Mind your cook
Zondag 6 juli 2014. Kuala Lumpur, Maleisië.

Turkisch Airlines gaat de concurrentie met de Emiraten aan door hun eigen dienstverlening aan de reizigers te verbeteren terwijl hun prijzen laag blijven, zo lezen we in reviews. Van de lage prijzen hebben we september vorig jaar al geprofiteerd. Voor maar iets maar dan € 2100 brengt de luchtvaartmaatschappij ons vier van Amsterdam naar Kuala Lumpur met een korte tussenstop in Istanbul én weer terug. Onderdeel van de verbeterde service is het zelf koken tijdens de vlucht. Dat zou een revolutie in luchtvaartland betekenen. We zijn dan ook erg benieuwd als we vrijdagavond, na de laatste schooldag van de meiden, aan boord van de Airbus 330 stappen.

Het vliegtuig is niet nieuw maar wel met de individuele schermpjes uitgerust die het voor ouders zoveel gemakkelijker maken lange vluchten met kids te overleven en er nog relaxt onder te blijven ook. De service is prima en bij binnenkomst worden we begroet door een steward met een heuse koksmuts op zijn hoofd. Zou het dan echt? De etensgeuren die vrij snel na het opstijgen de cabine bereiken stemmen hoopvol. 'Zo ruikt gewoon vliegtuigvoedsel nooit', fluisteren we elkaar toe. Als we na het eerste uur de maaltijd voorgeschoteld krijgen (en niet opgediend zoals gehoopt) zijn we toch wel wat teleurgesteld. De smaak is goed, maar de bakjes waarin het eten aangeboden wordt onderscheiden zich in niets van wat we gewend zijn. Toch geen revolutie in de lucht.
Vijftien uur na het verlaten van Schiphol zetten we vaste voet op de bodem van Maleisië. Ondanks het nachtelijk transport vallen de vluchten ons alleszins mee. Zelfs Els scoort de nodige uren slaap, al moet ze zich daarvoor wel in allerlei bochten wringen om aan de voorwaarde, gestrekt te kunnen liggen, te voldoen. Maar het lukt!

De jetlag lijkt dit jaar ook makkelijk te bestrijden. De eerste nacht in The Zon All Suites Residences on the Park brengt zomaar voldoende uren ononderbroken slaap voor de meiden. Helaas gaat daarmee Nederland-Costa Rica aan onze neus voorbij. Die wordt om vier uur plaatselijke tijd gespeeld. Ook Klaas die wel wakker is krijgt er niets van mee. De Maleisische zenders die uitzenden brengen beelden van de Hadj. O ja dat is ook zo, de Ramadan is begonnen.

Zoals we ons hebben voorgenomen, doen we niet veel in Kuala Lumpur. De jetlag bestrijden is het voornaamste doel van ons verblijf. De 140 vierkante meter die het hotel brengt is daarbij welkom. Andere koek dan het badkamertje van zes vierkante meter waar we tijdens onze eerste verre reis Imme in trachtten te vermaken. Het appartement is flink gedateerd, WiFi ontbreekt maar een Lan verbinding is aanwezig. We kijken uit op de Petronas Towers op een steenworp afstand. Nou ja met een katapult dan, een hele goede.

P1010584 (320x240)P1010632 (180x240)

De volle dag die we hebben in Kuala Lumpur brengen we goeddeels door in het hotelzwembad en de shopping malls, met af en toe een uitstapje naar buiten voor speeltuin en pootjebaden in het zwembad aan de voet van de torens. In de KLCC mall bezoeken we het Aquarium. Prachtig. Compact, speels met volop kindervermaak. Een echte aanrader voor ouders op zoek naar een paar uren instant kindervermaak, terwijl je jezelf zeker niet hoeft te vervelen. 's Avonds strijken we neer op een terras met een wit biertje en witte wijn voor het uitzicht op het kleurrijke waterorgel voor de Maleisische Twin Towers. We hebben de jetlag weleens onder mindere omstandigheden bestreden.

P1010611 (320x241)IMG 8128 (320x239)

De volgende dag staat de wekker op zes uur. We hebben gekozen om per trein naar KLIA2 te reizen, vanwaar onze vlucht met Air Asia naar Bali zal vertrekken. De 108 MR die deze rit ons kost is meer dan we de heenweg voor de taxi hebben betaald. Om kosten te besparen hoef je het niet te doen en ook qua tijd winnen we niets. Vanaf ons appartement zijn we ruim twee uur onderweg. De Klia Ekspres is snel maar de metrorit naar KL Sentral vanwaar deze vertrekt, kost tijd. Wel vermijden we zo de ochtendspits en doen we Imme een groot plezier door met de trein in plaats van auto te reizen.

Op KLIA2 staat het vliegtuig dat ons in drie uur naar Bali zal brengen op het uiterste puntje van de gates. Het vliegveld blijkt verrassend veel groter dan gedacht. Als we drie kwartier voor vertrek relaxt door de eerste check up voor de douane huppelen, zijn we nauwelijks gealarmeerd door de oproep voor 'melden bij de gate' voor onze vlucht. Dat verandert als we ontdekken hoe lang de gangen naar de gates wel niet zijn. Eindeloos nieuwe gangen, rijen voor de douane en controles van de bagage. Rennend arriveren we uiteindelijk bij onze gate. Op tijd. Gelukkig.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!