Onze laatste week
Zaterdag 8 augustus 2009. Vancouver Island, Canada.
Vanuit Clearwater hebben we besloten om in één keer bij de kust van Vancouver te komen om zo de oversteek naar Vancouver Island te maken. Dit wordt nog een spannende reis. Qua reistijd, maar ook of we nog een plek op de boot zullen kunnen krijgen en een plek op de camping. Het blijkt namelijk een lang vrij weekend voor heel Canada te zijn. We hebben al een aantal campings geprobeerd te reserveren voor 31 juli, maar tot nu toe hebben we steeds te horen gekregen dat alles vol is.
De scenic route van snelweg nummer 99 brengt ons langs Whistler, gaststad voor het skieën en andere wintersporten voor de Olympische Spelen in 2010. Nou dat merken we, de weg wordt op verschillende plaatsen opnieuw geasfalteerd en dat betekent voor ons heel veel oponthoud. In Whistler zien we nog meerdere blushelicopters een grote bosbrand op de piste blussen.
's Avonds om kwart over zes komen we aan bij de veerboot die ons naar Vancouver Island moet brengen. De mevrouw die ons in de juiste rij zet, meldt ons terloops dat we met wat geluk op de laatste boot (21.35 uur) mee kunnen en dat het anders morgenochtend wordt. Oeps, nu ja, toch maar in de rij blijven staan. En daar staan we dan te wachten, kaartje gekocht, niet wetend of en wanneer we overkunnen. Wat zijn we blij met onze camper, gewoon in de file een avondmaaltijd koken en opeten.
Uiteindelijk kunnen we toch nog als één na laatste voertuig mee op de boot van half acht. Bijna twee uur later komen we aan op Vancouver Island. Inmiddels hebben we na veel bellen een plekje voor de nacht gevonden. Na twaalf uur in de camper te hebben doorgebracht komen we uiteindelijk op de plaats van bestemming in Nanaimo. De kids hebben zich super gedragen, wat fijn!
Vancouver Island is de locatie van onze laatste week van de wereldreis. Tijdens de voorbereiding hebben we gekeken of we naar een mooi eiland in de Caribbean konden vliegen om het daar in stijl af te sluiten. Maar dat was niet praktisch, dus werd het na enig onderzoek Vancouver Island. Onze laatste week, we willen deze in een lager reistempo doorbrengen, ook als dat ten koste gaat van een aantal mooie andere plekjes. We besluiten om het middendeel van Vancouver Island te gaan verkennen en het noorden (Telegraph Cove) en het zuiden (Victoria) over te laten voor de volgende keer.
De volgende dag is het 31 juli en maken we kennis met een nieuw fenomeen op de camping, namelijk de overflow plaats. Omdat heel Canada uitgelopen is (er zullen die dag honderdvijftig nieuwe plaatsen bezet worden op de camping), is er voor ons alleen nog plaats op de overflow. Dit zijn zeker niet de mooiste plaatsen op de camping en dat blijkt. We mogen met de camper onder de bomen achteraf achter de vuilnisplaats staan. Maar ja, we hebben in ieder geval plek... Onze enige kans om te verkassen is als er iemand die dag annuleert. En ja, die kans is er altijd. Het geluk is die avond met ons, er heeft iemand geannuleerd en we kunnen verkassen naar een prachtige plaats met uitzicht op de zee voor de komende drie nachten.
Vanuit Nanaimo gaan we met de pont naar Newcastle Island Marine Park. Een eiland van slechts acht kilometer lang, waar we een wandeling langs de kustrand en door het bos maken. Precies een leuk eiland om met kinderen heen te gaan, beginnen in de speeltuin op het eiland, daarna een makkelijke en niet te lange wandeling, pauzeren op het strand met heel veel schelpen, krabben, takken, watervliegtuigen en boten. Terug kunnen de kids nog spelen in de speeltuin in Maffeo Sutton park. Het is de grootste speeltuin tot nu toe die we gezien hebben en er is dan ook volop vermaak voor hen. In het park ernaast horen we een koor You'll never walk alone zingen, maar dan in de vrouwelijke variant.
Inmiddels is Yannick niet de enige meer die last van zijn keel heeft. Alle vier lopen we te snotteren, zijn we verkouden en hebben we last van onze keel. Zijn we de hele vakantie nog niet verkouden geweest, pakken we toch nog een koutje mee. Opwarmertje voor Nederland zullen we maar zeggen.
Na Nanaimo vertrekken we naar de westkant van het eiland waar we twee nachten zullen slapen in het Pacific Rim National Park. Deze hebben we ook al maanden geleden geboekt omdat het een populair park is. De camping ligt midden in het park en er zijn geen voorzieningen voor de camper. Onze plaats is de mooiste tot nu toe. Een eigen plek midden in het tropisch regenwoud. Hoge bomen met veel takken die volledig begroeid zijn met fris groen mos. Bovendien hoeven we maar driehonderd meter te lopen uit het regenwoud te komen en zo het strand op te kunnen met voor ons de hoge golven, prachtig!
In het dorpje Ucluelet twintig kilometer verderop hebben we een whalewatch boottour geboekt. En dus vertrekken we die ochtend om 10.00 uur met de boot naar open zee om walvissen te gaan spotten. Jeroen en Sandra hebben dat zes jaar geleden ook al gedaan, maar het blijft toch altijd spannend wat en hoe dichtbij je ze te zien krijgt. Zoveel kansen krijg je niet in je leven om deze enorme walvissen te zien.
Bij het uit de haven varen zien we al enige adelaars vliegen en op hun nest zitten, mooie vogels met een witte kop blijven het toch. Enige kilometers uit de kust zegt de kapitein dat hij een paar Humpback Whales gezien heeft. En ja hoor, daar in de verte zien we af en toe een spuit water omhoog komen om vervolgens een rug van een walvis te zien en als laatste komt dan de staart boven water. Wow, er zijn drie walvissen en om de beurt laten ze zich zien. Na meerdere walvissen op afstand gezien te hebben zegt de kapitein, we gaan nu wat dichterbij proberen te komen door één walvis in de gaten te houden.
De walvis die we op het oog hebben maakt zijn bewegingen en is redelijk dichtbij. Alle mensen op de boot zijn met hun ogen op het water rechtsvoor de boot gericht omdat daar de walvis voor het laatst gezien is (ze kunnen soms twintig minuten onder blijven).
Tot opeens de walvis heel dichtbij weer bovenkomt..., maar wel aan de andere kant. Veel mensen schrikken ervan en onder luid gelach kijken veertig mensen in één ogenblik naar de andere kant van de boot. Waarschijnlijk heeft de walvis zelf het hardste gelachen, de hele boot gefopt! Even later is er een walvis zelfs nog dichterbij, alsof je hem kan aanraken. We hebben een tijdje geen walvis meer gezien totdat deze kanjer opduikt, net voor de boot. Daarna via de zijkant van de boot naar achteren, en wat zijn we dichtbij! De kapitein verontschuldigt zich zelfs nog een beetje door te melden dat we nooit meer zo dichtbij zullen komen...
We hebben nauwelijks tijd om bij te komen, we komen langs een kolonie Stellar zeeleeuwen. In het water, op de rotsen, dicht bij elkaar en ver weg, ze zitten echt overal. Daarna zien we hoe een zeeotter aan het spelen is met een rots. Wat een tour, wat een dieren.
Maar dat is nog niet alles. Net voordat we weer de haven in zullen varen zien we op een strandje een zwarte beer die eten aan het zoeken is. Hij is een kuil aan het graven om kleine garnaaltjes en sandflies te vinden. Ach, en beren blijven toch een favorietje van ons. Fantastisch gezicht!
De laatste drie nachten voordat we de camper in gaan leveren brengen we door in Qualicum Bay Resort, een camping aan de kust met een speeltuin, twee paarden in de wei achter onze plaats en een zelfgegraven meertje om in te zwemmen. We hebben een paar relaxte dagen met een uitstapje naar een mooie grot die je zelf kan verkennen.
De Horne Lake Caves zijn echt heel leuk om met kinderen in te gaan. Er zijn drie verschillende grotten, waarvan je er zelf twee mag verkennen. De andere is alleen voor tours met gidsen en wordt vaak met kinderen gedaan. Wij gaan zelf op pad met twee hoofdlampjes en twee zaklampen. Mooi om te zien hoe spannend Yannick en Malú het vinden. Een eigen zaklamp vasthouden, dan omhoog klimmen om een smalle ingang in te gaan. Water op de grond, smalle doorgangen, hoge ruimten, donker als alle zaklampen uit zijn, ook een leuk spelletje. We zijn eigenlijk maar een vijftal meter de grot in geweest, maar voor de kids was het één groot avontuur!
Het is nu vrijdagavond 7 augustus, 21.00 uur. De kids liggen op bed, wij tikken nog snel een avontuur en pakken de rugzakken in. Morgen gaan we de camper inleveren en verblijven we nog één nachtje in Vancouver. Voor Yannick en Malú is het duidelijk, we gaan binnenkort naar huis en daar kijken ze naar uit. Meer dan ooit stellen ze vragen over thuis en zo langzamerhand weten ze elk speelgoedje weer waar ze straks mee gaan spelen. Oei, wat zal ons huis groot zijn na een maand camper.
