Op naar de kamelen
Zondag 26 augustus 2012. Pushkar, India.

De taxi staat om tien uur voor ons klaar, met airco dan is het goed uit te houden. Onderweg blijkt inderdaad dat het met de bus een drama was geworden, de bus haalt ons op een gegeven moment in en dat gaat toch met een enorme vaart over alle hobbels en bobbels. Hoe de bus in het spoor blijft is mij een raadsel. Als je in die bus zit moet je met je hoofd regelmatig het dak kunnen raken en zwevend van je stoel kunnen komen. Blij dat we voor de taxi hebben gekozen al liggen de kosten wel een stuk hoger.

We hebben onderweg in de Lonely Planet alvast een hotel uitgezocht en daar loodsen we onze taxi eenmaal in Pushkar aangekomen naartoe. We hebben weer een zwembad, mocht ik dan slap blijven kunnen Rieuwert en Noa tenminste zwemmen. Gelukkig voel ik me al weer wat beter, hopelijk morgen nog zo'n vooruitgang.

Kamelentocht
Maandag 27 augustus 2012. Pushkar, India.

Oké dit ziet er goed uit, ik voel me al een stuk beter. We gaan het er dus op wagen om naar het dorp te lopen. Jemig wat is het hier druk, echt een pelgrimsplaats. Ze zijn hier ook wat opdringeriger, maar dat mag de pret niet drukken.

Eerst maar eens een internetcafé opzoeken, gelukt maar het internet werkt niet. Dat heet dan een internetcafé. Bakje koffie en thee doen en een beetje uitrusten en dan maar terugwandelen. Beetje natte prut hier. Het heeft veel geregend en veel straten bestaan alleen uit zand. Maar ik voel me tien keer beter dus gaan we 's middags op een kameel. Ja een kameel. Om drie uur vanmiddag komen ze en dan gaan we twee uur met ze op pad.

Als de kamelen komen zijn het er maar drie. De eigenaar van het hotel vindt dat Noa bij mij moet omdat hij haar te klein vindt om alleen op de kameel te rijden. Nou dat vindt Noa geen probleem. Ze zit liever bij mij. We stappen op en de kameel moet omhoog. Wááh dat is eng. Eerst duikel je helemaal naar voren en dan naar achteren. Oké en ze zijn best hoog.

Eenmaal lopend danst het als een bootje op een ruwe zee. Ik zit niet echt geweldig ik heb geen steuntjes om mijn voeten in te doen en ik kan me nergens vasthouden. Na vijf minuten ben ik al helemaal verkrampt, wat een drama. No problem miss let your hands go. Ja ja gekke Eppie zeker en ik twee meter naar beneden kletteren. Ik zit als een idioot op die kameel. Toch maar stoppen en wat herschikken.

Noa moet zich van de kameel laten zakken. Hoog hoor. Ik schuif een plekje naar voren. Jemig wat een verademing. Noa gaat bij Rieuwert op de kameel. Zijn kameel heeft wel voor twee personen voetstepjes en omdat Rieuwert langer is kan hij zijn benen ook beter om het brede gedeelte van de kameel kwijt. Terwijl Noa op de kameel bij Rieuwert gehesen wordt denkt mijn kameel dat hij er alvast vandoor moet. Wááh een kameel is geen fiets, waar zit de rem? Waanbeelden zie ik met plaatjes van kamelen racen. Weet je wel hoe hard die dieren kunnen lopen?

De tocht is uiteindelijk heel erg leuk en de ‘chauffeurs’ van de kamelen zijn aardige mannen die heel veel vertellen. Noa baalde achteraf wel heel erg dat ze toch niet alleen op de kameel is geweest.

Daniel jarig
Dinsdag 28 augustus 2012. Pushkar, India.

Hieperdepiep hoera Daniel, gefeliciteerd vanuit India. Maak er vandaag een leuke dag van!

Vandaag nog niet veel gedaan uiteraard, wat verslagen geschreven op internet. 's middags hebben we nog een massage gehad en hebben we nog wat gegeten. Niet zo heel spectaculair allemaal. Wel hebben we alvast een hotel geboekt bij het vliegveld in Delhi en een hotel in Agra omdat we daar 's avonds aankomen en weer opgehaald willen worden op het treinstation.

's nachts werd het wel spectaculair: eerst een grote flits, dan de elektra uit en gelijk een enorme knal, dikke regenbui even later weer elektra aan (dat merk je omdat de fan dan weer aan gaat), toen weer een behoorlijke flits, hup elektra weer uit en weer een dikke knal. Je kan goed merken dat Pushkar tussen de bergen ligt, het onweer blijft er lekker tussen hangen.