Leisure Bug 2
Zondag 26 juli 2015. Butawatta, Sri Lanka.
We besloten om na Unawatuna/Galle terug naar Kandy te trekken, meer bepaald naar Leisure Bug. De vorige keer hadden we het er uitstekend naar onze zin. Dus dachten we om de vier dagen spare time niet aan de zuidkust door te brengen. Deze keuze werd mede bepaald door het feit dat buiten Galle fort en zijn toeristisch uitgebuit strand er eigenlijk weinig te beleven valt. Ik heb de indruk dat de mensen er ook minder vriendelijk zijn en alles rond het binnendrijven van roepies draait. Wegwezen is dan ook de boodschap.
Intussen waren er ook nog andere Belgen toegekomen. ‘s Avonds kraakten we een flesje wijn die we hadden meegenomen. Sowieso waren we al meegerekend voor de barbecue. Het was een gezellige bedoening rond het authentieke vuurtje.
Op donderdag deden we het kalm aan met een paar bezoekjes en wat wandelen in de omgeving. Wendy en Nera brachten de rijst van de familie mee naar een lokale rijstverwerker. Daar werd een grote zak met drieëntwintig kilo ruwe rijstkorrels eerst gewogen, dan machinaal ontdaan van velletjes, vervolgens gepolijst om te eindigen met het verwijderen van overtollige steentjes. Uiteindelijk hadden ze nog zeventien kilo pure kwaliteitsrijst over. Het ganse ambachtelijke proces duurde toch wel een half uurtje en kostte uiteindelijk maar honderd roepies (67 eurocent), klaar.
Even verderop wilde Nera ons nog een oude tempel laten zien. Hier komen geen toeristen vanwege te afgelegen. Hij vroeg de sleutel om ons even binnen te laten kijken. We vonden er mooie muurschilderijen die we in andere gelijksoortige tempels nog nergens waren tegengekomen. Mathis ging terug naar ‘huis’ met Wendy en Nera per tuktuk. Wij besloten om de terugweg te voet af te haspelen. Het werd een leuk tochtje langs mooie taferelen. Het klimmen in een zwoele warmte zal wellicht nooit wennen, pff.
‘s Avonds leerde de mama ons springhoppers maken. Dit is een typisch Srilankaans gerechtje waarbij een kuipje wordt gebakken van deegbeslag. Nadien kan je dit vullen met allerhande fijne groentjes, sambal, curry, en dergelijke. We proberen dit uiteraard ook uit eens we terug in Belgenland zijn. Van alle gerechtjes die we hier aten noteerden we de ingrediënten en de bereidingswijze, voorzien van wat fotografische documentatie.
Gisteren, vrijdag, besloten we om een nationaal park te gaan bezoeken, hetgeen overeenkomt met een heuse safari. Wij hadden een en ander al gezien in het Krugerpark in Zuid Afrika maar Mathis was toen nog te klein om er iets van te herinneren. Dus lieten we de film nog eens overspelen maar dan hier op locatie. We moesten er wel een rit van drie uren voor over hebben en we bleven er ook overnachten.
De accommodatie was vrij basic maar we hebben des te meer genoten van het wildlife op onze tocht. Om twee uur ‘s middags zijn we eraan begonnen en moe maar voldaan keerden we rond zessen terug naar onze barracks. We zagen veel olifanten, soms als enkeling soms als een kudde van een tiental stuks. Verder ontmoetten we ook nog waterbuffels, herten, een heel repertorium verschillende vogels, krokodillen en ander klein wild. Een slothbear en een leopard kregen we niet te zien. Die zaten waarschijnlijk verder de jungle in of sliepen nog. Na het avondeten duurde het niet lang vooraleer we sliepen. De tocht naar het national park en de safari zelf eiste zijn tol.
Vandaag zaterdag keerden we terug naar de Leisure Bug naar Wendy. Onderweg stopte Nera (haar man) nog even om teenslippers te kopen voor Mathis want hij wilde net dezelfde zoals ze hier mee rondlopen, met noppen namelijk. Ik ging ook nog de kleine wokpannetjes met deksel kopen die ze hier veelvuldig gebruiken. Heel handig voor het maken van springhopper, pappardam en andere lekkere dingen voor de mensen.
Deze middag gingen we ook nog eens naar de ‘pedicure’ met name de kleine visjes in de rivier die uw voeten grondig reinigen. Ik hield het niet lang vol gezien dit meer dan kietelt. Mathis had er minder last van en vond het zelfs leuk. Nadien gingen we nog eens een kooksessie bijwonen bij de ouders van Nera. Ongelooflijk hoe primitief dit allemaal nog in zijn werk gaat maar dat mens kan koken als geen ander. Gelukkig kent ze onderhand wel onze smaak en kon ze de dosis pikant van de verschillende gerechtjes helemaal juist inschatten. Kelly en mezelf kunnen wel wat hebben maar een Srilankaanse vuurvaste strot hebben we vooralsnog niet.
Jammer genoeg moesten we vandaag reeds afscheid nemen van een fantastisch stel mensen die hier de zaak runnen namelijk Wendy, Nera en de familie. Morgen vertrekken we redelijk vroeg, vandaar. Die acht dagen in totaal die we met hen hebben doorgebracht, zullen ons nog heel lang bijblijven. Ze hebben ons enorm veel bijgebracht van een ander Sri Lanka dat niet in de uitgeversgidsen staat genoteerd. Ervaringen uit eerste hand (want Nera is hier geboren en getogen) zijn onbetaalbaar en een betere gids kan men zich niet voorstellen. Reken daarbij nog een supergastvrouw Wendy en dit guesthouse zal het hier helemaal waar maken. Ik zou zeggen keep up the good work. Morgen verkassen we voor de laatste keer deze reis.
