Hier zijn we dan
Zondag 12 augustus 2012. Orchha, India.

Het heeft even geduurd maar hier zijn we dan. De eerste paar dagen hadden we geen toegang tot het internet, maar we zitten nu in een wat luxere hotel waar we zelfs wifi hebben.

De heenreis ging goed, zonder enige vertraging en we kwamen dan ook keurig op tijd aan in New Delhi. Om vijf uur ' s morgens om precies te zijn. Helaas constateerde ik te laat, op de luchthaven van Dusseldorf, dat ik de batterij in mijn fotocamera was vergeten terug te stoppen en dat deze nog keurig netjes met de oplader op de logeerkamer bij mijn ouders in Eibergen moest liggen. Aah, paniek... geen batterij is geen foto's. Voor mij bijna niet voor te stellen dat ik het zonder mijn camera zou moeten doen deze vakantie. Gelukkig had Noa net een nieuwe, en gelukkig een super goed dingetje, van mijn vader gekregen.

Op Dusseldorf nog wel gezocht naar een batterij plus oplader, maar niet gevonden. Grr. Ook op de airport van Helsinki niet te vinden. Ik kwam nog bijna in de verleiding om een nieuwe camera te kopen. Zelfs op de luchthaven van New Delhi nog een poging gewaagd maar helaas. We zijn genoodzaakt om het met de kleine camera te doen.

In New Delhi aangekomen eerst maar eens een prepaid taxi regelen om naar het New Delhi railwaystation te komen. Prepaid taxi's zijn er om er voor te zorgen dat de taxichauffeurs je niet een pootje lichten. Je koopt een ticket en je krijgt een taxi toegewezen, dit ticket moet de taxichauffeur afgeven bij de politie aan de poort van het vliegveld. De enige fraude die weleens gepleegd wordt is dat diegene die je het ticket verkoopt het aangenomen geld, bijvoorbeeld 500 Rs snel omwisselt onder de desk en zegt dat hij maar honderd Rs heeft gehad. Rieuwert hield dan ook het geld goed vast en vroeg eerst het wisselgeld terug, waarop de mannen achter het loket hartelijk moesten lachen. Het kwam hun blijkbaar ook niet onbekend voor.

Op het station aangekomen hoorden we dat onze trein geannuleerd zou zijn en dat deze omgeboekt moest worden... Welkom in India. Eerst met een taxi naar het omboekingskantoor, deze andere trein zat overvol dus was er geen plek meer voor ons. Het enige wat er op zat was afwachten of onze trein misschien toch zou gaan en zo niet naar ander vervoer te zoeken. Eerst maar eens terug naar het station en ons genesteld in de wachtruimte voor de hogere klasse (geen idee of ons ticket dat wel was?), daar was het tenminste een beetje koel want de temperatuur buiten begon al aardig op te lopen.

En vervolgens om het half uur naar het bord toe lopen waar de aankomst/vertrekken van de treinen op vermeld worden om te kijken of onze trein er al op stond. En gelukkig een uur voor onze trein zou vertrekken verscheen hij op het bord. Yes, we hoefden geen ander vervoer te regelen.

In de trein zaten we samen in een cabine met een jong Indiaas stel met twee kindjes. Na met hun een gezellig babbeltje te hebben gemaakt hebben we ons heerlijk op ons bed genesteld en hebben nog even heerlijk geslapen. In Jhansi aangekomen stond onze taxi al op ons te wachten om ons naar Orchha te brengen, een ritje van een half uur.

In Orchha werden we hartelijk ontvangen door ons gastgezin voor de komende dagen. Na ons geinstalleerd te hebben in onze kleihut, wat er overigens supernetjes uitzag, was Anu (moeder van het gastgezin) alvast begonnen met een goede vegetarische maaltijd. Het eten gebeurt in de keuken, lees: een met houten stokken gebouwd hokje met een kleioven, op de grond zittend. Je krijgt een kleine lepel maar verder eet je net als het gezin met je handen. Moeders sommeert dan ook iedereen voor het eten om de handen goed te wassen. Na deze toch wel lange en met weinig slaap en veel indrukken dag maar op tijd ons bed in.

 

Friends of Orchha
Donderdag 16 augustus 2012. Orchha, India.

Na een goede nachtrust op tijd ons bed uit voor een Indiaas ontbijt. De twee oudste kindjes van ons gastgezin, tien (bijna elf) en zeven jaar, zijn al naar school. Nethuu, het meisje gaat al om zes uur 's morgens met de bus naar school en Vishal, het jongetje, wordt om half acht opgehaald.

Het gastgezin waar wij slapen behoort tot de arme gezinnen. De kinderen zitten dan ook op een school voor armen waar de boeken en het uniform van de kinderen betaald wordt door liefdadigheidsinstellingen. De scholen zelf worden door de regering betaald maar de boeken, het vervoer en de uniformen moeten de mensen zelf betalen en in India zijn er veel, heel veel, gezinnen die daar geen geld voor hebben.

Friends for Orchha leent deze gezinnen geld en bouwt dan op hun terrein een gebouw en toillet/wasruimte die verhuurd worden aan toeristen. De toeristen krijgen dan mee hoe het Indiase leven er op het platteland echt aan toe gaat en het gezin heeft daarbij een goede bron van inkomsten. Het is echt de moeite waard als je in India bent om hier een paar dagen naartoe te gaan, een hele ervaring op zich en ik denk de beste plek om je reis te starten in India.

649_640x480

De mensen in Ganj (klein dorpje naast Orchha) waar de gastgezinnen wonen zijn ontzettend hartelijk, de kinderen heerlijk nieuwsgierig, het eten is heerlijk en de rust super om bij te komen van de reis en te wennen aan de temperatuur en sfeer in India. Als je hier begint met je reis dan is je eerste indruk van India geweldig. Als de rest van India maar half zo goed is als onze ervaring in Ganj dan hebben we een superreis.

De eerste dag hebben we lekker geluierd en een klein stukje door het dorpje gewandeld. Toen de kinderen uit school kwamen hebben ze ons meegenomen op een wandeling naar de rivier. Verder hebben we niets gedaan. Lui.

Noa's verjaardag vandaag. Een lief cadeautje van de Friends van Orchha, zoete koekjes. Erg zoet en zo'n zelfde soort doosje van ons gastgezin.

Deze tweede dag zijn we het paleizen van Orchha gaan bezoeken. Erg mooi, je kan je een voorstelling maken hoe het er vroeger uitgezien moet hebben. Als een sprookje van duizend en een nacht. Ook heel veel trotse Indiërs bezoeken dit soort gebouwen en als ze ons dan in hun vizier krijgen is niet het gebouw meer dat hun aandacht trekt, maar wij. We moeten dan ook regelmatig voor de camera om met alles en iedereen vastgelegd te worden. Mijn haar wordt meerdere malen bewonderend bekeken en bevoeld. Is het henna? Wauw nice collor. Whahaha, vooruit maar.... Ja laten we het er maar op houden dat het henna is. Voor diegene die me niet meer hebben gezien voor vertrek (de meeste van jullie), ik heb nu knalrood haar.

652_640x480

's avonds na het eten maakt Nethuu bij Noa een mooie henna tekening op haar hand en arm, het ziet er echt supermooi uit. Noa doet ook een poging bij Nethuu maar het is al snel duidelijk dat dit probeersel snel gestaakt moet worden. Het is een heel stuk moeilijker dan gedacht.

De derde dag hebben we 's morgens de Maya school bezocht van Vishal. Vandaag 15 augustus is het onafhankelijkheidsdag en dus is het feest op school. Het is een klein schooltje en je kan duidelijk zien dat de gezinnen waar deze kinderen toe behoren het niet breed hebben. De koekjes en lekkernijen die ter ere van de feestdag uitgedeeld worden besluiten we maar mee te nemen naar ons gastgezin voor de kinderen. Die zijn er super blij mee, want het is voor hun een echte lekkernij.

647_640x480

Nu moet ik het ondervinden. Nethuu en een vriendinnetje willen bij mij henna aanbrengen, beide voeten en een hand worden rijkelijk versierd met mooie sierlijke tekeningen. Verder hebben we niet veel gedaan, we hebben bij een wat luxer hotel in Orchha in het zwembad een duik genomen om wat af te koelen, beetje goor zwembad en als we in dit hotel zouden verblijven zou ik daar niet blij mee zijn.

Bij terugkomst gaat Rieuwert snel met Noa en Ashok (Friends of Orchha) nog even naar het dorp om wat kleine cadeautjes te kopen voor ons gastgezin. Ze hebben een paar schriftjes, tekenblokken, pennen, kleurpotloden, henna en een paar stukken zeep gekocht.

Deze avond eten we voor het eerst niet vegetarisch maar kip, wat overigens heel erg goed smaakt. Maar ik zie de kinderen er zo lekker van genieten dat we maar besluiten dat we aan een keer opscheppen genoeg hebben zodat zij er lekker van kunnen genieten.

Na het eten deelt Noa de cadeautjes uit, de gelpennen die ze meegenomen hebben zijn een schot in de roos. Het zijn Nethuu's lievelingspennen en ze is dan ook zo blij als een aap met... hoeveel staarten ook al weer? De kleinste van het gezin, vier jaar, ziet het enthousiasme van zijn grote zus en besluit direct zijn gekregen gelpen ook cadeau te doen aan zijn grote zus. Maar de kleurpotloden worden stevig vastgehouden. Noa krijgt 's avonds van Nethuu ook nog een mooie henna tekening op haar voeten, het ziet er erg mooi uit.

Er zijn in het andere huisje (ons gastgezin heeft twee slaapruimtes) een paar Italianen gehuisvest. Het is mij een groot raadsel waarom deze mensen gekozen hebben voor dit verblijf, ze zijn hier een nacht, eten Anu de oren van het hoofd en hebben zich totaal niet geïnteresseerd in het gastgezin. Ze zeggen Anu niet eens gedag als ze weggaan. Raar volk, kruip maar snel weer onder je steen. Helaas gaat onze laatste nacht hier in. Morgen vertrekken we naar Udaipur.

 

Eerste week India
Zondag 19 augustus 2012. Udaipur, India.

Onze laatste morgen in Orchha is aangebroken. We zijn nog vroeger opgestaan dan anders, kwart voor zes, om Nethuu uit te zwaaien voordat ze naar school gaat. Om half zeven nog een keer een lekker ontbijt, al begint Rieuwert al wel behoorlijk last te krijgen van het zitten op de grond. Steeds sneller pakt hij er toch maar een plastic kuipstoeltje bij om toch nog enigszins een beetje comfortabel te kunnen zitten. Daarna de rugzakken weer een beetje netjes inpakken en wachten tot onze taxi komt die ons naar Jhansi zal brengen.

Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van de gezinsleden die niet naar school of aan het werk zijn vertrekken we richting Jhansi. Aangezien onze taxi wat laat was en het verkeer ook niet erg meezit komen we tien minuten voor ons vertrek aan op het station.

Nu heeft de Indiase railway de naam dat ze nooit op tijd vertrekken en aangezien we onze trein nog moeten zoeken en onze coupe ook nog (de treinen zijn hier onwijs lang, echt lang) zou het mooi zijn als de trein een kwartiertje vertraging zou hebben zodat we niet hoeven te rennen. Maar nu twee keer meegemaakt dat de trein exact op het tijdstip vertrekt wanneer hij moet vertrekken. NS misschien moeten jullie hier eens kijken in het land met het grootste railway netwerk ter wereld. Dus hijgend als een oud paard nemen we plaats op onze bedden. Dit wordt een lange treinreis. De trein vertrekt om twee uur 's middags en we zullen om kwart over zes 's ochtends in Udaipur aankomen. Hopelijk kunnen we vannacht een beetje slapen in de trein.

Wonderbaarlijk slapen we allemaal best goed en komen dan ook behoorlijk uitgerust aan in Udaipur. We weten waar we als eerste willen gaan kijken om te gaan slapen en regelen een tuktuk (volgens mij heten die hier in India eigenlijk autoriksja). Voor veertig Rs (ongeveer zestig eurocent) brengt de tuktuk driver ons naar het door ons uitgezochte hotel. Het is een mooi en netjes hotel met een zwembad (een hele schone), helaas zijn de goedkoopste kamers allemaal al bezet, maar we krijgen een wat luxere kamer met een extra bed met wat korting. Wel iets boven het budget, maar evengoed een goede prijs voor zo'n luxe kamer met goede douche. We hebben uitzicht op het zwembad.

Na een heerlijke douche te hebben genomen wandelen we naar de binnenstad van Udaipur. En jeetje wat een verschil met Orchha. Druk, druk en nog eens druk. We bezoeken in het centrum de grote tempel en kijken nog in een atelier waar ze hele mooie verfijnde schilderingen maken.

Tussen de middag drinken en eten we wat in het Namaste Café waar ze heerlijke koffie (voor Rieuwert) en muffins, appelgebak en brownies hebben. Verbazingwekkend lekker.

Na een rondje door de stad te hebben gelopen zijn we teruggegaan naar het hotel en hebben een heerlijke duik in het zwembad genomen. 's Avonds zijn we naar een restaurantje geweest wat aanbevolen wordt in de Lonely Planet en wat inderdaad echt super lekker eten heeft.

637_640x480

Op zaterdag 18 augustus zijn we na het ontbijt weer Udaipur ingetrokken waar we eerst een kookcursus hebben besproken voor zondag. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een massagesalon. Daar hebben we alle drie een Ayuverda massage gehad van een uur en twintig minuten met allerlei lekkere oliën en cremetjes op natuurlijke basis. De massages zijn hier niet zo goedkoop als in Thailand of Indonesië maar wel heel goed. Door de prijs zullen we ze hier niet zo vaak ondergaan als in de andere landen helaas.

's Middags weer een lekkere duik in het zwembad en 's avonds een restaurantje opgezocht op het dak van een hotel/guesthouse met uitzicht op het beroemde paleis in het water uit de film Octopussy van James Bond. Overal in de restaurantjes wordt deze film dan ook vertoond.

Vanaf het dakterras hebben we een prachtig uitzicht op het paleis maar het eten is helaas wat minder smaakvol. Bij mij valt het niet zo goed lijkt het, dus ik stop al vrij snel met eten (val ik misschien toch nog eens af tijdens mijn vakantie in plaats van dat ik kilo's aankom), maar gelukkig neemt het rare gevoel in mijn buik op de weg terug naar het hotel al weer af en ik heb verder geen last. Rieuwert daarentegen heeft iets meer gegeten en voelt zich de hele nacht niet toppie en vanmorgen helemaal niet meer, het toilet is op dit moment zijn beste vriend. Maar flink wat tabletten erin en hopen dat de kookcursus vanavond toch door kan gaan. Dit wordt dus een dagje hangen rond het zwembad en wachten totdat Rieuwert zich weer wat beter voelt.

Onze eerste week in india heeft ons natuurlijk ook al een bepaalde indruk van dit land gebracht. Het wordt vaak afgeschilderd als een vies, druk, arm land (andere wereld wordt ook wel gezegd) met onvriendelijke opdringerige mensen. Nou zo is onze indruk niet. Tot nu toe hebben we overwegend vriendelijke mensen ontmoet, smerig ja, maar kijk eens in de andere grote steden over de wereld die kunnen er ook wat van. Het eten is goed en heel smaakvol. Tuurlijk proberen ze geld aan je te verdienen maar waar ter wereld doen ze dat niet, gewoon een kwestie van onderhandelen en blijven lachen en in je achterhoofd houden dat jij van die tien cent teveel niet arm wordt. Opdringerig? Hmm, valt wel mee heb wel erger meegemaakt. Onze indruk is gewoon goed en als je met kinderen reist die al meer gezien hebben van de wereld, niet meer zo snel van hun stuk zijn, met een goede voorbereiding en natuurlijk niet de meest drukke plekken kiest de eerste keer zoals New Delhi, Mumbai of Varanasi komt het helemaal goed. We zijn er natuurlijk pas een week, maar kan me niet voorstellen dat onze indruk er zo naast zit.

Morgen vertrekken we naar Bundi waar we weer een wat minder luxe onderkomen zullen zoeken. Ik zal kijken of ik nog wat foto's kan plaatsen, maar tot dusver heb ik nog geen USB gat kunnen ontdekken in deze computer.

Batterij
Wat is een e-reader toch een fantastische uitvinding. Liggen we lekker bij het zwembad kun je lekker lezen maar ook internetten. Wel niet zo snel en in zwart wit maar het gaat. Schoot me net te binnen dat toen we aankwamen in Udaipur er vijftig meter van ons hotel een Nikon winkel zit en dat we gelijk zijn gaan kijken of ze voor de camera een batterij en oplader hadden. En ja hoor tot mijn zeer grote vreugde hadden ze deze, wel helemaal onder het stof en ik moest natuurlijk door mijn enthousiasme de hoofdprijs betalen, maar jippie a jeh. De oplader kan waarschijnlijk alleen in india gebruikt worden door de bijzondere stekker maar dat mag de pret niet drukken.

 

Kookcursus
Zondag 19 augustus 2012. Udaipur, India.

Deze dag niet veel gedaan, Rieuwert voelde zich niet goed en daarom zijn we vandaag maar lekker bij het zwembad van het hotel gebleven in de hoop dat hij later op de dag wat zou opknappen omdat we 's avonds de kookcursus hadden.

Bij de kookcursus kregen eerst uitleg over alle recepten en daarna konden we aan de slag. Het duurde al met al vier en een half uur en het was heel erg leuk om van de vele gerechten die de Indiase keuken kent er ook een paar zelf te maken. We hadden les samen met een jong Engels stel. Omdat Rieuwert niet helemaal lekker was, Noa al erg moe en al aardig over de honger heen was, ikzelf trouwens ook hebben deze luitjes zich helemaal rond gegeten van onze zelfgemaakte maaltijd. Ik heb overal wat van geproefd en het was allemaal heel erg lekker. Voor thuis een box vol met kruiden meegenomen en natuurlijk alle recepten, jammie jammie!

270_640x480274_640x480

 

Het zal wel meevallen...
Maandag 20 augustus 2012. Bundi, India.

Vandaag een reisdag, we gaan van Udaipur naar Bundi. De trein vertrekt om zes uur ’s avonds en we zullen tegen elf uur ’s avonds in Bundi aankomen. We hebben alvast gemaild met een guesthouse in Bundi of ze plek voor ons hebben en zij komen ons ook halen bij het treinstation.

Eerst gaan we in Udaipur nog het paleis bezoeken. Het paleis is erg groot en het is erg druk. Rieuwert voelt zich al een heel stuk beter alleen nu voelt Noa zich erg slap. We gaan dan ook met een sneltreinvaart door het paleis heen. Buiten regent het ondertussen enorm hard en dat wordt dan gelijk een enorme prutbende op de straten.

We besluiten om een uur of vier nog wat in Udaipur te eten omdat dat in de trein helemaal niets wordt. We bestellen lekkere groente curry met rijst en chipati. De chipati eet je met je handen maar het restaurantje heeft geen gelegenheid om je handen te wassen. Omdat de tassen al ingepakt zijn en ik de dettol doekjes ook opgeruimd heb (slimme actie) eet ik (de andere eten rijst), met ongewassen handen. Zal zo'n vaart wel niet lopen. Maar een wijze les… breek nooit je eigen regels.

In de trein liggen we een beetje verspreid, maar goed het is maar een korte reis. Aangekomen in Bundi staat de eigenaar van ons nieuwe guesthouse al op ons te wachten. Gelukkig maar want zo 's avonds in het donker op zo'n afgelegen station is de sfeer toch wel wat anders. De chauffeur en eigenaar zeggen dan ook dat we door moeten lopen, blijkbaar vinden zij de sfeer ook niet echt tof.

We hebben een gezellig guesthouse. De hele familie woont hier, vader, moeder en twee zoons met vrouw en kind. Ze zijn bij aan het bouwen in het guesthouse waardoor het er wat rommelig uitziet maar onze kamer ziet er netjes uit. De badkamer is wat minder maar daar is de prijs dan ook naar. We worden nog wel gewaarschuwd dat we de badkamer altijd dicht moeten houden omdat er nog weleens apen via de openingen in de badkamer naar binnen komen. Ook de balkondeur moet je altijd dichthouden. Hmm, zal allemaal wel meevallen.

 

Wijze les
Dinsdag 21 augustus 2012. Bundi, India.

Niet helemaal lekker wakker geworden, kramp in mijn buik maar voor de rest gaat het wel. Dat is helaas een uur later wel anders ik voel me hondsberoerd. Overgeven hoef ik niet, maar voor de rest is het een drama. Tja dat krijg je als je je eigen regels breekt.

Rieuwert gaat even op het balkon koekeloeren en doet voor de zekerheid de deur toch maar dicht. Een paar tellen later gaat de deur weer met een grote ruk open en met een grote klap weer dicht en in die luttele seconde is ook Rieuwert weer binnen… Apen, vanaf alle kanten springen ze op het balkon, het ene moment zijn ze er niet en dan ineens zit het helemaal vol. Even door een open raampje spieken, er zit ook een hor voor, en of de apen het weten ze springen gelijk naar het open raam. We hebben het hier niet over lieve kleine doodshoofdaapjes maar over serieuze grote apen, hun staart meet alleen al heeft een afmeting van een meter. Nou oké dan, de staart is net zolang als de aap zelf, maar een aap van een meter met behoorlijke tanden is erg indrukwekkend.

Rieuwert en Noa gaan 's middags met zijn tweeën een rondje door het dorp maar omdat het regent, het is moesson natuurlijk, zijn ze vrij vlot weer terug. Daarbij komt dat ze ook nog de verkeerde kant op gewandeld zijn en daardoor niet in een echt geweldig stuk terecht zijn gekomen. Ondertussen doe ik een marathon aan slaapjes en prop ik mezelf vol met loparimide en paracetamol om hopelijk morgen weer op de been te zijn. 's Avonds wat witte rijst en bananen besteld, maar alleen de bananen krijg ik weg en dan wordt ik zo duizelig dat ik maar weer snel mijn bed in kruip.

 

Ziek
Woensdag 22 augustus 2012. Bondi, India.

Nog steeds slap en beroerd, nog beroerder dan gisteren eigenlijk. Ik ga wel mee naar boven om wat proberen te eten, weer bananen. Als ik opsta merk ik dat ik toch wel erg slap wordt en boven aan de trap ben ik helemaal op, geen greintje energie meer. Dit wordt weer geen goede dag. Rieuwert en Noa gaan daarom deze dag nog maar een keer samen op pad. Erg leuk is het natuurlijk niet want ze willen natuurlijk niet overal al gaan kijken want als ik weer op de been ben wil ik het natuurlijk ook graag zien. 's Avonds voor mij maar weer witte rijst en bananen.

 

Doktersbezoek
Donderdag 23 augustus 2012. Bondi, India.

Het wordt alleen maar beroerder. Ik heb nu al twee dagen alleen maar liggen slapen en ik ben zo slap als een vaatdoek. Geen spatje energie meer in mijn lichaam. De eigenaar van het guesthouse komt even bij me kijken en vindt dat ik naar de dokter moet. Oké... hmmm. Weinig keus want er moet iets gebeuren. Ik hou in mijn achterhoofd dat ik gelezen heb dat Indiase artsen tot de best opgeleide artsen ter wereld behoren. Ik geef me maar over, erger dan dit kan het niet worden.

's Middags om vier uur mogen we op het spreekuur verschijnen, dus Rieuwert en Noa lopen nog maar eens een rondje door het stadje en kopen daar wat souvenirs. Om vier uur vertrekken we met de tuktuk naar de doktor. De reis met de tuktuk kost me zo ongeveer het laatste restje energie, het is één grote hobbel en bobbel weg en oog voor de omgeving heb ik niet echt.

Bij de dokter is de spreekkamer ook de wachtkamer, dus iedereen zit er gezellig bij als je een gesprek met de dokter hebt. Hoezo privacy? Ook de man van de administratie die het geld in ontvangst neemt zit er gewoon gezellig bij. Iemand krijgt een röntgenfoto en alle patiënten kunnen gezellig meekijken. Het gaat allemaal wel vlot, ik ben al vrij snel aan de beurt.

Ik krijg de keus tussen medicijnen of een infuus. Ieuw... ik zie mezelf hier nog niet een paar uur aan het infuus liggen in de spreekkamer op het bankje waar iedereen bijzit. Daarbij komt nog dat ik niet uitgedroogd ben, daar heb ik wel voor gezorgd, dus een infuus lijkt me wat overdreven. Dus ik kies voor de medicijnen. Rieuwert haalt deze in het tegenovergelegen gebouw en krijgt deze keurig in een tasje gevouwen van kranten mee. Twee soorten poedertjes en twee soorten tabletten. De medicijnen kosten driehonderd Rs en de dokter honderd Rs. Het bordje met de prijs hangt aan de muur en iedereen betaalt hetzelfde. Vierhonderd Rs dus totaal, omgerekend zes Euro, daar mag je bij ons nog niet eens voor plaatsnemen in de wachtkamer. Oké voor ons geen geld maar voor de mensen hier waarschijnlijk een vermogen. De medicijnen moet ik twee dagen innemen en nog drie dagen rust nemen. Nou dat is niet zo moeilijk want ik geloof niet dat ik tot iets anders in staat ben. Terug in het guesthouse maakt onze guesthouse eigenaar de eerste medicijnen gelijk klaar. Blèh ze zijn goor.

Door dit hele gebeuren zijn we wel genoodzaakt om onze planning wat te herzien want we zouden vier nachten blijven in Bundi, maar we zijn er al drie nachten en ik zie ons morgen hier nog niet vertrekken.

 

Nog steeds ziek
Vrijdag 24 augustus 2012. Bundi, India.

Het is nog niet veel anders. Rieuwert en Noa moeten weer alleen op stap. Al vier dagen weg van onze vakantie, hopelijk wordt dit snel anders.

 

Iets beter
Zaterdag 25 augustus 2012. Bundi, India.

Ik voel me iets beter, nog behoorlijk slap in de benen maar er zit vooruitgang in. We gaan een poging doen om samen even het dorp in te lopen. Het kost me veel moeite en na een uurtje ben ik het dan ook goed beu, ik ben doodmoe. Ik wil nog heel graag het paleis zien maar dat gaat gewoon niet.

Ik ga weer gewoon heerlijk slapen. Rieuwert en Noa gaan op zoek naar een masseur, ze maken daar een afspraak voor vijf uur. Helaas wanneer ze daar zijn om vijf uur komen gaat het hele feest niet door. Voor hen is het ook een flutweek geweest. Ze konden weinig doen en wilden dat ook niet omdat ze het met mij samen wilden.

We hebben door dit alles onze trein van Pushkar naar Barathpur geannuleerd omdat we noodgedwongen twee nachten langer in Bundi moeten blijven. Zondag gaan we met de taxi van Bundi naar Pushkar omdat de bus in deze omstandigheden een slecht idee is volgens onze gastheer. En we slaan Barathpur over tijdens de reis. We gaan met de trein gelijk vanaf Pushkar naar Agra, dat heeft onze gastheer ook alvast voor ons geregeld.

 

Op naar de kamelen
Zondag 26 augustus 2012. Pushkar, India.

De taxi staat om tien uur voor ons klaar, met airco dan is het goed uit te houden. Onderweg blijkt inderdaad dat het met de bus een drama was geworden, de bus haalt ons op een gegeven moment in en dat gaat toch met een enorme vaart over alle hobbels en bobbels. Hoe de bus in het spoor blijft is mij een raadsel. Als je in die bus zit moet je met je hoofd regelmatig het dak kunnen raken en zwevend van je stoel kunnen komen. Blij dat we voor de taxi hebben gekozen al liggen de kosten wel een stuk hoger.

We hebben onderweg in de Lonely Planet alvast een hotel uitgezocht en daar loodsen we onze taxi eenmaal in Pushkar aangekomen naartoe. We hebben weer een zwembad, mocht ik dan slap blijven kunnen Rieuwert en Noa tenminste zwemmen. Gelukkig voel ik me al weer wat beter, hopelijk morgen nog zo'n vooruitgang.

 

Kamelentocht
Maandag 27 augustus 2012. Pushkar, India.

Oké dit ziet er goed uit, ik voel me al een stuk beter. We gaan het er dus op wagen om naar het dorp te lopen. Jemig wat is het hier druk, echt een pelgrimsplaats. Ze zijn hier ook wat opdringeriger, maar dat mag de pret niet drukken.

Eerst maar eens een internetcafé opzoeken, gelukt maar het internet werkt niet. Dat heet dan een internetcafé. Bakje koffie en thee doen en een beetje uitrusten en dan maar terugwandelen. Beetje natte prut hier. Het heeft veel geregend en veel straten bestaan alleen uit zand. Maar ik voel me tien keer beter dus gaan we 's middags op een kameel. Ja een kameel. Om drie uur vanmiddag komen ze en dan gaan we twee uur met ze op pad.

Als de kamelen komen zijn het er maar drie. De eigenaar van het hotel vindt dat Noa bij mij moet omdat hij haar te klein vindt om alleen op de kameel te rijden. Nou dat vindt Noa geen probleem. Ze zit liever bij mij. We stappen op en de kameel moet omhoog. Wááh dat is eng. Eerst duikel je helemaal naar voren en dan naar achteren. Oké en ze zijn best hoog.

Eenmaal lopend danst het als een bootje op een ruwe zee. Ik zit niet echt geweldig ik heb geen steuntjes om mijn voeten in te doen en ik kan me nergens vasthouden. Na vijf minuten ben ik al helemaal verkrampt, wat een drama. No problem miss let your hands go. Ja ja gekke Eppie zeker en ik twee meter naar beneden kletteren. Ik zit als een idioot op die kameel. Toch maar stoppen en wat herschikken.

Noa moet zich van de kameel laten zakken. Hoog hoor. Ik schuif een plekje naar voren. Jemig wat een verademing. Noa gaat bij Rieuwert op de kameel. Zijn kameel heeft wel voor twee personen voetstepjes en omdat Rieuwert langer is kan hij zijn benen ook beter om het brede gedeelte van de kameel kwijt. Terwijl Noa op de kameel bij Rieuwert gehesen wordt denkt mijn kameel dat hij er alvast vandoor moet. Wááh een kameel is geen fiets, waar zit de rem? Waanbeelden zie ik met plaatjes van kamelen racen. Weet je wel hoe hard die dieren kunnen lopen?

De tocht is uiteindelijk heel erg leuk en de ‘chauffeurs’ van de kamelen zijn aardige mannen die heel veel vertellen. Noa baalde achteraf wel heel erg dat ze toch niet alleen op de kameel is geweest.

 

Daniel jarig
Dinsdag 28 augustus 2012. Pushkar, India.

Hieperdepiep hoera Daniel, gefeliciteerd vanuit India. Maak er vandaag een leuke dag van!

Vandaag nog niet veel gedaan uiteraard, wat verslagen geschreven op internet. 's middags hebben we nog een massage gehad en hebben we nog wat gegeten. Niet zo heel spectaculair allemaal. Wel hebben we alvast een hotel geboekt bij het vliegveld in Delhi en een hotel in Agra omdat we daar 's avonds aankomen en weer opgehaald willen worden op het treinstation.

's nachts werd het wel spectaculair: eerst een grote flits, dan de elektra uit en gelijk een enorme knal, dikke regenbui even later weer elektra aan (dat merk je omdat de fan dan weer aan gaat), toen weer een behoorlijke flits, hup elektra weer uit en weer een dikke knal. Je kan goed merken dat Pushkar tussen de bergen ligt, het onweer blijft er lekker tussen hangen.

 

Trein mét stoelen
Woensdag 29 augustus 2012. Agra, India.

We starten vandaag met de taxi door de bergen naar Ajmer, het treinstation. We zijn wel wat vroeg dus we moeten drie uur wachten op onze trein. Onze trein staat er al een tijdje maar we kunnen niet in onze coupe in tegenstelling tot de andere passagiers die dat wel kunnen. Helaas, onze coupe blijft tot twintig minuten voor vertrek hermetisch gesloten. Je kunt merken dat Ajmer een grotere plaats is er lopen op het station veel bedelende kinderen, ouderen en gehandicapten.

Eindelijk in de trein. Deze keer een trein met stoelen. Het ziet er allemaal luxe uit maar na een kwartier krijg je het gevoel in je rug alsof je hard op een hernia afsnelt. Nou ja we hoeven maar zes en een half uur. Tenminste dat was de bedoeling: we zouden om half tien ‘s avonds aankomen in Agra maar dat is uiteindelijk half twaalf geworden. Ergens is er vertraging opgetreden maar niemand schijnt zich er druk om te maken in de trein. Behalve wij buitenlanders dan die eigenlijk altijd willen dat alles gewoon gaat zoals we denken dat het hoort te gaan. Grr, straks is onze geregelde taxi weg en staan we daar in het donker. Ook een paar Engelse toeristen hoor ik op een gegeven moment vragen aan de medepassagiers of de trein misschien stuk is. Nee hoor wordt er volmondig geantwoord, door de drukte op de spoorweg kan de trein nu gewoon even niet verder. We staan al drie kwartier stil... Even?

Goed maar zoals ik al eerder aangaf is de overgrote meerderheid van de Indiase bevolking vriendelijk en behulpzaam. Een meneer die naast Rieuwert zit belt met zijn mobiele telefoon ons guesthouse en vraagt of onze taxi er straks nog wel is. Nee dus, die is al weg maar ze zullen kijken voor een andere taxi. Even later belt hij voor een tweede keer, niet eens op ons verzoek, en ja iemand komt ons halen. Geweldig toch! De pickup staat zelfs bij de uitgang van onze coupe te wachten met onze naam in zijn telefoon. Buitengekomen zijn we blij dat we opgehaald worden want het lijkt wel een mierennest buiten. Wat een drukte met taxi's en tuktuks.

We hebben in Agra gekozen vanwege het guesthouse dat verbonden is aan de Maya school die we in het begin van onze vakantie bezocht hebben. Het heet dan ook het Maya Hotel. We hebben een nette kamer met twee tweepersoonsbedden. Noa heeft dus alle ruimte om rond te draaien in haar bed.

 

Taj Mahal
Donderdag 30 augustus 2012. Agra, India.

278_640x480We zouden eigenlijk vandaag heel vroeg op om de Taj Mahal te zien bij zonsopkomst maar één Noa was niet wakker te krijgen natuurlijk na ons late avontuur met de trein en twee het regent pijpenstelen om zes uur 's morgens. Tja dan is er ook geen zonsopkomst. Nou ja dan maar rustig aan eerst douchen, ontbijten en dan op pad.

De Taj Mahal ligt op tien minuten lopen van ons hotel. Het is ontzettend druk met voornamelijk Indiase bezoekers die met volle bussen komen. Maar het is dan ook een prachtig gebouw, ze zeggen weleens het mooiste gebouw ter wereld. Daar kan ik niet over oordelen want ik ben nog niet de hele wereld over geweest en ik heb zeker nog niet alle gebouwen gezien. Maar hij is echt héél mooi. Na deze bezichtiging terug naar het hotel want de jongen met de taxi van gisterenavond komt ons halen om ook wat andere dingen te bezichtigen in Agra.

Eerst gaan we naar het fort van Agra, dit is het grootste fort van India. Het bevat maar liefst zestien paleizen. Het is enorm groot. Maar na een tijdje merken we ook dat we het wel wat zat worden. Eigenlijk zijn we allemaal moe en hebben we meer zin in wat te eten en te luieren. We spreken dan ook af met de jongen dat hij ons maar terugbrengt naar het hotel. We rekenen ruim met hem af omdat hij kort met ons mee geweest is maar eigenlijk ook zijn mooie dagvulling nu misloopt. De rest van de dag hebben we alleen maar geluierd.

 

Prepaid taxi
Vrijdag 31 augustus 2012. New Delhi, India.

Vroeg op, om half zes, want we gaan naar Delhi. We moeten de tuktuk hebben om half zeven uur en onze trein gaat om half acht. Vandaag ook de minder vriendelijke Indiërs ontmoet, eigenlijk lachwekkend dat ze het proberen want ze komen er nooit mee weg. Eerst onze tuktukdriver die voor een kort ritje wat normaal vijftig tot tachtig Rs kost driehonderd Rs wilde hebben. Whahaha de leukste thuis zeker, tachtig Rs kun je krijgen en dat is het. Doei!

Om half twaalf ‘s ochtends komen we aan op New Delhi Railway Station. Dan op zoek naar een prepaid taxi om ons naar ons hotel te brengen in de buurt van het vliegveld. Ze komen als vliegen op de stroop op je af. Taxi? Nee! Tuktuk? Nee! Waar is de prepaid taxi? Oh die is gesloten. Whahaha, nou we kijken zelf wel even bij het hokje of het gesloten is. Ja hoor hartstikke gesloten, behalve dan dat er twee mannen netjes in het hokje zitten te werken en ons gewoon een taxikaartje verkopen.

We krijgen een prachtige taxi toegewezen… Rammel, rammel, knal kirr. Hmm de versnellingsbak is ook niet wat het geweest moet zijn, telkens als de arme man moet afremmen voor overstekende honden, fietsen, koeien en ander gepeupel krijgt hij de auto niet meer in de juiste versnelling. Ook de heuveltjes in de weg zijn niet al te best te nemen, dit komt waarschijnlijk omdat de schokbrekers er met de laatste onderhoudsbeurt niet meer onder zijn gezet. Het is dan ook een komisch gezicht als wij aankomen bij ons hotel.

Dikke grote hekwerken een supergrote oprit, mannen met tulbanden om de deur open te houden. Wahaha komen wij aan met onze super taxi, in onze gore kleren (we moeten nog een setje schoonhouden voor in het vliegtuig morgen) en rugzakken. Het is net een stel apen met gouden ringen. Maar goed we hebben een super hotel met super zwembad waar we straks lekker gebruik van gaan maken. Morgen worden we na het ontbijt, waar we ons nu al op verheugen (ze zullen weten dat we geweest zijn) naar het vliegveld gebracht. De boardingpassen hebben we net uitgedraaid dus we zijn er klaar voor.

Partners

Social Media

Houd jij van Verre reizen met kinderen? Volg, like en blijf op de hoogte!