Krabbetjes
Maandag 11 mei 2015. Prachuap Khiri Khan, Thailand.

Voor de laatste keer genoten we van het uitgebreide ontbijt in de heerlijke tuin van 2N Guesthouse. Daan had mazzel want net toen ik hem dreigde in te maken met dammen kwam al het lekkers op tafel, daar kwam hij mooi mee weg. Om nog een uurtje tot de taxi kwam te overbruggen zette ik de meiden aan het werk in de tuin. Maar toen was toch echt de tijd aangebroken om afscheid te nemen van de allerliefste guesthouse zus (één van de twee Nen) die je je voor kunt stellen. Tula was heel boos deze ochtend want ze wilde hier helemaal niet weg.

Op het station speelde we Uno tot de trein na bijna een uur vertraging aan kwam rijden. We reisden weer derde klasse en de hele trein zat stampensvol. Mazzel voor ons dat we van die lollige accessoires bij ons hebben waar iedereen wel naast wil zitten dus er werd al snel plek voor ons gecreëerd. Je hoeft voor zo'n treinreis geen versnaperingen mee te nemen want doorlopend komen er verkopers langs met alles wat je maar zou kunnen willen eten en drinken. Prachtig schouwspel, wij kochten onder andere sticky rice (eet heel makkelijk zo in een wiebeltrein, ideaal voor Pepa) en groene mango. Na de lunch werd er wat getukt en na exact de geplande drie uur rijden arriveerden we in Prachuap Khiri Khan.

Na ons gemeld te hebben bij Enjoy Guesthouse trokken we er meteen weer op uit om fietsen te huren want de twintig minuten lopen vanaf het station vonden we al te veel. We zijn graag mobiel en met fietsen vang je tenminste nog wat wind in deze hitte. We twijfelden nog even toen ze vroegen of we niet de tuktuk wilden huren maar Daan zag zichzelf echt niet achter het stuur kruipen dus werden het gewoon twee fietsten met een vastgeplakt stuk karton als achteropzitje.

Na een heerlijke smoothie bij Grandma's Café, waar we ook de fietsen huurden, reden we door naar het strand waar een mooie weg langs loopt totdat de meiden het niet meer hielden en we ze loslieten om te spelen. Maar toen Daan vertelde dat al die kleine drolletjes uit een holletje komen waar krabbetjes wonen, werd Tula lichtelijk hysterisch. Er was geen ontkomen aan want het hele strand lag vol, dus zij ging op haar crocs verder, omzichtig tussen de hoopjes door laverend. Tijdens het spelen raakt Tula afgedwaald en is ze haar schoenen vergeten. Gelukkig tilt grote zus haar weer naar het krabloze droge zand.

Na het strand liepen we per ongeluk tegen een Thaise festivalmarkt op (niet zo'n toeristenmarkt maar gewoon een 'echte') met een in onze ogen zeer ouderwets soort kermisje, het reuzenrad is net iets groter dan de gemiddelde boom. We gingen nogmaals voor de smoothie, goede manier om fruit en vocht binnen te krijgen, mits ik er op tijd bij ben om alle suiker en siroop die er altijd ingemikt wordt tegen te houden. We struinden de markt helemaal af en fietsten via de gezellige promenade (masseuses op een rijtje, jammer dat je met drie kinderen geen uur voor een massage kunt gaan zitten) naar een lukraak gekozen restaurant waar Novi de hele maaltijd hysterisch aan tafel heeft zitten wippen nadat ze vreselijk schrok van een beest dat Daan uit z'n haar pardoes in haar richting sloeg. Wat is dat toch met die meiden van ons, hoe kleiner het beestje hoe dramatischer de reactie. Laten we het erop houden dat het een lange dag was, dus na het eten eerst allemaal onder de douche en daarna naar bed/stretcher/minimatrasje.

Kermis
Dinsdag 12 mei 2015. Prachuap Khiri Khan, Thailand.

Met z'n vijven op een kamer was er geen redden meer aan toen Pepa om zes uur begon te'tatataen'. We probeerden nog stil te doen voor het gezin waar we boven slapen (ze verhuren twee kamers in hun huis) maar de beste oplossing was gewoon heel snel de deur uit zien te komen. Om kwart over zeven liepen we al over de markt om fruit voor het ontbijt in te slaan een na twee kilometer fietsen waren we nog voor achten op het Ao Manao strand, wat op een militaire basis ligt (toeristen moeten zich inschrijven op vertoon van paspoort en je steekt op weg naar het strand een landingsbaan over, best bijzonder). We waren zo vroeg dat we het brede strand nog helemaal voor onszelf hadden. We speelden de hele ochtend in de warme zee en aan de waterkant. Het voelde heel verraderlijk alsof we er pas een uurtje waren toen het al middag bleek te zijn en we nodig uit de zon moesten.

We aten afhaallunch op ons heerlijke plekje (vier parasols, acht stoelen en twee tafeltjes voor veertig Baht/één Euro) en speelden de rest van de middag in de schaduw totdat we rond half vijf van het strand af rolden. We maakten de guesthouse douche nogal zanderig met een familiesessie en stapten meteen weer naar buiten voor een verfrissende smoothie bij Grandma's schuin aan de overkant. Het liep al tegen etenstijd dus besloten we om maar weer naar de sfeervolle festivalmarkt te gaan (een soort braderie) waar de meiden mais en frietjes aten en wij noodlesoep. Ze verheugden zich al helemaal op het kleine kermisgedeelte waar Novi een kwartier in haar eentje in het (niet zo)reuzerad zat en Tula (na eerst in de botsauto's te willen maar te weigeren in te stappen nadat Daan betaald had, hij kreeg heel vriendelijk het geld weer terug) weer blij op een dino in de draaimolen ging. Het leukste was dat er aan de slingers boven de markt ballen hingen en de kinderen die tijdens de rit probeerden te raken, ook in de draaimolen. Hier doen ze niet aan veiligheidsrekjes en verboden op te staan tijdens de rit. Als laatste mochten ze samen in een te kneuterig racebaantje met luid toeterende karretjes (elk karretje een eigen geluidsknopje dus alle kleintjes gingen los) en daarna keerden we terug naar ons guesthouse.