Gameday
Maandag 27 april 2015. Gettysburg, Verenigde Staten.

Gisterenavond sloeg de jetlag genadeloos toe. We gooiden meteen ons eerste principe voor deze reis aan de kant (alleen fastfoodtenten die we in Europa niet hebben) en scoorden take-out hamburger en een salade bij Burger King. Met een Samuel Adams voor Hans was het daarna prima slapen in Holiday Inn Reston. Keurig hotel met een prima ontbijt. En voor het lijf was het al weer twee uur ‘s middags, dus de warme kaneelbroodjes gingen er goed in bij Frank. De pannenkoeken, eieren en hamburgers ook. En de appel.

Het is vrij eenvoudig om met enig dedain neer te kijken op de historie van de VS. Een gebouw dat vijftig jaar overleeft is al snel een historic landmark. Maar dat is flauw en doet geen recht aan de wijze waarop de recente geschiedenis geconserveerd wordt. Harpers Ferry is daar een mooi voorbeeld van. Het is het restant van een stadje dat uitermate belangrijk was bij de start van de industriële revolutie, omdat er voor het eerst geweren op industriële schaal werden gefabriceerd. Het stadje is nu een Nationaal Park en het leuke is dat meer dan de helft van de dik 25 huizen een museumpje herbergt. Mooi gedaan en erg informatief.

Het stadje is ook belangrijk omdat het tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog regelmatig in de frontlinie lag. De staat Maryland was ambigue in het kiezen voor Noord of Zuid (tegen of voor de slavernij) en de strategische ligging van Harpers Ferry zorgde ervoor dat de stad zwaar te lijden had van de oorlog. Na de oorlog vervulde de stad een belangrijke rol in de emancipatie van de Afro-Amerikanen, met het eerste zwarte college van de VS.

De middag brachten we lekker in het zonnetje door bij een minor league baseball wedstrijd van de Frederick Keys tegen de Blue Rocks. Een zondagmiddag uitje voor de hele familie, waarbij de wedstrijd niet eens het belangrijkste item lijkt. Het was gezellig in het zonnetje, met alles wat je je bij zo’n wedstrijd voorstelt. Een kinderkoor dat vals het volkslied zong, mascottes, flauwe wedstrijdjes in de pauzes en eten. Heel veel eten. En drinken. Heel veel eten en drinken.

Inmiddels zijn we in Gettysburg in de Sleep Inn and Suites. Keurig hotel, mooie kamers, net even buiten Gettysburg, een aanrader. Dat kunnen we niet zeggen van het Mexicaanse Montezuma Restaurant. ‘Veul, vet en werm’, om Peter G. maar te citeren. Hopen dat de revenge morgen uitblijft. We moeten naar het slagveld.

Drie dagen strijd en 2300 monumenten
Dinsdag 28 april 2015. Ronks, Verenigde Staten.

Veel meer nog dan de onafhankelijkheidsstrijd tegen Engeland is de burgeroorlog van 1861 tot 1863 van belang geweest voor de vorming van de Amerikaanse natie. Van het totale aantal van circa 600.00 doden vielen er meer dan 50.000 tijdens de Slag bij Gettysburg. De slag speelde zich af op 1, 2 en 3 juli 1863 en kan gezien worden worden als het keerpunt in de burgeroorlog. Hadden de Zuidelijke Staten voor die tijd nog de gedachte dat ze de oorlog zouden kunnen winnen, was dat na Gettysburg niet meer het geval, hoewel de oorlog nog twee jaar zo duren.

Na het ontbijt waarbij duidelijk werd dat je maar maximaal één kopje beslag in de wafelmachine moet stoppen is het tijd voor het slagveld. We gaan eerst naar het bezoekerscentrum, met een informatieve multimediapresentatie, een schitterend museum en een gigantisch rond schilderij. Zeg maar een Panorama Mesdag maar dan groter. Na het bezoekerscentrum nemen we de Beetle voor een autotour over het slagveld. Wel weer erg Amerikaans, als je niet wilt hoef je de auto niet uit. Dan mis je wel een deel van meer dan 2300 monumenten die na de slag opgericht werden en nog steeds worden. Afhankelijk van de financiële draagkracht van commandant, stad of staat, werd er een klein of groot monument opgericht op de plek waar het betreffende regiment het hardst gevochten had. Waar je in België en Frankrijk de frontlijn van de Eerste Wereldoorlog kunt volgen aan de hand van begraafplaatsen, kun je dat in Gettysburg doen door de monumenten precies zien waar er gevochten werd. Daarnaast wordt het landschap weer teruggebracht in de staat van 1863, waardoor de driedaagse slag goed voor te stellen is.

Ook bijzonder: een ontmoeting met de 92 jarige Army veteran Michael, die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Pacific vocht. Via Carlysle waar we Koningsdag vieren bij een collega van Hans rijden we door naar het La Quinta Hotel in Ronks. Ronks ligt in Pensylvania Dutch Country, tussen Intercourse en Paradise. Veel beter gaat het dus niet worden.

Rumspringa in Intercourse
Woensdag 29 april 2015. Philadelphia, Verenigde Staten.

Na een goede nachtrust en een iets minder ontbijt bij La Quinta pakken we in voor de volgende etappe. We zitten midden in het Amish en Mennonietengebied en die willen we vandaag ook zien. We hadden ze ook graag opgezocht, maar de gelovigen zijn nogal op zichzelf, zonder overigens wereldvreemd te zijn.
We gaan eerst naar het Nationaal Treinmuseum in Strasburg. Mooi museum, met goed geïnformeerde en enthousiaste vrijwilligers. Frank en Hans zijn nu beiden in staat een tachtig jaar oude dieseltrein te rijden.

Na het museum rijden we random door de omgeving. Het is grappig om Amish boerderijen te spotten. Een rijtuig buiten is natuurlijk een dead give-away, maar het ontbreken van elektriciteitskabels naar de boerderij toe is ook een goede indicatie. De Amish zijn een afsplitsing van de van oorsprong Nederlandse Mennonieten. Beiden streng in de leer, maar de Amish nog net iets meer dan de Mennonieten. Beiden geloven sterk, leven eenvoudig en zweren de meeste moderne technologie af. Het niet gebruiken van motoren en elektriciteit is wel het meest in het oog lopend. Gas mag dan weer wel, dus de huizen van de Amish hebben gaslicht en koelkasten op gas. De koetsjes hebben elektrische verlichting die op een slimme manier met inductie wordt opgewekt.

Ja, zo heet het dorp echt. We lunchen in Intercourse bij de slagerij van Stolzfus. Het is hier net Volendam, een paar familienamen komen heel vaak voor.
Het moet wel apart zijn voor de bewoners om ook toeristenattractie te zijn. Zoals gemeld, de Amish zijn niet achterlijk. De kinderen krijgen tussen hun 16e en 25e royaal de kans om rond te kijken in de echte wereld. Die periode heet Rumspinga en is niet zo extreem als soms afgeschilderd op tv (Amish gone wild), maar biedt de jeugd de kans om geïnformeerd te kiezen voor het eenvoudige, dan wel moderne leven.

Vanuit PA Dutch Country rijden we in een bijna rechte lijn naar Philadelphia, daarbij dwars door de wat mindere (zwarte) wijken naar het overwegend blanke stadshart. Gelukkig zijn we niet in Baltimore. We checken in in het Hilton. Dat klinkt chique en dat is het ook. Geboekt via Priceline voor een derde van de normale prijs. Het is dan ook een secret deal, waarbij je pas na boeking te horen krijgt waar je slaapt. Kan dus tegenvallen, maar als je een beetje slim naar buurt en amenities kijkt, weet je bijna zeker waar je terecht komt. Eten doen we bij Eulogy, een Belgisch biercafe dat in de top vijf van beste biercafé’s in de VS staat. De keuze is enorm (27 bieren op de tap (jawel) en 350 op de fles) en ook het eten is lekker. Goede bief en echte frietjes! Morgen vega! Misschien.