Van Alice Springs naar Brisbane
Dinsdag 20 juli 2015. Brisbane, Australië.
We zijn aangekomen in Brisbane, de start van de derde week van onze vakantie. Twee weken huizenruil, ergo twee weken in een villa. Een villa met vier slaapkamers, drie tv’s, twee badkamers een zwembad en nog veel meer. De huizenruil is inclusief auto ruil, we hebben nu een 4WD Pajero tot onze beschikking. We zitten niet middenin Brisbane, maar in een van de buitenwijken ergens in de bergen tien minuten rijden van de enige Aldi. Gisteravond om negen uur zijn we geland in Brisbane en daar werden we opgewacht door Ireen, de eigenaresse van het huis (zij en haar man komen volgend jaar mei naar Nederland) en haar zoon. Met twee auto’s zijn we hier in het donker naar toe gereden, zodat we pas vanmorgen zagen waar we qua omgeving zitten.
De vliegreis van Ayers Rock naar Brisbane verliep met de nodig obstakels. De eerste hobbel was het inchecken van de bagage. We hebben deze keer geen weegschaal meegenomen, dus hadden we geen idee hoe zwaar alles was. De man van Jetstar wist het wel, zeven kilo te zwaar. Kosten vijftien AUD per kilo. De oplossing was gauw gevonden, we hadden het opblaas bed ingepakt inclusief het onderstel en dat woog ruim negen kilo, daar kwam ik achter nadat ik het uit de bagage had gehaald. Het onderstel hebben we in Ayers Rock achter gelaten.
Maar toen de handbagage nog, zeven kilo per persoon is de limiet. We hebben elk een koffer en een rugtas. De koffers wogen elk iets meer dan zeven kilo en eentje zelfs dertien. Nadat we een computer in de in te checken bagage hadden gedaan was die dertien kilo weer wat minder. De in te checken bagage was bijna twee kilo te zwaar maar dat is ons niet in rekening gebracht. De handbagage was verder ook oké, volgens de man achter de balie. Susan en ik wisten wel beter.
Daarna langs de bagagecontrole en wachten om te boarden. We maakten ons wel zorgen want we hadden echt te veel kilo’s mee als handbagage. De man die de instapkaart controle deed sloeg geen acht op de handbagage dus we konden zonder verdere narigheid het vliegtuig in, dit was slechts de eerste horde op weg naar Sidney. Daar een overstap en moesten we zelf de bagage ophalen en afleveren. Fluitje van een cent, de computer er uit zodat het niet te zwaar was en aansluiten in een lange rij wachtenden bij de bagage drop off. Susan zat met Silke en Fardau bij de gate met de handbagage. Bij de bagage drop off vroeg de dame ‘Who is Susan?’. In al mijn eerlijkheid zei ik dat zij bij de gate zat. ‘I need to see Susan’ klonk het nogal gebiedend. Tegenspraak werd niet geduld, ik kon me wel voor de kop slaan, als Folkert had gezegd ‘Ik ben Susan’ was het wellicht nog gelukt zonder Susan op te moeten halen. Daar de tijd gestaag verder tikte begon een en ander wel te dringen, in hoog tempo Susan opgehaald en zo konden we verder. Rennen naar de meiden, die waren ‘even’ alleen bij de handbagage. Bij de gate rustig wachten op boarden en konden we verder voor de vlucht naar Brisbane.
Ireen vertelde dat een speeding ticket aan de prijzige kant is, vijf kilometer te snel levert al gauw een boete van honderd AUD op en ook strafpunten op je rijbewijs. Zij had zelf in een maand tijd vier punten verzameld van de negen die nodig zijn om je rijbewijs een jaar kwijt te zijn. Of wij ons aan de snelheid wilden houden. Wij waren al op de hoogte gebracht van kosten van te hard rijden door de plaatselijke gendarmerie in een dorpje in de outback. Daar reed ik, volgens de politieman vijftig, waar veertig was toegestaan. Levensgevaarlijk met al die spelende jonge kinderen op straat, die op dat moment binnen aan het spelen waren. Ik kwam er af met een waarschuwing.
Praktische tips
Omdat onze blog ook op de website van verre reizen met kinderen staat vandaag wat praktische tips over vakantie in Australië en er voor zorgen dat dit budgettair een beetje binnen de perken blijft. Zeker voor een gezin met zes personen die zes weken vakantie vieren is dat een uitdaging. Australië is een duur vakantieland, vooral als je er de weg niet weet. Als je de weg weet en vooruit plant is het levensonderhoud ongeveer vergelijkbaar met Nederland is onze inschatting.
Wij hebben een goedkoop retour ticket gezocht naar Singapore, Kuala Lumpur of Denpasar, alle drie steden van waaruit er veel vluchten naar Australië gaan. Voor ons was met de Emirates naar Singapore voor 520 Euro per persoon een goede deal. Vandaar uit hebben we met lowcost carriers via skyscanner enkeltjes gekocht, wat ook de nodige flexibiliteit in je reisschema geeft. Wij hebben de volgende vluchten gekocht: Singapore - Darwin, Ayers Rock - Brisbane (via Sydney), Brisbane - Whitsunday Islands, Cairns - Denpasar en Denpasar - Singapore. Allemaal goed betaalbaar, alleen de vlucht van Ayers Rock naar Brisbane was duur, meer dan tweehonderd Euro per persoon, de rest tussen de zestig en honderddertig Euro per persoon.
We zijn gaan kamperen om de eenvoudige reden dat dit veruit de goedkoopste manier is om door Australië te reizen. Een camper huren is minimaal twee keer zo duur, in ieder geval voor ons omdat met zes personen de goedkopere campertypes afvielen. Ons is verteld dat je per dag ook nog ongeveer vijftig AUD extra kwijt bent aan de extra brandstof die de camper neemt. Het flexibeler zijn op de plek zelf, waar je gemakkelijk met auto/bus de boel kunt verkennen, plus het wendbaarder zijn en harder kunnen rijden (120 kilometer per uur over de snelwegen) over de enorme afstanden vonden wij zeker pluspunten.
Wij hebben onze kampeeruitrusting grotendeels in Darwin gekocht, zoals tent, luchtbed, tafel en stoelen, kookstelletje, pannen en borden etcetera en heel belangrijk een koelbox. Vooraf hadden we via de website van K-mart gekeken wat ze zoal hadden. Vlakbij het vliegveld is een winkelcentrum met een K-mart, die had bijna alles wat we nodig hadden. Een grote tent was er niet, op advies zijn we naar de Big W in hetzelfde winkelcentrum gegaan en daar hebben we twee vierpersoonstenten gekocht, ook prima. Voor onszelf hadden we een vrij luxe luchtbed op onderstel gekocht, samen met de melkklopper voor de koffie goed voor het luxe campinggevoel. Voor een paar honderd Euro hadden we alles. Slaapzakken en een aantal matjes hadden we meegenomen.
Als je vanaf de Big W Darwin uitrijdt over de Stuart Highway dan zie je net buiten Darwin een outdoor shop. Daar kun je verder spullen kopen die K-mart eventueel niet heeft. Uit eigen ervaring hebben wij ontdekt dat het hebben van een veel grotere auto dan je denkt nodig te hebben extreem handig is. We dachten met een achtzitter voor zes personen ruim te zijn, maar die twaalfzitter was echt wel fijn. Vooral omdat je zo af en toe voor vier dagen eten inslaat en dan heb je genoeg bagageruimte nodig in de auto. Daarnaast hebben de kinderen tijdens de lange autoritten meer levensruimte, en de afstanden zijn groot in Australië! Als je toch een ruime auto hebt kun je ook een grote koelbox kopen. We kochten dagelijks ijs voor in de koelbox en het ijs nam bijna de helft van de ruimte in beslag van de koelbox, vandaar dus het advies om een ruime koelbox te nemen.
Nabij Litchfield park hebben we de tenten opgezet in Litchfield Tourist Park. We waren daar op tijd (één uur ‘s middags) en konden een plekje uitzoeken in de schaduw en vlakbij de bbq. Bij deze camping is het wel zaak om er op tijd te zijn, ze hebben niet veel schaduwplekken en rond Darwin is het nog lekker warm. Op de camping is wel een restaurant en daar kun je terecht voor het avondeten er is geen winkel om iets te kopen. Het is dus zaak om voldoende eten mee te nemen uit Darwin.
De camping bij Kakadu was Kakadu Lodge in Jabiru. De camping is in de lay out van een wiel met in het centrum het zwembad, een bar en openlucht tv. Het maakt dus niet zo veel uit waar je zit, je bent altijd op loopafstand van het zwembad en alle plaatsen zijn voorzien van schaduwrijke stukken. Ook op deze camping mag je zelf een plekje zoeken en hoe eerder je bent hoe meer keuze. Jabiru is een dorpje met een redelijke supermarkt voor de boodschappen.
Onze volgende stop was op de BIG4 Katherine Holiday Lodge in Katherine. Vanuit Darwin gereden staan op de Stuart Highway de borden voor de camping, je rijdt er zo naar toe. BIG4 is een keten van campings waar je voor vijtig AUD lid van kunt worden. Het is een lidmaatschap voor twee jaar en je krijgt dan op elke BIG4 camping tien procent korting. Je krijgt hier een site toegewezen, met andere woorden de dame achter de balie bepaalt de keuze. Katherine is een ‘grote’ stad er is dus een Woolworth supermarkt voor de broodnodige boodschappen voor de lange reis naar Alice Spring.
In Tennant Creek, waar we maar één nacht bleven, hebben we een motel opgezocht, een familiekamer met vijf bedden, waar wij met ons zessen inpasten kostte 165 AUD, inclusief ontbijt. De naam weet ik niet meer. Motel was het eerste motel in Tennant Creek aan de rechterkant. In Tennant Creek is wel een supermarkt, maar het is beter om voldoende boodschappen mee te nemen vanuit Katherine.
In Alice Springs zaten we in een BIG4, de BIG4 MacDonell Range Holiday Park. Ook hier genummerde plaatsen en fijne keukens, met een gasstel, waterkokers en zelfs een magnetron. We hadden wat moeite met het vinden van de camping. De vier campings van Alice Spring zitten allemaal ten zuiden van Alice Spring, vanaf Darwin rijdt je dus de stad weer uit en dan is er een wegwijsbord met het camping teken. Alice Spring is een grote stad, met een Woolworth voor de boodschappen.
In het Kings Canyon Resort hebben we ook twee nachten geslapen. In de Nederlandse zomer is het druk in outback Australië en een dag van te voren reserveren geeft de broodnodige rust onderweg. Bij het resort zijn twee mogelijkheden voor het avondeten, maar je kan ook zelf eten koken. Op de camping staan een aantal cabins en daar zijn onderdak de keukens met een gasstel (vier pitten) en een magnetron. Na het avondeten zijn we wel naar de ‘eetschuur’ gegaan omdat daar ook een optreden was van Rob Downsend. Een beroemde Australische country zanger.
In Ayers Rock is er weinig keuze, alleen het Ayers Rock Resort. Ook hier van te voren reserveren. We hebben beide dagen mensen gezien die moesten wachten of er nog een plekje vrij kwam. Als je toch hebt gereserveerd kun je ook de eerste dag al een bezoek brengen aan Ayers Rock en een zonsondergang mee pikken. De camping bestaat uit een aantal velden voor tenten en genummerde plekken voor caravans. Met de tent krijg je een veld toegewezen waar je mag kamperen. Wij hadden geluk dat we op loopafstand van alles zaten, daar moet je wel om vragen. Ook hier een bbq en er was wel een gasstel, maar die was out of order.
De campings kostten tussen de vijfenvijftig en vijfenzeventig AUD, ofwel veertig tot zestig Euro per nacht voor drie volwassenen (Jesse is zestien en telt al als volwassenen) en drie kinderen voor een plek met stroom en water. Een wereldstekker met stekkerdoos is handig, net als een waterkoker voor de koffie en thee. Wij hebben ook een kookpitje gekocht voor het gemak van snel wat koken bij de tent. Alle campings hebben ook keukens waar je kunt koken en wat ook gezellig is door het contact met andere gasten. Zelf koken scheelt natuurlijk enorm, uit eten kost hier minstens zoveel als in Nederland. En samen met zoon of dochter koken en de tijd er voor nemen is ook vakantie! Boodschappen koop je het liefste bij de Woolworth of beter nog in de Aldi! Die hebben ze in ieder geval in Brisbane. De kleinere supermarkten zijn echt veel duurder. Het water is bijna overal drinkbaar en wij vulden onze flessen en container bij uit de kraan.
Liefhebbers van een wijntje of biertje moeten in het Noorden rondom Darwin en de outback vooruit denken, want alcohol is daar lastig verkrijgbaar, omdat de Aboriginals al hun geld verbrassen aan alcohol, zo wordt verteld. Je hebt in de grote plaatsen speciale BWS winkels, bear, wine, spirit, die om twee uur ’s middags open gaan en op zondag gesloten blijven. Alcohol moet je dus in de grote plaatsen in slaan, want bijvoorbeeld in de omgeving van de nationale parken zijn geen winkels waar je een wijntje of biertje kunt kopen. Vaak lukt het wel in de bar, met de speciale pas die je krijgt bij het inchecken op de camping, maar dan betaal je wel drie tot vijf keer zoveel.
Verder is huizenruil wat we op dit moment doen, een enorm besparend alternatief. Wij hebben het geluk dat we een super grote luxe villa hebben geruild met grote tuin en zwembad een grote auto voor zeven personen. Wij hebben nu vier keer huizen geruild, in Nederland, Turkije, Panama en nu Australië en het bevalt ons super goed. Het leuke is ook dat je op weg geholpen wordt door de bewoners. In dit geval zijn we door de eigenaresse met haar zoon opgehaald, stonden er een wijntje, kaasplankje, pizzabroodjes en fris klaar en kwam ze de volgende dag met een taartje en uitleg. Echt heel comfortabel. De plaatselijke supermarkt wordt je gewezen en je kan er met je ‘eigen’ auto heen. Onze ervaringen zijn erg positief. Nu is dit wel een super deal, wij mogen twee weken in hun huis met ons zessen en ze komen volgend jaar een week met zijn tweeën in ons huis. We zijn nu aan het nadenken wat we extra voor ze kunnen betekenen.
Wij hebben er geen moeite mee dat anderen in ons huis zitten, zoals je vaak hoort. Iedereen gaat met respect met je huis om, jij zit immers ook in hun huis. Wij vinden het juist heel fijn dat anderen vakantie vieren en genieten in ons huis. Het huis waar we nu zitten, is zoals ik zei een super de luxe huis met veel mooie spullen en kunst en de eigenaresse is erg relaxt hier onder. Knap hoor. Het is voor hun de eerste keer huizenruil.
Australiërs zijn erg aardig en genieten van het leven. Je komt ze veel tegen onderweg, zowel gezinnen als de ‘greyhear nomads’, dat zijn de gepensioneerden die met een camper jaarlijks zo’n vier maanden rond reizen. Toen wij zochten naar een ruil, kregen we vaak als antwoord: ‘jammer, lukt niet, we zijn net een half jaar aan het huizenruilen’. Ze zijn ook erg behulpzaam als er bijvoorbeeld wat met je auto is of je hebt lucifers nodig, ze halen ze meteen voor je op. ‘No worries mate’.
De eerste vier dagen Brisbane
Woensdag 22 juli 2015. Brisbane, Australië.
Het is de vierde dag van ons verblijf in Brisbane. Ik zit buiten op het terras en kijk uit over het zwembad, de immense tuin en zie op de achtergrond in de ochtendnevel de bergen. Nevel is niet helemaal de juiste benaming, het is gewoon bewolking, het ziet er nog grijs uit vanmorgen, hoewel de weersverwachting anders doet vermoeden voor de rest van de dag.
De afgelopen dagen zijn we vooral bezig geweest met bijkomen van de eerste twee weken in een tentenkamp en beginnen we ons op te laden voor het Great Barrier Reef. Afgelopen zondag heb ik met Susan en Silke de boodschappen gedaan in de Aldi, dat is ook hier de goedkoopste supermarkt. Vandaag moeten we er weer op uit, er raken wat spullen op. Gisteren zijn we de buurt gaan verkennen, een korte rondrit in de bergen, verder niet zo veel gedaan.
Onze dagen kennen in grote lijnen het volgende schema: Zo tussen acht en negen wordt langzaam maar zeker iedereen wakker, we zitten nog in het ritme van wakker worden zodra het licht is. Hoewel Folkert en met name Fardau het uitslapen al weer onder de knie hebben. Tegen de tijd dat iedereen uit bed is gaan we ontbijten, meestal maken de kinderen het ontbijt en hoeven Susan en ik alleen maar aan te schuiven. Gebakken eieren, brood en koffie, die we dan wel weer zelf moeten zetten. Daarna dus, tja relaxen, veel meer kan ik er niet van maken. Jesse en Folkert hebben de Lord of the Rings serie bekeken (dat is acht uur tv kijken), Fardau is verslaafd geraakt aan Harry Potter (alle delen liggen hier). Ze kijkt ze liever met een van ons (Susan of mij) of nog liever met zijn zessen. Fardau maakt van haar kamer een bioscoopzaaltje met chips en drinken en nodigt ons dan uit.
Susan en ik zijn bezig met achterstallige vakantie administratie, om het zo maar te noemen. Ik dan vooral met het bloggen. Het is gelukt ik ben bij, ook met de foto’s. Daar liep ik behoorlijk mee achter. Susan is de rest van de reis aan het plannen. De dingen die nog geregeld moeten worden, zoals een huis op Bali huren en een auto voor de dagen dat we straks in Cairns zitten. Uiteraard ook ‘bedenken en plannen’ wat we hier in Brisbane gaan doen. We gaan in ieder geval nog een nachtje kamperen op Fraser Island.
Tegen het einde van de dag het avondeten, ook weer buiten. En dan is het donker en dus tijd om naar bed te gaan. Maar eerst even in bad en dan gaan de meiden op ons bed slapen, later brengen we ze dan weer naar hun eigen kamertje. Op zich zit de dag er dan dus op ware het niet dat ik zo rond een uur of half één ’s nachts onrustig wakker wordt. Ik stap er dan uit, sluip naar de kamer waar de tv staat, zet die aan, en jawel hoor, de finale van de Tour de France. Na de finish kan ik rustig verder slapen, dan droom ik over drie weken vakantie door Frankrijk.
Zwemmen en een dagje Bribie
Vrijdag 25 juli 2015. Brisbane, Australië.
Het is vrijdagavond, Fardau en Silke staan onder de warme douche, Jesse en Folkert kijken een film, Susan zit achter de pc en ik, ik blog. De warme douche voor de meiden is geen overbodige luxe. Ze komen net uit het zwembad en dat is al wel aardig warmer geworden, maar nog steeds best wel koud. Gisteravond ben ik met Silke en Fardau in het zwembad gesprongen, ik weet dus uit eigen ervaring hoe warm het zwembad is en een graadje meer doet heus geen wonderen.
Vandaag zijn we, voor het eerst hier in Brisbane, er op uit gegaan met zijn zessen. De reis ging naar Bribie Island, een eiland voor de kust met een vaste brugverbinding met het vaste land. Je kan er dus probleemloos heen rijden. De tomtom van de Pajero wist Bribie Island niet te vinden, maar gelukkig de iPhone wel. Op het eiland was zelfs een Aldi waar we snel even wat extra picknick spullen hebben gekocht en daarna op naar het strand.
Het was heerlijk weer, 25 graden en geen wolkje aan het hemelrijk. Voor de Australiërs is het winter en die vinden het maar wat koud. Er was dus nauwelijks iemand op het strand op vrijdagmiddag. Speelt misschien mee dat de scholen hier niet met vakantie zijn en ze gaan pas om drie uur dicht. Het zeewater, ik moet zeggen oceaanwater, was van dezelfde warmte als het water in het zwembad. We zaten op een surf strand, de golfen waren prima om in te spelen. Ik heb dik een uur met Folkert, Fardau en Silke in de branding gespeeld. Susan heeft ook een poging gewaagd maar die rende gillend van de kou het strand weer op nadat ze koppie onder ging en bleef verder veilig weg van de branding. Susan nam de zware taak van het fotograferen voor haar rekening. Jesse was het water niet in te porren; zand en zout zeewater zijn aan hem niet besteed.
