Voorbereiding
Zaterdag 15 november 2014. Nederland.

Zes maanden onbetaald verlof, zes maanden vrij zijn zonder uitgestippeld plan! Mijn vriend (Prosper) en ik gaan op reis en we nemen onze dochter Sophia (2,5 jaar) mee. We zijn van plan onze reis te starten in India, waar we zes weken in Goa zullen zijn. Daarna zes weken Thailand, daar reizen we door het noorden en daarna naar het zuiden. Vervolgens Nieuw Zeeland, het Zuidereiland, en dan sluiten we af in West Australië. We hebben het gevoel dat we nog veel moeten doen en we gaan al over een week weg! Ik ben nog best angstig voor alles wat mis kan gaan, maar ik probeer er vanuit te gaan dat die angst wel weg gaat als we eenmaal op reis zijn. Hoop ik.

Eerst de voorbereiding van onze reis, zoals de laatste werkdag, laatste crèche dag en uitdelen van pakketjes met wereldbol sleutelhangers, veel things to do lijstjes maken, inentingen; welke nemen we en welke niet. We waren vooral aan het twijfelen over de rabiës inenting bij Sophia, die we uiteindelijk niet genomen hebben. We gaan niet heel erg in the middle of nowhere zitten dus we zullen overal wel snel bij een ziekenhuis zijn. En dat scheelt weer drie keer een spuit vol ziektekiemen in onze dochter.

We hebben ons huis voor zes maanden verhuurd dus die moet ook mooi en schoon opgeleverd worden. Qua paklijst nemen we de standaard zaken mee. Wel hebben we extra aandacht besteedt aan de ehbo kit, waar we normaal gesproken (zonder kind) niet eens over nadachten. Mijn grote angst voor de aankomende maanden is -je raadt het niet- de mug, en dan de mug die dengue overdraagt. Ik heb zelf al eens dengue gehad in Brazilië, ik weet dus wat voor vreselijke ziekte het is en dat wil ik Sophia en mezelf graag besparen. Dus genoeg anti muggenspullen mee!

Ook nemen we in elk geval de buggy, het deryan tentje en een autostoeltje mee. Het deryan tentje hebben we thuis nog getest maar toen wilde Sophia er absoluut niet in. Maar toen had ze keus natuurlijk, straks op reis heeft ze die keus niet meer, maar ben benieuwd! We hebben voor tien Euro een goed stoeltje (maxi cosi tobi met tweepunts sluiting op marktplaats) gekocht, dus we kunnen hem overal achterlaten als het teveel gedoe is. Voor de rest nog twee backpacks en twee kleine daypacks. Genoeg te dragen dus.

In de laatste week hebben we nog de afscheidsetentjes gepland met iedereen en mijn vrienden hebben zelfs nog voor een surprise party gezorgd. Heel lief!

Dag van vertrek
Vrijdag 21 november 2014. Nederland.

En dan is uiteindelijk de vertrek dag aangebroken. We proberen het voor Sophia tot op het laatste moment zo normaal mogelijk te houden zodat ze zo min mogelijk stress ervaart. Na haar middagslaapje ziet ze opeens dat al haar speelgoed weg is in de woonkamer, dat vindt ze toch wel raar en ik word er ook wel emotioneel van. Het is toch wel heel spannend, je thuis verlaten voor het onbekende, en al helemaal met een klein kindje. Maar ja, no way back!
We hebben haar in de afgelopen paar weken natuurlijk wel geprobeerd uit te leggen dat we op vakantie gaan, en ze lijkt in elk geval te begrijpen dat we gaan vliegen maar waar naar toe en voor hoe lang... dat maakt haar niets uit. Sophia leeft echt altijd van dag tot dag, mindfulness ten top, daar hoop ik ook wat van te leren op reis.

Agonda Beach/Patnem Beach
Vrijdag 6 december 2014. Goa, India.

Wat hebben we hier naar uitgekeken en nu zitten we dan toch echt in Patnem, Goa, India! Het waren nog best heftige laatste weken in Nederland qua voorbereiding en om alles 'af te sluiten', dus nu kan het relaxen op het strand beginnen.

Het autostoeltje is een uitkomst gebleken. Wat slaapt Sophia daar goed in! Emirates deed helemaal niet moeilijk en bleek een super kindvriendelijke maatschappij. Van Air India mochten we het stoeltje niet gebruiken tijdens de stijging en daling van het vliegtuig, want we moesten Sophia op schoot houden (terwijl ze niet eens een kinder-seatbelt hebben). In India hebben de auto's haast altijd een autogordel achterin, en als ze het niet hebben, dan stap je gewoon in de volgende taxi.

In Agonda Beach hebben we vier dagen geslapen. Sophia sliep ook vanaf de eerste dag prima in haar deryan tentje. We zaten lekker in een hutje aan het strand, een aanrader: Cuba Agonda Beachhuts. Hele ruime huisjes en goede service! We hebben alleen maar aan het strand gezeten en voelden ons niet eens schuldig want naast ons zaten twee jongens in het huisje en die deden al twee weken hetzelfde, elke dag de hele dag op de veranda. Agonda was een heerlijk rustig strand! De zee was wel wat ruig, dus met kleine kids niet heel relaxt.

Daarna naar Patnem Beach, waar het drukker was. Er waren meer kinderen, wat gezellig was voor Sophia. We zijn zelfs een middagje naar een kindergarten geweest waar Sophia kon spelen met andere kinderen. We logeerden ook hier weer in Cuba Beachhuts, en het was weer heel luxe voor ons doen. In de ochtend waren we vaak op het strand aan het zwemmen, daarna legden we Sophia op bed voor haar slaapje en lagen wij ondertussen in de hangmat op de veranda. Als Sophia wakker werd gingen we weer zwemmen, dus dit is allemaal nog goed vol te houden. De zee was hier heerlijk rustig. Prosper heeft zijn gitaar meegenomen en heeft nog gejamd tijdens een show op het strand. Sophia is altijd super vrolijk, maar ze heeft wel ritme in haar leven nodig zodat het leven begrijpbaar voor haar blijft. Daarom proberen we zoveel mogelijk vast te houden aan de slaapjes en bed rituelen.

Sophia en ik hadden allebei vanuit Nederland een hoest meegenomen die elke dag erger werd. Ik kreeg ook nog eens 40 graden koorts, dus zijn we met de tuktuk naar het openbare ziekenhuis gegaan in Chaudi. We konden gelijk doorlopen naar de dokter die ons eerst vertelde dat het ziekenhuis dicht (!) was en dat we morgen maar terug moesten komen. Nadat ik Sophia naar voren had geduwd en vertelde dat we ons erg veel zorgen maakten (toch handig een kind mee), heeft de dokter ons alsnog geholpen: temperatuur opgemeten en geluisterd naar de longen. We kregen beiden een antibiotica kuur voorgeschreven vanwege een luchtweginfectie. We kregen ook nog een malariatest erbij. De volgende dag moesten we bellen voor de uitslag en we hadden geen malaria. Dat scheelt weer. Al na een paar dagen werd het hoesten gelukkig minder en nam ook mijn koorts af.

We hebben nog leuke mensen ontmoet in Patnem, waar we bijna elke avond mee aten. Zij hadden een kindje van vier, dus de kids entertainden elkaar wat ook een fijne bijkomstigheid was! Een tip trouwens is om een zak lolly's mee te nemen, tijdens een lange autorit kwam dat erg goed uit. Luiers en babyspullen zijn hier heel goed verkrijgbaar, alleen verkopen ze geen diksap. Sowieso drinkt Sophia alleen water hier, omdat ze overal van iedereen snoepjes in haar handen gedrukt krijgt. Suiker krijgt ze dus genoeg. Ook aan aandacht geen gebrek, maar Sophia vindt het allemaal wel prima. Ze gaat nu zelfs vaak naar mensen toe en houdt haar handje op voor snoepjes of chips.

Ashvem Beach
Vrijdag 2 januari 2015. Goa, India.

We hebben vier weken in Ashvem Beach gezeten in verschillende huisjes aan het strand. Veel langer dan verwacht. Maar Ashvem was heerlijk aangezien het niet zo druk was en we lekker aan het strand konden verblijven. Eerst was het plan dat we een maand in Anjuna zouden zitten maar dat is toch niet door gegaan, vanwege omstandigheden met een paar familieleden. Nu zaten we dus met andere familieleden in Ashvem. We hebben het strandleven daar voortgezet en Sophia speelde lekker met haar neefjes van één en drie, die er ook waren.

We hebben voor vier dagen nog een jungle tocht gemaakt naar Dandeli, want we wilden even wat actie. We gingen dus geen tour doen maar hebben op de kaart gekeken naar een bos niet al te ver weg, en daar kwam Dandeli uit. Toen we een buskaartje probeerden te regelen werden we wel even raar aangekeken en stelden ze de vraag: 'Waarom gaan jullie naar Dandeli?' Daar hadden we ook niet echt een antwoord op.

Na zes uur in de hete en gevaarlijke (!) bus vanaf Panjij waren we er eindelijk. We zaten in een hotel met allerlei Indiase toeristen en iedereen vond Sophia geweldig. Na een dag hoorden we overal vanuit de kamers: Sophia!, Sophia! Ook hebben we veel gepraat met de Indiërs over hun gebruiken en de onze: al de kleine kinderen hebben in India bijvoorbeeld geen- of kort haar. Eerst dacht ik dat iedereen luizen had, maar ze vertelden dat het een traditie is om het eerste haar van je kind af te scheren en te offeren aan de goden. Dus daarom valt Sophia zo op met haar lange haar!

Eigenlijk was het enige leuke aan Dandeli de vele apen die we gezien hebben. Voor de rest was er niet veel te beleven. We probeerden nog een safaritour, maar na een hobbelige jeeptocht van twee en een half uur is het enige wat we gezien hebben: een pauw... Dus da's nu ook niet echt een aanrader.

Na Dandeli weer terug naar Ashvem om met de familie oud en nieuw te vieren. Twee dagen laten vertrokken we naar Bangkok. We hebben nog wel een doos spullen terug naar huis gestuurd, want we hadden ondertussen veel te veel spullen verzameld en we hadden teveel meegenomen vanuit huis. Ik had bijvoorbeeld wel vijftien broekjes voor Sophia mee... dat bleek een beetje overdreven. Het autostoeltje heeft de hele maand in Anjuna gestaan, we stappen steeds makkelijker in een auto zonder stoeltje. Ik denk er ook minder bij na, want niemand gebruikt hier een autostoeltje voor z'n kind.

India is ons heel goed bevallen: lieve mensen, mooi land, heerlijke stranden en betere hygiëne dan een paar jaar geleden. Tot zover India, ready for the next adventure: Thailand!