Sprookjeshuizen en Machu Picchu
Vrijdag 27 juli 2012. Cusco, Peru.

Cusco! Wat een leuke stad en wat hebben we een leuk hostel! Het Ninos Hotel. Het is een hostel opgezet voor weeskinderen. Naast het hostel is een soort school waar de kinderen worden geholpen met hun huiswerk, er is een bibliotheek, ze krijgen eten en worden twee keer per week gedoucht wat een luxe is voor het gros van de bevolking hier. Verder gaan ze af en toe naar de dokter en naar de tandarts. De helft van de opbrengst van het hostel gaat naar de kinderen.

We zijn hier een paar nachten geweest en hebben de stad heel relaxt bekeken. Het heeft een heel oud centrum met veel schattige straatjes en kerkjes en pleintjes. We kunnen hier heerlijk eten en drinken. Er is ook een oude Inca ruïne vlakbij waar we geweest zijn. Verder hebben we hier een stadswandeling gedaan.

Na drie nachten zijn we naar Urubamba gegaan. Dat is een klein stadje vlakbij Machu Pichu. We sliepen in een hostel in het bos. Het hostel heet: Las Chullpas en we zaten in een soort sprookjeshuisje. We hadden een houtkachel dus het was ,’s avonds lekker warm. ‘s Avonds koelt het wel af tot ongeveer vijf graden, dus thermokleren aan buiten vanaf ongeveer vijf uur. We hebben hier vier nachten geslapen waarvandaan we één dag naar een oude Inca ruïne zijn geweest en de zoutpannen. Jawel, hier heb je ook de zoutpannen. Heel erg mooi!

We zijn ook een dagje thuis geweest en dat was ook fijn, want we hadden een grasveldje waar de meiden konden spelen. Als je naar het dorpje wilde moest je eerst ongeveer tien minuten lopen en dan kon je met een tuktuk verder. Een hele kleine brommer met een overdekte kar erachter. Erg leuk! Het stadje stelde niks voor, een plein met een kerk en wat winkeltjes. Oh ja en een grote overdekte markt met meer fruit en groenten dan er op heel Bonaire te krijgen is!

De volgende dag zijn we naar Machu Picchu geweest! Echt prachtig! Wel vroeg op. We moesten met de taxi om zes uur naar het treinstation en daarna met de trein. Die vertrok om zeven uur waarna we om half negen in Aquas Caliente aankwamen. Dat is het dorp aan de voet van Machu Picchu. Vanaf daar nog een kwartiertje met de bus en daar waren we dan! Uiteindelijk waren we om half tien bij de Machu Picchu. Superdruk, maar ook supermooi! Het ging allemaal heel vloeiend. Het was goed te doen dankzij de rugdrager voor de kinderen. Sam was onze gids en zei waar we heen moesten. Beetje klimmen en heisteren vonden ze wel mooi! Zeker Evi! Ze was trouwens de dag daarvoor nog keihard met haar hoofd op een steen gevallen, we zaten nog te denken om naar de dokter te gaan om het te laten hechten, maar gelukkig had de klusjesman nog wat één seconde lijm, dus was het gaatje in haar hoofd snel gedicht!

Om half één waren we weer bij uitgang, toen was het wel weer mooi geweest. Even wat eten, kaartjes op de bus gedaan en toen weer in de bus op naar de trein. In Ollantaytambo hebben we heerlijk gegeten, waarna we in de taxi naar Urubamba stapten. Een lange maar heerlijke dag!

De volgende dag terug naar Cusco. Hier slapen we nog twee nachtjes, de was weer doen, bijna alles, want alles stonk naar de rook van de kachel in het sprookjeshuisje!

Vandaag is Evi jarig! We hebben taart laten maken in het hostel en cadeautjes gegeven (een bal, kleurboek en stickers) en slingers in de kamer en op de stoel van Evi. Een echte verjaardag! Vanochtend naar de dierentuin geweest en naar de speeltuin. De kinderen vonden het heerlijk! De dierentuin was natuurlijk weer een beetje zielig, met gefrustreerde beren, condors (!) en wezels. Ook veel te dikke parkieten, van die groene die ook op Bonaire vliegen Maar goed, bij gebrek aan beter... En de kinderen vonden het erg leuk.

Daarna op naar het hostel want Evi stortte in. Dus hier wat gegeten, Sam bestelt haar eten in het half Spaans, half Papiamento, half Nederlands en half Engels. Dus eigenlijk twee keer! En daarna is Evi lekker gaan slapen, Sam ligt op bed ipod te kijken en ik zit nu lekker buiten in het zonnetje dit verhaal te tikken, terwijl Marnix in de stad nog wat dingen aan het regelen is. Straks nog even skypen met de familie thuis.

Vanmiddag gaan we nog wat spelen en dan lekker ergens eten en vroeg naar bed want morgen worden we om zeven uur opgehaald om naar Puno te gaan wat ongeveer een busrit van negen uur gaat worden. We stoppen dan gelukkig wel af en toe tussendoor, maar wordt toch een lang ‘stukkie’ en dan over twee dagen door naar Bolivia!

Naar Bolivia
Maandag 30 juli 2012. Puno, Peru.

Even een kort berichtje vanuit Puno. Morgen gaan we met de bus naar Copacabana, nee dat ligt niet in Brazilië, maar in Bolivia! We zijn erg benieuwd naar dit nieuwe land!

Chillen in het Titicacameer
Woensdag 1 augustus 2012. Isla del Sol, Bolivia.

Heerlijk is het hier! Ik ( Marnix) zit nu lekker in het middagzonnetje dit stukje te typen op de ipad. Ilse is Evi naar bed aan het brengen en Sam speelt met wat kindjes uit de buurt. We zitten nu in een dorpje op Isla del Sol, een eiland in het Titicacameer. We zijn hier gisterenmiddag aangekomen met de boot vanuit Copacabana. Een boottochtje van ongeveer twee uur, waar na een minuut of vijf de eerste passagier al zeeziek werd. Wij gelukkig niet, mede dankzij wat reispillen.

Gisteren was al met al een zeer goede reisdag: 's ochtends om zeven uur vertrokken uit Puno, (Peru) om om ongeveer tien uur bij de Boliviaanse grens aan te komen. Daar dus met z'n allen uit de bus, uitreisstempeltje halen bij twee verschillende kantoortjes, daarna een meter of honderd verder lopen naar een Boliviaans kantoortje voor nog een stempeltje en klaar ben je. Het vervolg van de busreis liet op zich wachten, zodat we maar met een taxi naar Copacabana zijn gegaan, aangezien we anders de boot naar het eilandje zouden missen.

Nu zitten we dus nog steeds bij het Titicacameer, maar nu aan de Boliviaanse kant. De Peruaanse kant was ook mooi, maar wel een stuk toeristischer. We zijn vanaf Puno met een bootje naar de eilandengroep Uros gevaren. Dit zijn eilanden gemaakt van stro, wat dus redelijk bijzonder is. Wel is het vreselijk toeristisch en wordt je eerst op een klein eilandje gedropt, zodat je geld uit kunt geven aan waardeloze souvenirs, waarna je naar een ander eiland wordt gebracht om nog meer geld uit geven. Niet dus.

Wat wel lachen was is dat we met de meest aftandse boot die kant op gingen en de motor een paar keer uitviel en er zelfs een nieuw accu op de eilandjes geregeld moest worden. Ook moest de schipper om de paar minuten de motor vacuüm zuigen, anders zou deze afslaan. Nou één dagje Puno was wel genoeg voor ons en dat bleek een goede keus, gezien het plekje waar we nu zitten.

Geen internet, geen auto's, geen brood (komt twee keer in de week vanuit Copacabana) eigenlijk alleen maar rust. En dat is wel fijn. Morgen gaan we terug voor een nachtje Copacabana en daarna door naar La Paz.

We zitten hier in een schattig klein hostelletje waar een grasveldje voor is en er zijn kindjes om mee te spelen voor Sam. Heerlijk vindt ze dat! Er is hier erg weinig geluid omdat er geen auto's rijden dus er is hier stilte. Heerlijk, de schapen en ezels lopen zo af en toe langs en de enige geluiden die je hoort zijn ia of beeh!

We hebben overigens wat van onze spullen in Copacabana achtergelaten want anders moesten we alles hier de berg op sjouwen! Bij aankomst van de boot in het haventje moet je namelijk ‘heul veul’ trappen oplopen op zo’n vierduizend meter hoogte! Da's niet echt fijn.

Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen en daarna met een pannenkoek ontbeten want er is geen brood op het eiland. Daarna pas om half elf weggegaan want toen werd het lekker warm buiten! We zijn nog steeds verwend met onze Bonairiaanse temperaturen, alhoewel we wel wat wennen aan de kou, want het is niet meer zo koud als in het begin, terwijl we toch hoger zitten. Beetje raar!

We zijn inmiddels ook gewend aan het aan en uitkleden van de kinderen. Da's vast fijn voor in Nederland! Hahaha Hier is het namelijk 's ochtends aankleden en om een uurtje of negen gaan alle lagen weer uit. Daarna is het heerlijk warm en daarna om een uurtje of vijf 's middags gaan alle lagen weer aan! Verder hebben we de afgelopen maand meer zalfjes gesmeerd dan in afgelopen drie jaar! (op de zonnebrand na dan, want dat moet hier ook!).

Verder denken we af en toe ook aan Nederland, vooral als je 's ochtends in de kou uit bed stapt en de droge lucht hier en het verkouden zijn (begint na vier weken ietsjes te wennen)! Maar verder hebben we ook leuke herinneringen aan Nederland hoor! Zeker nu er weer een nieuw meisje is geboren, Luus en Ralf, van harte!

De gestolen tas
Vrijdag 10 augustus 2012. Tupiza, Bolivia.

Zo, da's alweer erg lang geleden. Er komt nu een héél lang verhaal, voor degenen denken er snel vanaf te zijn.

In Copacabana waren we nadat we op Isla del Sol zijn geweest. In Copacabana hebben we een nachtje geslapen. Dat was een erg leuk stadje. Er was een nationaal feest waarbij er auto's gezegend werden. We zijn ook nog in een hot tub geweest die ‘errug’ hot was!

Verder konden Marnix en ik weer een keertje alleen eten want de kamer was boven het restaurant. Dat was op 1 augustus, dus we hebben een kaasfondue gedaan zoals het hoort op de nationale feestdag van Zwitserland! Lekker weer, een warme douche gehad na drie dagen zonder omdat het 's ochtends en 's avonds te koud was op Isla del Sol!

De volgende dag door naar La Paz! Dat was wel een grappige reis, want halverwege moesten we de bus uit omdat we met de veerpond over het Titicacameer moesten. Evi sliep dus ik (Ilse) mocht blijven zitten met haar, maar Sam en Marnix moesten eruit. De bus ging op een soort veerboot en Marnix en Sam gingen op een ander bootje. De veerboot met de bus ging best wel heen en weer, maar daar merkte ik vrij weinig van. Marnix zag dat vanuit het andere bootje.

Verder ging het allemaal prima en zijn we goed aangekomen in La Paz. Daar hebben in het Sol Andino Hostel geslapen en dat was prima. Het was wel weer een soort hotel waar we geen plekje hadden waar we even konden zitten als de meiden sliepen, wat we meestal wel proberen, maar ja dat lukt niet altijd. Verder missen we het hier erg dat we niet zelf kunnen koken, want niet overal kan je lekker eten. In Colombia hebben we dit veel vaker gedaan en dat was heerlijk met de meiden.

La Paz is een leuke stad, erg druk, maar wel gezellig en koloniaal. We zijn hier vier nachten geweest. Er zijn allemaal straatjes met winkeltjes, maar daarvoor zijn er allemaal kraampjes die ook wat verkopen. Erg druk, dus je kan er bijna niet met z'n tweeën naast elkaar lopen.

In La Paz zijn we naar de begraafplaats geweest na een soort stadswandeling door de marktjes. Dat was al het bekijken waard! Verder zijn we een ochtend naar een uitkijkpunt geweest met een speeltuin. Dat was erg leuk! Ook hebben we wat geshopt, zoals handschoentjes voor de meiden en een muts voor mij en Nix, een trui van lamawol voor Sam (die waren we kwijtgeraakt in Isla del Sol tijdens een wandeling waar Sam op de nek van Nix zat). Ook op het San Fransico plein lekker gezeten en hebben de meiden achter duiven aan gerend.

Op zondag zijn we op zoek geweest naar stiften voor de meisjes. Daar waren we al een paar dagen naar op zoek. Ben je in de hoofdstad van Bolivia, zijn er geen stiften te vinden. Heel bijzonder! Maar... het is gelukt! Na drie supermarkten en twee boekwinkeltjes die dag hebben we eindelijk stiften gevonden!

Diezelfde ochtend kwamen we een leuk speeltuintje tegen en zijn we daar gebleven. We hebben daar lekker geluncht op een bankje in het parkje. Het brood is hier wel erg lekker trouwens! Daarna zijn we naar huis gegaan en heeft Evi geslapen. Marnix is naar een voetbalwedstrijd geweest van Bolivar - Real Potosi. Dat vond ie erg leuk! Ik ben thuis gebleven en we hebben lekker gechilled op de kamer.

De volgende dag op maandag 6 augustus (nationale feestdag in Bolivia, onafhankelijkheid van Bolivia sinds 187 jaar) even een geschiedenislesje tussendoor, zijn we naar Oruro vertrokken. Dat is ongeveer drie uurtjes met de bus. Het ging allemaal vlotjes totdat we stopten in El Alto. Dat is het hoge gedeelte van La Paz. Dit ligt op ongeveer vierduizend meter hoogte en het lage gedeelte (het mooie gedeelte) ligt op 3600 meter. Hier stopten we even omdat er mensen in moesten stappen.

We hebben ongeveer tien minuten stil gestaan en in die tijd is onze kleine oranje tas gejat. K..! De tas lag boven ons hoofd en we zaten er gewoon naast! Gewoon niet gezien! Marnix ging wel even appels halen, ongeveer een minuut, en daarna zagen we dat de tas weg was. Marnix nog naar een andere bus omdat een andere passagier zei dat een man met een zwarte jas ‘m had meegenomen. Maar dat is natuurlijk zoeken terwijl je al weet… Gejat! Er zat een Ipod in en een Ipad! Verder de portemonnee van Marnix met twee bankpassen, de Lonely Planet en lego van Evi. Goede buit dus! We voelden ons wel heel erg dom en naïef, maar 'gelukkig' waren er ook twee Bolivianen van hun tas beroofd en gelukkig zijn we verzekerd en krijgen we alles terug. Pfieuw!Maar nu... Alles regelen! Toen moesten we nog twee en een half uur in de bus naar Oruro.

Oruro: wat een vieze stinkende stad is dat zeg! En jawel hier was het natuurlijk ook de nationale feestdag. Jéé, wat een feest. Not! Dronken taxichauffeur, geen hostal was open, dus maar naar een fatsoenlijk hotel met een heerlijk warme douche! We hadden hier voor het eerst geen reservering staan in een hostel, omdat het niet lukte. Maar nu weten we waarom! Ik zat in de taxi met die meiden en de taxichauffeur en Nix naar de hostels. Bij één kwam Nix terug en zei: ‘hier ga ik het niet eens vragen’.

Superdruk, geen winkeltje was open en alleen maar optochten! Daar zit je dus niet op te wachten als je tas gejat is. Maar we hebben wel wat dingen kunnen regelen. Nog met de ouderwetse telefoon, want skype hadden ze nergens in de internetzaakjes. We zijn ook nog naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen en we hebben nu dus ook een politierapport waarin staat wat er allemaal gejat is voor de verzekering.

In Oruro was geen fatsoenlijk winkeltje, dus daar vind je ook geen Lonely Planet, tas, Ipad, Ipod etc. Dus wat doen we? We hebben besloten om naar Cochabamba te gaan, dat is een stad van een half miljoen mensen en deze staat bekend om het shoppen! Dus op hoop van zegen naar Cochabamba. We wilden sowieso weg uit deze stad!

De volgende dag om half elf vertrokken naar Cochabamba. Prima reis en om drie uur waren we er ongeveer. Hier weer opzoek naar een hostel, maar de taxichauffeur wist het niet, dus we hebben een halfuur rond gereden naar uiteindelijk hostel Buenos Aires waar ze heel grof waren tegen ons en we een hele donkere kamer kregen toegewezen.

We hadden een paar namen van hostels dus maar op zoek naar een andere. Uiteindelijk een redelijk goed hotel gevonden, maar daar was 's nachts heel veel lawaai en de douche was niet warm, dus de volgende dag ingecheckt in het City Hotel. Dat was prima! He he! Het gaat even allemaal niet van een leien dakje. 

Om verder even een héél lang verhaal kort te maken: we hebben in Cochambamba weer een Ipad gevonden, een Lonely Planet en een tas! Verder hebben we gecheckt: we hebben al ons geld nog en we krijgen de gestolen spullen terug van de verzekering!

Die Ipad was nog wat aparts, er zijn in Bolivia twee I-stores, één in La Paz en één in Cochabamba. In Cochabamba waren er in die ene I-store nog maar twee Ipads! Marnix was een hele middag op zoek naar die ene winkel en om drie uur komt er een vrouwtje aan lopen die de deur open doet en jawel ze heeft Ipads! Jééh! 

Cochabamba is overigens een erg leuk stadje, wat kleiner dan La Paz en je kan veel lopend af. Heerlijk! Ik ben toch meer een dorpsmens dan een stadsmens. Het is maar goed dag we weer in Harderwijk gaan wonen!

We zijn nog in de kabelbaan geweest naar het grootste Jezus beeld ter wereld (groter dan in Rio), weer naar een speeltuintje en verder hebben we samen de rest geregeld na de diefstal. Wat niet erg goed was in Cochabamba was het uit eten gaan. Er was nergens in het centrum een fatsoenlijke plek waar je kon eten. Alles was fastfood of van die smerige Boliviaanse tentjes met vette kippen etc. Maar met de nieuwe Lonely Planet hebben we toch twee avonden een redelijke tent gevonden, wel met de taxi. In het city hotel konden we natuurlijk weer niet zelf koken.

We zijn vandaag weer terug gegaan naar Oruro, maar alleen naar het treinstation voor een transit! Want om half vier vanmiddag zij we op de nachttrein gestapt naar Tupiza. Dit ligt vlakbij de Argentijnse grens en dit schijnt een heel relaxt stadje te zijn waar we in een hostel zitten waar we ook zelf kunnen koken. Jééh! Hier gaan we dus een paar dagen chillen!

De meiden doen het erg goed! Ze zijn al helemaal gewend aan het reizen en ze kleuren in de bus, we doen spelletjes en ze kijken op de Ipad (nu we ‘m weer hebben). Evi slaapt wel goed in de bussen en samen kunnen ze erg goed spelen! Sam was erg onder de indruk van het stelen van de tas, maar nu vier dagen later heeft ze het geloof ik wel verwerkt.

Zo dat was een verhaal van weer ongeveer een week! Maar wat er in een week allemaal niet kan gebeuren! Foto's zijn we gelukkig niet kwijt dus die komen zo snel mogelijk online!