Keien
Donderdag 15 augustus 2013. Paraty, Brazilië.

Voor de laatste dag van onze vakantie zijn we neergestreken in Paraty, twee uur bussen vanaf Angra dos Reis waar de ferry vanaf Ilha Grande ons weer op het vasteland zet. Vroeg in de middag gaan we op zoek naar een onderkomen in het oude centrum. Voor het eerst hebben we danig last van onze rolkoffers. De met grote keien geplaveide wegen in het oude centrum zijn nauwelijks te behappen voor de kleine wieltjes. Dit vraagt om grote luchtbanden. Die zitten in ieder geval wel onder de karren en paardenwagens waarmee hier het vervoer geregeld worden. Wij voelen ons wel te kijk staan als we diep het centrumpje induiken en rondzeulen met de lompe gevaartes. Terug keren is geen optie ook niet als het hotel dat we op het oog hadden vol zit. Dan maar naar de peperdure Pousada do Sandi. Voor omgerekend bijna tweehonderd Euro kunnen we er een tweekamer suite huren. Prachtig in een oud koloniaal pand maar wel met alle luxe die je maar wensen kan. Al zijn de gouden kranen bij het bidet wel een tikkeltje overdreven vinden we.

's Middags mogen de meiden eindelijk doen waar ze al de hele vakantie om gevraagd hebben. Shoppen met hun eigen geld. Ze krijgen ieder twintig Reais (zeven Euro) en weten daar tig items prullaria voor te scoren. Dikke pret.

Voor de laatste avond strijken we neer in een eetcafé waar een bandje wereldmuziek speelt. Imme is gelijk gebiologeerd door alle instrumenten. Keyboard, viool en een elektronische djembé. Er wordt met zichtbaar plezier gespeeld en Imme's fascinatie is de bandleden niet ontgaan. Na afloop komen ze hun cd's bij ons aan tafel verkopen. Jente is ondertussen bezig alle lekker dingen van onze borden te roven. De kip de gebakken banaan en aardappelen verdwijnen linea recta in haar maag. Ook haar eigen portie rijst lepelt ze met smaak naar binnen. Het heeft even geduurd maar haar eetlust is volledig terug. Mooie afsluitende maaltijd.

Zo meteen gaan we richting Rio. Nog vier uren bussen te gaan. Vanavond om acht uur gaan we vliegen. Deze keer dus wel een nachtvlucht. Heel benieuwd hoe die gaat verlopen. Nederland we komen eraan.

Weer thuis
Vrijdag 16 augustus 2013. Nederland.

Zus Helma en zwager Chris vormen het ontvangstcomité deze keer. Tot groot genoegen van Jente getooid met helium ballonnen. Zo heeft ze terugkomsten in Nederland in haar geheugen gegrift. De meiden kijken al meer dan een week uit naar de terugkeer in Nederland. Echt heimwee is het niet, wel een vorm van reismoeheid. Ook zij hebben genoeg indrukken opgedaan. Tijd voor school, vriendjes, cursussen en verjaardagen.

We zijn terug in Amsterdam. Els ligt te slapen, de meiden zitten voor de buis. Deze keer gaan we een harde dobber krijgen aan het tijdig bestrijden van de jetlag. We hebben nog een paar dagen voor ze weer in de schoolbanken plaats gaan nemen. Hopelijk zijn ze dan weer fit genoeg. Voor nu genieten ze weer van de vertrouwde spullen in huis, tekenfilms kijken op de eigen tv en het vooruitzicht dat we straks frietjes gaan eten van de eigen vertrouwde frietboer, met de pindasaus zoals zij die lekker vinden.

De terugvlucht vanuit Rio valt niet mee. We gokten erop dat ze na een vermoeiende reisdag in het vliegtuig snel in slaap zouden vallen. De vijf uur bussen die we nodig hebben om vanuit Paraty in Rio te geraken blijken ’s nachts eerder een nadeel dan een voordeel. Om elf uur ’s avonds kijken ze filmpjes en ’s nachts draait Imme tot ze een ons weegt en belandt Jente uiteindelijk op de vloer aan het voeteneind. In een KLM vliegtuig levert dat natuurlijk van een goed opgeleide stewardess commentaar op. Veiligheid voor alles. Geradbraakt komen we uiteindelijk aan in Amsterdam. Doe ons in het vervolg toch maar liever dagvluchten.

We kijken terug op een geslaagde rondreis door Zuid Amerika. Anders dan in Azië. En daarom soms toch wel met een beetje nostalgie. De komende tijd gaan we waarschijnlijk uitgebreider evalueren. Voor nu is het goed geweest en zijn we moe maar voldaan. Klaar voor nieuwe avonturen.