Zee, strand, krokodillen en BBQ
Zaterdag 26 juli 2014. Arugam Bay, Sri Lanka.

We starten de dag met een lekker ontbijt (met milkshake) maar al snel verplaatsen we ons naar het strand. De mannen kunnen niet wachten om aan zee te spelen. Zowel de kleine als grote mannen spelen met de golven, echt genieten! De golven zijn hier vrij hoog waardoor onze jongens alleen in de branding kunnen spelen maar dat geeft uitdaging genoeg. Het is moeilijk om rechtop te kunnen staan. Sjoerd en Bart gaan wat dieper om in de hele hoge golven te zwemmen.

Het middagprogramma was een bootsafari. Eerst met een tuktuk en daarachter de auto met driver van Sjoerd en Anja. Dit leek ook al op een safari, de weg was een zandpad. Aangekomen zagen we een aantal boten liggen, weliswaar in zee maar dat zag er goed uit. Dit waren niet onze boten. Wij kregen twee kano's met een plank eroverheen, een soort vlot. Het was wat minder comfortabel om op te zitten maar het zorgde er wel voor dat we heel rustig konden varen, we werden voortgedreven door twee mannen met stokken. Al heel snel zagen we een mega grote krokodil, wel zo'n vier tot vijf meter lang. Gelukkig snel een foto gemaakt want helaas bleef het bij deze ene krokodil. Wel hebben we olifanten gezien en heel veel adelaars. Maar ook op en in het water was wat te zien, vooral de springende visjes (volgens Mathijs kanonsvissen) waren erg mooi. Maar ook de vissers waren leuk om te zien. We hebben veel gelachen, vooral over mogelijke krokodillen in het water.

Na de boottocht was het tijd voor de BBQ! Geen BBQ die wij gewend zijn maar meer een vuurtje waarin twee hele grote vissen in aluminiumfolie verpakt gaar gemaakt werden. De vissen kregen we geserveerd samen met heerlijke groentegerechtjes in buffetvorm. Het eten was overheerlijk, we hebben weer wat groenten geproefd die we nog nooit gehad hebben. Daarbij was het natuurlijk erg gezellig om dit samen met Sjoerd en Anja te beleven. We hebben nog lekker geborreld en verder bijgekletst.

We zitten nu aan het ontbijt en nemen zo afscheid van Sjoerd en Anja, gelukkig zien we ze over een paar weken in Nederland! Deze dagen in de Galaxy Lounge in Arugam Bay waren samen met Sjoerd en Anja echt fantastisch!

Op safari!
Maandag 28 juli 2014. Udawalawe, Sri Lanka.

Eergisteren zijn we aangekomen in Uda Walawe, vlak bij het nationale park. De rit ernaartoe was erg bijzonder. Onderweg zette onze chauffeur opeens een tv aan in de auto. En niet voor ons, nee, deze held ging al rijdende tv kijken! Toch maar snel iets van gezegd en gelukkig zette hij de tv daarna uit. Sjoerd en Anja haalden ons nog in onderweg. Dit hebben we helaas gemist, maar dat komt natuurlijk door hun manier van communiceren: de claxon. Aangezien iedereen dat doet valt het niet echt op.

Ons hotel, Kalu's Hideaway, heeft meer luxe dan we tot nu toe gewend zijn. Mooi zwembad, mooi sanitair, goede airco. Ook wel een paar minpuntjes, het grootste minpunt is toch wel dat we al drie dagen onafgebroken luisteren naar pianomuziek van Richard Clayderman. Of zoiets. Een stuk of tien liedjes maar, met onder andere 'Waarheen waarvoor' en 'Tears in Heaven' van Eric Clapton. Nu nog 'Met de neus omhoeg' van Rowwen Hèze en de begrafenis top-3 is compleet.

Het resort ligt behoorlijk afgelegen en er staan hier geen tuktuks te wachten, zodat het lastig is om ergens naar toe te gaan. Toch zijn we gisteren gaan wandelen met als doel een dorpje dichtbij. Onderweg liggen heel veel huisjes en de kinderen hebben ballonnen uitgedeeld. Toen we aankwamen bij het 'dorp' bleek er niks te zijn, alleen een kruising met een soort busstation en weer veel tuktuks. Hiermee zijn we doorgereden naar het volgende dorp. Weer vrijwel geen toeristen te zien. Wel een lekker ijsje gegeten, wat kouds gedronken en wat koekjes gekocht.

's Middags zijn we weer op safari gegaan. In tegenstelling tot de eerste safari in de buurt van Habarana was deze veel afwisselender. We zagen onder andere veel waterbuffels, aapjes, een paar olifanten, krokodillen (maar niet zo'n grote als op de bootsafari), ijsvogels, een kameleon, pauwen (eentje liet zelfs zijn verentooi zien; zelfs de gids nam er foto's van!) en ooievaars.

Er loopt hier veel personeel rond. Te veel, want ze lopen elkaar meestal in de weg. Het grootste deel is trainee, een soort stagiaire. Nou, ze moeten inderdaad nog veel leren. Wat ook opvalt hier: alle kinderen tot twaalf jaar worden hier babies genoemd. Ook onze kinderen dus, tot hun grote frustratie. Maar het meest schokkende van dit land is toch wel het volgende. In het hele land nog steeds geen enkel spoor gezien van Heineken! Het lokale bier heet Lion en komt in flessen van 600 ml. Prima te drinken, mits goed gekoeld. En dat is gelukkig meestal het geval.

Dagje Galle
Woensdag 30 juli 2014. Hikkaduwa, Sri Lanka.

Na de safari trip besloten we om de dag erna rustig aan te doen. In de buurt van het hotel is een olifantenweeshuis waar we eergisteren rond de middag naar toe zijn gegaan. Leuk om te zien! Het is hier niet zo commercieel als in sommige andere opvangen. Om de olifanten te beschermen en om ze niet te veel aan mensen te laten wennen mogen de bezoekers niet bij de olifanten in de buurt komen. Toen wij er waren werden ze gevoerd. Eerst melk, daarna gras. Van de ongeveer veertig olifanten waren een stuk of tien baby. Erg grappig! Ook was er een informatie centrum waar we nog even doorheen liepen. Iets te lang, want toen we bij de uitgang kwamen bleek deze op slot en de medewerkers weg. Gelukkig was het hek niet hoog en konden we er vrij gemakkelijk overheen klimmen.

Nu zitten we, sinds gisteren, in Hikkaduwa, in de buurt van Galle. Super mooi resort, met heerlijk zwembad (in ieder geval beter dan het vorige hotel). We zitten in Kalla Bongo, aan een groot meer. Weer met een super uitzicht! Het ligt een stukje van de grote weg af, waardoor onze chauffeur grote moeite had om het te vinden. Maar eenmaal hier is het schitterend!

Vandaag hebben we de trein naar Galle genomen. Enkele reis kostte ongeveer zeventig eurocent. In Galle staat een oud Nederlands fort. En een oude Nederlands hervormde kerk met allerlei Nederlandse gedenkstenen. Ook hebben we er het maritiem museum bezocht. Hier staat een model van een VOC schip (ooit buitgemaakt van de Engelsen). We wilden er ook souvenirs gaan shoppen maar dat viel tegen, weinig tot geen kraampjes te vinden. En dat terwijl hier in Hikkaduwa genoeg winkeltjes te vinden zijn, dus dat stellen we uit tot morgen.

Over morgen gesproken, dan is Jasper jarig. De hele vakantie (en ver daarvoor) loopt hij ons gek te maken over zijn cadeau. Wat hij nog niet weet is dat we een taart geregeld hebben hier in het hotel. Oh ja, over Heineken. Gisteren dus toch een strandtent gevonden waar ze dit schenken. Snel voorbij gelopen...

Er is er een jarig
Vrijdag 1 augustus 2014. Hikkaduwa, Sri Lanka.

Nadat Jasper ons letterlijk maanden gek had gemaakt was het gisteren dan eindelijk zover: Jasper was jarig! De avond ervoor hadden we zijn stoel in het restaurant versierd met slingers en ballonnen. En natuurlijk twee kleine cadeautjes: een hotwheels-auto en een Lego politieauto. Daarnaast heeft het hotel voor ons een heuse verjaardagstaart geregeld met zijn naam en heel groot het getal 5. Dat was een extra verrassing. Van het hotel kregen de kinderen allebei een klein beeldje van een olifant cadeau. En we kregen van de manager in het hotel ook nog eens vier gratis consumpties.

's Middags zijn we dan eindelijk souvenirs gaan kopen. Jasper een maskertje, Mathijs een houten vogel die op zijn snavel balanceert. En wij hebben een groter masker gekocht. Voor de jongens nog een shirt van Sri Lanka en de inkopen zaten er weer op. Op een gegeven moment lieten we vallen dat Jasper jarig was. Prompt kreeg hij een mini-olifantje van de eigenaresse. Mathijs kreeg een magneetje. Toen we later het souvenir van Mathijs kochten nog maar eens geprobeerd, nu zeiden we dat Mathijs jarig was... En ja, nu een sleutelhanger.

Vandaag nemen we de trein naar Negombo. Morgen vliegen we alweer naar huis en zit de vakantie er dus weer op.

Het zit er weer op
Woensdag 6 augustus 2014. Nederland.

Tja, toen waren we weer thuis. Afgelopen vrijdag hadden we de laatste etappe, van Hikkaduwa naar Negombo. Voor de verandering besloten we om met de trein te gaan. Meestal is er genoeg plek en zo konden we toch weer een paar tientjes aan taxi besparen. Met twee tuktuks werden we naar het station gebracht. Maar dat van het niet zo druk konden we vergeten. De trein puilde al uit toen hij het station binnen kwam rijden. Ergens waren we al blij dat we de trein binnenkwamen, maar een zitplek konden we vergeten. We stonden met twee grote tassen en vier rugzakjes in het middenpad, wat nog altijd luxer was dan op het balkon staan, wat andere toeristen moesten. De kinderen konden trouwens op de tassen zitten en er was één plekje voor de kinderen op de banken bij andere kindjes.

De hele rit, die twee uur duurde, verliet niemand onze coupé zodat er geen plek vrijkwam. Wat de rit nog moeizamer maakte was het feit dat het eerste anderhalf uur iedere twee minuten een verkoper langs kwam zetten met een mand met koopwaar: water, ananas, koeken, andere koeken, nog eens ananas, lootjes van een loterij. Voor de afwisseling kwamen er ook nog een paar bedelaars langs, die muziek maakten.

Na twee uur kwamen we aan in de hoofdstad, Colombo. In eerste instantie waren we van plan om de trein verder naar Negombo te nemen, maar we waren zo geradbraakt dat we toch maar besloten om een taxi te nemen. Dat was, op zijn zachtst gezegd, een aparte ervaring. Misschien moet ik de volgende keer maar niet meer zoveel afdingen, of misschien was die chauffeur echt niet helemaal oké, maar het feit is dat dit de meest bijzondere taxirit was die we ooit hebben meegemaakt. Dit versloeg zelfs die man die onder het rijden tv keek.

Misschien niet zo handig, maar we hadden eerst de prijs afgesproken, voordat we de taxi gezien hadden. Dit bleek een kleine auto te zijn, met een nauwelijks merkbare airco. Dus twee tassen op de voorstoel en wij met zijn vieren op de achterbank. Lekker warm. Eerst stopte hij bij een kleine garage om, zo bleek, één band op te pompen. Lekker begin dus. Toen kreeg hij een telefoontje van een (andere) klant en we waren even bang dat hij die ook nog op wilde halen. Hoewel de enkele rit anderhalf uur duurde, beloofde hij die andere klant over een uur op te halen. Maar gelukkig, dat deed hij niet. Wat hij ook verzuimde was om netjes auto te rijden. Hij had absoluut geen enkel gevoel voor autorijden. Gas was of plankgas, of niks. Remmen idem-dito. Bochten, hoe flauw dan ook, waren eng en hij stuurde steevast verkeerd in. Bij inhalen twijfelde hij zolang dat het niet meer mogelijk was en juist op dat moment hakte hij steevast de knoop door en ging inhalen! Deze Schumi had ook een flinke deuk in de voorkant van zijn auto. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens flink te regenen.

Maar, uiteindelijk kwamen we in Negombo. Aangezien we de weg hier al kenden wisten we dat het nog een minuutje of tien naar ons hotel was. Echter, onze held vond het wel genoeg geweest en zei dat het hotel toch echt te ver weg was voor deze prijs en wilde meer geld. Waar wij natuurlijk niet op in gingen. Mokkend reed hij verder. Omdat hij ons hotel niet kende (we zitten altijd in van die kleine hotelletjes) vertelden we hem dat we in de buurt van het Jetwing Hotel zaten. Waarop hij ons daar af wilde zetten. Sterker nog, hij was ervan overtuigd dat dit ons hotel was. Weer een discussie en nog eens vijf minuten later waren we dan bij het hotel dat we geboekt hadden. Waarop hij nogmaals begon over de kosten en dat hij extra geld wilde omdat het zo ver was. Ben er niet op in gegaan, afspraak is afspraak en daarbij, zo goed reed hij niet.

De laatste avond zette de regen nog even goed door maar we zijn erin geslaagd om droog te blijven. Nog een laatste keer naar de kroegjes en de restaurantjes en toen was het alweer zaterdag. Negen uur lokale tijd vertrokken met een taxi (nu wel een goeie) en 's avonds elf uur Nederlandse tijd weer thuis, zonder noemenswaardige problemen. Nou ja, een kleintje dan. We wisten niet meer precies waar de auto stond. Ik had met mijn telefoon een foto gemaakt van het vak en de rij maar mijn telefoon ging stuk op vakantie (niks erg, batterij, is ondertussen al gemaakt) maar ik kon dus niet effe snel die foto opzoeken. Auto toch gevonden...

Afgelopen maandag gelijk met Jasper naar het ziekenhuis en gelukkig mocht het gips eraf! Hij is nu selectief voorzichtig. High-five doet hij niet, uit bad komen gaat héél voorzichtig, maar we moeten hem wel drie keer per uur uit een klimrek peuteren omdat hij daar in zijn enthousiasme inklimt.