Hassle
Woensdag 27 november 2013. Phuket, Thailand.

Man, wat kennen we Kuala Lumpur Airport inmiddels goed. Helaas moesten we daar een paar uurtjes wachten. Maar de vluchten verlopen voorspoedig en we komen rond de avond aan in Phuket. We zijn in Thailand! Het hotel komt ons afhalen van het airport, wel zo fijn. We eten 's avonds wat en gaan bijtijds naar bed.

Als we wakker worden blijken we op een resort te zitten met 'heul veul' Russen! Het is niet het beste begin van Thailand, want het weer is wisselvallig, ik ben de Lonely Planet in Australië vergeten en we krijgen ook een mailtje van het camperverhuur bedrijf dat ze vinden dat de campervan binnen te vies was. Hassle. Sorry jongens, klinkt dit als klagen?

Dit stukje Phuket kan ons sowieso niet bekoren. Veel resorts en de meeste Thai zijn hier gewoon niet zo vriendelijk. Ook is afdingen hier heel lastig. De meeste Russen die hier komen hebben waarschijnlijk geld zat? Toch blijven we een dagje langer, om even uit te rusten en niet meteen door te reizen. Het resort heeft namelijk een lekker zwembad en dat kan Otis wel bekoren.

Divemaster Rob
Zaterdag 30 november 2013. Koh Lanta, Thailand.

Zonder weemoed verlaten we Phuket en stappen we op de ferry richting Koh Lanta. Het is, van deur tot deur, een tocht van zo'n zes uur. Maar een boottocht is altijd heel leuk. Het eerste stuk is erg mooi. Veel rotsformaties. Ook komen we langs Phi Phi, wel bekend van de film The Beach met Leonardo Di Caprio. We komen aan op Koh Lanta en moeten allemaal twintig Baht betalen, om het eiland schoon te houden. Hmm, als dat dan ook maar gebeurt. We hebben een kindvriendelijk guesthouse geboekt, via internet. Het valt op dat de Lonely Planet minder gebruikt wordt voor accommodaties maar Tripadvisor des te meer. Het resort ligt aan het strand en is heerlijk. Simpel, maar wat heb nodig? De staff is aardig en erg op kinderen gericht.

Otis vermaakt zich prima en Rob doet iets wat hij al járen roept: zijn PADI halen! Ja, ja, Rob mag zich officieel Divemaster noemen! We ontmoeten veel leuke mensen, waaronder Bert, Anneke, Tijn en Nikki uit Haarlem. Volgens Otis lijkt Tijn op Sam. Hij is dus dol op Tijn. De laatste avond eten we met zijn allen in de haven.

Brutale apen
Vrijdag 6 december 2013. Khao Sok NP, Thailand.

We vertrekken vandaag richting natuurpark Khoa Sok. We worden rond half negen 's ochtends opgehaald dooreen minibusje. En voor het eerst staat Rob doodsangsten uit. Deze meneer rijdt ook als een gek, terwijl hij red bull drinkt en qat kauwt. We komen halverwege de middag, na een aantal stops, toch veilig aan.

Ik heb een hotelletje geboekt, de enige met zwembad, maar dat blijkt een foutje te zijn. De mensen zijn onvriendelijk en de volgende dag verkassen we naar een ander resortje. De omgeving is echt prachtig en we maken zelfs een wandeling. Het houten huisje dat we hebben is wel gaten kaas, dus blij dat we de klamboe mee hebben. Op de ochtend dat we vertrekken doen een paar aapjes zich tegoed aan Otis zijn speelgoed. En dat vindt ik dan weer niks. Het zet je toch op scherp met alle ziektes die er zijn in dit soort landen en de verantwoordelijkheid die je hebt met een kleine.

Heimwee naar huis
Maandag 9 december 2013. Chiang Mai, Thailand.

We nemen de lokale bus richting Phuket. Die doet er zo'n drie uur over en we worden afgezet aan een doorgaande weg. Daar nemen we een, te dure, 'taxi' naar het vliegveld. Maar ja, wat moet je er is verder niks aan de weg.

We vliegen naar Chiang Mai, waar we opgehaald worden door Robert Jan en Julia. R.J. was jaren geleden onze reisleider in Thailand en we hebben altijd een beetje contact gehouden. Ze wonen een klein stukje buiten de stad, dus de volgende dag gaat Rob een brommertje huren in de stad. Niet echt iets wat we thuis zouden doen. Otis heeft zijn eigen helmpje en vindt het geweldig. Ik voel me net Annie de Rooij. Boppers....!

R.J. woont erg leuk, in een klein wijkje met beveiliging! De volgende tien dagen verkennen we Chiang Mai op de brommer, soms met zijn drieën, soms met zijn allen. Zondag heeft Julia, R.J. 's dochter sportdag en nemen we een kijkje bij haar op school. Chiang Mai is gewoon een hele leuke stad, waar je makkelijk een toeristisch gedeelte kan opzoeken (avond markt, altijd leuk) maar je kan er ook makkelijk aan ontsnappen. Rob zou er wel een tijdje kunnen wonen. Rob gaat nog een avond opstap met een gezellige groep. Doordat we nu een beetje rustig aan doen, en voor het eerst Nederlandse tv (!) zien, krijgen we ook beetje heimwee naar huis. Thuis is zo slecht nog niet en reizen is soms echt vermoeiend. Otis kan hier minder goed zijn ei kwijt. We kopen wat speelgoed voor hem, maar hij mist een plek om te spelen.

Richting Laos
Donderdag 19 december 2013. Chiang Khong, Thailand.

We verlaten Chang Mai en nemen de bus richting Chiang Rai. We gaan richting Laos, maar doen dat met een tussen stop hier. Het is een leuk, klein plaatsje en overnachten in een aller leukst guesthouse, met een lieve mevrouw. Het ontbijt is heerlijk. Maar we merkten het al in Chang Mai, het is koud! En dat is wel even wennen. We blijven twee nachtjes en reizen dan, wederom met de bus, richting Chiang Khong, een grens plaatsje met Laos. De tocht is mooi. We hebben wederom een super onderkomen! Lieve mensen en een grote, schone kamer met uitzicht op de Mekong. En dat voor 500 Baht (12,50).

Kerst met Ed, Chin en Hanu
Maandag 30 december 2013. Luang Prabang, Laos.

We nemen de slowboat richting Laos. Die doet er twee dagen over, maar zo zie je wel wat van de omgeving. De publieke slowboat wordt volgepropt en dan heb je kans dat je twee dagen staat. We nemen dus wel een luxere boot. We zijn wel op vakantie hè.

We worden rond half acht 's ochtends opgehaald en worden meteen begroet door Hanu en Ed, uit de UK. Hanu is ook drie jaar, dus dat is gezellig! We moeten eerst Thailand uit en Laos in en dat duurt een paar uurtjes. Ook dat hoort erbij. Rond elf uur vertrekt de boot. Die vaart in twee dagen stroomafwaarts de Mekong af richting Luang Prabang. De omgeving is echt prachtig en de boot is prima. Iedereen kan comfortabel zitten. De lunch is super lekker. Het is wel echt koud! Een fleece en kleedje is nodig. Onderweg stoppen we nog twee keer bij een dorpje. Dat is altijd een beetje dubbel, aan de ene kant leuk om te zien en een goed moment voor een souvenirtje. Aan de andere kant voelt het ook een beetje als aapjes kijken. De kids slapen 's middags en we overnachten in Pak Beng, een doorgangsstadje. Het eten laat een beetje lang op zich wachten, en dat is een beetje te veel van het goede voor de jongens. We zitten in malaria gebied, dus gebruiken we trouw iedere avond de klamboe. Toch zien we weinig muggen.

De volgende dag is het weer vroeg dag. We ontbijten om half zeven en vertrekken rond half acht. Het is gezellig aan boord met Ed en Chin. Er gaan aardig wat biertjes doorheen. Het landschap is wederom prachtig. We stoppen nog bij de Pac Ou Cave, maar aangezien Otis slaapt, laat ik die aan me voorbij gaan. We komen rond vijf uur 's middags aan in Luang Prabang, en worden met een tuktuk naar de acco gebracht. Aangezien we laat geboekt hebben en het de drukste week van het jaar in Luang Prabang is, hebben we niet de ideale accommodatie. We verblijven bij de Aussiebar. Goede locatie, prima kamer en aardige eigenaar, maar Otis kan er niet echt zijn ei kwijt. Lang leve de tablet. We spenderen kerst met Ed, Chin en Hanu. We bezoeken de publieke pool, een speeltuin en huren fietsen. Luang Prabang is een gezellige stad maar wel heel toeristisch. Daar doen wij natuurlijk ook vrolijk aan mee.

We besluiten de laatste drie nachten wat landelijker te verblijven en boeken ook het Hillside Resort, twaalf kilometer buiten de stad. Het is prachtig gelegen en Otis kan lekker rond rennen. Er is niks in de omgeving, dus je bent wel aangewezen op het restaurant van het hotel. We maken een leuke wandeling. Helaas krijgt Otis koorts. Mmm, niet zo fijn, zeker niet in Laos. Een dag later gaan we toch maar richting dokter. Een Nederlander met een auto brengt ons, super fijn. De mevrouw constateert een keelontsteking en geeft antibiotica mee. We besluiten even af te wachten. Morgen, oudejaarsavond, vliegen we, gelukkig, naar Bangkok . We eten en drinken nog een laatste avond met Ed en Chin en nemen dan afscheid van elkaar.

Oud en nieuw en een valse start
Vrijdag 3 januari 2014. Bangkok, Thailand.

Oudejaarsavond komen we aan in Bangkok. De vlucht verloopt prima en we checken in. We hebben geboekt via Agoda maar moeten, tot onze verbazing, de eerste nacht verkassen naar een ander hotel. Niet zo handig, maar het is een meer dan prima hotel, dus ach. We eten in het hotel. Veel te duur natuurlijk, maar lekker en relaxt. Twaalf uur brengen we ruig door... oftewel slapend. We horen nog net het vuurwerk knallen.

Het nieuwe jaar begint wat minder. Otis blijft namelijk koorts houden, en dat is niks voor ons mannetje. Omdat ze hier het principe van een huisarts niet kennen, gaan we richting het ziekenhuis. De zorg is hier wel heel goed, vergelijkbaar met Europa, maar duur. Een gemiddelde Thai kan dat nooit betalen. De dokter constateert een oorontsteking en een geïrriteerde keel. Heel bijzonder, gister hebben we nog gevlogen, en hij gaf geen kik! Bikkeltje. Met een tas vol medicijnen gaan we richting het hotel en doen we het de komende dagen, noodgedwongen, rustig aan.

Bangkok is druk, vol en levendig. Voor een stadsliefhebber, zoals Rob, heerlijk. Rob gaat en avondje richting Pat Pong, het uitgaansgedeelte van Bangkok en krijgt heel wat voorstellen. Logisch natuurlijk. We gaan nog een keer terug voor controle en verkassen dan richting Hua Hin. Eigenlijk wilden we nog richting Vietnam, maar we besluiten in Thailand te blijven, gezien de betere gezondheidszorg.

Uitzieken
Zondag 12 januari 2014. Hua Hin, Thailand.

We nemen de trein vanuit Bangkok naar Hua Hin. Dit is de oudste badplaats van Thailand en ook de woonplaats van de koning. Het is ongelofelijk hoe koningsgezind ze hier zijn. Overal zie je zijn afbeelding en wordt er vol lof over hem gepraat. Het is nog even kiele kiele of we de trein halen, want we komen in een beruchte file terecht, maar het komt goed.

Treinritjes zijn altijd leuk. Er is genoeg te zien. Het dagelijkse leven in Thaise dorpjes trekt aan je voorbij en er komen regelmatig verkopers langs door het gangpad. Maar het duurt wel wat lang voor een peuter van drie jaar. Na vijf uur komen we aan. We nemen een tuktuk naar het guesthouse... waar we niet verwacht worden! Een goed begin. Het is een Ierse pub, gerund door een Iers- Thais stel. De boeking is niet goed doorgekomen, maar het komt toch goed. We kunnen gewoon twee nachten blijven.

De volgende dag spenderen we heerlijk op het strand. Dat is hier rustig en relaxt. We zitten bij een lokaal strandtentje doen niet veel. Het valt op dat hier veel wordt paardgereden op het strand, maar dat laten wij aan ons voorbij gaan. Na twee nachten zijn we blij dat we verkassen. In Hua Hin rijden er geen meter taxi's, dus is vervoer echt altijd te duur. Lang leve de taxi maffia. In Bangkok kan je vaak nog wel een meter taxi krijgen en kan je anders vaak wel uitwijken naar het openbaar vervoer.

Ik heb een kindvriendelijk resort uitgezocht, maar zodra we daar aankomen vind Rob het niks. En dat komt niet meer goed. Het heeft Franse eigenaren. Voor Otis is het heerlijk, een zwembad, speelkamer, speeltuin en bijna aan het strand. Wat wil je nog meer? Ik vind het heerlijk dat je niet zoveel op hoeft te letten. We denken een dag of twee, drie te blijven, maar helaas. Dag twee eten we op het strand en worden we 's nachts wakker naast een klein jongetje met hoge koorts en diarree.

De volgende dag zitten we dus weer bij de dokter. We besluiten een paar daagjes langer te blijven, zodat Otis rustig kan uitzieken! We huren een dagje fietsen om de omgeving te verkennen, en dat is erg leuk. Het is hier rustig (voor Rob iets te) en je ziet weinig toeristen. De laatste twee nachten verkassen we naar een fijn hotel in de stad. We bezoeken hier het strand en de avond markt. Ik heb de omgeving hier wel gezien en ben blij dat we verkassen.

Elephant World
Donderdag 16 januari 2014. Kanchanaburi, Thailand.

We gaan richting Kanchanaburi, welbekend van de Birma spoorlijn aan de River Kwai. Grappig feitje is dat de rivier eigenlijk de Ma Klong Rivier heette. De schrijver van het bekende boek maakte een foutje, en nadat de film uitkwam, hebben de Thai de naam verandert van Ma Klong in River Kwae. De hordes toeristen die op de brug afkwamen begrepen namelijk de verkeerde naam niet. Verder is er natuurlijk helemaal niks grappige aan de brug. Tijdens WO 2 zijn er vele tienduizenden mensen omgekomen tijdens de aanleg van deze spoorlijn. Wij hebben dit alles jaren geleden al eens uitgebreid bezocht (zeer indrukwekkend), dus we laten het nu aan ons voorbij gaan.

We bezoeken Elephant World, een verantwoord olifanten opvang niet ver van Kanchanaburi. In Thailand worden olifanten nog veel (mis) gebruikt in de industrie of in het toerisme. We leren dat de nek van een olifant beresterk is, maar de rug van een olifant helemaal niet. Die kan maar zo'n honderd kilo hebben. Dat lijkt veel, maar een houten bakje waar je als toerist inzit weegt al zo'n vijftig kilo. En met alle obesitas problemen zijn wij toeristen ook niet de lichtste meer. Eigenlijk heel zielig dus. Al moet ik eerlijk bekennen dat wij ons hier ook schuldig aan hebben gemaakt, de eerste keer dat we in Thailand kwamen. Nu maken we eten klaar, voeren we de beesten en waagt Rob zich in de rivier op de nek van een eigenwijze olifant. Otis heeft het er nog over dat papa van een olifant afgegooid werd. Leuke dag!

We huren ook twee dagen een brommertje om de omgeving te verkennen. De stad is eigenlijk verbazingwekkend rustig en toeristen vrij, gezien de hordes toeristen die de brug iedere dag trekt. De omgeving is prachtig en het resort waar we verblijven ook. De duurste van onze reis. And it's a small world after all, want het blijkt dat de eigenaresse vroeger bij onze tandarts heeft gewerkt!

Laatste dagen
Donderdag 23 januari 2014. Bangkok, Thailand.

We verkassen voor de laatste dagen van onze reis nog naar Bangkok, om de laatste souvenirs in te slaan. We nemen de bus, omdat de treintijden helaas niet zo handig zijn. Vanaf het busstation doen we er maar liefst twee uur en een kwartier over om in het hotel te komen. Zodra we in ons hotel aankomen, voel ik me niet lekker en spendeer ik twee dagen in bed. Als ik zondag nog steeds op de wc zit, breng ik ook een bezoekje aan de dokter. We beginnen aardig onze weg te kennen in de diverse ziekenhuizen. Met een kuurtje op zak, gaan we richting de grote weekend markt, om nog wat souvenirtjes te scoren. Erg leuk en uitgebreid.

Het hotel is gelukkig erg centraal gelegen, vlakbij allerlei markten en malls. We merken eigenlijk weinig van alle onrust. Je ziet wel veel meer politie en militairen op straat en als we op ons laatste dagje met de metro langs Siam komen, zien we overal mensen, tentjes en politie. We vernemen ook uit de media dat er explosies hebben plaatsgevonden en dat er gewonden zijn gevallen. Al met al een explosieve situatie! De laatste dag doen we een tochtje over de klongs van Bangkok, de Chau Pray Rivier. Leuk! Otis slaapt gelukkig 's middags, voordat we richting het vliegveld gaan!

Ons avontuur is ten einde! Wat gaan we het vrije bestaan missen! Wat hebben we genoten van de mensen in Korea, het kamperen in Australië, de boot naar Laos, maar vooral alle leuke mensen die we ontmoet hebben. Maar we kijken er ook naar uit om naar huis te gaan en om onze familie en vrienden te zien. De laatste weken waren soms best pittig. Bedankt voor het meelezen, en wij gaan ons volgende camperreisje plannen in Europa.

P.S. Maar tjémig, wat is het nat en koud!