De steltvissers van Weligama
Dinsdag 21 juli 2015. Galle, Sri Lanka.
Op de nationale feestdag in België gingen wij deze morgen de stilth fisherman (stokvissers) gaan opzoeken. De tuktuk chauffeur bracht ons ‘afzetgewijs’ bij de turtlefarm oftewel een schildpadden kwekerij. Het mensje aan de ingang wilde ons blijkbaar niet te woord staan en smeet letterlijk onze tickets op tafel. Toen ik de prijs zag, drie keer vijfhonderd kromme, deed ik hetzelfde met de bonnetjes maar dan in de andere richting. We hadden al zoiets gelijkaardigs gezien in India. Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat de binnenkant van het pand er nu opeens veel netter zou uitzien dan de straatkant. Dus besloten we om deze ongevraagde pitstop teniet te doen.
Onze driver had net een sigaret opgestoken en was stomverbaasd toen wij na een minuut al terug aan de uitgang stonden. Wat een mens niet vraagt moet je hem ook niet opdringen, toch? Daarvoor zijn we in Azië in menig watertjes gewassen. Afijn dan maar verder gereden richting de steltvissers in Weligama. Toen we er aan kwamen zagen we de stokken wel in zee staan maar de enkele vissers aanwezig zaten verscholen tegen de zon, in een donker hok. Onze westerse aanblik trok onmiddellijk hun aandacht. Ze plaatsten Mathis in de juiste positie op het geval, duwden hem een hengel met een dode vis eraan in de handen en deden zelf maar wat alsof. Het was weer van dat. Ik nam voor de archieven toch maar enkele foto’s.
Wij bedankten de mensen van deze ‘superattractie’ en stapten terug richting tuktuk. Dat was echter zonder de intussen furieuze vissers gerekend. Met de nodige scheldtirades erdoorheen vroegen ze drieduizend Roepies. Even daarvoor had onze chauffeur het over tweehonderd, dat moest genoeg zijn. Natuurlijk stootten ze op een al even ontketende Kelly en ik zag de bui al hangen. Eén van die kerels graaide gelukkig maar tweehonderd kromme uit mijn handen en wij maakten een mooie U-turn en reden met een wrange nasmaak terug naar Unawatuna.
Hier aan de zuidkust zien we opnieuw de rippoff tactiek opduiken die in sommige delen van Azië welig tiert. Jammer want in de culturele driehoek van het land zijn wij dit nergens tegengekomen en waren de mensen er véél vriendelijker. Ik laat het bij un incident de parcours en dat zal mijn positief beeld van Sri Lanka niet beïnvloeden. Hoewel exuberante ingangsprijzen vragen aan toeristen, notabene de duurste in gans Azië, de aantrekkingskracht van dit land niet ten goede komt. Maar wie zal het hen hier wijsmaken?
Deze namiddag gingen we nog eens naar het strand om er iets te drinken en te eten. Het werd opnieuw de Kokos Club of zoiets, in ieder geval the place to be om iets achter de kiezen te slaan. Heel lekker allemaal en het strandterras was dan ook het drukst bezocht in deze regio.
Morgen gaan we weer voor vier dagen verkassen. Het wordt opnieuw Bugs Leisure bij Wendy (zo’n tien kilometer van Kandy). Geen zwembad, geen airco maar wel superfood, een leuke babbel, en nog meer van die kleine dingen die het doen. Maar eerst nog even sporen van Unawatuna naar Colombo en vandaar naar Kandy. Ik denk zo’n vijf uurtjes onderweg maar dat hebben we ervoor over.
De blog zal dus een dagje of vier rondzweven in the cloud zonder updates. Hopelijk komen er nog een paar leuke dingen op ons af zodat we deze reis heerlijk kunnen afsluiten. O ja, vlug zoals we zijn hebben we het vandaag al gehad over onze volgende zomerreis. Het besluit is denkelijk al genomen maar wij houden het voor jullie nog even in beraad. Morgen gezond weer op. Doeg.
