4D attractie met een klapband
Woensdag 16 juli 2014. Ping'an. China.

Vanmorgen om half zeven uit bed. We hebben een lange reisdag voor de boeg. We hebben besloten om nu in één keer door te rijden naar Ping'an in plaats van nog een tussenstop te maken in Chengyang. Als het goed is vertrekt de bus naar Sangjiang, een overstapplaats voor ons, om half negen. Wij willen wel iets eerder op de vertrekplek van de bus staan omdat er geen busstation is hier en we dus in elke bus moeten navragen of die toevallig naar Sangjiang gaat. We zijn om acht uur op de verzamelplaats en er staat één bus met draaiende motor, helaas het is de bus naar Liping. Dan komt er een bus aanscheuren met veel kabaal en getoeter. Pfff we hopen maar dat het niet onze bus is met zo'n wilde chauffeur. Helaas wel dus. Er is nog net genoeg plek voor ons drietjes in deze geweldige bus met niet functionerende gordels of helemaal geen gordels, loszittende stoelzittingen en zonder airco. Het is maar goed dat we zo mooi op tijd zijn want in plaats van half negen vertrekken we om tien over acht. En omdat er maar twee bussen per dag die richting opgaan hadden we ons reisschema moeten aanpassen als we deze bus gemist hadden.

Helemaal gelukkig worden we niet in deze bus. Iedereen die wel eens in een 4D attractie gezeten heeft in een pretpark kan zich misschien een klein beetje voorstellen hoe wij in deze bus gezeten hebben. We rijden door de bergen en de weggetjes zijn hier echt smal en de afgronden echt diep, maar onze chauffeur vindt dat hij best wel goed kan rijden. Hij scheurt de berg op en nog veel harder af. Er worden door de hele bus plastic rode tasjes doorgegeven voor iedereen die moet overgeven en één op de drie moet dat zo ongeveer. We hebben een klein mannetje naast ons zitten die zeven keer heeft overgegeven tijdens de rit. Dat ze deze man ooit zijn rijbewijs hebben gegeven moet een vergissing zijn geweest. Een 4D attractie duurt hooguit drie minuten en dan ben je helemaal door elkaar gehusseld, maar deze rit duurt drie en een halfuur. Bij de 4D attractie wordt er gesimuleerd dat er wat kan gebeuren maar je weet dat je veilig bent. In deze bus wordt er niets gesimuleerd en je weet ook dat het niet veilig is.

De bergwegen zijn hier echt slingerweggetjes en je ziet dan ook niet je tegenliggers aankomen in een bocht. Daarom toetert iedereen voor de bochten zodat de eventuele tegenligger weet dat er iets aankomt. Dat doet onze chauffeur ook maar hij mindert geen vaart voor de bochten. Het scheelt dan ook maar een haartje wanneer er een grote blauwe vrachtwagen de hoek om komt en onze bus vol in de ankers moet. Later moeten we nog een keer vol in de ankers omdat er een groot roze varken midden op de weg staat.

Gelukkig zitten we na drie uur op een wat fatsoenlijke rechte weg. Dubbel gelukkig want hier is het gevaar minder groot totdat we ineens een grote knal onder de bus horen, een klapband. De chauffeur stapt uit om te kijken welke band geklapt is en stapt weer in, de laatste twintig kilometer rijden we met een band minder.

Op het station in Sangjiang worden we als we een kaartje willen halen door een mevrouw gevraagd of we naar Longsheng willen. Ja dus, we lopen met haar mee want zij is de conducteur van die betreffende bus en de bus vertrekt over tien minuten. Noa en ik gaan nog even naar het toilet. Tot nu toe viel het wel mee met de toiletten, viel het mee met wat we eerder meegemaakt hebben in Azië bedoel ik dan. Maar de lucht is hier niet te harden, dat was dus de geur die we ook roken toen we het gebouw binnen gingen. Het is een soort betegeld open riool. Alle behoeften van iedereen die op het toilet zit op dat moment en daarvoor drijven onder je door. Ik heb zo ongeveer de hele dag met vlagen die geur geroken, alsof het in mijn geurreceptoren verankerd zat.

Om half twee zijn we in Longsheng. We vragen daar of er een bus is naar Ping'an, want het is ons onduidelijk met wat voor een vervoer we daar moeten komen. Er blijkt toch een bus te gaan, die gaat om drie uur 's middags en het kaartje moeten we in de bus kopen. We settelen ons maar in de wachtruimte met wat te drinken.

Tegen half drie komt er een man naar ons toe die ons wijst dat de bus naar Ping'an er is. Dat is mooi op tijd. Vandaag al de tweede keer dat de bus een half uur vroeger vertrekt dan aangegeven. Maar helaas doet de bus er geen half uur over zoals ergens vermeld staat, dat is dan waarschijnlijk met een gewone auto, want wij stoppen om de haverklap om te wachten op passagiers uit andere bussen en soms duurt dat even omdat die bus er nog niet is. We doen er uiteindelijk anderhalf uur over om in Ping'an te komen. Ook om het gebied van de rijsterassen in te komen moeten we honderd Yuan entreekosten betalen.

Het is nog een behoorlijke klim in het dorp om bij de guesthouses en hotels te komen. De beste plekken zijn natuurlijk die met de uitzichten op de rijsterassen. Al met al zijn we nog drie kwartier aan het zoeken en klimmen naar een geschikte slaapplaats. Een vrouwtje spreekt ons aan in het Engels, dat spreken ze hier een stuk beter omdat hier veel meer westerse toeristen komen, of we bij haar willen kijken. Ze heeft een driepersoonskamer vrij met uitzicht.

Laten we maar even meelopen, maar helaas is het nog minimaal een kwartier op en af het dorp door. Ondertussen heb ik het gevoel dat we leeggelopen zijn, we drijven alle drie van het zweet en zijn hard toe aan iets te drinken en te eten. Je hoeft overigens niet zelf te klimmen of te sjouwen met je tas, je hebt in het begin van het dorp ook dragers staan.

Beneden in het zitgedeelte van het hotel staan Hollandse koppen en buiten hangt een Nederlandse vlag. Rieuwert vraagt hier later naar en het blijkt dat hier met regelmaat Hollanders slapen. Onze kamer is ruim met inderdaad een heel mooi uitzicht. We kunnen hier ook eten, al is het wel iets prijziger dan wat we gewend zijn, maar logisch ook want als je alles ook zo'n eind omhoog moet sjouwen. Na het eten, wat we gegeten hebben op het grote terras met een geweldig uitzicht spelen we nog een spelletje yahtzee voordat we op tijd ons bed induiken. Morgen op tijd ontbijten om naar de uitzichtpunten te wandelen.

Rijstvelden
Donderdag 17 juli 2014. Ping'an. China.

Vanmorgen er vroeg uit en ontbijten in het hotel met het geweldige uitzicht. Daarna wandelen we eerst naar uitzichtpunt 2, dit is vanuit het hotel een korte klim omhoog. Vanaf punt 2 zouden we naar punt 1 kunnen wandelen, maar we kunnen de route niet vinden dus besluiten we maar weer naar beneden toe te lopen. We nemen in het dorp wat te eten en te drinken en zoeken dan naar het pad wat naar punt 1 gaat. Eerst weer een behoorlijke klim, dan een heel mooi pad naar punt uitzichtpunt 1.

In de middag wordt het een stuk warmer en ook een stuk drukker met dagtoeristen, in de ochtend wandelen is dan ook een beter tijdstip. In de middag nemen we alle drie een massage, Noa en Rieuwert een lichaamsmassage (eerder een mishandeling) en ik een voeten- en benenmassage. Geen overbodige luxe na drie dagen bergen op en af klauteren.

We kunnen morgen vanaf Ping'an rechtstreeks met de bus naar Guilin. Deze bus gaat niet altijd, maar als er genoeg aanbod van passagiers is dus wel. Dat is mooi want dat scheelt wat tijd en geregel met overstappen.

We eten vanavond bamboo rice, dit is rijst gestoomd in een bamboostick. Dit is een lokaal gerecht. Het is erg plakkerige rijst en heeft door de bamboo een bijzondere smaak gekregen. We doen in de avond nog een potje hartenjagen wat Noa net geleerd heeft en wat ze erg leuk blijkt te vinden. Vooral als ze ons kan inmaken.

Grote gele M
Vrijdag 18 juli 2014. Guilin, China.

Tablets mee en wifi overal is handig maar daardoor krijg je ook alles mee wat in de rest van de wereld gebeurt. En het nieuws wat het eerste binnenkomt vanmorgen is niet het nieuws dat je wilt lezen. Dit is nieuws waar je van hoopt dat je het verkeerd gelezen hebt, niet te bevatten wat er gebeurt is. We besluiten Noa niets te vertellen om haar niet onnodig angstig te maken voor onze terugvlucht.

We hebben een goede busreis naar Guilin. Bij aankomst in de stad verbaast het ons hoe groot deze stad is. Het is ook een hele nette stad. We hebben een leuk hostel, het Guilin This Old Place, op een fantastische plek. Aan het meer en bij het park waar van alles te zien en te doen is, vooral in de avond. Lopend ben je ook in tien minuten in het centrum van de stad. We hebben dit hostel in twee keer geboekt, daarom hebben we deze nacht een andere kamer dan de kamer die we morgennacht zullen hebben. We zouden hier alleen één nacht zijn om onze treinkaartjes op te halen, maar het leek ons wel leuk om eventjes in een wat levendiger omgeving te verblijven dan we de laatste twee en een halve week gedaan hebben, dus hebben we nog een dag extra geboekt. We hebben nu een dubbele kamer, een kamer met een zithoek en een tweepersoonsbed, een tussenstuk met badkamer en daarnaast nog een kamer met een tweepersoonsbed.

We wandelen door het park de stad in, we willen wat eten en Noa spot de grote gele M. Om er te komen moeten we de grote brede weg over en dat kan dus niet. Als je in Guilin wil oversteken ga je onder de straat door. Maar in plaats van dat je door kale tunnels loopt kom je in een soort ondergrondse stad terecht, overal zitten winkeltje, zoveel dat je er bijna zou verdwalen. Je moet goed opletten waar je heen wilt zodat je wel weer de goede trap neemt om omhoog te lopen. Maar het lukt om op het goede punt, na eerst een verkeerde uitgang gekozen te hebben, uit te komen bij de grote gele M. In de avond wandelen we door het park en Noa en Rieuwert doen nog een potje poole voordat we naar bed gaan.

Ander nieuws: wij zitten een heel eind uit buurt van de tyfoon die over Zuid China raast.

Nachtmarkt
Zaterdag 19 juli 2014. Guilin, China.

Eerst lekker uitgeslapen vanmorgen en lekker rustig op gang komen. Te rustig op gang komen want we waren te laat om een ontbijt te bestellen in het hostel. Onze kamer voor aankomende nacht is nog niet schoon maar we krijgen alvast wel de sleutel. Eerst dan maar eens op zoek naar een ontbijt in de stad. Wederom geen eetstalletjes, wel andere nette eettentjes. Daar eten we wat en het smaakt goed. Het zijn alleen niet zulke gezellige eettentjes, vanavond maar eens goed verder zoeken.

Na het ontbijt van kamer wisselen. De nieuwe kamer bestaat weer gewoon uit één kamer met een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed. Noa wil nog een potje poolen en we lopen wat door het park en naar een bank om wat geld te pinnen. We lopen ook nog wat zijstraatjes in die we gisteren niet bekeken hebben en voila daar zien we een soort nachtmarkt. Het is er ontzettend druk en we moeten echt even goed kijken of wij er ook iets eetbaars kunnen vinden. Laten we eerst maar eens beginnen met wat heerlijke hete kippenvleugels van de bbq, ontzettend pittig maar heel erg lekker. Daarna een halve ananas gevuld met gebakken rijst, gebakken rijst met ananas en meloen, ook weer erg lekker.

Kleurrijk zwembad
Zondag 20 juli 2014. Yangshuo, China.

Douchen, ontbijten, spullen pakken en op weg naar het busstation. Eerst een stukje met de taxi die we op straat aanhouden. Daarna met de bus in anderhalf uur naar Yuangshuo. Op het busstation van Yuangshuo eerst onderhandelen met verschillende taxichauffeurs voor het ritje van ongeveer vijf kilometer naar The Giggling Tree.

The Giggling Tree ziet er echt geweldig uit en Noa kan niet wachten om een duik in het zwembad te nemen. We hebben een hele gezellige driepersoonskamer en er hangt hier een echte vakantiesfeer. Eerst wat eten wat ons heel goed smaakt en daarna naar het zwembad. Het is geen groot zwembad maar het voldoet prima. Er zijn hier ook veel Nederlandse kinderen, wat het voor Noa nog veel leuker maakt. De kinderen die hier zijn zijn voornamelijk geadopteerde Chinese kinderen. Ze zijn in China op bezoek geweest in het kindertehuis waar ze vandaan komen en maken dan met hun Nederlandse familie nog vaak een rondreis.

De eigenaren van de Giggling Tree zijn Nederlanders, ze hebben twee zoontjes, één van zeven jaar en een geadopteerd zoontje van drie jaar. Door alle geadopteerde kindjes is het een kleurrijk zwembadje geworden. Er zijn Chinees ogende kinderen die Nederlands spreken, een Hollands ogend mannetje, een Afrikaans ogend mannetje en een halfbloed Chinees meisje die Nederlands, Engels en Chinees spreekt, een Chinees ogend meisje wat Nederlands met haar moeder praat, Frans met haar vader en Engels met de werknemers hier (twaalf jaar oud), Chinese kinderen uit de buurt en natuurlijk ook de Hollandse kinderen die Hollands spreken en een beetje Engels.

Het is voor alle kinderen hier heel gezellig, ze zwemmen met zijn allen, doen 's avonds spelletjes, kortom een prima (bijna) afsluiting van onze vakantie. Alle volwassenen zitten 's avonds ook allemaal gezellig op de binnenplaats samen wat te drinken, dan klets je wat met die, dan weer wat met de ander. Het eten is hier heerlijk. We nemen hier 's avonds een sissling beef, dat is een soort tiepan met stukjes rundvlees en lekker veel grofgesneden groente.

Fietsen en bamboevlot varen
Maandag 21 juli 2014. Yangshuo, China.

Na ons ontbijt hebben we eerst onze was ingeleverd en toen fietsen uitgezocht. Rieuwert heeft een redelijk grote mountainbike kunnen bemachtigen en Noa en ik hebben een echte Chinese tandem. We gaan eerst anderhalf uur fietsen door de omgeving met behulp van een fotoboekje met aanwijzingen hoe we moeten fietsen. Perfect bedacht, het is net een soort speurtocht. We komen dan bij het punt uit waar we op de bamboevlotten kunnen stappen welke we gereserveerd hebben. De fietsen worden dan weer naar het eindpunt gebracht en dan hoeven we nog maar twintig minuten terug te fietsen naar ons guesthouse.

Noa en ik hebben afgesproken dat ik het eerste stuk voorop zit omdat we dan langs een wat drukkere weg moeten. Noa heeft achterop het fotoboekje met aanwijzingen en kijkt welke kant we op moeten. Op een rustigere punt wisselen Noa en ik van plaats, maar na een paar honderd meter wisselen we weer terug, toch wel lastig zo'n tandem besturen over al die lastige paden met dan weer grove stenen, kuilen en gaten. We komen door kleine dorpjes, langs rijstvelden en viskwekerijen. Onderweg sneuvelt Rieuwert zijn slipper. De slipper liep al op zijn eind maar nu valt er echt niets meer van te maken. Gelukkig hoeft Rieuwert er vandaag niet zoveel op te lopen. We stoppen nog even bij de drakenbrug om wat te drinken en op adem te komen, want in 35 graden fietsen is best pittig. Daarna moeten we de fietsen de drakenbrug over tillen om ons pad te vervolgen.

We zijn iets te vroeg bij het vertrekpunt van de bamboevlotten maar we kunnen daar wachten in de schaduw. Het zweet blijft maar stromen, je moet hier heel wat drinken om je vochtgehalte op peil te houden. Heerlijk relaxen op zo'n vlot. Je zit heerlijk in een stoeltje onder een parasol en kunt lekker om je heen kijken en genieten van het karstgebergte. We hebben een route genomen die minder toeristisch is, daarom moet je wel wat verder fietsen maar het is ook wel de moeite waard. Hier is de rivier niet overladen met vlotten en kun je nog echt genieten van de natuur om je heen. Na anderhalf uur hebben we ons eindpunt bereikt in een wel heel toeristisch gedeelte en dan maakt het ons dubbel blij dat we de moeite hebben genomen om een stuk hogerop op te stappen. Hier krioelt het werkelijk van de vlotten en lawaai makende Chinese toeristen.

We moeten even wachten op onze fietssleutel voordat we weer op de fiets kunnen. Het fietsen is wel pittig maar ook wel heel leuk. Noa en ik doden de afstand door heel vervelende liedjes van Frans Bauer ten gehore te brengen.

Bij het guesthouse nemen we eerst wat te eten. En wat hebben ze? Ja hoor, zelfgemaakte frietjes met pindasaus, uitjes en mayonaise. Lékker! Rieuwert probeert zijn slipper te tapen om het zo nog een paar dagen uit te houden en Noa rent direct naar het zwembad waar wij haar later ook eventjes vergezellen om af te koelen. Wij gaan daarna nog even heerlijk zitten lezen in de relaxgarden.

Als avondeten nemen we kipcurry uit een kleipotje, wederom heerlijk. De kinderen gaan allemaal nog wat zwemmen en spelletjes doen en wij gaan allemaal wat bij elkaar zitten en drinken en kletsen wat voordat we naar bed gaan.