Nog even
Woensdag 18 juni 2014. Nederland.

Nog heel even geduld en dan is het eindelijk zover. Er staat een geweldige reis op het programma. We gaan naar Maleisië, Borneo en naar de Perhentians. We hebben er al heel veel zin in. Senna wil heel graag een wilde orang-oetan zien, Madée wil graag baby schildpadjes uitzetten en wij? Wij willen het liefst alles wat mooi is zien. We zullen zien wat voor moois het allemaal gaat brengen en hoeveel geluk we zullen hebben. Het reisschema staat inmiddels vast en alle accommodaties en vluchten zijn geboekt.

Het schema zal er zo uitzien:
dag 1 vertrek naar Kuala Lumpur vanaf Düsseldorf
dag 2 aankomst in Kuala Lumpur
dag 3 Kuala Lumpur
dag 4 Naar Kuching
dag 5 Naar een traditioneel longhouse en we overnachten hier
dag 6 Damai beach / Bako
dag 7 Damai beach/ Bako
dag 8 Damai/ Bako
dag 9 Naar Mulu
dag 10 Mulu
dag 11 Mulu en vlucht naar Sandakan
dag 12 Naar Bilit
dag 13 Bilit
dag 14 Bilit en vlucht naar Kota Bharu
dag 15 Kota Bahru
dag 16 Naar Kuala Besut voor de boot naar Perhentian Besar
dag 17 t/m dag 22 Perhentians
dag 23 Boot naar Kuala Besut en vlucht naar Kuala Lumpur
dag 24 Vlucht naar Düsseldorf

We zijn heel benieuwd welke avonturen we dit jaar weer mee gaan maken. Het zal vast en zeker weer super worden.

We zijn er!
Vrijdag 4 juli 2014. Kuala Lumpur, Maleisië.

Gisteren om twintig over drie 's middags zijn we met de trein richting Düsseldorf vertrokken. Bij aankomst konden we al snel inchecken en hebben we lekker wat gegeten bij de MacDonalds. We hadden zo goed als geen vertraging en de eerste vlucht naar Dubai ging prima. We moesten in Dubai vier uur en veertig minuten wachten en die uren hebben we doorgebracht door een beetje te slapen (ik op de grond, volgens Senna dachten mensen dat ik een zwerver was omdat ik op de grond was gaan liggen op de tassen omdat de heren en Madée op de stoelen lagen te pitten) en een beetje rondgelopen. De tijd ging nog best snel en we konden alweer verder. Ook tijdens deze vlucht ging alles prima, alleen flink wat turbulentie boven India. Keurig op tijd kwamen we aan in Kuala Lumpur.

Eerst hebben we wat geld uit de automaat getrokken omdat we anders de taxi niet konden betalen natuurlijk en daarna met de taxi naar Rumah Putih. De eigenaar James was speciaal op gebleven en heeft ons de kamers gewezen. Twee keurige kamers met lekkere bedden, waar we dan ook gretig gebruikt van gemaakt hebben.

Batu Caves en Petronas Towers
Zaterdag 5 juli 2014. Kuala Lumpur, Maleisië.

Vanmorgen waren we keurig om acht uur wakker. Na een lekkere nacht kregen we een heerlijk ontbijtje. Na het ontbijt heeft James ons naar het treinstation gebracht. We hebben de trein naar KL Centraal genomen en van hieruit zijn we met een andere trein naar de Batu Caves gegaan. Daar hebben we in de volle zon de 500 trappen naar boven beklommen. De apen sprongen alle kanten op en stalen de flesjes drinken van niets vermoedende toeristen. Gewoon doorlopen en er bleek gelukkig niets aan de hand. Boven was een grot waar een tempel was. Pascal en de kids waren er even aan het kijken en werden er ook nog even 'geheiligd'. Toch jammer dat er één is overgeslagen, hihi.

De weg naar beneden ging een stuk gemakkelijker en eenmaal beneden hadden we toch wel flinke trek gekregen. Bij een Indiaas restaurantje zijn we naar binnen gegaan en hebben op de gok maar wat genomen. De kids fried noodles en wij een prutje op een bananenblad met rijst. Dat bleek werkelijk geweldig te zijn! De prutjes bleken verschillende soorten curry te zijn en waren echt heerlijk. Als alles zo smaakt hier dan gaat dat helemaal goed komen.

Daarna weer met de trein terug naar KL Centraal en van daar uit met de skytrain (ja weer een andere) naar KLCC waar de Petronas (twin) Towers staan. Het was even zoeken maar we hebben ze gevonden, nadat we even gevraagd hadden waar ze nou eigenlijk waren, bleken we erin te staan, héél blond natuurlijk... Maar ze waren heel erg mooi en dat terwijl ik niet zo'n gebouwen freak ben.

Inmiddels was het al eind van de middag en we zijn door middel van een brug tussen allerlei gebouwen en dwars door de meest luxe winkelcentra (lees belachelijk luxe!) naar Bukit Bintang gelopen. Hier hebben we lekker ouderwets met de locals gegeten. Heerlijk weer! Daarna weer terug via de brug en de winkels naar de towers om ze ook nog even in het donker te zien en ook dit was een fantastisch gezicht. Daarna terug gelopen naar de skytrain en via KL Centraal met de andere trein weer terug naar Rumah Putih waar we James even gebeld hebben en die kwam ons weer keurig ophalen.

De kids hebben nog even snel gezwommen en wij hebben de tassen weer ingepakt want morgen gaan we richting Borneo (Kuching) en staat de volgende vlucht dus alweer op het programma.

Op naar Borneo
Zondag 6 juli 2014. Kuchin, Maleisië.

Vanmorgen hadden we alle tassen al mooi klaar staan. Even ontbeten en om tien over negen zijn we met James weer naar het treinstation gereden. Daar hebben we de trein genomen richting KLIA2. Dit is het nieuwe, slechts paar maanden oude, internationale vliegveld. Het zag er geweldig uit daar en het leek meer op een mooi winkelcentrum als op een vliegveld. Daar hebben we even lekker gezeten om te wachten op onze vlucht.Ineens zagen we dat we toch wel even moesten opschieten en het bleek ook nog eens dat onze gate de allerverste was, heel fijn... not. We moesten even flink doorlopen maar we hebben de vlucht gelukkig wel gehaald.

Om kwart voor twee 's middags zijn we in Kuching geland. Daar hebben we de taxi genomen naar Basaga en konden we gelijk de kamer in. We hebben hier ook een leuke binnentuin waar onze douche buiten staat. Heel grappig. De rest van de middag hebben we lekker gezwommen, tot het rond vijf uur begon te regenen. We hebben heerlijk genoten van onze buitendouche, het was wel een beetje vreemd douchen in de stromende regen.

We wilden eigenlijk graag gaan eten bij de hawker stalletjes aan de rivier, maar het stopte niet met regenen, dus we hebben ons met een taxi bij een soort Chinees restaurant laten droppen. Het regende zo hard dat in het restaurant ernaast het water tot de enkels stond, dus die hebben we maar niet uitgekozen om te gaan zitten. Het was een beetje een gokje wat we namen, want we begrepen geen bal van wat op de kaart stond, maar het was heerlijk. Tussen de donders en bliksems door de taxi terug genomen en we hebben geslapen als roosjes.

Slapen in een longhouse
Maandag 7 juli 2014. Annah Rais Longhouse, Maleisië.

Vanmorgen zijn we om negen uur opgehaald door iemand van het Annah Rais Longhouse. Dit is een soort homestay waar je wat meer te weten komt over het leven in een longhouse. Daar aangekomen werden we leuk ontvangen door een mevrouw die onze kamers liet zien. We hadden boven alle verwachting twee slaapkamers met zelfs een bed. Dit hadden we helemaal niet verwacht dus dat was mooi meegenomen.

We werden eerst even uitgenodigd voor een kopje thee met een banaan. Daarna moesten we onze lange broeken, sokken en wandelschoenen aan voor de trekking naar de waterval. Het was een behoorlijk avontuurlijke tocht, onder de brandende zon en dwars door een oerwoud, berg op en berg af, waar we na twee en een half uur flink doorlopen bij de waterval aankwamen. Omdat we voor de regen bij de waterval wilden zijn, had de gids een extra hoog tempo, dat was voor de kids en voor ons wel even zweten. We werden hier en daar hartelijk ontvangen door bloedzuigers, maar ze waren gelukkig niet zo eng als we verwacht hadden.

Eenmaal bij de waterval brak de hel los (qua regen dan). Dat was wel jammer want we konden daar zwemmen in de waterval en de gids zou bamboe chicken klaarmaken, met kruiden en bamboe die hij onderweg hier en daar meenam. Senna en Madée hebben nog wel even in de waterval gepoedeld, maar wij maar niet.

Inmiddels was de gids wel begonnen aan de kip die in een holle bamboestok gestopt was, samen met wat uitjes en knoflook en vers gevonden tapioca bladeren, die hij op een knapperend haard vuurtje aan het koken was. Door de heftige regenval, liep de rivier zo snel vol, dat we besloten om de hele bamboe mee te nemen naar de andere kant van de rivier, omdat we anders de rivier niet meer over konden steken. Al soppend en nat tot op ons bot, zijn we naar het huisje van de oom van de gids gelopen en hebben we daar onze maaltijd op gegeten. We zaten buiten en het was inmiddels droog, zaten we daar tussen de kippen en de eenden, die overigens ook alle restjes opgegeten hebben.

Toen moesten we het hele stuk nog terug, maar het was het zeker waard. Wat een geweldige natuur! Er stonden zelf allerlei vleesetende planten onderweg en verschillende soorten wilde orchideetjes. De kinderen vonden het ook helemaal super en wezen steeds weer wat aan. Madée was ook verbaasd dat we ineens in de mist liepen, ze kon bijna niet geloven dat we door een wolk liepen die erg laag hing door de regen van daarvoor. Aangekomen aan het eind van de trail waren de kids (en eerlijk is eerlijk, wij ook) toch wel erg moe en waren we blij dat we opgehaald werden.

We werden weer opgewacht in het dorpje door dezelfde mevrouw met koffie en thee en zoete aardappel (wat trouwens echt niet te eten was). Daarna hebben we ons even lekker opgefrist en hebben we een rondleiding door het longhouse gekregen. Er leven 137 gezinnen in een soort heel lang huis waar allemaal kamertjes zijn, die het huis van één gezin zijn. Ook was er een speciale kamer, de headhouse. Dit is een kamer waar ze de schedels bewaren van de gedode krijgers, van wie ze hun hoofd afhakten als een soort trofee. Deze werd dan bewaard en tentoongesteld, zo trots waren ze hierop. Gelukkig gebeurt dit tegenwoordig niet meer, maar de kinderen waren hier toch behoorlijk van onder de indruk.

Na de rondleiding stond het eten al klaar en hebben we heerlijk gegeten. Daarna kregen we een 'fantastische' traditionele dans te zien. Madée mocht even meedoen en kon het gelijk nadoen, was dus niet echt een hoge moeilijkheidsgraad. Ook heeft ze even les gehad in een bamboe muziekinstrument, Senna wilde niet maar vond het wel heel leuk om te zien. Het avondprogramma viel een beetje tegen dus zijn we lekker op tijd naar bed gegaan, we waren toch best moe van alle inspanningen.

Afscheid van het longhouse en orang-oetans
Dinsdag 8 juli 2014. Damai, Maleisië.

Al lekker vroeg waren we wakker. Om zeven uur ontbeten en daarna heb ik even rondgelopen in het longhouse samen met Madée. Senna en Pascal kregen een lesje blaaspijp schieten.

Om kwart over acht reden we richting Kuching waar we onderweg eerst een stop hadden bij Semenggoh Wildlife Reserve. Hier kunnen wilde orang-oetans fruit komen eten als ze willen, als ze niet genoeg eten kunnen vinden in de natuur. Dit doen ze om de populatie op peil te houden en liefst om deze te laten groeien. Van negen tot tien uur heb je de mogelijkheid om te komen kijken. Een uur lang hebben we gewacht en doodstil om ons heen gekeken, maar helaas zat het niet mee en kwam er geen orang-oetan onze kant op. Tot groot verdriet van Senna, tjonge wat moest hij huilen dat ze er niet waren, hij had er zo op gehoopt (wij natuurlijk ook) maar ja, that's nature. We hopen ze in Sabah nog in het wild te zien, we zullen zien.

Daarna zijn we afgezet in Kuching waar we met een bus naar Damai gegaan zijn. Hier hebben we bij Permai Rainforest een boomhuis uitgezocht. Eenmaal aangekomen bleek dat ze ineens maar voor één nacht het boomhuis voor ons hadden, omdat andere mensen al betaald hadden en wij volgens hem niet. Toen moest ik toch even op mijn strepen gaan staan, want ik had duidelijk gevraagd per mail of ik moest betalen, maar dat hoefde niet. Gelukkig had ik natuurlijk mijn uitdraai van de mail meegenomen en kon hij geen kant meer op. Gelukkig konden we uiteindelijk toch voor drie nachten in ons boomhuis. En wat voor een boomhuis! Eén met een geweldig bed, airco, een prachtige badkamer, keukentje en een fantastisch uitzicht!

Eerst hebben we in het restaurant genoten van een heerlijke roti canai en daarna zijn we lekker gaan scheppen op het strand. Er werden kreeften badjes gemaakt waar alle gevonden schelpjes met kreeftjes een prachtig huis kregen. Om vijf uur werd de lucht bijna zwart en begon het te onweren en zijn we maar naar binnen gegaan.

Na de douche was het weer droog en zijn we naar het nabij gelegen centrum gelopen. Hier hebben we gegeten bij het foodcourt. Wederom roti canai met kip maar ook één met ei en ui en één met banaan, mmm. Met de deur van ons boomhuis open konden we genieten van de geluiden van de zee en de jungle en zijn we heerlijk in slaap gevallen (en allemaal wakker geworden omdat het zo koud was van de airco haha, vannacht dus maar een standje warmer).

Bako NP
Woensdag 9 juli 2014. Damai, Maleisië.

Vanmorgen zijn we met een boot naar Bako NP gevaren. Hier hebben we de Teluk Pako trail gelopen. Toen we aankwamen bij het hoofdkwartier van het NP hebben we de kaart opgehaald en kregen we te horen waar het bootje ons weer op kwam halen. Alle gidsen waren 'uitverkocht' dus moesten we het zelf maar doen.

We waren nog geen drie meter van het hoofdkwartier toen Madée besprongen werd door twee makaken. Ze had een waterflesje bij zich in een tasje, die die apen graag wilden hebben. Ze schrok zich rot en wij ook. Gelukkig werden ze weggejaagd door een gids die nog naast ons liep. Wat was ik blij dat ik voor we weggingen nog gezien had dat er geen rabiës is in Sarawak! Ze had alleen een krasje die niet eens door haar huid was gelukkig, maar als ze gebeten hadden was het anders geweest. Madée was het allemaal zo weer vergeten en alsnog begonnen we aan onze trail.

Bijna gelijk zagen we een boom waar wat silverleaf apen waren, de baby's van deze apen worden oranje geboren en het was heel aandoenlijk om ze te zien, dat was dus een goed begin. Hier werd ik ook aangesproken door een man die mij dacht te kennen. Ik stond een beetje gek te kijken en ik dacht dat ik hem dan vast geholpen had voor zijn vaccinaties. Nee, was het Thijs Kerkdijk! Daar heb ik bij in de klas gezeten tijdens de opleiding voor ziekenverzorgenden. Hoe klein is de wereld! Na even gekletst te hebben zijn we doorgegaan.

We liepen over een steiger langs bomen in het water naar het begin van de trail. Wat een prachtige vegetatie hier! De hele Intratuin is goed vertegenwoordigd zeg maar. Aan het einde van de Paku trail kom je op een strand en hier zouden de neusapen zich vaak laten zien. Nu dus niet helaas. Enigszins teleurgesteld liepen we verder naar het begin van een andere trail, Teluk Pandan Kecil, waar onze boot zou zijn.

Aan het begin van deze trail kwamen we mensen tegen met een gids die stil naar boven stonden te kijken. Ik vroeg waar ze naar keken en ze wezen naar boven. En daar was er één, een neusaap! Met zijn bolle buikje, blonde haren en mega neus zat hij op zijn gemak lekker bladeren te eten, tot ze ruzie kregen met nog vier andere en de groep zich verspreidde. Daarna konden we nog eens genieten van een andere mannetjes neusaap. Wauw, die wilde met name Pascal zo graag zien! Helemaal happy vervolgden we onze weg naar het strand.

Onderweg zijn we hele grote beker planten tegen gekomen, zo groot heb ik ze nog nooit gezien! Ook veranderde de vegetatie ineens onderweg. De bomen werden lager en meer grassen en klimmers waren te zien. Via een smal begroeid pad liepen we verder. Het was zo stil en het pad zag er zo onbewandeld uit dat we echt het gevoel hadden dat we ergens niet goed gelopen waren.

Na weet ik hoe lang gelopen te hebben, kwamen we op een uitkijkpunt waar we inderdaad een klein strandje zagen liggen en een bootje. Maar, hoe kwamen we daar? Na flink zoeken zagen we ergens verscholen een soort trapje naar beneden. Supersteil en helemaal begroeid. Madée was moe dus ik hoopte toch wel heel erg dat dit de juiste route was. We hebben toch maar die trap naar beneden genomen en gelukkig bleek het de juiste keuze te zijn. We liepen om de uitkijkrots heen en kwamen op het strand terecht waar onze boot lag te wachten.

Op de boot hebben we heerlijk geluncht. Daarna zijn we weer terug gevaren naar Permai. Het was nog steeds droog en we zijn lekker naar het strand gegaan, waar we lekker gezwommen hebben en een heel bouwwerk gemaakt hebben voor krabben, kreeften, visjes etcetera. We hebben vandaag echt genoten van Bako en van het strand.

Tegen de klok van zes uur zijn we lekker gaan douchen en ook vanavond hebben we lekker bij het foodcourt gegeten. Nu aten de kids roti canai en wij noodles en een prutje van kip (geen idee wat het was, maar smaakte goed). Als toetje een roti met banaan. Nu zijn we voldaan van een geweldige dag en kijken we uit naar morgen.