnenkrijgt. Zo blijft zijn voedselinname mooi in balans. Ook halen we hier ons eerste pak Thaise luiers. Die zijn prima maar wel wat onhandig aan te trekken omdat het broekjes zijn en aangezien het elke keer een strijd is de luier te verwisselen doen we dat deze hele reis ook constant met zijn tweeën.

Vanochtend hebben we ook besloten om de rondreis door het noorden voort te zetten maar niet met het openbaar vervoer te gaan. Dat zien we toch niet meer zo zitten met Armin en we willen graag langs plekken waar we anders lastig kunnen komen. We willen graag een auto met chauffeur huren, het liefst met een kinderzitje. Dit laatste blijkt op deze korte termijn onmogelijk maar de vriendelijke behulpzame mensen van het hotel weten na een half uur bellen wel een chauffeur met minivan voor ons te regelen. Daar zijn we, ondanks de relatief hoge kosten (omdat we zo laat zijn met het regelen) erg blij mee. We spreken af dat de chauffeur ons morgen om half tien ‘ s ochtends komt halen. We spreken met de mevrouw van het hotel de door Marieke samengestelde route en stopplaatsen nog even door zodat zij dat de volgende dag aan de chauffeur kan uitleggen.

 

Met de minivan
Zaterdag 18 juli 2015. Thaton, Thailand.

Stipt om half tien staat ons busje klaar. De chauffeur blijkt een leuke man te zijn, maar zijn Engels is niet denderend. De komende drie dagen doet hij echter ontzettend zijn best om ons zoveel mogelijk te vertellen en legt hij uit dat hij normaal alleen rijdt en er een aparte gids mee is. Dit is de eerste keer dat hij dit alleen doet. Hij rijdt echt supervoorzichtig en rustig, we hebben ons geen moment onveilig gevoeld. We zijn dan ook heel erg tevreden met hem.

De eerste dag gaan we via een bezoek aan de grotten van Chiang Dao naar de accommodatie die we hebben geboekt in het kleine plaatsje Thaton. Eenmaal bij de grotten aangekomen gaan we eerst Armin even het bruine brood geven wat we in Chiang Mai hebben kunnen kopen. Daarna bekijken we wat tempeltjes die op het terrein van de grotten staan en gaan we naar de grotten zelf. Er zijn hier weinig toeristen omdat we buiten het seizoen zijn. Lekker rustig dus. Binnen zijn allemaal altaartjes waar mensen kunnen bidden. Er lopen ook wat monniken rond.

We krijgen een gids toegewezen en er wordt gevraagd of we de uitgebreide of de korte route willen. We zijn hier niet voor niks en besluiten de uitgebreide route te nemen. Armin zit eerst bij Marieke in de buikdrager. Lekker zweten, want binnen in de grot is het minstens zo warm als buiten. Het eerste deel gaat wel, tot we in een kamer komen waar we verder geen doorgangen zien. We blijken door een gat te moeten. Dat gaat nog met wat bukken al moeten we Armin wel los doorgeven.

Eenmaal in de tweede kamer aangekomen blijkt dat de uitdaging nu pas echt begint. We moeten echt klimmen en kruipen door de nauwe doorgang. Dit gaat, maar we twijfelen nu wel een beetje of dit nu geschikt is om te doen met een tien maanden oude baby. Terug willen we echter niet aangezien we bijna bij het makkelijke deel zijn aanbeland volgens de gids. We zetten nog wat vleermuizen en spinnen op de foto die ook gezellig in de grot leven en zijn blij als we bij het makkelijke gedeelte zijn aanbeland. De route blijkt rond te lopen en het tweede deel (wat weer naar de ingang leidt) is gelukkig goed begaanbaar. Achteraf een mooi verhaal, maar binnen was het wel wat spannend!

Na dit bezoek rijden we door en lunchen we nog even bij een restaurant waar normaal tourbussen stoppen maar nu helemaal verlaten is. Armin is inmiddels diep in slaap gevallen, dus we eten in alle rust samen met onze chauffeur die vertelt over zijn leven en zijn dochtertje van tweeënhalf. Hij laat foto's zien van zijn dansende meisje en wij laten weer grappige filmpjes zien van Armin. Ondanks dat het soms best lastig communiceren is door zijn beperkte Engels hebben we het dus wel gezellig samen.

In Thaton blijkt de accommodatie (Saranya River House) een schot in de roos. Het wordt weer gerund door een vrolijke Thaise familie die dolenthousiast is dat we met een baby komen. Ze vertellen blij dat dit de eerste keer is dat er een baby bij ze logeert en hoe geweldig dat wel niet is. We voelen ons dan ook meer dan welkom. De kamer is heerlijk en ook het zwembad laat niets te wensen over. We leggen Armin in bed en duiken er dan ook nog snel even in met de babyfoon naast het zwembad. Nadat Armin wakker wordt gaan we nog even eten in een tentje naast de rivier vlakbij het hotel. Het is praktisch leeg op een oudere man na welke een reislustige Australiër blijkt te zijn die per boot allerlei rivieren op de wereld bereisd. We raken aan de praat en hij vertelt honderduit.

 

Omgeving van Thaton
Zondag 19 juli 2015. Thaton, Thailand.

De volgende ochtend komen we de enthousiaste Australiër weer tegen bij het ontbijt, hij slaapt ook in ons hotel. Hij vertrekt vandaag met de longtailboot naar Chiang Rai. Deze boot zouden wij eerst ook nemen, maar omdat Armin iets beweeglijker is dan wij hadden voorzien hebben we dus voor een auto gekozen in plaats van een boot die niet echt geschikt was om hem drie uur lang op schoot te houden (denk: plat, houten bankjes zonder rugleuning, veel zon...).

Wij gaan vandaag met onze chauffeur de omgeving van Thaton verkennen. Eerst gaan we naar de Wat Thaton, die op meerdere niveaus (negen) op een heuvel ligt. Bij elk niveau stappen we even uit om te genieten van het uitzicht en om de Boeddha te bewonderen. Het hoogtepunt is de Wat Thaton zelf. Deze tempel is echt anders dan alle andere tempels in Thailand. Je kunt helemaal naar boven lopen door het midden van de Wat waar je een geweldig uitzicht wacht over het omliggende platteland, de rivier en de bergen. Er is bovendien voor Armin ook heel wat moois te bewonderen: een grote houten vloer waar hij kan kruipen naar de beelden van olifanten, aapjes en andere kunststukken. We moeten hem dan ook wel goed in de gaten houden aangezien hij al snel probeert een olifant te beklimmen. Ook hier maakt hij wederom contact met de overige bezoekers. Hij speelt met wat kindjes onderweg naar boven en vermaakt zich dus opperbest. Hilarisch wanneer hij al kruipend een tourgroep uit Japan tegenkomt, alle twintig zeggen hem om de buurt gedag: bye baby, hello baby, pretty baby, ohhhh baby... Wat een feest!

Na het bezoek aan de Wat besluiten we even drie uur rust in te plannen en pauze te gaan hebben in ons hotel. We vragen de chauffeur ons om twee uur weer op te halen voor het middagprogramma. Terug in het hotel kan Armin lekker bijkomen en eten wij ontzettend scherpe groene curry en ach, weer een lekkere ijskoffie en fruitshake!

‘s Middags rijden we naar een Long Neck village wat een enorme toeristenval blijkt te zijn. We moeten veel te veel betalen om het dorp binnen te komen en vervolgens blijkt dit te bestaan uit kraampjes met spulletjes waar de verkopers allemaal bijzitten. Weliswaar allemaal in hun traditionele kleding en je mag foto's maken wat je wilt, maar we voelen ons wel een beetje alsof we in een dierentuin zijn. Dit is het niet voor ons.

De chauffeur vertelt ons wel dat deze mensen dit dorp van de Thaise overheid niet mogen verlaten om zich in de rest van Thailand te vestigen aangezien ze niet de Thaise nationaliteit hebben. Een jonge meid met een baby in de leeftijd van Armin vertelt dat ze met een vriendin naar Chiang Mai was gegaan, daar werd opgepakt door de politie en een boete van 5000 Baht moest betalen. Het is allemaal wel wat sneu en dan koopt Marieke toch nog een paar armbandjes omdat ze wat medelijden heeft met deze mensen.

Hierna wordt het weer leuk. We gaan naar een sinaasappelfarm. In een tram worden we met zijn vieren (wij en de chauffeur) de plantage rondgereden. We rijden een heuvel op waar wederom een geweldig uitzicht is over de plantage en de omgeving. Dit is zeker de moeite waard. Er wordt verder wat uitgelegd over de plantage en waar de sinaasappels allemaal heen worden geëxporteerd. Van de gids krijgen we nog wat verse sinaasappeltjes die hij voor ons koopt en zelf nemen we nog wat versgeperst sap mee.

Na dit bezoek gaan we nog naar een dorp wat grenst aan de route naar Myanmar door de bergen. We bezoeken weer eens een Wat en wandelen door dit dorp naar beneden waar we tot de grenspost mogen lopen. We horen al wanneer we eraan komen; psttt, farang, farang... Volgens ons vragen deze mensen zich echt af wat we hier doen want veel is er niet te zien. Ik begrijp ze ook wel een beetje.

 

Koorts
Maandag 20 juli 2015. Chiang Rai, Thailand.

Tijd om Thaton achter ons te laten. We hebben best een lange dag voor de boeg waarop we veel willen zien dus besluiten we om acht uur ’s ochtends na een goed ontbijt te vertrekken. Eerst gaan we naar een echt Thais dorpje van een bergstam. Dit is gelukkig iets heel anders dan het toeristendorp waar we gister waren. We hebben het idee dat onze chauffeur best door had dat we dat echt vreselijk vonden.

We komen na een vrij onbegaanbare weg (wat natuurlijk toch lukt) aan in een Akha village waar de mensen echt wonen en waar iedereen gewoon vriendelijk en absoluut niet opdringerig gedag komt zeggen en Armin bewondert. Er zijn geen andere toeristen, we zijn dan ook heel vroeg. Oké, ook hier worden er met onze komst een paar stalletjes met koopwaar geopend maar bij lange na niet zoals gister.

Armin heeft binnen de kortste keren van alles gekocht (een mutsje, een cadeautje voor oma) of was dat toch zijn moeder die daar schuldig aan was? We lopen hier rustig rond, ze laten ons de homestay zien die ze aan het bouwen zijn op een prachtig punt van het dorp met een weids uitzicht over de omgeving en dringen ons verder totaal niets op. Al met al een geslaagd bezoek.

Na het Akha dorp rijden we naar Mae Salong. Hier wordt thee verbouwd en wonen vooral geëmigreerde Chinezen. We proeven wat thee, en kopen vervolgens twee pakken om mee naar huis te nemen. We schrikken een beetje van de prijs en volgens Jochem heeft Marieke zich hier enorm laten afzetten.
Daarna rijden we door naar de theeplantages. Dit is echt prachtig! We verkennen de plantage terwijl de chauffeur, die we inmiddels na drie dagen absoluut vertrouwen, twintig minuten op Armin past. Als we terugkomen zijn ze lekker aan het lachen met zijn tweeën.

Het volgende doel van de dag is de Friendshipbridge die we over kunnen gaan om nog even voet op de bodem van Myanmar te zetten. Hier rijden we heen via een visvijver waar allemaal apen omheen wonen. Bij de vijver en tijdens de lunch die we daar in de buurt nuttigen hebben we het idee dat het niet zo goed meer gaat met Armin. Hij is moe, aan het jammeren en voelt ook in de airco van ons busje erg warm aan. We besluiten het zekere voor het onzekere te nemen en vragen of de chauffeur ons direct naar onze accommodatie in Chiang Rai wil brengen, de eindbestemming van die dag. De Friendship Bridge en het Golden Triangle Viewpoint welke we nog op de planning hadden staan moeten het veld ruimen. Een goede keus blijkt, want eenmaal aangekomen in Chiang Rai blijkt Armin echt koorts te hebben.

Onze chauffeur biedt aan te wachten voordat hij zelf terug rijdt naar Chiang Mai (dit is de laatste dag) zodat als we besluiten naar een 'hospital' te willen hij stand-by staat. Superlief natuurlijk, maar wel onnodig. Zo ernstig is het niet, maar we willen Armin nu even genoeg rust gunnen. En of we zitten te springen om een Thaise dokter, liever niet! We geven hem dan ook een flinke fooi en wensen hem een goede reis terug naar zijn gezin.

We krijgen een groene tobbe van de jongen die ons incheckt zodat we Armin lekker kunnen badderen. Daarna gaat hij lekker slapen! Marieke gaat nog even een rondje lopen, op zoek naar een massage terwijl Jochem bij het resort blijft. In de avond besluiten we dat op pad gaan met Armin er nu echt niet meer in zit. Jochem gaat aan de jongen van het resort vragen waar we iets te eten kunnen halen. Hij rijdt gelijk de auto voor en brengt Jochem maar liefst de honderdvijftig meter naar het afhaalrestaurant. Tsja, dat had hij natuurlijk prima kunnen lopen maar het is wel weer ontzettend aardig! In het Na-Rak-O-Resort waar we verblijven is een en ander voor ons helemaal goed geregeld. De kamer is beneden (totaal twaalf kamers ongeveer) en een trappetje op is een volledig uitgeruste keuken waar je lekker buiten kan zitten. In de ochtend kun je je eigen eitje en toast bakken, er staat een koelkast tot je beschikking en de hele dag gratis koffie, thee, bananen en cake. Terwijl Armin bijslaapt eten wij de garnalen en kip die Jochem heeft gehaald dan ook met smaak op op het dakterras.

 

Reisplan aanpassen
Dinsdag 21 juli 2015. Chiang Rai, Thailand.

Vandaag besluiten we heel rustig aan te doen om Armin wat rust te gunnen. Jochem maakt een wandeling door het stadje terwijl Marieke met Armin een boekje blijft lezen in het resort. ‘s Middags besluiten we een bezoekje te brengen aan de beroemde White Temple, twaalf kilometer rijden. De jongen van het resort kan ons goedkoop brengen en we vertrekken samen met een ander Iers/Pools stel naar de tempel. We hebben het gelijk gezellig in de auto met Jasmine en Dave. De tempel zelf stelt ook niet teleur.

Na dit bezoek lopen we nog even Chiang Rai in en eten we tegenover het busstation een heerlijke lunch/avondeten. We moeten nog inchecken voor onze vlucht morgen naar Bangkok en zijn naarstig op zoek naar een internetcafe aangezien dat blijkbaar niet via ons mobieltje op de wifi kan als je met een baby reist. In het tentje waar we eten blijkt echter ook een computer te staan waar we kunnen inloggen en onze tickets kunnen printen. Dat ook weer geregeld. We halen nog wat biertjes, leggen Armin op bed en hebben samen met Jasmine en Dave nog een heel gezellige avond op het dakterras van onze accommodatie.

De nacht zelf verloopt minder leuk. Armin voelt zich echt niet lekker dus blijven we hem drinken geven en troosten. ‘s Nachts besluiten we het reisschema om te gooien. We vliegen morgen wel naar Bangkok maar slaan onze bestemming Ayatthuya over en zullen gelijk naar Kanchanaburi reizen om daar vier nachten in plaats van twee nachten te blijven. We hopen zo even wat extra rust voor Armin in te bouwen en bovendien is dat weer één reisdag minder.

Ondanks dat je vanaf Bangkok Don Muang Airport naar een busstation kunt gaan waarvandaan bussen vertrekken naar Kanchanaburi (vier uur onderweg) besluiten we voor comfort en tijdswinst te gaan. Marieke boekt een privé taxi met Oriental Escape via internet om ons direct naar Kanchanaburi te brengen (twee uur onderweg). Het kost wat, maar met een ziek kind heb je geen zin in allerlei gedoe. Helaas blijkt onze geboekte accommodatie in Kanchanaburi vol te zitten voor die twee extra nachten die we eerder zullen aankomen dan gepland en zullen we dus eerst in een ander hotel gaan slapen.

 

Uitwisselen
Woensdag 22 juli 2015. Kanchanaburi, Thailand.

Armin is gelukkig redelijk opgeknapt vandaag en de vlucht gaat dan ook zonder problemen. Er staat een vrouwtje met ons naambordje klaar die ons naar een goede auto leidt. We rijden met een tussenstop voor luier en toilet direct naar Kanchanaburi. Ons hotel (Kanchanaburi City Hotel) blijkt direct naast de brug over the River Kwai te liggen dus die is gemakkelijk te bezoeken. Met het hotel is feitelijk niets mis, maar ook weer wel; het is totaal sfeerloos. Ook alle leuke eettentjes zitten op afstand en je moet er bijna een taxi voor nemen in deze hitte. We zijn blij dat we de laatste twee nachten we in elk geval ergens anders zitten.

Na aankomst doen we weinig. Marieke probeert nog wat eten te halen maar er is alleen fruit, drinken en ijs te koop. ‘s Avonds besluiten we dan toch naar de 'eetstrip' te wandelen. Dit blijkt best een stukje lopen te zijn en we pakken dan ook het eerste de beste tentje wat er redelijk uitziet. We eten snel wat, gaan nog even langs de 7-11 en lopen weer terug. Armin is moe. Dit is niet de beste dag van deze vakantie maar we kunnen nog wel even relaxt afsluiten in het zwembad als Armin in een diepe slaap is gevallen.

Daar komen we weer aan de praat met een gezellige Nederlandse familie die door Thailand reist met hun kinderen van negen en zeven. Reisverhalen uitgewisseld en van hun medisch leed op de hoogte gesteld. Het meisje was gebeten door een aap en moest daardoor vijf prikken terwijl ze op reis zijn, het jongetje was tijdens een wandeling zo geschrokken van een groene slang dat hij omhoog sprong (op een trap) en op zijn moeder naar beneden denderde waardoor zij nu een enorm ei op haar voet had en amper meer kon lopen. Ze bleven er echter extreem positief onder en zo werd ons kleine leed met Armin ook weer in perspectief geplaatst!

 

Smullen
Donderdag 23 juli 2015. Kanchanaburi, Thailand.

We denken dat Armin de vijfde ziekte van de opvang op vakantie heeft meegenomen. De koorts is helemaal weg maar hij zit wel onder de rode vlekjes. Als we Dokter Google raadplegen komen alle symptomen exact overeen. We besluiten na het op zich prima ontbijt (maar wel in de meest saaie ontbijtzaal ooit, denk: mortuarium) een bezoekje te brengen aan de brug. We zijn mooi op tijd dus loopt het nog niet helemaal vol met toeristen.

Nadat Jochem en Armin zich weer hebben geïnstalleerd in het hotel gaat Marieke nog even op pad naar de grote Big C supermarkt. Hier wordt nog even een speen voor Armin gescoord (want hij is er nogal wat verloren onderweg). Daarna nog even langs de 'eetstrip'. Deze keer gewoon relaxt een tuktuk terug genomen en binnen vijf minuten weer terug in het hotel. Hierna gaat Jochem met een fiets die je blijkt te kunnen lenen van het hotel even op pad. Hij eet lekker terwijl Armin slaapt en Marieke gaat relaxen bij het zwembad.

‘s Avonds besluiten we eettentje numero uno van Tripadvisor te bezoeken. We nemen een songthaew naar het dorpje (zoals je kunt lezen hebben we nu de vervoersopties van deze plek door!) en komen aan bij het veganistische tentje. Het ziet er niet uit (dat wisten we van Tripadvisor) maar het eten schijnt heerlijk te zijn. En jahoor, nadat we plaatsnamen aan een gammel tafeltje buiten kregen we de heerlijkste gerechten: pompoenhummus met rijst, curry en nog wat onuitspreekbare zaken waar van alles aan groenten inzat. We hebben er met z’n drieën van genoten! Daarna nog maar even langs de kleine supermarkt voor wat versnaperingen voor ‘s avonds en met een tuktuk (met zijn drieën met Armin in de buggy) terug naar het hotel.

 

Lekker dagje
Vrijdag 24 juli 2015. Kanchanaburi, Thailand.

Hoera, vandaag verkassen we naar het resort wat we van tevoren hadden uitgezocht. Van sfeerloos naar super! We dachten maar vroeg de spullen te pakken zodat we nog iets aan de dag hadden en kwamen nogal op tijd aan bij het Good Times Resort. Ze vonden het heel vervelend maar de kamer was nog niet klaar aangezien de gasten nog niet waren uitgecheckt. Geen ramp, want we hebben het babybedje opgezet naast het zwembad in de prachtige tuin en zijn lekker gaan relaxen.

Alleen Armin wilde niet meer slapen toen hij gespetter en gespatter vanuit het zwembad hoorde van een Nederlands gezin. Hij ging rechtop staan in zijn reisbed en over de rand hangen om al dat plezier goed te kunnen aanschouwen. We hebben hem dan ook maar zijn zwemluier aangedaan en zijn erin geplonst. Armin heeft gezellig gespeeld met de Nederlandse mensen terwijl wij gezellig konden kletsen met ze.

Na het zwembad was het tijd om naar de kamer te gaan. Armin was weer moe van het zwemmen en we hebben hem na een douche dus nog maar even te slapen gelegd. En zo zaten we bijna de hele verdere dag te lunchen, aan het zwembad en dat was het wel! Toch een lekker dagje in een mooie omgeving. In de avond hebben we aan de rivier in het restaurant van de accommodatie gegeten en ook dat was weer dik in orde.

 

Erawan watervallen
Zaterdag 25 juli 2015. Kanchanaburi, Thailand.

Vandaag tijd voor wat actie. We hebben een taxi gehuurd om te gaan wandelen bij de Erawan watervallen. Armin z’n rode vlekjes zijn weggetrokken en hij voelt zich weer een stuk beter.

De watervallen liggen op een uur rijden van Kanchanaburi en bestaan uit zeven levels met watervallen en zwembassins. De route omhoog loopt grotendeels door het bos en is hartstikke mooi. Met Armin in de draagzak is Marieke tot de start van level zeven gekomen en is Jochem het laatste stukje gegaan. Dat was niet begaanbaar met baby (klimmen over de rotsen) dus hebben zij gewacht tot Jochem weer terug was.

Op de weg terug wilde Marieke nog een duik nemen op level twee. In bikini, gewapend met de GoPro op weg naar het water. Slippers uit, GoPro ernaast leggen op de rotsen, het water induiken, terug lopen naar de slippers en naar Jochem en Armin. ‘s Avonds om half tien in het resort vroegen we ons af waar de GoPro was gebleven die vol stond met foto's en filmpjes van de afgelopen drie weken... Need I say more? Marieke hoopt nog steeds dat iemand de foto's op social media zet en zo ooit nog de geheugenkaart terug kan krijgen!

 

Siam Paragon en nachtmarkt van Patpong
Zondag 26 juli 2015. Bangkok, Thailand.

Bepakt met alle bagage (behalve dan dus de GoPro) gingen we weer met de taxi naar Bangkok voor de laatste dag in Thailand. Omdat we nog een beetje wilden genieten een luxe hotel geboekt in een wijk die we nog niet zo goed kenden (Siam, om de hoek van Patpong. Denk: stripclubs, ladyboys, shows met pingpongballen).

Nadat we ingecheckt waren in het de Siam Boutique Heritage Suites (de naam is mooier dan het hotel bleek) zijn we naar het dakterras gegaan om een frisse duik te nemen. Het zwembad was prachtig, de kamer viel wat tegen voor deze prijs. Maar ach, voor één nachtje prima. Daarna zijn we de stad ingedoken en hebben we het Siam Paragon (enorm modern luxe winkelcentrum) bezocht. Daarna nog even door het Lumpinipark gewandeld en terug een rondje over de nachtmarkt van Patpong gemaakt. Toen was het tijd om de spullen te pakken aangezien we de volgende dag weer erg op tijd (half zes ‘s ochtends) in een taxi naar het vliegveld moesten zitten.

 

Terugreis
Maandag 27 juli 2015. Abu Dhabi.

We houden ‘s ochtends vroeg een taxi aan op straat en dat gaat prima in deze wijk. Gisteravond probeerde een tourmannetje van het hotel ons een veel te dure taxi aan te smeren voor dit ritje (dubbel de reguliere prijs) en hij beweerde dat we anders nooit op tijd op het vliegveld zouden zijn door de maandagochtendspits. Dikke onzin natuurlijk en blij dat we niet mee zijn gegaan in zijn onzinverhaal.

We komen ruim op tijd aan en hebben nog tijd voor een ontbijtje. Op de vlucht naar Abu Dhabi zit er een ander gezin naast ons met een baby. Helaas ging Armin huilen als die baby huilde dus dat vonden we niet heel relaxt. Je zit toch liever niet naast mensen met kleine kinderen haha!

Eenmaal aangekomen op Abu Dhabi weer de bekende route naar het Premier Inn Hotel. Deze keer kwamen we in de middag aan en vertrokken we weer om twee uur ‘s nachts. We zijn nog even het zwembad ingedoken en nadat Armin had gegeten de gratis shuttle van het hotel naar de Sjeik Zayed Moskee genomen. Dat was echt de moeite waard. Wat een prachtig bouwwerk, en helemaal deze tijd van de dag met de zonsondergang. Marieke was haar sjaal vergeten (zat in de doorgelabelde bagage) dus heeft ze haar hoofd bedekt met een hydrofieldoek van Armin die nog nat was van het zwembad en deze vastgezet met een haarclip. Waar die doeken wel niet allemaal voor dienen!

Terug hebben we een taxi genomen, Armin in bed gelegd en voor het eerst in ons leven roomservice besteld. Best relaxt eigenlijk, dat zou je nooit doen zonder kind haha! We hebben een klein dutje gedaan, vervolgens midden in de nacht opgestaan (Armin tot het laatste moment laten slapen), hem overgeheveld in de geleende buggy van het vliegveld en op weg gegaan naar de gate. Je zou denken dat er midden in de nacht niets te doen of open is op het vliegveld maar niets was minder waar. Het was knetterdruk! Gelukkig waren we op tijd de douane door.

Onze vlucht ging helaas een uur te laat weg maar eenmaal in het vliegtuig hebben we allemaal toch nog zeker anderhalf uur geslapen. Aangekomen op Düsseldorf in de shuttle naar de parkeerplaats van de auto en in de regen naar huis gereden. Gelukkig was het een paar dagen daarna ook weer tropisch in Nederland en zo hopen we toch nog even dat vakantiegevoel vast te kunnen houden... En nu de volgende reisplannen smeden!

Bedankt voor het lezen, we hopen dat jullie genoten hebben van ons verslag en wie weet hebben we je enige reisinspiratie gegeven.

“To my mind, the greatest reward and luxury of travel is to be able to experience everyday things as if for the first time, to be in a position in which almost nothing is so familiar it is taken for granted.” Bill Bryson

Do’s en dont’s
-Een absolute aanrader is de buggy, het fungeert niet alleen als vervoermiddel, maar ook als kinderstoel (die hebben wij nergens gezien). De stoepen zijn niet al te best dus koop een tweedehands exemplaar.
-Een andere favoriet was onze Phil & Teds traveller reisbedje, deze is licht en compact en dus makkelijk mee te nemen. Het opzetten en afbreken kost ongeveer drie minuten en je kan hem ook prima als box gebruiken.
-Ook de dompelaar (plus grote mok om het water in te koken) hadden we niet willen missen, ondanks de luxe accommodaties hadden we niet overal een waterkoker. Ook ideaal om je flesjes mee te steriliseren.
-Verder was de plastic blokkentoren van IKEA een groot succes en wat prullaria van de Action. Ook waren we erg blij met de twee pakken luiers (totaal 68 stuks) en de drie pakken melkpoeder. Vergeet ook niet muggenspul (met max. 40% DEET) mee te nemen.
-Wat we volgende keer thuis zullen laten zijn de wandelschoenen, want aan lange wandelingen kom je toch niet toe. Een extra handdoek bleek overbodig omdat we bij de meeste accommodaties zwembad-handdoeken mee kregen. Neem niet te veel kleding mee, want je kan overal goedkoop je kleding laten wassen, wij hebben dit twee keer gedaan.