Toekan in de tuin
Maandag 27 juli 2015. Bonito, Brazilië.
De minions rage is ook zeker doorgedrongen in Brazilie. Overal komen we deze kleine gele wezens tegen. In de kinder suprise eieren (nee, onze verzameling is nog niet compleet), kleurboeken, knuffels. En ook echt minions patat en minion sunday ice cream bij de Mac. Dus als we in onze overnachtingshotel (Concord) in Campo Grande zijn en er op driehonderd meter een Mc Donalds blijkt te zijn, is de keus snel gemaakt. We zijn zelf nog al een bezienswaardigheid als we (uitgebreid) gaan eten aldaar.
Met een nieuwe huurauto rijden we de volgende morgen weg van Campo Grande. Na de bergen van Minais Gerais, zien we nu een heel ander landschap. Eindeloos vlak met rode aarde. Binnen drieënhalf uur rijden we naar Bonito. Een dorpje dat bekend staat om ecotourisme. Bijzonder is dat alle excursies hier heel strak (en on-Braziliaans) gereguleerd worden. Minimaal een maand van te voren, moet je de excursies al geboekt hebben. Vanwege milieu impact zijn maar een maximaal aantal toeristen per dag toegestaan op elke excursie.
We slapen in Pousada Surucua. De mooiste pousada tot nu toe. Met maar veertien kamers heel kleinschalig en sfeervol. Ook al ligt het midden in Bonito, het is een oase van rust in de grote tuin met heerlijke hangmatten waar de toekans en groepen parkieten in de bomen zitten en de ara's overvliegen. Er is een high tea in de middag met zoete lekkernijen. Een prima plek om vier nachten te blijven.
De volgende ochtend gaan Luna en ik om half negen duiken bij Nascente Azul. We hebben een rustige gids Gino, die alle tijd neemt. We duiken in een zoetwater meertje en blijven natuurlijk (gezien Luna haar leeftijd) ondiep. Het zicht is erg beperkt en het water is 21 graden. Gino heeft visvoer meegenomen waardoor we de hele tijd omringd zijn door vissen. Mijn eerste duik met Luna als duikbuddy. Dat is toch wel heel erg leuk. Na afloop blijven we hangen op de gezellige fazienda. Er is nog een zipline/tirolese over het water heen. Aan het eind plons je in het meer. De meiden krijgen er geen genoeg van. Ook het balanskoord over het meer heen is een leuke uitdaging.
Rond de middag vertrekken we naar onze volgende excursie: Gruta do Lago Azul. Een grote grot met een azuurblauw meertje onderin. In Bonito zijn de excursies ingedeeld in verschillende categorieën: avontuur, drijven en overpeinzing. De grot zit in de laatste categorie. De strenge regulering maakt dat we hier wat ongemakkelijk in de groep en bij de gids moeten blijven en niet in onze eigen tempo mogen lopen. De grot hangt vol stalagmieten en gelukkig breekt de zon door zodat we het diepe blauw van het meertje kunnen zien.
De volgende dag staat er weer een excursie in de categorie overpeinzing op het programma. Buracao de Araras. Een grote doline van wel honderd meter diep met steile rode zandstenen rotswanden. Het bijzondere van deze doline is dat hier altijd grote groepen rode ara's zijn. We maken ook hier een wandeling met een gids. Nu gelukkig een klein groepje. De gids legt veel uit. Beneden in een doline is een klein meertje met een eigen biotoop. Hier leeft ook een groep kaaimannen. Geen idee hoe die hier in terecht gekomen zijn. Het is wat regenachtig weer. Meestal zijn de ara's dan wat stiller. Maar we hebben uitzonderlijk veel geluk. Een koppel ara's komt aanvliegen en landt precies op de tak voor ons uitzichtspunt. Wat een prachtige vogels zijn dat. 's Avonds wandelen we door het gezellig drukke dorpje. Er zijn genoeg leuke restaurantjes natuurlijk veel met vis.
Hierna volgt een avontuurlijke dag. In de ochtend gaan we voor een klimtour tussen de bomen. We beginnen op drie meter hoogte maar al snel wiebelen we over lastige hindernissen op vijftien meter hoogte. Ik moet mijzelf behoorlijk overwinnen en heb de volgende dag flinke spierpijn in mijn armen. Luna heeft dit vaker gedaan en loodst Dille snel en veilig door het parcours heen. De gids kan hen amper bijhouden. We eindigen met een lange zipline. En voor wie wil, nog eentje in de rivier. Dat wil Luna, ondanks dat ze gewoon kleren aanheeft, wel.
In de middag gaan we raften. Met zo'n zestig Brazilianen rijden we naar het beginpunt. We gaan in zes rafts. Er volgt een uitleg in het Braziliaans die we niet helemaal begrijpen, maar het zal wel goedkomen. We zitten met een ander gezin in de boot met twee zoontjes. Bij de eerste stroomversnelling moeten we positie innemen. Peddels in de boot. Schuin hangen. Kinderen vasthouden. We gaan wat schuin, wat is dit leuk. De volgende stroomversnellingen worden alleen maar groter en steiler. We moeten wat meer achterin de boot gaan hangen anders scheppen we teveel water binnen. Tijdens het rustige peddelen zien we veel vogels en brulapen in de bomen langs de rivier. De laatste stroomversnelling heeft onze gids een verrassing. Hij draait de boot om en laat ons achterstevoren gaan. Super leuk!
De laatste dag in Bonito staat de topexcursie op het programma. Een zogenaamde flutacao (flotation). Het rivierwater ontspringt hier vanaf een ondergrondse zuivere bron van kalksteen waardoor de rivier kristalhelder is. Wij doen deze excursie bij Aquario Natural. Na een verplichte zwembad snorkel/drijftraining (je mag echt niet op de bodem staan) lopen we door de jungle naar ons startpunt. Een echt aquarium zo helder. Er zwemmen wel dertig verschillende vissen rond. De zon schijnt wat prachtig licht onder water geeft. De rotsen en planten onder water. Het is schitterend.
Na tien minuten snorkelen bij de bron gaan we langzaam achthonderd meter stroomafwaarts drijven. Het water is 22 graden. We zijn met één andere toerist. De andere drie Brazilianen zitten in een boot omdat ze het moeilijk of spannend vinden. Het is echt supermooi. Heerlijk drijvend op je buik. Dille ziet nog een grote krab lopen. Af en toe even op de rug draaien en genieten van de jungle om ons heen. Een echte aanrader dus deze excursie. Aan het eind wandelen we weer terug. Tenslotte mogen we nog van een hoge zipline af om ons in een andere (koudere) rivier laten vallen. Erg verfrissend!
Annemaria koekoek
Donderdag 30 juli 2015. Pantanal, Brazilië.
Met een beetje heimwee nemen we afscheid van het avontuurlijke Bonito en onze superleuke pousada. Het is twee uur rijden naar de Pantanal. Dit is een supergroot vlak gebied (wikipedia noemt het een draslandschap). Het wordt omringd door bergketens en kan alleen maar afwateren via de Rio Paraguay. In de zomer is de vlakte grotendeels overstroomd en moeilijk bereikbaar. Dieren komen bij elkaar op de hogere delen. Wij zijn er in de winter. Een goed seizoen om vogels en andere dieren te spotten.
We slapen op een zogenaamde fazienda (boerderij) met de naam Meia Lua (mijn maan). Een grote boerderij met schapen, paarden, koeien en een lief jong puppy hondje Baru genaamd. Er zijn maximaal twintig bedden. 's Avonds wordt er gezamenlijk in een grote keuken gegeten. Mirjam, een Zwitserse is eigenaar samen met haar Braziliaanse man. Onze familiekamer is ruim maar simpel. En er is een zwembad!
De volgende dag is meteen een lange. We hebben een dagexcursie in de Pantanal. Om half zeven ‘s ochtends vertrekken we met de auto. Onderweg zien we al een groep coati's (neusberen) en capibara's (grootste knaagdier ter wereld). En als we bij een brug stoppen, zien we tientallen kaaimannen liggen. Bij Passo do Lontra stappen we over op een safari jeep en rijden we echt het park in. We zien veel vogels: toekans, reigers, struisvogels, parkieten, roofvogels en nog veel meer. We zien ook een mooi moerashert, brulapen en capibara's.
Tijdens de lunch maken we een kleine wandeling naar een nest van de bedreigde hyacinth macaw (blauwe ara). Niet te verwarren met de blauwe ara's uit Rio. Deze zijn helaas uitgestorven. Maar deze blauwe ara's met geel bij de ogen zijn net zo mooi. Luna heeft scherpe ogen en spot ze al als ze naar een meertje vliegen om te drinken. We kunnen goed dichtbij komen en mooie foto's maken. 's Middags maken we nog een boottocht op de Rio Miranda. Prachtige bomen langs de waterkant. Weer heel veel vogels en een reiger die heel statig zijn vleugels laten drogen/opwarmen. Met zonsondergang varen we terug naar de steiger. Een mooie dag.
De volgende dag slapen we heerlijk uit. Om negen uur gaan we paardrijden. Soort van traditie tijdens onze vakanties. Alle vier een eigen paard en daar gaan we. Meteen dwars door een weiland vol koeien die ons nieuwsgierig aankijken en soms erg dichtbij komen. We voelen ons een klein beetje cowboy. We gaan door greppels, onder bomen door (bukken) en de paarden gaan water drinken in een klein meertje. Een avontuurlijk ritje. We gaan stapvoets. Op de weg terug vragen we of ook harder mogen. Dat mag. Daar gaan we alle vier in draf en Andre zelfs in galop. Super leuk. Daarna lekker de hele dag chillen in en rondom het zwembad. Er vliegen toekans over ons hoofd en zelf een koppel blauw-gele ara's.
Laat in de middag gaan we een natuurwandeling doen met Mirjam. Eerst langs het vismeertje dat vol zit met kaaimannen. Daarna door een dichtbegroeid bos dat meteen een paar graden koeler is. Maar ook vol muggen zit. Normaal zijn er in de winter in de Pantanal niet zo veel muggen. Maar een week geleden heeft het een paar dagen erg hard geregend hier. Dus er zijn volop muggen. We zien sporen van capibara's en van een poema. Spannend. Een kaaiman op een paar meter afstand, die geruisloos het water inglijdt. Het bos staat vol zogenaamde victory bomen, die parasiteren op andere bomen.
Nu moeten we alleen nog de miereneter zien. Er zijn volop termietenheuvels. Het gaat al een beetje schemeren. Mirjam besluit nog snel in de auto te springen naar een andere plek. Een miereneter slaapt negentien uur per dag. In de resterende tijd moet hij tweeëneenhalf kilo mieren/termieten eten. Hij doet dit meestal als het wat koeler is. Zijn tong is zestig centimeter lang en eindigt meteen in zijn maag. We hebben mazzel en zien nog een miereneter lopen van wel anderhalve meter lang. Imposant beest. We proberen dichterbij te komen. Elke keer als de miereneter stil staat en zijn neus in de lucht steekt, moeten wij ook stil staan. Het lijkt wel alsof we ‘annemaria koekoek’ spelen met de miereneter. Uiteindelijk komen we best dichtbij voordat hij ons in de gaten heeft.
De volgende dag is ook chillen rondom het zwembad. In de middag vertrekken we naar Fazienda San Francisco om een nachtsafari te doen. Eerst genieten we van een prachtige zonsondergang over de Pantanal. We zien tijdens de jeepsafari veel moerasherten en twee vossen die net een muis gevangen hebben. Verder natuurlijk veel kaaimannen en capybara's. Helaas geen luipaard. Maar die kans was ook erg klein. Vandaag vertrekken we rustig aan richting Campo Grande om vanaf daar weer terug naar de kust en het strand te vliegen. Nog een ruime week te gaan. Heerlijk!
